L O V E. . .

 

 

 

“สงสัยคราวนี้แม่แกเอาจริงว่ะฟาง” เฟย์เพื่อนสาวของฟางพูดขึ้น หลังจากที่ฟังฟางเล่าเรื่องทุก

อย่างให้ฟังหมดแล้ว ฟางที่นั่งกอดอกอยู่ข้างๆเฟย์ก็ทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าที่เกิดขึ้น

ที่บ้านของเธอดีนะที่เธอหนีบอดี้การ์ดออกมาที่ร้านกาแฟของเพื่อนเธอได้

 

“แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่หมั้นอยู่ดีแหละ เฟย์คิดดูฉันน่ะไม่รู้จักกับคนที่แม่พามาเลยสักนิด แต่อยู่ดีๆจะให้ไปหมั้นกับเขาแบบนั้นน่ะ” ฟางพูดก่อนจะเริ่มโวยวายจนคนในร้านกาแฟเริ่มหันมามองเป็นตา

เดียวจนเฟย์ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ เป็นการขอโทษลูกค้าของเธอแทนฟาง

 

“เบาๆหน่อยแก นี้ร้านฉันนะ” เฟย์พูด ทำเอาฟางหันควับแบบไม่พอใจ

 

“อะไรกันนี้แกก็ด้วยหรอ แค่ฉันพูดระบายให้แกฟังแกก็ห้ามฉันงั้นหรอเฟย์!” ฟางที่หงุดหงิดเรื่องที่

บ้านอยู่แล้ว แล้วมาถูกเฟย์พูดไม่เข้าหูจึงเริ่มพาลทันที

 

“ยัยฟาง หยุดโวยวายได้แล้วลูกค้าร้านฉันเขาตกใจเสียงแกหมดแล้วเนี้ย” เฟย์พูดก่อนจะจับมือ

พยายามจะพาฟางไปหลังร้าน แต่ฟางกลับสะบัดมืออย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเธอ

เอง

 

“ออกไปจากร้านนี้สะ! ส่วนค่ากาแฟฉันจะจ่ายแทนเอง” ฟางพูดไล่ลูกค้าของเฟย์ ทำเอาเฟย์ส่าย

หัวกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเหตุการณ์ก่อนนี้สอนให้เธอรู้ว่าเวลา

เพื่อนคนนี้เธอกำลังโกรธเธอไม่ควรเข้าไปห้ามเลยจริงๆ T^T

 

“ที่รักๆ ผู้หญิงคนนี้เขาเป็นบ้าหรือไง” เสียงลูกค้าในร้านท่านหนึงเล็ดรอดออกมาทำเอาฟางหูผึง

รีบเดินเข้าไปหาทันที

 

“ใครบ้าคะป้า! คนอื่นเขาก็ออกกันไปหมดแล้ว ป้ายังจะมานั่งลอยหน้าลอยตาอยู่กับแฟนป้าทำไม

ล่ะคะ เชิญออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!” ฟางพูด ก่อนจะเชิดหน้าไปทางประตูร้าน หญิงสาววัยกลางคนที่ถูก

เธอเรียกป้าค่อยๆก้าวขาออกจากที่นั่งกับแฟนหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที

 

“ยัยฟางแกไล่ลูกค้าฉันหมดร้านเลย T^T” เฟย์พูดแล้วทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้หนักมาก ฟาง

ส่ายหัวก่อนจะสั่งให้พนักงานช่วยกันปิดร้านก่อนจะเดินมาลากเฟย์ออกไปหน้าร้านที่มีรถเก๋งสีดำสุด

หรูของเธอจอดอยู่

 

“เห้ยๆๆ เดี๋ยวๆ แกจะพาฉันไปไหน” เฟย์รีบยื้อตัวเองก่อนจะรีบถามเพื่อนสาว

 

“ฉันเบื่อ อยากช้อปปิ้ง แกต้องไปกับฉัน ขึ้นรถเร็วๆ ก่อนที่ฉันจะโมโหแก” ฟางพูดก่อนจะเดินก้าว

ขาฉับๆไปที่ฝั่งคนขับ เฟย์จึงรีบขึ้นรถไปอย่างงๆ

 

“ค้าดเข็มขัดดีๆล่ะ/ทะ ทำไมแกต้องพูดให้ฉันกลัวด้วย กรี้ดดดดด!”

