งานเต้นรำ
-
เขียนโดย kobkob
วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.37 น.
15 EP:
18 วิจารณ์
19.94K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2560 13.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) 15 (บทส่งท้าย)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEP:ส่งท้าย
2ปีต่อมา
ร่างชายหนุ่มดูภูมิฐานในชุดสูทเข็ม เขาป๊อปปี้ในวัย30เดินเข้ามาพร้อมกับดอกกุหลาบช่อใหญ่ เขาเดินมาหยุดที่หน้าสุสานของหญิงสาวคนหนึ่งที่น่าตาสะสวยที่หน้าสุสานของหญิงสาวเต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวเขายืนนิ่งก่อนจะยื่นดอกไม้ไว้ตรงหน้า
“ดอกกุหลาบ9ดอกหมายถึงความรักอันบริสุทธิ์ พี่เอามาให้ฟางนะครับ”เสียงของชายหนุ่มเอ่ย
“พี่มาช้าไหมครับวันนี้ ขอโทษนะ พอดีพี่ติดลูกค้า ฟางไม่ว่าใช่ไหม”ป๊อปปี้ชายหนุ่มที่ดูอารมณ์ดีเมื่อก่อนตอนนี้กลายเป็นคนที่เงียบขรึมและเก็บตัวเขาตัดสินใจยกกิจการร้านกาแฟให้เขื่อนและเฟย์ดูแลก่อนตัวเองจะหันไปทำธุรกิจอย่างที่พ่อแม่อยากให้ทำ
“วันนี้พี่โดนไอ้เขื่อนบ่นมาอีกละ พี่แค่ไม่โกนหนวดโกนเครา ปล่อยเนื้อปล่อยตัว เอ้ย!ไม่ใช่ แค่ทำงานหนักดูสิไอ้เขื่อนมันบอกว่าพี่ซกมก พี่ซกมกตรงไหนจริงไหม”ป๊อปปี้ที่พูดเล่นกลับรูปตรงหน้า จะมีใครสักคนที่เคยเห็นมุมนี้ มุมที่น่ารักของป๊อปปี้นอกจากรูปหญิงสาวที่ตรงหน้า
“ฟาง วันนี้พี่มีเพลงมาเล่นให้ฟางฟังด้วยละไม่รู้ฟางจะชอบรึเปล่า งั้นพี่ไปเอากีตาร์ก่อนนะ”ป๊อปปี้ที่เดินไปหยิบกีตาร์ที่อยู่บนรถออกมาก่อนจะมานั่งตรงหน้าก่อนจะเริ่มเล่น
“เธอคงพอรู้ ในสิ่งเหล่านี้ โดยไม่มีถ้อยคำบอกไว้ เธอคงพอรู้ จากทุกความเป็นไป ในวันที่สองเราใกล้กัน แม้ในวันนั้น ยังยืนเพียงฝัน เป็นแค่เพียงเมื่อวานผ่านไป เธอคงพอรู้ไม่ว่านานเพียงใด ไม่นานเกินไปให้ใจฉันจำ จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เมื่อครั้งมีเธอและฉันรู้สึกครั้งนี้ยังไงให้เป็นความคิดถึงแม้นานเท่าไหร่เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เพราะฉันไม่อาจฟื้นย้อนคืนวันให้หวนได้ใหม่ ทำให้เพียงคิดถึงนับจากนี้ไปเธอจะอยู่ในใจเป็นเรื่องจริงในความทรงจำ จะเก็บมันเอาไว้
“นี้มันก็นานแล้วเนาะที่เราจากกัน อยู่ที่นั้นฟางสบายดีไหม”
“ฟางเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่ต้องห่วงพี่นะ พี่สบายดี”
“ฟางรอพี่นะ”
“พี่รักฟางนะ”
การพล่ำบอกรักตลอด2ปีที่ผ่านมา มันทำให้เขาเหงา อ้างว้าง ที่ไม่มีคนมาค่อยดูแล
คอยจู้จี้ คอยห่วงและคอยอยู่ข้างเขา ตอนนี้เขาก็เหมือนคนที่กำลังรอวันที่จะไปเจอกับหญิงสาว
ในอีกโลกหนึ่ง ก็เท่านั้น
ความคิดถึงที่ป๊อปปี้พล่ำบอกต่อหน้าสุสานของหญิงสาวเขาอดที่จะไม่ให้เสียน้ำตาไม่ได้ เขามาอยู่ต่อหน้าหญิงสาวเมื่อไหร่เขาก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้สักที ไม่ใช่เพราะว่าเขาอ่อนแอ แต่มันเป็นเพราะความคิดถึง
พลิ้วววว
เสียงลมโชยมาพร้อมกลิ่นดอกกุหลาบขาวที่เขาวางไว้โชยมาเป็นสัญญาณได้ดีว่าหญิงสาวก็ได้รับรู้และตอบรับสิ่งที่เขารู้สึกแล้วเหมือนกัน ถึงแม้เขาและเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เขาและเธอก็จะเป็นความทรงจำของกันและกันตลอดไป
งานเต้นรำ
จบปิ้งงงงงงงง
บายๆขอบคุณทุกคอมเม้น จะลงฟิคใหม่ ฟิคเก่าตัน รับรองจบสวย(มั้ง) ฮ่ะฮ่า
2ปีต่อมา
ร่างชายหนุ่มดูภูมิฐานในชุดสูทเข็ม เขาป๊อปปี้ในวัย30เดินเข้ามาพร้อมกับดอกกุหลาบช่อใหญ่ เขาเดินมาหยุดที่หน้าสุสานของหญิงสาวคนหนึ่งที่น่าตาสะสวยที่หน้าสุสานของหญิงสาวเต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวเขายืนนิ่งก่อนจะยื่นดอกไม้ไว้ตรงหน้า
“ดอกกุหลาบ9ดอกหมายถึงความรักอันบริสุทธิ์ พี่เอามาให้ฟางนะครับ”เสียงของชายหนุ่มเอ่ย
“พี่มาช้าไหมครับวันนี้ ขอโทษนะ พอดีพี่ติดลูกค้า ฟางไม่ว่าใช่ไหม”ป๊อปปี้ชายหนุ่มที่ดูอารมณ์ดีเมื่อก่อนตอนนี้กลายเป็นคนที่เงียบขรึมและเก็บตัวเขาตัดสินใจยกกิจการร้านกาแฟให้เขื่อนและเฟย์ดูแลก่อนตัวเองจะหันไปทำธุรกิจอย่างที่พ่อแม่อยากให้ทำ
“วันนี้พี่โดนไอ้เขื่อนบ่นมาอีกละ พี่แค่ไม่โกนหนวดโกนเครา ปล่อยเนื้อปล่อยตัว เอ้ย!ไม่ใช่ แค่ทำงานหนักดูสิไอ้เขื่อนมันบอกว่าพี่ซกมก พี่ซกมกตรงไหนจริงไหม”ป๊อปปี้ที่พูดเล่นกลับรูปตรงหน้า จะมีใครสักคนที่เคยเห็นมุมนี้ มุมที่น่ารักของป๊อปปี้นอกจากรูปหญิงสาวที่ตรงหน้า
“ฟาง วันนี้พี่มีเพลงมาเล่นให้ฟางฟังด้วยละไม่รู้ฟางจะชอบรึเปล่า งั้นพี่ไปเอากีตาร์ก่อนนะ”ป๊อปปี้ที่เดินไปหยิบกีตาร์ที่อยู่บนรถออกมาก่อนจะมานั่งตรงหน้าก่อนจะเริ่มเล่น
“เธอคงพอรู้ ในสิ่งเหล่านี้ โดยไม่มีถ้อยคำบอกไว้ เธอคงพอรู้ จากทุกความเป็นไป ในวันที่สองเราใกล้กัน แม้ในวันนั้น ยังยืนเพียงฝัน เป็นแค่เพียงเมื่อวานผ่านไป เธอคงพอรู้ไม่ว่านานเพียงใด ไม่นานเกินไปให้ใจฉันจำ จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เมื่อครั้งมีเธอและฉันรู้สึกครั้งนี้ยังไงให้เป็นความคิดถึงแม้นานเท่าไหร่เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เพราะฉันไม่อาจฟื้นย้อนคืนวันให้หวนได้ใหม่ ทำให้เพียงคิดถึงนับจากนี้ไปเธอจะอยู่ในใจเป็นเรื่องจริงในความทรงจำ จะเก็บมันเอาไว้
“นี้มันก็นานแล้วเนาะที่เราจากกัน อยู่ที่นั้นฟางสบายดีไหม”
“ฟางเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่ต้องห่วงพี่นะ พี่สบายดี”
“ฟางรอพี่นะ”
“พี่รักฟางนะ”
การพล่ำบอกรักตลอด2ปีที่ผ่านมา มันทำให้เขาเหงา อ้างว้าง ที่ไม่มีคนมาค่อยดูแล
คอยจู้จี้ คอยห่วงและคอยอยู่ข้างเขา ตอนนี้เขาก็เหมือนคนที่กำลังรอวันที่จะไปเจอกับหญิงสาว
ในอีกโลกหนึ่ง ก็เท่านั้น
ความคิดถึงที่ป๊อปปี้พล่ำบอกต่อหน้าสุสานของหญิงสาวเขาอดที่จะไม่ให้เสียน้ำตาไม่ได้ เขามาอยู่ต่อหน้าหญิงสาวเมื่อไหร่เขาก็อดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้สักที ไม่ใช่เพราะว่าเขาอ่อนแอ แต่มันเป็นเพราะความคิดถึง
พลิ้วววว
เสียงลมโชยมาพร้อมกลิ่นดอกกุหลาบขาวที่เขาวางไว้โชยมาเป็นสัญญาณได้ดีว่าหญิงสาวก็ได้รับรู้และตอบรับสิ่งที่เขารู้สึกแล้วเหมือนกัน ถึงแม้เขาและเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เขาและเธอก็จะเป็นความทรงจำของกันและกันตลอดไป
งานเต้นรำ
จบปิ้งงงงงงงง
บายๆขอบคุณทุกคอมเม้น จะลงฟิคใหม่ ฟิคเก่าตัน รับรองจบสวย(มั้ง) ฮ่ะฮ่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