( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

7.0

เขียนโดย sangnam

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.05 น.

  20 ตอน
  0 วิจารณ์
  28.15K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2559 12.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) นักเรียนเชื่อมสายสัมพันธ์ มินามิซาว่า xคุรามะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

         เรียนค่าปแรก........

"นี่ คุรามะ"

"หืม"

"นายไปกับฉันหน่อย"

"ที่ไหน"

"ห้องน้ำน่ะ"

"ไปทำไม"

"นาาา"

"อืม"

หน้าห้องน้ำ ไม่รู้ว่านายนี่จะชวนผมมาทำไม พอมาถึงก็ไม่กล้าเข้าไปในห้องน้ำ

ผมเลยใช้โอกาศนี่รีบวิ้งขึ้นไปบนห้อง

"บ้าจริงๆเลย"

"คุรามะ"

"อะไร"

"นายไปไหนมาน่ะ"

"ทำไมหรอ"

"มีคนถามหานายน่ะ"

"ครูน่ะหรอ"

"นายรู้ได้ไงน่ะ"

"เดาน่ะ"

"รครูโมริยะเรียกหานายน่ะ"

"อืม ขอบใจนะชินโด"

"อืม"

 

หน้าห้องอ.โมริยะ อาจารย์เป็นอาจารย์ฝ่ายวัดผลน่ะคับ

"ขออนุญาตครับ"

"เข้ามาสิ"

"มีอะไรรึเปล่า"

"พอดี ทางห้องประชุมเค้าบอกว่าจะให้เธอไปเป็นนักเรียนเชื่อมสายสัมพันธ์ให้หน่อยน่ะ"

"อ่าว แล้วทำไมไม่ให้ชินโดล่ะฮะ เค้ารู้จักกับคนตั้งหลายคนนะ"

"ก็เค้าเอาเธอน่ะ"

"งั้นผมขอเวลาก่อนนะฮะ"

"เย็นนี้มาบอกครูนะ"

"ครับ"

ตึกๆๆๆๆๆ

"ชินโด คิริโนะ"

"หืม มีอะไรหรอ"

"ฉันต้องเป็นนักเรียนเขื่อมสายสัมพันธ์น่ะ"

"ก็ดีแล้วไง หึ.." สองคนนั้นมองหน้ากันแล้วหันมายิ้มมุมปากให้ อย่างกะมีอะไรอยู่อย่างงั้นอ่ะ

"แน่ใจหรอ"

"เอาเลย"

"ก..ก็ได้~_~"

 

เย็นของวันนี้....

"อาจารย์ครับ ผมไปก็ได้ครับ"

"ดีมากจ๊ะเดี๋ยวเตรียมตัวเลยนะ พรุ่งนี้ต้องไปเลย"

"พรุ่งนี้เลยหรอฮะ"

"อืม ใช่"

"ครับ"

กลับไปถึงบ้านผมก็บอกเรื่องราวทุกอย่างให้แม่ผมรู้

 

"ไปอาบน้ำนอนเหอะ เดี๋ยวแม่จัดการให้เอง"

"ครับ"

 

เช้าขึ้นมา....

ที่โรงเรียน....

วันนี้ ช่างน่าเบื่อมาก รุ่นพี่มินามิบอกว่าวันนี้ให้เดินไปก่อน เพราะไม่ว่าง 

ไม่ว่างเพราะอะไรนะ????

"นี่ชินโด คิริโนะฉันคงจะคิดถึงนายมากอ่ะ"

"นายไปเหอะนะ ไปเลย" ไม่ค่อยจะไล่เลยนะ ไอ้ฝอย

"...อืมไปก่อนนะ"

"บายนะ "

"อาา" จากนั้นผมก็ขึ้นรถไปมี่โรงเรียนอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ผมเลยถามคนขับรถ

"ลุงฮะ จะไปส่งผมที่โรงเรียนไหนหรอฮะ"

"ฮาคุเรนน่ะหนู "

"หาาา ฮาคุเรน"

"ใช่ ตกใจทำไมล่ะ"

"ปะ...ปล่าวฮะ"

 

ถึงโรงเรียนฮาคุเรนแล้ว ให้ตายสิ พี่มินามิซาว่าจะรู้มั้ยนะ

ผมเดินไปเรื่อยๆ หวังว่าพี่หมีจะเห็นผมบ้างนะ

"นี่นาย..."