 

 

 

“อะ โอ้ยๆ เบาๆสิจ้ะน้องแบม พี่เจ็บนะ” เสียงร้องโอดโอยของชายหนุ่มที่ถูกสำลีชุ้บแอลกอฮอร์

ล้างแผลกดเข้าที่แผลบนใบหนาหล่อๆของเขาด้วยความแสบ แต่มันก็คงจะไม่แสบเท่ากับคนที่มัน

สร้างแผลนี้ขึ้นมาหรอกนะ หึย! คิดแล้วก็เจ็บใจ!

 

“แบมขอโทษนะคะ แล้วนี้ไปพลาดท่าไหนคะเนี้ยถึงได้ตาเขียวกลับมาแบบนี้” แบมพูดพลางทำ

แผลให้ชายหนุ่ม

 

“เอ่อ...คือ” ป๊อปปี้อึกอัก ถ้าจะบอกว่าถูกผู้หญิงต่อยมามันก็คงไม่ใช่ตัวเขาแล้วละ คนอย่างเขา

โดนผู้หญิงต่อยเนี้ยนะ เสียชื่อกันพอดี

 

“ทานข้าวต้มร้อนๆก่อนนะคะป๊อปปี้ แล้วเดี๋ยวค่อยทานยา” ร่างบางอีกคนเดินเข้ามาในห้องชาย

หนุ่มพร้อมถ้วยข้าวต้มก่อนจะหันไปจิกตาใส่แบมที่กำลังนั่งบนตักทำแผลให้ชายหนุ่มอยู่ ก่อนจะ

วางถ้วยข้าวต้มแล้วมานั่งบนเตียงข้างๆชายหนุ่ม ก่อนจะจุ้ฟปากชายหนุ่มป๊อปปี้กระตุกยิ้มมุมปาก

ก่อนจะเอามือลูบขาสาวเพื่อปลุกอารมณ์

 

ปัง!

 

“พวกเธอสองคนออกไปจากห้องลูกชายฉันก่อนไป” ภาพฟ้าที่เปิดประตูเข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็รีบ

พูดทันที ป๊อปปี้ได้แต่เกาหัวแก้เขินที่แม่เขาเข้ามาเห็นพอดี โฟร์และแบมได้แต่ฮึดฮั้นก่อนจะเดิน

ออกไปก็ไม่วายทะเลาะกันอีก

 

“แม่มีไรหรือเปล่าครับ”

 

“ป๊อปปี้...” ภาพฟ้าเรียกชื่อลูกชายเสียงต่ำจนหน้ากลัว ก่อนจะปิดประตูเสียงดังแล้วล็อคกลอนไว้

ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆลูกชายที่นั่งทำหน้าแตกตื่นอยู่บนเตียง ก่อนจะยิ้มแก้มปริ “แม่อยากได้หนู

ฟางเป็นลูกสใภ้”พูดก่อนจะนั่งข้างๆลูกชายของเธอ

 

“จีบหนูฟางทีสิ่ลูก”

 

“แม่จะบ้าหรอ ให้ป๊อปจีบเด็กแบบนั้นเนี้ยนะ ป๊อปไม่เอาด้วยหรอก แค่เห็นยัยบ้านั้นวันนี้แล้วก็

ขนลุก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะทำท่าทางขนลุกตามที่พูด ผู้หญิงอะไรลงไปดิ้นบนพื้นแบบไม่อายใคร ที่

สำคัญนะเธอไม่ใช่  สเป็คเขาเลยสักนิด

 

“แต่แม่ว่าหนูฟางเขาน่ารักดีออก ดูร่าเริงดีถ้าได้มาอยู่ที่บ้านเราก็คงจะดีสินะ” ภาพฟ้าพูดก่อนจะ

ทำท่านึกเคลิ้ม จนชายหนุ่มส่ายหัวหนักกับแม่ของเขาก่อนทำท่าจะลุกหนีแต่แม่ของเขากับดึงตัว

เอาไว้

 

“จะหนีแม่ไปไหนอีกล่ะ คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”

 

“ก็คุยแล้วไงครับ วันนี้ก็ไปนั่งคุยที่บ้านนู่นมาทั้งวันแล้วขอป๊อปพักบ้างเถอะนะครับ”

