remember me.. อย่าลืมรักเรา
เขียนโดย 
katkit
วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.12 น.
แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) ตอน7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้เป็นวันที่สองของการเริ่มทำงานของโบว์เธอนั่งแท็กซี่มาตามเคย
"อ้าวยังไม่มีใครมาสักคนหนิสงสัยจะมาเช้าไปไปหาไรกินดีกว่า"
โบว์พูดแล้วไปเซเว่นที่อยู่ตรงข้ามบริษัท
พอเธอเดินมาถึงสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นยายแก่คนนึงกำลังเก็บขยะ
เธอจึงเดินเข้าเซเว่นเพื่อซื้อของที่เธอต้องการก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับแซนวิชและนม
แล้วเดินไปหายายแกที่กำลังเก็บขยะเพื่อนำขยะที่ได้ไปขาย
"ยายจ๋า" โบว์เดินเข้าไปหายายก่อนจะนั่งลงกับยายก่อนจัพูดขึ้น
"มีอะไรหรอแม่หนู"ยายละสายตากจากกระดาษที่กำลังจะเก็บหันมามองโบว์แล้วพูด
"ยายหิวรึป่าวจ๊ะ"
"ก็หิวนิดหน่อยละจ๊ะแต่ทำไงได้ละยายมันจนไม่มีเงินมาซื้ออะไรกินหรอก"
"งั้นยายกินนี่ก่อนนะจ๊ะจะได้มีแรง"โบว์พูดพร้อมยื่นแซนวิชกับนมที่เธอซื้อมาให้ยาย
"ไม่เปนไรหรอกแม่หนู"
"ยายรับไว้เถอะนะจ๊ะ ยายจะได้มีแรงหาของไปขายไงจ๊ะ"
"ขอบใจนะแม่หนู หนูชั่งมีเมตตาจริงๆ"ยายพูดพร้อมกันยื่นมือไปรับของกับโบว์
"แล้วพ่อหนุ่มนั่นเปนใครละลูกเห็นมายืนดูนานแล้ว"ยายพูดพร้อมกับชี้ไปทางหลังต้นไม้
ปรากฏให้เห็นร่างสูงใหญ่ที่กำลังเดินออกมาและตรงมายังทางเธอและยาย
"คุณภัทรเดชคุณมาทำอะไรที่นี่คะ"โบว์ถามไมค์ที่เดินมาและมาหยุดอยู่ที่เธอ
"ว่างมากรึไงมานั่งอยู่เนี่ยไม่เข้าไปทำงานรึไงสายแล้วนะ"
"อุ๊ยตายละเลยเวลามาเยอะแล้วหนิ ยายจ๊างั้นหนูไปก่อนนะจ๊ะ"โบว์พูดก่อนจะลุกขึ้น
พร้อมกับไมค์แล้วเดนไปด้วยกัน
"นี่กะจะอู้งานรึไง"ไมค์พูดขึ้น
"ป่าวนี่คะ คุณก็เห็นหนิว่าฉันกำลังทำไร"โบว์สวนกลับ
"อ้อหรอ ฉันนึกว่าเธอกำลังสร้างภาพ"ไม่พูดต่ออีก
"คุณอย่าหาเรื่องฉันได้ไหมคะ"
"ก็ได้งั้นไปทำงานกัน"ไมค์พูดพร้อมกับยกมือข้างหนึ่งค้องคอโบว์ ตอนแรกเธอมีท่าทางจะขัดขืนไมค์จึงรัดไว้แน่นกว่าเดิมและเดินเข้าบริษัทซึ่งก็มีคนมองมากมาย
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ขณะที่ไมค์กำลังนั่งทำงานก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ว่าไงวะไอพอร์ช หายหัวไปตั้งนาน"ไมค์พูดขึ้น
(ไอ้นี่ปากจัดไม่หายเลยนะแก)เสียงงของพอร์ชในโทรศัพท์
"มีไรวะที่โทรมาเนี่ย"
(ฉันพึ่งกลับมาจากอังกฤษอยากเลี้ยงฉลองเว้ย)
"ที่ไหนละ"
(ร้านเดิม ทุ่มนึงอย่าลืมนะเว้ยแค่นี้แหละ)
"หึไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย)ไมค์มองโทรศัพท์ที่ตัดไปก่อนจะหันไปทางร่างบางที่กำลังมองเค้าอยู่
"มองอะไร"
"อะเอ่อ ป่าวคะ" โบว์สดุ้งก่อนจะปรับสีหน้า
"วันนี้ไปไหนรึป่าว"
"ป่าวคะ"โบว์ตอบ
"งั้นก็ดีเธอไปทำธุระกับฉันหน่อย"ไมค์พูด
"ธุระ? ธุระอะไรคะ"
"เดี๋ยวก็รู้เลิกงานแล้วเตรียมตัวให้พ้อม"
"เอ่อคะ"
เมื่อทั้งคู่เลิกงานก็พากันเดินออกจากบริษัทพร้อมกันก่อนหน้านั้นโบว์ได้โทรไปบอกแม่ของเธอแล้วตอนนี้ก็ 6โมงครึ่งแล้ว
"ขึ้นรถสิจะรอให้ฉันเปิดประตูให้รึไง"ไมค?พูดขึ้น
"ป่าวคะ"โบว์พูดแล้วก้าวขึ้นรถทันที
ทั้งคู่กำลังมุ่งหน้าไปยังที่ไมค์นัดหมายกับเพื่อนเค้าไว้
*อยากบอกรักกับใครสักคน*
โทรศัพท์ของโบว์ดังขึ้น
"ฮัลโหลว่าไงมิกมีอะไรรึป่าว"
(นี่โบว์อยู่ไหนละเนี่ยไหนบอกจะมารับมิกไงมิกอยู่สนามบินแล้วนะอย่าบอกนะว่าลืม)
"เห้ยจริงด้วยมิกขอโทษทีพอดีว่าโบว์ลืมอ่า ฮะๆๆ"
(ไม่ตลกนะโบว์มารับเดี๋ยวนี้เลย)
"แต่ว่า..."
(ไม่มีแต่ละ ให้เวลา20นาทีต้องมาถึงที่นี่)
"มิกเดี๋ยว มิก มิก เห้ยย"โบว์ร้องก่อนที่สายจะถูกตัดไป
"มีไรหรอ"ไมค์เห็นท่าทางของโบว์จึงถามขึ้น
"เอ่อคือแบบว่า คุณช่วยจอดรถได้ไหมคะคือพอดีว่าโบว์นัดกับเพื่อนว่าจะไปรับที่สนามบินอะคะ"
"นี่เธอจะบ้าหรอไหนเธอบอกว่าเธอว่างไงละ"ไมค์เริ่มหงุดหงิด
"คือฉันลืมคะ"
"เธอนี่มันขี้ลืมไม่เปลี่ยนเลยนะ งั้นก็ไปรับด้วยกันนี่แหละ"
โบว์นิ่งเงียบกับคำพูดของไมค์ที่เค้าพูดว่า เธอนี่มันขี้ลืมไม่เปลี่ยนเลยนะ ก่อนอมยิ้มและนั่งเงียบต่อไป
"อ้าว ไหนละเพื่อนเธอ"เมื่อมาถึงทั้วคู่ก็เดินเข้าไปในตัวสนามบิน
"นั่นไงคะ มิก มิก ทางนี้"โบว์ไปทางมิกก่อนจะเรียกเค้า
"อ้าวโบว์ คิดถึงจังเลย"มิกวิ่งมากอดโบว์ทันที่ ไมค์เห็นดังนั้นจึงเบือนหน้าหนี
"อะแฮ่ม"ไมค์เห็นว่าสองคนนี้กอดกันนานเกินไปจึงทำเสียงใส่
"เอ่อ ขอโทษคะ"
"โบว์ไอ้หน้าจืดนี่ใครอะ"มิกถามขึ้นทำให้ไมค์ทำตาเขียวใส่ทันที
"เอ่อ มิกนี่คือบอสของโบว์เอง"
"อ้าวหรอนึกว่าทาสของโบว์ซะอีกหึ ปะ ปะ ไปกันเหอะ"มิกพูดแล้วค้องคอโบว์ก่อนจะเดินนำหน้าไป
"เห้ออออ "ไมค์ถอนหายใจยาวก่อนจะเดินตามทั้งสองไป
อีกตอนละน้าาา ยาวเลยละตอนนี้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
