L O V E. . .

 
 
 
“สงสัยคราวนี้แม่แกเอาจริงว่ะฟาง” เฟย์เพื่อนสาวของฟางพูดขึ้น หลังจากที่ฟังฟางเล่าเรื่องทุก
อย่างให้ฟังหมดแล้ว ฟางที่นั่งกอดอกอยู่ข้างๆเฟย์ก็ทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่เกิดขึ้น
ที่บ้านของเธอดีนะที่เธอหนีบอดี้การ์ดออกมาที่ร้านกาแฟของเพื่อนเธอได้
 
“แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่หมั้นอยู่ดีแหละ เฟย์คิดดูฉันน่ะไม่รู้จักกับคนที่แม่พามาเลยสักนิด แต่อยู่ดีๆจะให้ไปหมั้นกับเขาแบบนั้นน่ะ” ฟางพูดก่อนจะเริ่มโวยวายจนคนในร้านกาแฟเริ่มหันมามองเป็นตา
เดียวจนเฟย์ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ เป็นการขอโทษลูกค้าของเธอแทนฟาง
 
“เบาๆหน่อยแก นี้ร้านฉันนะ” เฟย์พูด ทำเอาฟางหันควับแบบไม่พอใจ
 
“อะไรกันนี้แกก็ด้วยหรอ แค่ฉันพูดระบายให้แกฟังแกก็ห้ามฉันงั้นหรอเฟย์!” ฟางที่หงุดหงิดเรื่องที่
บ้านอยู่แล้ว แล้วมาถูกเฟย์พูดไม่เข้าหูจึงเริ่มพาลทันที
 
“ยัยฟาง หยุดโวยวายได้แล้วลูกค้าร้านฉันเขาตกใจเสียงแกหมดแล้วเนี้ย” เฟย์พูดก่อนจะจับมือ
พยายามจะพาฟางไปหลังร้าน แต่ฟางกลับสะบัดมืออย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเธอ
เอง
 
“ออกไปจากร้านนี้สะ! ส่วนค่ากาแฟฉันจะจ่ายแทนเอง” ฟางพูดไล่ลูกค้าของเฟย์ ทำเอาเฟย์ส่าย
หัวกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเหตุการณ์ก่อนนี้สอนให้เธอรู้ว่าเวลา
เพื่อนคนนี้เธอกำลังโกรธเธอไม่ควรเข้าไปห้ามเลยจริงๆ T^T
 
“ที่รักๆ ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นบ้าหรือไง” เสียงลูกค้าในร้านท่านหนึงเล็ดรอดออกมาทำเอาฟางหูผึง
รีบเดินเข้าไปหาทันที
 
“ใครบ้าคะป้า! คนอื่นเขาก็ออกกันไปหมดแล้ว ป้ายังจะมานั่งลอยหน้าลอยตาอยู่กับแฟนป้าทำไม
ล่ะคะ เชิญออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!” ฟางพูด ก่อนจะเชิดหน้าไปทางประตูร้าน หญิงสาววัยกลางคนที่ถูก
เธอเรียกป้าค่อยๆก้าวขาออกจากที่นั่งกับแฟนหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที
 
“ยัยฟางแกไล่ลูกค้าฉันหมดร้านเลย T^T” เฟย์พูดแล้วทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้หนักมาก ฟาง
ส่ายหัวก่อนจะสั่งให้พนักงานช่วยกันปิดร้านก่อนจะเดินมาลากเฟย์ออกไปหน้าร้านที่มีรถเก๋งสีดำสุด
หรูของเธอจอดอยู่
 
“เห้ยๆๆ เดี๋ยวๆ แกจะพาฉันไปไหน” เฟย์รีบยื้อตัวเองก่อนจะรีบถามเพื่อนสาว
 
“ฉันเบื่อ อยากช้อปปิ้ง แกต้องไปกับฉัน ขึ้นรถเร็วๆ ก่อนที่ฉันจะโมโหแก” ฟางพูดก่อนจะเดินก้าว
ขาฉับๆไปที่ฝั่งคนขับ เฟย์จึงรีบขึ้นรถไปอย่างงๆ
 
“ค้าดเข็มขัดดีๆล่ะ/ทะ ทำไมแกต้องพูดให้ฉันกลัวด้วย กรี้ดดดดด!”
 
 
 
“อะ โอ้ยๆ เบาๆสิจ้ะน้องแบม พี่เจ็บนะ” เสียงร้องโอดโอยของชายหนุ่มที่ถูกสำลีชุ้บแอลกอฮอร์
ล้างแผลกดเข้าที่แผลบนใบหนาหล่อๆของเขาด้วยความแสบ แต่มันก็คงจะไม่แสบเท่ากับคนที่มัน
สร้างแผลนี้ขึ้นมาหรอกนะ หึย! คิดแล้วก็เจ็บใจ!
 
“แบมขอโทษนะคะ แล้วนี้ไปพลาดท่าไหนคะเนี้ยถึงได้ตาเขียวกลับมาแบบนี้” แบมพูดพลางทำ
แผลให้ชายหนุ่ม
 
“เอ่อ...คือ” ป๊อปปี้อึกอัก ถ้าจะบอกว่าถูกผู้หญิงต่อยมามันก็คงไม่ใช่ตัวเขาแล้วละ คนอย่างเขา
โดนผู้หญิงต่อยเนี้ยนะ เสียชื่อกันพอดี
 
“ทานข้าวต้มร้อนๆก่อนนะคะป๊อปปี้ แล้วเดี๋ยวค่อยทานยา” ร่างบางอีกคนเดินเข้ามาในห้องชาย
หนุ่มพร้อมถ้วยข้าวต้มก่อนจะหันไปจิกตาใส่แบมที่กำลังนั่งบนตักทำแผลให้ชายหนุ่มอยู่ ก่อนจะ
วางถ้วยข้าวต้มแล้วมานั่งบนเตียงข้างๆชายหนุ่ม ก่อนจะจุ้ฟปากชายหนุ่มป๊อปปี้กระตุกยิ้มมุมปาก
ก่อนจะเอามือลูบขาสาวเพื่อปลุกอารมณ์
 
ปัง!
 
“พวกเธอสองคนออกไปจากห้องลูกชายฉันก่อนไป” ภาพฟ้าที่เปิดประตูเข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็รีบ
พูดทันที ป๊อปปี้ได้แต่เกาหัวแก้เขินที่แม่เขาเข้ามาเห็นพอดี โฟร์และแบมได้แต่ฮึดฮั้นก่อนจะเดิน
ออกไปก็ไม่วายทะเลาะกันอีก
 
“แม่มีไรหรือเปล่าครับ”
 
“ป๊อปปี้...” ภาพฟ้าเรียกชื่อลูกชายเสียงต่ำจนหน้ากลัว ก่อนจะปิดประตูเสียงดังแล้วล็อคกลอนไว้
ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆลูกชายที่นั่งทำหน้าแตกตื่นอยู่บนเตียง ก่อนจะยิ้มแก้มปริ “แม่อยากได้หนู
ฟางเป็นลูกสใภ้”พูดก่อนจะนั่งข้างๆลูกชายของเธอ
 
“จีบหนูฟางทีสิ่ลูก”
 
“แม่จะบ้าหรอ ให้ป๊อปจีบเด็กแบบนั้นเนี้ยนะ ป๊อปไม่เอาด้วยหรอก แค่เห็นยัยบ้านั้นวันนี้แล้วก็
ขนลุก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะทำท่าทางขนลุกตามที่พูด ผู้หญิงอะไรลงไปดิ้นบนพื้นแบบไม่อายใคร ที่
สำคัญนะเธอไม่ใช่  สเป็คเขาเลยสักนิด
 
“แต่แม่ว่าหนูฟางเขาน่ารักดีออก ดูร่าเริงดีถ้าได้มาอยู่ที่บ้านเราก็คงจะดีสินะ” ภาพฟ้าพูดก่อนจะ
ทำท่านึกเคลิ้ม จนชายหนุ่มส่ายหัวหนักกับแม่ของเขาก่อนทำท่าจะลุกหนีแต่แม่ของเขากับดึงตัว
เอาไว้
 
“จะหนีแม่ไปไหนอีกล่ะ คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
 
“ก็คุยแล้วไงครับ วันนี้ก็ไปนั่งคุยที่บ้านนู่นมาทั้งวันแล้วขอป๊อปพักบ้างเถอะนะครับ”
 