 

“อะไรกัน แล้วตกลงเรื่องหนูฟางล่ะ” ภาพฟ้าพูดก่อนจะทำหน้างอนเหมือนเด็ก ป๊อปปี้หันมา

ประจันหน้าแม่ของเขาที่ดูไม่แก่ตามวัยเสียเลยก่อนจะเบะปาก

 

“แม่ฟังดีๆนะ ดูที่หน้าป๊อปนี้ดูดีๆด้วย ยัยบ้านั้นต่อยป๊อปจนตาเขียวแบบนี้แม่ยังอยากจะได้เป็นลูก

สใภ้อีกหรอ” ชายหนุ่มพูดก่อนจะชี้ที่เบ้าตาของเขาให้แม่ดู แต่ภาพฟ้ากลับหัวเราะออกมาเสีย

อย่างนั้นทำเอาชายหนุ่มงงไปเลยทีเดียว

 

“ก็ดีนะ ถ้าอยู่กับเราคงจะมีสีสัน” คำพูดของภาพฟ้าทำเอาชายหนุ่มอยากจะลงไปดิ้นกับพื้อนให้รู้

แล้วรู้รอด แต่ก็ทำได้แค่ขยี้ผมตัวเองก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ

 

“สีสันบ้าอะไรกัน ผมไม่ตายก่อนเหรอไง!”

 

“ไม่รู้ล่ะยังไงแม่ก็อยากได้หนูฟางมาเป็นลูกสใภ้แม่ ถึงป๊อปไม่ทำแม่ก็จะทำเอง โฮ้ะๆ ๆ” ภาพฟ้า

พูดก่อนจะเดินกระแทกใหล่ลูกชายตัวดีออกไปจากห้องทันที ชายหนุ่มมองแม่ของเขาออกไป

อย่างเหวอๆ นี้แม่เขาชอบผู้หญิงเถื่อนๆเร่อะ

 

“ไม่มีทาง! ถ้าฉันมีเมียแบบนั้นฉันขอตายสะดีกว่า!” ป๊อปปี้พูดจบก็รีบหยิบกุญแจรถเพื่อเตรียม

ออกจากบ้านทันที โอ้ยย! ชีวิตของเขานี้มันชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ถ้าคนที่แม่ให้ไปดูตัววันนี้เป็น

ผู้หญิงแบบนี้เขาคงไม่ไปหรอก ก็คิดดูตอนแรกบอกเธอสวยมาก เธอเซ็กซี่มาก แต่พอเจอตัวจริง

ผมนี้เงิบเลย!

 

“ฉันเอากระเป๋าใบนี้ 2 ใบเลย คิดเงินที่พ่อฉันนะ แล้วก็ส่งของไปที่บ้านฉันด้วย” ฟางพูดบอก

พนักงานในร้าน ก่อนจะจูงมือเฟย์เดินออกไปร้านอื่น เรื่องอะไรเธอต้องแคร์ก็ห้างนี้ครอบครัวเธอ

เป็นเจ้าของ

 

“ยัยเฟย์แกอยากได้อะไรไหม”ฟางหันมาเอ่ยถามเพื่อนสาวที่เดินตามเธอเงียบๆมาตลอด เฟย์เงย

หน้ามามองเพื่อนสาวก่อนจะมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดที่ฟางที่กำลังเลียไอศกรีมตรงหน้าอย่าง

เอร็ดอร่อย

 

“เห้อ...ยัยบ้าเอ้ย”

 

“อะไรของเธอเนี้ย นี้เฟย์ด่าฉันหรอ!” ฟางพูดก่อนจะรีบโวยวาย

 

“จะว่าก็ว่าเถอะนะฟาง เธอเล่นเปิดสัญญาณไฟไหม้แล้วไล่คนออกจากห้างไปหมดแบบนี้เพื่ออะไร

วะ”

 

“ก็ฉันเบื่ออ่ะ ฉันเซงด้วย เสียงคนมันน่ารำคาญจะตาย แกอย่าขัดใจฉันเลยน่า ไปกินอาหารญี่ปุ่น

ร้านนู่นดีกว่านะ” ฟางทำเป็นหูทวนลมก่อนจะจูงมือเฟย์เข้าร้านอาหารทันที

 