"เอ๊ะ...อะไรหรอ"

"อยู่ปีไหนหรอ"

"ปี 2 ครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันคุรามะน่ะ เป็นนักเรียนเชื่อมสายสัมพันธ์"

"อ๋อ ที่นายมาจากไรมงใช่มั้ย"

"ใช่ ทำไมหรอ"

"นี่นาย ได้ยินว่ากองหน้าของโรงเรียนไรมงเที่ยวตามตื้อพี่มินามิอยู่จริงอ่ะป่าว"

"ใครหรอ"

"จำไม่ได้น่ะ"

"สงสัย...คงจะเป็นสึรุกิมั้ง แต่ฉันก็ไม่เห็นเค้าจะตามตื้อพี่มินามิซาว่าเลยนะ"

"หรอ เห็นพวกผู้หญิงที่ไปเชียร์บอกอย่างงั้นอ่ะ"

"หรอ" ยัยปากปีจอ 

ตึ่ง ตึง ตึง ตึ้ง.....

'นักเรียนทั้งหมดให้มาที่หน้าอาคาร เดี๋ยวนี้เลยค่ะ'

นักเรียนทั้งหมดต่างก็รีบวิ่งไปที่ อาคาร พี่มินามิซาว่าล่ะ อยู่ไหนนะ

'วันนี้ ครูจะมาบอกว่า เรามีนักเรียนเชื่อมสายสัมพันธ์มาด้วยนะค่ะ'

"ใครอ่ะ ๆ"

"ไม่รู้ดิ ดูก่อน"

"หล่อป่าวว่ะ"

"น่ารักรึเปล่าเนี่ย "

"ต้องเป็นผู้หญิงแน่เลย"

"ผู้ชายสิยะ" เสียงที่พูดกันมั่วไปหมดทำให้ผมเกือบบ้า...

"เงียบค่ะ"

"........"

"นาย ขึ้นมาสิ แนะนำตัวด้วยนะ"

"ครับ"

ผมเดินขึ้นไปบนเวที แล้วมองหาพี่มินามิซาว่าเป็นรายคนเลยล่ะ พี่เค้าเรียนอยู่ฮาคุเรนนี่ แล้วหายไปไหนนะ

"มองอะไรรีบแนะนำตัวสิ"

"ฮะ ชื่อ คุรามะ โนริฮิโตะคับ มาจากโรงเรียนไรมง"

"วู้ว กรี๊ด...."เสียงบ้าอะไรเนี่ย พูดแค่นี้ทำไมต้องกรี๊ดด้วย ผมนี่ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"เงียบได้ยัง" ผมเผลอหลุดปากออกไปนิดเดียว ก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ข้างหน้าถึงกับทำหน้าเหวอ

"เอ่อ...ขอโทษฮะ ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ"

"จ้า/ค่ะ/ฮะ/ย๊ะ/อืม"

ที่ห้องเรียน ผมได้อยู่ห้องสองน่ะฮะ......

เข้ามาวันแรก ก็มีแต่เสียงชวนมากมาย มีทั้งกลุ่มที่ดี และไม่ดี เผลอๆก็มีคนมาจีบทั้งผู้หญิงผู้ชาย

"นี่นาย โรงอาหารอยู่ไหนอ่ะ"

"เดินไปแถวนั้นแหละ"

"อืม ขอบใจ"

ผมเดินมาเรื่อยๆ จนมาพบกับแก๊งของรุ่นพี่แก๊งหนึ่ง

"นี่นาย"

"......"ผมทำเป็นไม่สน แล้วเดินต่อไป แต่ยัยนี้มันเป็นอะไรนักหนาเนี่ย เที่ยวมาขวางทางผมอยู่ได้ แม่งอยากเจอไซน์ไวเยอร์นักรึไง

"ฉันเรียกนายนะ ทำไมไม่หยุด"

"หยุดทำไม ฉันไม่ได้รู้จักเธอ"

"งั้นก็รู้จักไว้ซะนะ ว่าฉันน่ะ คือ..."

"ไม่อยากรู้จัก" ยัยนั่นพูดไม่ทันจบผมก็รีบพูดตัดขึ้น

"นายไม่ควรมาแทรกในสถานที่ ที่ไม่ใช่ของนายนะ"

"แล้วจะทำไม ขืนยืนฟังเธอเพ้ออยู่ ฉันก็เสียเวลาแย่สิ"

ผมรีบเดินกึ่งวิ่งไปที่โรงอาหาร ดีนะ ที่ยัยนั่นไม่ตามมาน่ะ ผมเดินไปซื้อขนมหวานของโปรดของผม ตั้งใจว่าจะไปห้องสมุดหน่อย เพราะคนน่าจะน้อย

แต่...

ซ่าาาาาา....

"โอ้ย ร้อนๆๆๆ"

"อุ้ยตายแล้ว ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันซุ่มซ่ามน่ะ "ยัยนี่อีกแล้ว นี่จะตามราวีไม่เลิกใช่ไหมเนี่ย

"5555"

"ดัดจริต"

"เอ๊ะ นี่นายว่าใคร"

"แล้วฉันว่าใครได้ล่ะ นอกจากเธอ"ผมโยน ขนมที่ผมเพิ่งซื้อมา ว่าจะแกะออก แต่แกะไม่ทัน ไว้บนโต๊ะ

"นี่นาย..."ยัยนั่นกำลังจะมาตบผมแล้ว ตายละ ทำไงดีเนี่ย

เพี๊ยะ....อยู่ๆก็มีมือปริศนาทีามาจากไหนก็ไม่รู้

"โอ้ย....."

"พี่...."นั่นมันคนที่เจอที่โอกินาว่านี่นา

"คุรามะ ไม่เป็นไรนะ"

"คะ...ครับพี่"

"เด็กเรียนก็อยู่ส่วนเด็กเรียนสิ"

"หรอ แต่นี่น่ะ เค้าเป็นนักเรียนเชื่อมนะ เธอจะมาทำอะไรเค้าไม่ได้"

"งั้นหรอ..งั้นฉันทำเธอแทนเองนะ"

"หยุดนะ" จู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ผมหันไปมองช้าๆ

"นามาจิ" นั่นกัปตันฟุตบอลของโรงเรียน

"พี่..นามาจิ"ผมเหลือบไปเห็น พี่มินามิข้างหลัง ทำให้นึกอึ้งขึ้นมา

"เธอจะทำอะไร โมเอนะ "ยัยนั่นชื่อโมเอนะหรอ ฉันจะจำชื่อแกไว้ให้ดีเลยล่ะ คอยดู

"นามาจิมันไม่ใช่"

"หยุด" พี่นามาจิพูดอย่างช้าๆ แล้วส่งสายตาที่ดูเหมือนจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ได้

"พี่นามาจิ" ทุกคนต่างเงียบกันหมด อย่างกับทั้งโรงเรียนมีแค่ผม พี่มินามิ และอินางรุ่นพี่โมเอนะอยู่สามคนเท่านั้นเอง ไม่ค่อยจะเ_ือกเลยนะ แต่ละคน

"มานี่คุรามะ"พี่นามาจิ ดึงแขนของผม แล้วผลักผม จนผมถลาไปหาพี่มินามิ

"โอ้ย...."

"ไม่เป็นไรนะตัวเล็ก"

"นิดหน่อยฮะ แค่เห็นพี่ อาการเจ็บก็หายแล้วฮะ" พี่มินามิ ปลดแขนเสื้อของผมออก แล้วเอาลงมาทีละนิด

"นายเองน่ะหรอที่คอยตามตื้อมินามิน่ะ คงจะขอร้องให้ผ.อ.เซ็นอนุมัติให้มาที่นี่ล่ะสิ จะได้อยู่ใกล้มินามิของฉัน"

"ของฉันหรอ..." พี่มินามิเริ่มสีหน้าไม่พอใจ 

ผลุบ...เสื้อของผมที่ถูกดึงลงมาที่ละนิด กลับกลายเป็นการกระชากออกขึ้น

"ย๊ากก พี่มินามิ เจ็บน้าา"

"ยึ้ย พี่ขอโทษน้าา น้องงู แหะๆ^_^" 

"งูหรอย่ะ ชิ งูงูงู...งู ไอ้งูแมวเซา 5555"

"55555" พวกกองทัพเสริมก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมา แต่พี่นามาจิ ได้แต่ยืนกอดอกแล้วจ้องที่หน้ายัยนั่น นี่ยัยนั่นไม่เห็นรึไง

ผลัก....พี่มินามิที่ประคองตัวผมอยู่ ปล่อย(ผลัก)ผมออกมาจากมือ เหวอ...จะตกแล้ว

ฟรุบ....

"โอ้ย.!!!!"

"นี่ มินามิซาว่า นายเกือบทำน้องเค้าเจ็บนะ" รุ่นพี่ที่อยู่ในกลุ่มนักเตะ เค้าประคองตัวผมเอาไว้ 

"หยุดเหอะอัทซึชิ" พี่นามาจิที่หายไปนาน(ไปไหน) รั้งตัวพี่มินามิเอาไว้

"มินามิ น้องเค้าหนังถลอกอ่ะ" 

"ฝากไว้ก่อนนะ โมเอนะ " พี่มินามิมาจูงมือผมไปแล้วหยิบเสื้อมาพาดบ่า ปิดแผลให้ผม 

ยัยนั่นได้แต่ทำหน้า เชิดใส่ 

"มาริยะ เดี๋ยวเธอพาคุรามะไปทำแผลก่อนนะ"

"อืม ได้สิ มินามิ" แล้วพี่สาวคนนั้นก็พาผมไปทำแผล

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา