( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

7.0

เขียนโดย sangnam

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.05 น.

  20 ตอน
  0 วิจารณ์
  28.59K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2559 12.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) เรื่องเข้าใจผิด .... คุรามะx มินามิซาว่า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

'นักเรียนค่ะ วันพรุ่งนี้ เราต้องไปที่โอกินาว่านะค่ะ เพื่อไปหาความรู้มาใส่ตัวนั่นเอง'

"ครับ"ไปถึงโอกินาว่าเลยหรอเนี่ย นี่เราต้องห่างพ่อกับแม่อีกแล้วหรอ

"นี่ๆ คารุมะ ฉันขอเดินกับนายด้วยนะ" ชินโดมองหน้าคิริโนะ ที่พักนี้ห่างหน้าห่างตาของชินโดไปนาน 

"นี่ คิริโนะ นายเดินกับฉันก็ได้นี่นา "

"....."

"น้าาา"

"ก็ได้ ขอโทษนะคุรามะ"

"ดีแล้วล่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน"

ทั้งคนมองหน้ากัน แล้วพูดคุยกันทางสายตา

 

บ้านคุรามะ

"พ่อแม่พรุ่งนี้ต้องไปทัศนศึกษาที่โอกินาว่าน่ะแม่"

"อืมจ๊ะ เดี๋ยวแม่เตรียมของให้"

"ขอบคุณครับ" พอผมได้อยู่คนเดียว มันก็ทำให้ผม ได้ทำใจไปด้วย จนตอนนี้รู้สึกดีกว่าเมื่อก่อนซะอีก

 

วันต่อมา ณ โรงเรียนไรมง

"ขึ้นรถจ้าา ขึ้นรถ"

"คร๊าฟฟ" 

"นี่ นายดูสดใสขึ้นเนอะคุรามะ "

"นั่นสิครับรุ่นพี่ ดูดีเหมือนเดิมแล้วนะฮะ"

"55 ฉัน่ะดูดีอยู่แล้วล่ะ"

"คร๊าฟฟ"

"ไอ้เด็กบ๊องเอ๊ย.."ผมพูดเบากลัวเทนมะจะได้ยิน

"รุ่นพี่ว่าอะไรครับ"

"ปล่าวสักหน่อย"

"ครับ"

แหม นิดเดียวก็ไม่ได้นะสึรุงิ

 หลังจากเดินทางมา 2 ชั่วโมงก็ถึงโอกินาว่าแล้ว เป็นสวนพันธ์ุปลาที่หาได้ในญี่ปุ่นแล้วก็นอกด้วยสวยจัง

"เดี๋ยวแยกไปเป็นกลุ่มค่ะ จะปีไหนก็ได้ แต่ต้องให้มากกว่าสองคนนะค่ะ"

"ค่าป" พวกเราแยกไปเป็นกลุ่ม โดยมีผม ชินโด คิริโนะ เทนมะ และสึรุงิ

"นี่ชินโด เราไปดูงูน้ำกันนะ"

"นี่ คุรามะที่บ้านนายยังมีงูไม่พอรึไง พอมานี่ก็ชวนไปดูงูน้ำเลยเนี่ย"

"ผมว่าเราไปดูปะการังกันดีกว่านะฮะ"

"ไปสิ"

"นี่ สึรุงิ นายดูสิมีปลาการ์ตูนด้วยอ่ะ"

"ปลาการ์ตูนก็ต้องมีอยู่แล้ว ปะการังนะ มันชอบ"

"แล้วนายชอบรึเปล่า"

"ชอบสิ"

"ชอบฉันหรอ"

"เปล่า" ปากแข็งซะเหลือเกินนะ สึรุงิ

"ชอบก็บอกเลยชอบก็บอกเลนเส่"

"ชูวับ ชูวับ"

"ยอมให้จีบเลยยอมให้จีบเลยนะ โอะ โอ้ โอ"

"ชอบก็จีบเลยชอบก็จีบเลยเส่"

"ชูวับ ชูวับ"

"ฉันไม่เก่งเรื่องนี้ไม่เก่งเรื่องนี้"

"วอนเธอทำก่อน"

"พร้อมใจกันเหลือเกินนะ คู่นี้"

"ปล้าวว แค่ร้องเล่นนนนน ไม่ได้ร้องเชียร์ใครเล้ยยย"

ทั้งคิริโนะและชินโด ทำหน้าตาเหมือนไม่รู้เรื่องราวเลย ผมเดินถ่ายรูป แล้วก็เดินเขียนไปเรื่อยๆ

"คนเยอะจังเลยเฮะ พวกเราอย่าหลงกันนะ"

"อืม/ครับ"

"นี่ไปตรงนั้นดีกว่า ไม่ค่อยมีคนน่ะ "

"ไปสิฮะรุ่นพี่ ผมน่ะ เหมือนจะถอดจมูกไปสูดอากาศแล้วนะนะเนี่ย"

"มากไป"

"โห่..สึรุงิ"

"555"

"นี่....นายอยู่ไหนอ่ะ มาหาฉันหน่อยสิ ฉันอยู่แถวโซน ปะการังน่ะ ขอบใจมากนะ"จู่ๆ่ก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้สงสัยจะหลงทาง

"ยูนาโกะ รอนานมั้ย "

"ไม่นานหรอก มินามิ"

"หาา มินามิหรอ"ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ หวังว่าจะไม่ใช่เค้าหรอกนะ

"มินามิ นายก็มาด้วยหรอ" นั่นไง ชินโดแกจะทักทำไม 

"อ้าว ชินโด นายมานานรึยังล่ะ"

"ไม่นานหรอก นี่แฟนหรอ"

"อ๋อ เค้าเป็น....อ้าวตัวเล็ก"

"......"

"หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิ"

"...."

"ตัวเล็ก"

"......."

"นายจะไม่หันมาใช่มะ"

"...."

"งู"

"ไหนๆ ไหนงู" ผมมองหาทั่วเลยหละ ผมชอบมากเลยล่ะ

"5555"

"นี่พี่ตลกมากมะ พี่มินามิซาว่า"

"อืม"

"....."

"เป็นอะไรรึเปล่า ตัวสั่นๆนะ"

"ปล่าว" 

"มานี่ซิ"

"....."

"อยากโดนเหมือนวันนั้นรึไง"

"......" 

Minamisawa part.......

เป็นอะไรของเค้าก็ไม่รู้ เมื่อสองสามวันก่อนก็ยังคุยกันดีๆเลยนี่

ผมเป็นห่วงเลยเอามือไปแตะที่หน้าผาก ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไร แต่พอเลื่อนไปเลื่อนมา ผมก็รู้สึกว่า เค้าเริ่มจะร้อนขึ้นเรื่อยๆ

"นาย...ทำไมร้อนอย่างงี้ล่ะ"

"ร้อน" หมอนั่นพูดอย่างกับไม่ใยดีกันเลย เป็นอะไรของเค้านะ

"พูดอย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะ " ผมลองใช้คำพูดที่ปกติเค้าจะหน้าแดงทุกครั้งแต่วันนี้ ทำไมวันนี้ถึงไม่ล่ะ ผมเริ่มจะเบื่อแล้วนะ

"แล้วใครว่าฉันน่ารักล่ะ"  

"....." ผมหมดอารมณ์จะง้อละ พอดีกว่า ผมเลยจูงมือ'มินามิซาว่า มาริยะ' ญาติสนิทของผมเอง แล้วก็เดินออกไป ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียง

"เฮ้ย คุรามะ"

"0_0"ผมรีบวิ่งไปอุ้มคุรามะออกมา เพราะเค้าตัวเล็กเลยไปได้สบายหน่อย ผมหันไปสังเกตในรอยน้ำตาที่เพิ่งไหลออกมานี่นา นี่เค้าร้องไห้ตลอดเลยหรอ

ณ โรงพยาบาล โอกินาว่า

"คุณครับ เพือ่นผมเป็นยังไงบ้างครับ"

"อาการดีขึ้นแล้วล่ะครับ เค้าแค่เป็นลมไปเพราะเครียดน่ะครับ"

"นี่ ชินโด นายรู้รึเปล่าว่าเค้าเครียดเรื่องอะไรน่ะ"

"ฉันไม่รู้อ่ะ"

"แล้วคนไหนที่ชื่อ หมีหรอครับ"

"ใครชื่อหมี อ่ะ"

"ไม่รู้เหมือนกันครับรุ่นพี่"

"ทำไมหรอครับคุณหมอ"

"พอดีคนไข้ละเมอหาอยู่น่ะครับ "

ผมเดินเข้าไปในห้องคนไข้แล้วก็เป็นจริงด้วย เค้าเรียกหาแต่คนที่ชื่อหมี

ผมเดินไปจับมือเค้าแล้วกำไว้แน่น 

"ตัวเล็ก พี่มาแล้วนะ "

"หือ?????"ทุกคนต่างก็งง ในสิ่งที่ผมพูด

"พี่หมี มาแล้วหรอ"

"พี่มาแล้ว"

"พี่หมีทำอย่างนั้นทำไมอ่ะ ฮือ...."

"ทำอะไร" ผมทำอะไรว่ะ ????

"ก็พี่นะ..อุ๊บ" ผมรีบเอามือปิดปากเค้าไว้ เกิดพูดอะไรไม่ดีขึ้นมาล่ะก็ซวยแน่

"พวกนายออกไปก่อน"บซ

"อืม"

"พี่ทำไม"

"....."

"คุรามะ"

"....."หลับคาหน้าอกผมซะและ 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา