remember me.. อย่าลืมรักเรา

   ณ วันใหม่หญิงสาวร่างบางหรือโบว์ได้ยืนอยู่หน้าบริษัท เอ็มบี กรุ๊ป
วันนี้เป็นวันแรกที่เธอจะได้เริ่มทำงานโบว์ถอนหายใจก่อนจะก้าวเข้าไปในบริษัท
*อยากบอกรักกับใครสักคน* เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นระหว่างที่เธอกำลังขึ้นลิฟ
ก่อนโบว์จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ปรากฏว่าเบอร์ที่โทรเข้าหาเธอนั้นคือเบอร์ของเพื่อนรักของโบว์นั่นเอง มิค
"ว่าไงมิคคิดยังไงถึงโทรมาหาโบว์ได้เนี่ย"
(นี่อย่าประชดกันสิ)เสียงมิคในโทรศัพท์
"อะๆ ไม่ประชดก็ได้มีไรว่ามาสิ"โบว์พูดพร้อมกับยิ้มขำเพื่อนชาย
(พรุ่งนี้มิคจะกลับเมืองไทยละมารับหน่อยสิ)
"แล้วให้โบว์ไปรับกี่โมงละ โบว์ต้องดูเวลาก่อนนะว่าโบว์จะไปได้หรือเปล่าเพราะโบว์ก็เริ่มทำงานละ"
(ประมาณ 6 โมงน่าจะถึงสนามบินนะโบว์พอจะมาได้ไหม)
"อือ ได้สิโบว์เลิกงาน5โมงเย็นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันนะ"
(ครับ บายยแล้วเจอกันอย่าลืมมาตามสัญญาละไปละนะ)
"จร้า"เมื่อโบว์คุยโทรศัพท์เสร็จประตูลิฟก็เปิดออกพอดีโบวจึงมุ่งหน้าเดินไปยังห้องประธาน
ซึ่งก็คือห้องของไมค์นั่นเอง
 
ก๊อกๆ ก๊อก
 
โบว์เคาะประตูก่อนจะค่อยๆเปิดออกและขณะนั้นไมค์ที่นั่งทำงานอยู่ก็ละสายตาจากงานมองไปที่โบว์ทันที
"กว่าจะมาได้นะแม่คุณ"ไมค์พูดแบบจิกกัดโบว์
"ขอโทษคะ" โบว์ไม่กล้ามองหน้าไมค์จึงได้แต่ก้มมองพื้น
"นี่ฉันนัดเธอไว้กี่โมงแล้วเธอมากี่โมงดูเวลาซะบ้าง"
"ขอโทษคะ ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" โบว์พูดด้วยความสำนึกผิด
"หึ ฉันว่าเธอคงมัวแต่ไปยืนอ่อยผู้ชายอยู่ละสิ"ไมค์ยังคงจิกโบว์อยู่
"เปล่านะคะ ฉันไม่ได้ทำอย่างที่คุณว่าซะหน่อย"
"ยังไงก็เถอะ เอาละนั่นโต๊ะทำงานของเธอ"ไมค์พูดพลางชี้ไปทางโต๊ะมุมห้อง
"อ้าว ทำไมโต๊ะฉันมาอยู่ที่นี่ละคะปกติอยู่ข้างนอกไม่ใช่หรอแล้วทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วยละคะ"
โบว์ถามยาวเหยียด
"นี่อย่าถามให้มันมากนักเลย ที่ฉันเอาโต๊ะเธอมาไว้ที่นี่ก็เพราะฉันกลัวเธอจะไปให้ท่าใครเค้าซะก่อน"ไมค์พูดทำให้โบว์เริ่มเสียใจที่เค้าดูถูกเธอตลอดเวลา
"ฉันมาที่นี่เพื่อทำงานคะไม่ได้มาให้ท่าใคร"โบว์พูดเสียงสั่น
"ก็ดีเอาละ ฉันจะให้เธออ่านกฎของที่นี่และทำความเข้าใจกับสิ่งที่เธอต้องปฏิบัติกับฉัน"ไมค์พูดพร้อมกับหันไปชี้แฟ้มที่วางกองกันเป็นปึก
"คะ"โบว์ตอบก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วเริ่มอ่านตามที่ไมค์สั่ง
ไมค์เมื่อเห็นดังนั้นก็เดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองแล้วทำงานต่อไป
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทั้งไมค์และโบว์ต่างพากันนั่งทำงานของตัวเองอย่างไม่มีใครลละจากหน้าที่
 
ก๊อก ๆ ๆ
 
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ไมค์และโบว์ที่ทำงานอยู่หันไปมองทันที
"พี่ไมค์ขาา พิมมาแล้วคะ"เสียงแหลมอันแปดหลอดของพิมดังก้องทั่วห้อง ทำให้โบว์ถึงกับเบะปาก
"อ้าวนี่แกมานั่งที่นี่ได้ไงยะ นี่มันห้องทำงานของพี่ไมค์นะ"พิมเมื่อเห็นโบว์จึงถามขึ้น
"มีขาก็เดินมานั่งเองสิคะ จะยากอะไร"โบว์พูดตอกกลับ
"ชิแม่นี่กวนประสาทฉันมากเกินไปละ"
"พิม พิม มีอะไรถึงมาหาพี่ที่นี่ละ"ไมค์รีบพูดดักพิมไว้ก่อนที่เธอจะอาละวาด
"พี่ไมค์คะ แม่บอกให้พี่ไมค์พาพิมไปทานข้าวคะและนี่ก็เที่ยงแล้วด้วยเราไปทานข้างกันเถอะคะ"
"แต่พี่ยังทำงานไม่เสร็จนะพิม"
"พี่ไมค์จะขัดคำสั่งแม่พิมหรอคะ"พิมรีบหาข้ออ้างมาพูดเพื่อให้ไมค์ไปทานข้าวกับเธอ
"ก็ได้ครับงั้นพี่ขอเก็บของที่โต๊ะก่อนแปปนึงนะ"
"คะ"พิมพูดก่อนจะหันไปทางโบว์แล้วยิ้มมุมปากใส่ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา
พอไมค์เก็บของเสร็จก็หันไปมองทางโบว์แล้วเดินออกไปกับพิม
"เฮ้อ นี่คงต้องไปกินข้าวคนเดียวสินะ"โบว์มองไมค์และพิมที่พึ่งเดินออกไปอย่างตาละห้อยก่อนพูดขึ้น โบว์จึงเก็บของและเดิรลงไปข้างล่างเพื่อทานข้าว
 
 
 
 
 
ไรท์มาอัพต่อให้อีกตอนแล้วนะคะ ถ้าอยากอ่านก็ขอเม้นท์หน่อยนะคะที่ไรท์ไม่ได้มาอัพก็เพราะติดธุระคะไม่ว่างเลย ยกโทษให้ด้วยนะคะ