“ไอ้เคนตะ นี้มึงช่วยฟังกูก่อนได้ปะวะ” เสียงพูดคุยกันในร้านทำให้ฟางเริ่มหงุดหงิดที่เกิดเสียง ก่อน

จะรีบเดินเข้าไปทันที

 

“นี้! ทำไมร้านคุณถึงมีลูกค้าในเมื่อฉันไล่ออกไปหมดแล้ว” ฟางพูดก่อนจะชี้ไปที่ชายหนุ่มที่นั่งหัน

หลังให้เธอ

 

“ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ไอ้นี้มันเป็นเพื่อนผมไม่ใช่ลูกค้าหรอก” เคนตะเจ้าของร้านพูดยิ้มๆ ฟางที่

หน้าแตกก็รีบเดินไปนั่งมุมหนึ่งของร้านทันที

 

“ใครวะมึง เสียงแมร่งคุ้นหูกูชิบหาย” ทันทีที่ฟางเดินออกไปป๊อปปี้ก็รีบถามเพื่อนของเขาทันที

 

“รู้สึกจะเป็นลูกสาวเจ้าของห้างมั้ง”

 

“ลูกสาวหรอ...อ้อ! นี้เมนูใช่ไหม เดียวกูไปรับแทนเอง” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ก่อนจะแย้งเมนูจากมือ

เคนตะแล้วเดินไปรับออเดอร์แทนทันที เรื่องผู้หญิงคลาสโนว่าอย่างเขาจะพลาดได้ยังไงกัน

 

“รับอะไรดีครับ...เห้ย!”

 

“อะไรกัน พนักงานร้านนี้ไม่มีมารยาทเอาสะเลยมาเห้ยให้ใส่ลูกค้าได้ยังไงกัน เห้ย!” ฟางและป๊อป

ต่างคนต่างอึ้งจนเฟย์มองท่าทางของทั้งสองแปลกๆ

 

“ใครหรอวะฟาง”

 

“ผมป๊อปปี้ครับ/สุนัขที่ฉันเจอเมื่อเช้าไงแก” ฟางกับป๊อปพูดพร้อมกัน แต่คำพูดของหญิงสาว

ทำเอาชายหนุ่มหันขวับมาจ้องหน้าทันที เธอว่าเขาเป็น...สุนัขหรอ!

 

“เอ่อ...ทั้งสองคน” บรรยากาสเริ่มมาคุทำให้เฟย์ทำอะไรไม่ถูก

 

“โชคร้ายจริงๆที่ได้มาเจอนาย”ฟางจีบปากจีบคอพูดใส่ชายหนุ่ม

 

“โชคร้ายของฉันเหมือนแหละวะ”

 

“งั้นหรอ...อุ้ยตาย! เบ้าหน้าไปโดนอะไรมาหรอคะถึงได้บวมเขียวสะขนาดนั้น” ฟางแกล้งทำเป็น

ตกใจก่อนจะพูดออกมา ทำเอาชายหนุ่มหน้าขึ้นสี แต่เธอก็ยังยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะล้อเลียนชาย

หนุ่มจนเฟย์เริ่มรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าก็คือคนที่เพื่อนสาวของเธอเล่าให้ฟัง

 

“อ้อ...พอดีผมโดนผู้หญิงไม่ค่อยเต็มต่อยน่ะครับ หน้าตาคล้ายๆคุณเลยนะ” ชายหนุ่มพูดกระตุก

ยิ้มมุมปาก เฟย์ถึงกับกุมหัวเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไง ฟางจ้องหน้าป๊อปนิ่งจนน่ากลัว

นี้น่ะหรอว่าที่คู่หมั้นที่แม่บอกว่าดีนักดีหนา มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง!

 

“วะ ว่าไงนะ...”

 

“หมายความตามที่พูด”

 

“นายคงอยากตาเขียวอีกข้างสินะ...!?”

 

 

 

 

แอ่ะๆ 5555555 ฟางวีนบ่อยนะคะช่วงนี้ อ่านแล้วเม้นด้วยน่ะคร้าบบบ 

 

ผิดพลาดประการใด้ขอโทษไว้ล้วงหน้าเลยนะจ้ะ

 

ติ-ชม กันได้นะคะ พร้อมรับฟังทุกคอมเม้นเลย