“อะไรกัน แล้วตกลงเรื่องหนูฟางล่ะ” ภาพฟ้าพูดก่อนจะทำหน้างอนเหมือนเด็ก ป๊อปปี้หันมา
ประจันหน้าแม่ของเขาที่ดูไม่แก่ตามวัยเสียเลยก่อนจะเบะปาก
 
“แม่ฟังดีๆนะ ดูที่หน้าป๊อปนี้ดูดีๆด้วย ยัยบ้านั้นต่อยป๊อปจนตาเขียวแบบนี้แม่ยังอยากจะได้เป็นลูก
สใภ้อีกหรอ” ชายหนุ่มพูดก่อนจะชี้ที่เบ้าตาของเขาให้แม่ดู แต่ภาพฟ้ากลับหัวเราะออกมาเสีย
อย่างนั้นทำเอาชายหนุ่มงงไปเลยทีเดียว
 
“ก็ดีนะ ถ้าอยู่กับเราคงจะมีสีสัน” คำพูดของภาพฟ้าทำเอาชายหนุ่มอยากจะลงไปดิ้นกับพื้อนให้รู้
แล้วรู้รอด แต่ก็ทำได้แค่ขยี้ผมตัวเองก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ
 
“สีสันบ้าอะไรกัน ผมไม่ตายก่อนเหรอไง!”
 
“ไม่รู้ล่ะยังไงแม่ก็อยากได้หนูฟางมาเป็นลูกสใภ้แม่ ถึงป๊อปไม่ทำแม่ก็จะทำเอง โฮ้ะๆ ๆ” ภาพฟ้า
พูดก่อนจะเดินกระแทกใหล่ลูกชายตัวดีออกไปจากห้องทันที ชายหนุ่มมองแม่ของเขาออกไป
อย่างเหวอๆ นี้แม่เขาชอบผู้หญิงเถื่อนๆเร่อะ
 
“ไม่มีทาง! ถ้าฉันมีเมียแบบนั้นฉันขอตายสะดีกว่า!” ป๊อปปี้พูดจบก็รีบหยิบกุญแจรถเพื่อเตรียม
ออกจากบ้านทันที โอ้ยย! ชีวิตของเขานี้มันชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ถ้าคนที่แม่ให้ไปดูตัววันนี้เป็น
ผู้หญิงแบบนี้เขาคงไม่ไปหรอก ก็คิดดูตอนแรกบอกเธอสวยมาก เธอเซ็กซี่มาก แต่พอเจอตัวจริง
ผมนี้เงิบเลย!
 
“ฉันเอากระเป๋าใบนี้ 2 ใบเลย คิดเงินที่พ่อฉันนะ แล้วก็ส่งของไปที่บ้านฉันด้วย” ฟางพูดบอก
พนักงานในร้าน ก่อนจะจูงมือเฟย์เดินออกไปร้านอื่น เรื่องอะไรเธอต้องแคร์ก็ห้างนี้ครอบครัวเธอ
เป็นเจ้าของ
 
“ยัยเฟย์แกอยากได้อะไรไหม”ฟางหันมาเอ่ยถามเพื่อนสาวที่เดินตามเธอเงียบๆมาตลอด เฟย์เงย
หน้ามามองเพื่อนสาวก่อนจะมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดที่ฟางที่กำลังเลียไอศกรีมตรงหน้าอย่าง
เอร็ดอร่อย
 
“เห้อ...ยัยบ้าเอ้ย”
 
“อะไรของเธอเนี้ย นี้เฟย์ด่าฉันหรอ!” ฟางพูดก่อนจะรีบโวยวาย
 
“จะว่าก็ว่าเถอะนะฟาง เธอเล่นเปิดสัญญาณไฟไหม้แล้วไล่คนออกจากห้างไปหมดแบบนี้เพื่ออะไร
วะ”
 
“ก็ฉันเบื่ออ่ะ ฉันเซงด้วย เสียงคนมันน่ารำคาญจะตาย แกอย่าขัดใจฉันเลยน่า ไปกินอาหารญี่ปุ่น
ร้านนู่นดีกว่านะ” ฟางทำเป็นหูทวนลมก่อนจะจูงมือเฟย์เข้าร้านอาหารทันที
 
“ไอ้เคนตะ นี้มึงช่วยฟังกูก่อนได้ปะวะ” เสียงพูดคุยกันในร้านทำให้ฟางเริ่มหงุดหงิดที่เกิดเสียง ก่อน
จะรีบเดินเข้าไปทันที
 
“นี้! ทำไมร้านคุณถึงมีลูกค้าในเมื่อฉันไล่ออกไปหมดแล้ว” ฟางพูดก่อนจะชี้ไปที่ชายหนุ่มที่นั่งหัน
หลังให้เธอ
 
“ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ไอ้นี้มันเป็นเพื่อนผมไม่ใช่ลูกค้าหรอก” เคนตะเจ้าของร้านพูดยิ้มๆ ฟางที่
หน้าแตกก็รีบเดินไปนั่งมุมหนึ่งของร้านทันที
 
“ใครวะมึง เสียงแมร่งคุ้นหูกูชิบหาย” ทันทีที่ฟางเดินออกไปป๊อปปี้ก็รีบถามเพื่อนของเขาทันที
 
“รู้สึกจะเป็นลูกสาวเจ้าของห้างมั้ง”
 
“ลูกสาวหรอ...อ้อ! นี้เมนูใช่ไหม เดียวกูไปรับแทนเอง” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ก่อนจะแย้งเมนูจากมือ
เคนตะแล้วเดินไปรับออเดอร์แทนทันที เรื่องผู้หญิงคลาสโนว่าอย่างเขาจะพลาดได้ยังไงกัน
 
“รับอะไรดีครับ...เห้ย!”
 
“อะไรกัน พนักงานร้านนี้ไม่มีมารยาทเอาสะเลยมาเห้ยให้ใส่ลูกค้าได้ยังไงกัน เห้ย!” ฟางและป๊อป
ต่างคนต่างอึ้งจนเฟย์มองท่าทางของทั้งสองแปลกๆ
 
“ใครหรอวะฟาง”
 
“ผมป๊อปปี้ครับ/สุนัขที่ฉันเจอเมื่อเช้าไงแก” ฟางกับป๊อปพูดพร้อมกัน แต่คำพูดของหญิงสาว
ทำเอาชายหนุ่มหันขวับมาจ้องหน้าทันที เธอว่าเขาเป็น...สุนัขหรอ!
 
“เอ่อ...ทั้งสองคน” บรรยากาสเริ่มมาคุทำให้เฟย์ทำอะไรไม่ถูก
 
“โชคร้ายจริงๆที่ได้มาเจอนาย”ฟางจีบปากจีบคอพูดใส่ชายหนุ่ม
 
“โชคร้ายของฉันเหมือนแหละวะ”
 
“งั้นหรอ...อุ้ยตาย! เบ้าหน้าไปโดนอะไรมาหรอคะถึงได้บวมเขียวสะขนาดนั้น” ฟางแกล้งทำเป็น
ตกใจก่อนจะพูดออกมา ทำเอาชายหนุ่มหน้าขึ้นสี แต่เธอก็ยังยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะล้อเลียนชาย
หนุ่มจนเฟย์เริ่มรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าก็คือคนที่เพื่อนสาวของเธอเล่าให้ฟัง
 
“อ้อ...พอดีผมโดนผู้หญิงไม่ค่อยเต็มต่อยน่ะครับ หน้าตาคล้ายๆคุณเลยนะ” ชายหนุ่มพูดกระตุก
ยิ้มมุมปาก เฟย์ถึงกับกุมหัวเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไง ฟางจ้องหน้าป๊อปนิ่งจนน่ากลัว
นี้น่ะหรอว่าที่คู่หมั้นที่แม่บอกว่าดีนักดีหนา มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง!
 
“วะ ว่าไงนะ...”
 
“หมายความตามที่พูด”
 
“นายคงอยากตาเขียวอีกข้างสินะ...!?”
 
 
 
 
แอ่ะๆ 5555555 ฟางวีนบ่อยนะคะช่วงนี้ อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะคร้าบบบ 
 
ผิดพลาดประการใด้ขอโทษไว้ล้วงหน้าเลยนะจ้ะ
 
ติ-ชม กันได้นะคะ พร้อมรับฟังทุกคอมเม้นเลย