( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

"นี่คารุมะ มีคนสั่งข้าวน่ะ ไปส่งที่คอนโดให้หน่อยนะ แม่ติดธุระน่ะ ห้องxxxนะ"
"ครับ"
 
ที่หน้าห้องxxx ตามที่แม้บอก
"โอ๊ะ อยู่ใกล้ห้องพี่หมีเลยนี่นาา ค่อยไปหาดีกว่า"
ก๊อกๆๆ
"ข้าวมาส่งคร๊าฟ"
"แกร๊ก..ค่าป"
"ขอบคุณค่าป โอกาศหน้าเชิญใหม่นะฮะ"
"ค่าป" พอพูดเสร็จผมก็เดินไปที่ห้องของพี่หมี
'จะได้เจอพี่หมีแล้ว' คิดในใจ
ผมยื่นมือไปจะบิดประตูแต่....ประตูยังปิดไม่สนิทเลย ผมเลยเข้าไปดู แต่เดินเข้าไปไม่กี่ก้าว
"อ่าส์ ช้าๆหน่อยสิ"
"ซี๊ดส์...ฉ...ฉันลดลงไม่ได้แล้ว อ่าส์"
"ฉ..ฉันเจ็บอ่ะ"
"ฉันก็เจ็บเหมือนกันแหละ อ่าส์"
"ฉันว่า...เราพอ ก่อนดีกว่านะ "
"ใกล้แล้ว จะเสร็จแล้ว ซี๊ดส์"
"อ่าส์/ซี๊ดส์"
จากนั้นเสียงก็หายไป ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย ผมอุส่าห์เป็นห่วง เลยมาหาเผื่อพี่กำลังเบื่อ แต่ดูเหมือนพี่คงจะไม่ได้เบื่อแล้วสินะ
ตึกๆๆๆๆๆ
ผมรีบวิ่งลงไป ที่ร้าน แล้ววิ่งปาดน้ำตา เข้าห้อง
"คารุมะ เป็นอะไรรึเปล่าลูก ร้องไห้ทำไม"
"เป่ล่า ฮะพ่อฮือ....ผมขออยู่เงียบๆก่อนนะฮะ"
"มีอะไรบอกพ่อนะ"
"ครับ" ผมเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ 
ตื่นขึ้นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ขืนช้า พี่มินามิก็มารับอีก
ผมเลยรีบเดินกึ่งวิ่งไปที่โรงเรียน 
ปรี้นๆ "ตัวเล็ก"
 "......"
"เป็นอะไรรึเปล่า"
"เปล่า"
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ไม่"
 
ณ โรงเรียนไรมง
"จะตามมาทำไม ไปซะ"
"ไม่"
"......"
"คารุมะ หยุด"
"....."
"ถ้าไม่หยุดพี่จะไม่ยุ่งกับเราอีกเลยนะ"
"......"
"....."
ผมหันไป พร้อมกับน้ำตา ที่เริ่มไหลตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียน เห็นพี่ืมินามิขี่รถไปแล้ว
"ทำไมนะ ถึงต้องเสียใจขนาดนี้ด้วย ผมเกลียดพี่ที่สุด"
ผมเข้าไปในห้องชมรมที่มีแต่ชินโด เทนมะ กับสึรุงิ
"รุ่นพี่ มาแล้วหรอฮะ "
"อืม"
"แล้วพี่ที่ดูเท่ๆไป...."
"หยุด" อยู่ๆ สึรุงิก็พูดขึ้นมา แต่ก็ไม่วาย ที่ชินโดจะพูด 
"แล้วพี่มินามิซาว่าล่ะ ปกติ เค้ามาส่งนายถึงห้องเลยนี่"
"ไม่รู้"
"จะไม่รู้ได้ไง ดูเหมือนนายกับเค้าเป็นแฟนกันเลยนะ"
"นั่นสิครับรุ่นพี่ ^_^"
"พวกนายเงียบปากซักทีเหอะนาา น่ารำคาญ "ผมตะโกนออกไปดังมากจนทั้งสามคนถึงกับเงียบ
"....."x3 ส่วนผมก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ต้องร้องไห้ออกมา เพราะคนหื่นกามอย่างมัน
ผมรีบวิ่งไปที่สนามฟุตบอลโรงเรียน แล้วนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว 
"ฮือ...พี่จะรู้บ้างมั้ย ว่าพี่เป็นรักแรกของผมนะ พี่มินามิ ฮือ...." วันนี้แหละ ที่น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน......
 
วันนี้โรงเรียนเลิกครึ่งวัน ผมเลยกลับไปที่บ้าน แล้วก็ทำงานที่ผมควรจะทำ จนถึงเวลา 4 โมงเย็น
"พ่อ...."
"หืม..."
"พ่อช่วยบอกพี่มินามิซาว่าให้หน่อย ว่าผมไปนอนบ้านเพื่อน นะ"
"ทะเลาะกับพี่เค้าหรอ"
"ปล่าวฮะ"
"...."
"นิดหน่อยฮะพ่อ"
"อืม ได้สิ"
"ผมไปก่อนนะฮะ" แล้วผมก็เดินไปในห้อง
"พี่คางูม้าา" เสียงเรียกหวานๆใสแจ๋วของน้องสาว อายุ 4 ขวบผมดังเข้ามาในหู
"หืม"
"ซื้อตีมห้ายหน่อย"
"ซื้อทำไม ก็ไปหยิบดิ"
"หนูมีตังค์ด้วยน้าา"
"ไปหยิบเหอะ แม่ไม่ว่าหรอก"
"เค้าบอกว่าให้พี่คางูม้าหยิบให้อ่าา 0_0 "
"ใคร??"
"ไม่รู้อ่าา พี่เค้าย้อมผมสีม่วงด้วยอ่าา"
"ไปบอกพ่อเลย นะ ว่าพี่มินามิซาว่ามาแล้ว แล้วไปบอกพี่มินามิซาว่านะ ว่าพี่ไปนอนบ้านเพื่อนแล้วokนะ"
"ค่าา"
"ป้อๆ พี่หมีหมามีชิวาว่า มาถึงบ้านแล้วนะ แย้วก็ให้หนูมาบอกพี่ี่หมีหมามีชิวาว่า ว่าพี่คางูม้า ไปนอนที่บ้านเพื่อนแล้วอ่าา"
"เอ่อ...พ่อคงไม่ต้องบอกแล้วล่ะ หนูบอกซะหมดเปลือกเลยล่ะลูก"
"พี่ี่หมีหมามีชิวาว่า ค่ะ พี่คางูม้าให้มาบอกพี่ด้วยนะค่ะ ว่าพี่คางูม้าไปนอนบ้านเพื่อนแล้ว ส่วนตีมพี่คางูม้าให้หนูหยิบเลยค่ะ ไม่ต้องจ่ายตังค์"
"ขอบคุณค่ะ น้องสาว"
 
บรืนๆๆ บรืน......
เสียงรถของรุ่นพี่ไปแล้ว พี่เค้าจะรู้รึเปล่านะ ว่าเราอยู่ในบ้าน(รู้แล้วย่ะ น้องสาวตัวแสบของเธอน่ะสิ บอกหมดเปลือกเลยล่ะ)