Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

kaew said.    

 

 

     ตอนนี้พวกเราทั้ง 8 คน นั่งอยู่ในร้าน  Ice cream fun. แถว ๆ สยาม ที่บรรยากาศในร้านเงียบ ๆ สบายๆคนในร้านน้อยมาก ๆ สามารถมองทะลุออกไปได้เพราะเป็นกระจกรอบด้าน เหมาะสำหรับการพักผ่อนจิตใจ แต่เปล่าเลย!ความสงบไม่มีอยู่จริง!! เมื่อโต๊ะฉันมีลูกลิงตั้ง 4 ตัว! T_T โซฟาแบ่งเป็นสองฝั่งโดยมีโต๊ะทรงคลาสสิคกั้นกลางสำหรับวางอาหาร เดอะควีนนั่งฝั่งซ้าย เคโอติคนั่งฝั่งขวา   

 

"พวกนายอยู่นิ่งๆนะ! ฉันอายเขา!"  

 

 

      เฟย์กัดฟันพูดยกมือปิดหน้า ขณะที่โทโมะ เขื่อนและป๊อปปี้กำลังใช้ช้อนต่อสู้เคาะหัวกันเสียงดัง (เล่นเป็นเด็กๆ- -*) จองเบก็ไม่คิดจะห้ามเพื่อนแต่กลับหัวเราะชอบใจอยู่นั่นละ  ฉัน ฟางและตัวซีเอาเมนูอาหารบังหน้าไปเรียบร้อย ฮือ ๆ คิดถูกหรือคิดผิดนะที่ชวนพวกมันมา T^T ดูเอาเถอะ พนักงานมองกันใหญ่แล้ว !

 

 

"ฉันว่าเรานั่งประกบพวกนี้ไว้ดีกว่า - -;"

 

 

     สิ้นคำพูดฟางพวกฉันรีบลุกขึ้นสลับที่นั่งใหม่ (ต้องแย่งช้อนจากมือพวกมันมาแล้วเคาะสั่งสอนกันคนละที ถึงจะยอมเลิกเล่น ปล.จองเบโดนลูกหลงไปด้วย= =;) ฝั่งซ้ายมีตัวซีประกบจองเบ ฟางประกบป๊อปปี้ ส่วนฝั่งซ้ายมีเขื่อนถัดออกมาก็เป็นเฟย์ ตามด้วยฉันและโทโมะที่นั่งด้านนอกสุด  พนักงานเดินเข้ามารับออเดอร์ ทุกคนทยอยสั่งกันไปเป็นที่เรียบร้อย เหลือเพียงแต่ฉัน โทโมะหันมามองแต่ฉันก็ไม่ตอบได้แต่จ้องหน้าหมอนี่กลับไป              

 

 

     เอาสิ อยากรู้จริงว่าลืมไปแล้วหรือยังว่าฉันชอบอะไร บางทีการกระตุ้นแบบนี้อาจทำให้ค่อยๆจำได้ก็ได้  หมอนี่ทำสายตาแปลกๆใส่ก่อนจะหันไปสั่งพนักงานว่า

 

 

"ไอศกรีมนมสดแล้วกันครับ"

 

 

"ครับ รอสักครู่"

 

 

     พนักงานบอกทิ้งท้ายโค้งตัวให้นิดหน่อยแล้วเดินจากไป ตัวซีถามขึ้นมาทำเอาฉันแทบสะอึก

 

 

"แก้ว เมื่อตอนบ่ายหายไปไหนมาาาาาาา - -+"

 

 

"นายด้วยไอ้โมะ!" ป๊อปปี้เสริม  ฉันกับโทโมะรีบแก้ตัว 

 

 

"เปล่าหายสักหน่อย!!!"

 

 

      โอ้ยย ถามมาแบบนี้ก็นึกถึงตอนนั้นอีกแล้ว... ฉันค่อยๆเอามือมาจับริมฝีปากเบา ๆ ใช่คะทุกคน ฉันไม่ได้หลับ เอ่อ จริง ๆก็หลับอะแหละ  แต่มาตื่นเอาตอนที่รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้าง ๆ ฉันเนียนเป็นหลับเพราะกลิ่นโคโลญแบบนี้เป็นของโทโมะ ฉันจำได้ ด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อไปก็เลยแถหลับต่อไปเรื่อย ๆจนกระทั่ง ....เขาจูบฉัน! เขินนนนน-//-

 

 

"มีพิรุธ! นั้นแน่ แก้วหน้าแดง บอกมาน้าาาา" ตัวซียังคงพยายามต่อไป ทุกคนมุงสายตามาที่ฉัน เย้ย ! ฉันรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ  

 

 

"ไม่ใช่ ๆๆๆ มันไม่ใช่แบบนั้นนะ เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วววว>///<"

 

 

"อย่าไปถามตอนนี้เลยแกมันคงอาย รอหลังไมค์ดีกว่าไอ้ซีเอ้ยยย"  

ฟางเสนอขึ้นมา แง้ ~ หลังไมค์ก็ไม่เอาาาาาาา T_T           ตัวซีเลิกเซ้าซี้ พอดีกับที่ไอศกรีมมาเสริม  พวกเราก็ตักจ้้วง ๆ แล้วคุยเล่นกันไปด้วย เสียงหัวเราะชาย - หญิงคละเคล้าประสานไปด้วยกัน ทุกคนต่างหันมามองว่าโต๊ะนี้มันมีความสุขอะไรกันหนักหนา ????  และเมื่อมีสุขก็ต้องมีมารมาขัด!!!  

 

       เสียงกุ้งกิ่งของโมบายที่แขวนอยู่ทางเข้า ประตูร้านถูกผลักเข้ามาพร้อม ๆ กับเรือนร่างแสนยั่วยวน ผมสีน้ำตาลแดงเจิดจรัสลงตัวกับใบหน้าแสนสวย หล่อนใช้มือเรียว ๆของตัวเองถอดแว่นตาราคาแพงออกแล้วมองไปที่โต๊ะซึ้งประกอบไปด้วยชาย 4 หญิง 4 แล้วแสยะยิ้มระรื่นคิดในใจ

 

 

     'กลับไทยมาคราวนี้ไม่คิดว่าจะเจอแจ็คพลอตเร็วขนาดนี้! กะจะมาเดินช็อปปิ้งสักหน่อย เห็นหน้าร้านมองผ่านกระจกแวบ ๆนึกว่าไม่ใช่ พอเข้ามาดูใกล้ ๆ ชัดเจนเลย โทโมะที่รัก!อย่างงี้พิมพ์ต้องเข้าไปจูบเซอร์ไพรส์สักหน่อยแล้ว!!'  

 

 

"ยูฮู้~~~ ดาร์ลิ้งค์ของพิมพ์ขาาาาาาา >3<!!!"

 

 

 

  เสียงแหลม ๆ ดังลั่นร้านในขณะที่คนในร้านสตั้นค้างไปแล้วววว -0-* โอ้ววววว o-O นั่นมันอะไรน่ะ แตงโมสองลูกเด่งดึ่ง ๆกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ >.,<  

 

 

 

"โทโมะ ไอมิสยูฮู้ยู~~~>0<"  

 

 

   ห๊ะ - - โทโมะ ? ฉันชะงักค้าง อย่าบอกนะว่านี่สาวคนใหม่อีกแล้ว ไอ้โมะ!!!!! (ขึ้นไอ้ด้วยความโมโห) ยัยแตงโมกระโดดขึ้นนั่งมาบนโซฟาเบียดพวกฉันให้ต้องขยับหนีตามๆกัน  แล้วกอดหมับเข้าที่คอโทโมะ หลับตาพริ้มปากก็พร่ำ   

 

 

"พิมพ์บินมาหาที่รักที่ไทยแต่ไม่รู้ที่อยู่ โชคชะตาเป็นใจให้เราเจอกันแน่ ๆเลยอ่าาา"  

 

 

ยัยแตงโมจีบปากจีบคอพูดสบสายตาโทโมะที่แข็งไปแล้ว เดี๋ยวได้ตาย ได้ตายยยยย -0-^ 

 

 

"ไหน ๆ ก็เจอกันแล้วขอโทโมะคิส ๆ สักทีให้หายคิดถึงหน่อยเร็ววววว *-*"

 

 

 

     ยัยนมแตงโมเน่าทำปากจู๋ ยื่นหน้าเข้ามาจะทำตามที่พูด โทโมะทำไมไม่ผลักออกห๊ะ- -^!! ต้องให้ถึงมือฉันใช้มั้ย? ได้ ด้ายยยยยย เจ้จัดให้ !  

 

 

 

พลั่ก !

 

 

      ฉันใช้เท้า ย้ำ! เท้ายันไปที่ตัวโทโมะอย่างแรง ผลก็คือพระ-นางคู่เอกร่วงลงพื้นอย่างสวยงาม  แล้วนั่งตักไอศกรีมเข้าปากอย่างไม่รู้ร้อนท่ามกลางสายตาของเพื่อน ๆ และคนในร้านที่ต่างก็ทำหน้าแบบนี้ (-0-;;)  

 

 

 

"เล่นอะไรของเธอเนี่ย แรงไปแล้วนะ! - -^"  

 

 

 

     โทโมะลุกขึ้นยืนต่อว่าฉันและส่งมือไปให้ยัยนมแตงโมจับเพื่อลุกขึ้นยืน พอยัยนั่นลุกได้ก็ตรงรี่มากระชากผมฉัน ! โอ้ย ยัยหนองโพ! เจ็บนะเฟร้ย !   

 

 

 

"แกเป็นใคร บังอาจมาทำฉันกับโทโมะแบบนี้!!! ยัยปลวกจิต!"

 

 

 

"ปล่อยหัวฉันนะ!" ฉันต้องลุกขึ้นยืนตามแรงดึง  

 

 

 

"ไม่ปล่อยมีไรม้ะ ^___^+"  

 

 

 

     ไม่ปล่อยใช้มั้ย ฮึ! ฉันใช้ปลายส้นสูงกระทืบรองเท้ายัยหน้าหนอนนี่เต็มรัก จนมันต้องปล่อยผมฉันแล้วกระโดดเหยง ๆ ร้องกรี๊ด ๆลั่นร้าน

 

 

 

"เอ่อ ไม่ห้ามหน่อยหรอครับ - -;" เขื่อนถามความคิดเห็นพวกตัวซี

 

 

"แค่แก้วก็เอาอยู่ อีกอย่างกลุ่มฉันไม่หมาหมู่จ้ะ ^^+" แล้วเฟย์ก็ดูดอย่างสบายใจ แล้วนั่งดูเหตุการณ์ต่อ เขื่อนจองเบและป๊อปปี้กลับคิดในใจว่า ยัยพวกนี้น่ากลัวชะมัด T^T

 

 

 

"กรี๊ดๆๆ ยัยแคระ! แกเหยียบเท้าฉัน แกตายยยยยย"  

 

 

 

"มาเลย ๆ แม่รออยู่เชียว คันไม้คันมือเต็มทนแล้ว"  

 

 

 

ยัยนั่นปรามเข้ามาเงื้อนมือขึ้นหมายจะตบฉันแต่โทโมะจับแขนไว้ซะก่อน  

 

 

 

"ขอบคุณนะที่รัก^^"   

 

 

 

ฉันพูดกับโทโมะเสียงหวานก่อนจะใช้ฝ่ามือฟาดลงไปที่หน้ายัยนี่แรง ๆ   เพี้ยะ!    

 

 

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดด ตบหรอ! แกกล้าตบฉันหรอ!!! โมะคะ ปล่อย! พิมพ์จะเอาเลือดหัวมันออก!"

 

 

 

     ยัยพิมพ์สะบัดมือโทโมะที่กำลังอึ้งกับการโต้ตอบเหนือความคาคหมายของฉันออก แล้วยกไอติมสตอเบอร์รี่ตรงหน้าสาดมาที่ตัวฉัน  ทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายเต้นเร่าๆบ้าง เลอะหมดแล้ว!

 

 

 

" ยัยสก๊อยนมโต!!! ฉันเอาแกตายแน่!"     

 

 

 

ฉันเงื้อนมือตบหน้ายัยนั่นอีกที  

 

 

 

เพี้ยะ!  

 

 

 

ยัยนี้ไม่ยอมตบฉันกลับ  

 

 

 

เพี้ยะ !

 

 

 

 

"ใคร สก๊อยย้ะ! ถึงฉันจะสก๊อยแต่ฉันก็ซ้อนมอไซค์คันละล้าน! ไม่เหมือนเธอยัยแคระ! เตี้ยก็เตี้ย!"   ยัยนี่เถียงขณะที่ต่างคนต่างกำลังทึ่งหัวกระชากกันไปกระชากกันมา  

 

 

 

"กล้าด่าฉันเตี้ยหรอ! คำพวกนี้มันคำต้องห้ามรู้ไว้ด้วย!!!ยัยกระทิง!"   

 

 

     ฉัน ใช้เท้ายันท้องยัยนี่ด้วยความยัวะสุดขีด! พอมันปล่อยหัวฉันและล้มลงฉันก็กระโดดขึ้นคร่อมต่อทันที จับหัวยัยนี่โขก ๆไปที่พื้นด้วยความแค้น  ตายยยยย ตายซะเถอะ!          

 

 

     กรี๊ดดดดด แสบ! ยัยนี่ใช้เล็บจิกแขนฉัน! ทำให้ฉันเผลอคลายมือออก ยัยนี่รีบพลิกตัวคร่อมฉันบ้าง  ยัยฉวยโอกาส!   

 

 

   ฉันเริ่มหายใจไม่ออกเมื่อมันบีบคอฉัน ! ทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ไม่มีใครเข้ามาช่วย จนกระทั่งเพื่อน ๆ และรวมถึงโทโมะช่วยเข้ามาแยกฉันกับยัยนั่นออกจากกัน    

 

 

    เขื่อน ป๊อปปี้และจองเบช่วยกันล็อกตัวยัยนั่น ส่วนพวกที่เหลือก็มายืนข้างตัวกันไม่ให้ฉันเข้าไปหายัยนั่นได้ โทโมะรวบเอวดึงไม่ให้ฉันเข้าไปหายัยนั่นที่ต่างฝ่ายต่างฟาดงวงฟาดงาใส่กัน ไม่หยุด โว้ย!ปล่อยฉานนนน ฉันจะเข้าไปตบสั่งสอนยัยนี้ ดอกเมื่อกี้ยัยนี่ได้ไปนะพวกนายเห็นมั้ย! ไม่ยอม! ไม่ยอมมมมมมมมม  ฉันต้องชนะ! ฉันพยายามเอือมมือไปดึงรองเท้าส้นสูงของตัวเองในสภาพทุลักทุเล พอได้รองเท้าแล้วฉันก็ปาใส่หัวยัยนั่นสุดแรงแค้นที่มี  ป๊อก!  เยส!!  

 

 

 

"กรี๊ดดดดดดดดด"  

 

 

 

"แบร่:P โทษทีนะพอดีฉันฉลาดกว่า ยกนี้ฉันชนะย้ะ!"  

 

 

 

     ฉันพูดเยาะเย้ย ยัยนั่นมองฉันจะกินเลือดกินเนื้อโทโมะเห็นท่าไม่ดีรีบรวบตัวแบกฉันขึ้นบ่า  

 

 

"กรี๊ดดดดด ปล่อยฉันนะ!"  ฉันดิ้นขลุกขลักโทโมะไม่สนใจหันไปบอกเพื่อนๆทุกคนที่พยักหน้าเห็นด้วยกับที่หมอนี่พูด   

 

 

 

"พวกนายจับพิมพ์ไว้ก่อน ฉันจะพาแก้วไปส่งบ้าน"    

 

 

 

"กรี๊ดดดด ไม่เอานะฉันไม่หนี ! ปล่อยยยยยยย" ฉันร้องโวยวาย  

 

 

 

"โทโมะคะ! อย่าทำแบบนี้กับพิมพ์นะ! นี่พวกนาย หลบไปสิ!!โทโมะ!" ยัยหน้าหนอนพยายามดัน 3 ทหารเสือออก   

 

 

 

   ยัยผีเปรต ฝากไว้ก่อนเถอะ ! กับเธอฉันมียก 2 แน่!  ฉันมองยัยนั่นส่งท้ายอย่างอาฆาต  โทโมะแบกฉันออกมานอกร้านทำให้คนมองกันใหญ่เลย  ฉันรีบพูดบอก  

 

 

 

"วางฉันลงได้แล้ว คนมองใหญ่แล้วเห็นมั้ย -///-!"  

 

 

 

"ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเธอก่อเรื่องอีก แบกไปแบบนี้จะกว่าจะถึงรถแหละ"  

 

 

 

    ฉันเงียบเมื่อเห็นว่ายังไง ๆ ตานี่ก็ไม่ปล่อยฉันลงแต่กลับฟลุบหน้าลงกับหลังเสื้อตานี่แทน เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมๆกับที่ร่างฉันถูกปล่อยลงพื้น และถูกจับยัดเข้าไปในรถทันที    

 

 

 

"ร้ายนักนะ!"  โทโมะบีบจมูกฉันอย่างหมั่นเขี้ยว ฉันปัดมือออกแล้วพูดใส่  

 

 

 

"ยัยนั่นเริ่มก่อน นายก็เห็น!"  

 

 

 

"เริ่ม ? ยังไง???"  

 

 

 

"ก็...ยัยนั่นมายุ่งกับนายนี่ ฉันไม่ชอบ -///-"  ฉันตอบอุบอิบปนเขินนิด ๆ โทโมะนิ่งไปก่อนจะหัวเราะออกมา   

 

 

 

"...ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"  

 

 

 

"มีอะไรน่าขำไม่ทราบย่ะ - -^!"  โทโมะค่อยๆหยุดหัวเราะแล้วสบตาฉันนิ่ง ๆ - - พูดคำพูดที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขา    

 

 

 

"เธอนี่หึงน่ารักดีนะ"  

 

 

 

"ตาบ้า !-///-"   ฉันหน้าแดงก่ำ หึงรุนแรงแบบนี่นะน่ารัก -0-;  

 

 

 

"กลับบ้านกันดีกว่า"  

 

 

 

     โทโมะก้มลงมาคาดเข็มขัดให้ฉัน ทำให้หน้าเราใกล้กันมาก ๆ ><  ฉันลอบมองริมฝีปากเขาแล้วรู้สึกร้อนวูบวาบเมื่อนึกถึงตอนที่เขา จูบ.... -///-   

 

 

 

"เป็นอะไรไปหน้าแดง ๆ ไม่สบายหรอ?"  

 

 

 

"อ้ะ!อย่ามาจับนะ"   

 

 

 

   ฉันพูดดักและจับมือเขาไว้ เมื่อเห็นว่าโทโมะทำท่าจะแตะหน้าผากแล้วพาเปลี่ยนเรื่อง  

 

 

 

"นี่ ... ยัยนั่นใคร พิมพ์น่ะ -_-"  

 

 

 

     อ๊ากกก พูดถึงแล้วอารมณ์เสียยยยยย   โทโมะกระอักกระอ่วนที่จะตอบ  

 

 

 

"ถ้าฉันบอกเธอห้ามทำร้ายฉันนะ สัญญา " โทโมะยื่นข้อเสนอมา  

 

 

 

"อืออออ สัญญาตอบมา ๆ" ฉันเร่งโทโมะมองฉันอย่างเคืองแคลงใจ ก่อนจะเปิดปาก  

 

 

 

"พิมพ์...เป็นคู่หมั้นฉัน"  

 

 

 

     ผลัวะ! ฉันตบหัวโทโมะ - -^ คู่หมั้นงั้นเหรออออออ โทโมะทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน  

 

 

 

"เดี้ยวเด้~ ฟังให้จบก่อน!"  

 

 

 

"เล่าต่อสิ ฉันเงื้อมือรอ เอ้ย รอฟังแล้ว - -;"  

 

 

"ต่อ นะ -0-; อย่าเพิ่งตบละ ฟังให้จบก่อน  ...  พิมพ์เป็นคู่หมั้นทาง... (ผลัวะ) อ๊ากกก ยัยบ้า!ยังไม่ทันเล่าโว้ย! (ก็คนมันไม่ชอบคำนี้นี่น่า - -^) เออ ๆ ฉันไม่ได้ชอบยัยนั่นเลยสักนิด โอเคมั้ย? (โอเค โล่งใจ ไม่ตบก็ได้ -^-) แต่ยัยนั่นเป็นคนที่พ่อฉันหามาให้เพื่อทำการผูกธุรกิจร่วมกันระหว่างบริษัท ของฉันกับของยัยนั่น ฉันมีหน้าที่แค่เป็นหุ่นเชิดของพ่อก็เท่านั้น "

 

 

 

"แล้ว นายจะทำไงต่อไป?"  

 

 

 

"ไม่รู้สิ พ่อฉันโหดจะตาย ขืนไม่ทำตามมีหวังอายัดบัตรเคดิตฉันหมดพอดี"  

 

 

 

ผลัวะ! (ตบซ้ำที่เดิม)  

 

 

 

"ไม่รู้ไม่ได้ - -^ เพราะเจ้าสาวในอนาคตของนายต้องเป็นฉันเท่านั้น!"  โทโมะลูบหัวปอยๆแล้วตอบ  

 

 

 

"สักวันฉันต้องเอ๋อแน่ ๆเลย - -;  แล้วเธอจะให้ฉันทำไงละ ขู่บังคับพิมพ์ให้ถอนหมั้นงั้นเหรอ ? เฮอะ ! ยัยนั่นคงจะยอมหรอก - -*"  

 

 

 

    ฉันนิ่งเงียบไป นั่นสินะ โทโมะเป็นผู้ชายทำแบบนั้นก็ไม่ถูก แล้ว...ถ้าเป็นผู้หญิงขู่ล้ะ ?  หึหึ ฉันยิ้มอย่างเจ้าเลห์(ปนโรคจิต)  

 

 

 

"นายไม่ต้องทำอะไร เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง ^^+"  

 

 

 

พิมพ์~ ยัยหนองโพ นมโคแท้ๆ เธอเสร็จฉันแน่!!!!!

 

 

____________________________________________________________

อัพแล้วน้าา ช่วงนี้ไม่มีเวลาอัพเลย เม้นโหวตให้กำลังใจหน่อยนะ