รอยแผล (Nc + PF,TK)

ปัง ปัง ปัง !

 

 

 

กระสุนปืนที่ฝังอยู่บนพื้นพรมสีแดงสดสวย รอยไหม้สีดำด้วยแรงของความร้อน
นี่คือการเตือนเท่านั้น !

 

 

 

ภาณุเก็บปืนเข้าใส่กระเป๋า แล้วเดินขึ้นไปบนเวทีที่มีอดีตคนรักและอดีตเพื่อนรักของเขาอยู่มันเจ็บใจจริงๆ ดูมือของเขาสองคนสิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรเขาก็ไม่คิดจะปล่อยมือจากกัน

 

 

แล้วฉันล่ะฟาง ทำไมถึงทำกันได้ขนาดนี้...

 

 

 

 

"ไง ! เจอผัวเก่าเข้าหน่อยถึงกับหน้าถอดสีเลยนะ หึ"

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์ฟาดฝือมือที่ประกอบด้วยเรียวนิ้วยาวสวยลงบนหน้าของป๊อปปี้อย่างเต็มแรง

 

แต่แค่มือเล็กๆ แค่นี้ไม่ทำให้เขาเจ็บเท่ากับสิ่งที่เธอทำกับเขาหรอก

 

 

 

ภาณุลูบแก้มสากของตนเองที่ขึ้นเป็นรอยแดงห้านิ้ว แล้วหันมามองหน้าธนันต์ธรญ์อย่างไม่วางตา

 

นี่คือสิ่งที่เขาควรได้รับจากความรักเหรอ

 

 

 

 

รักที่มีแค่เธอ
รักที่มีแต่เธอ
คนเดียวในหัวใจและคนสุดท้ายของชีวิต

 

 

"ไหนล่ะ ! สัญญาที่เธอเคยบอกกับฉัน ฉันมาทวงคืน!"

 

 

 

 

ภาณุบีบไหล่กลมมนขาวผ่องนวลลออของธนันต์ธรญ์ด้วยมือสองข้าง แล้วเขย่าตัวเธออย่างแรง

 

 

 

"โอ้ย! ปล่อยนะป๊อปฟางเจ็บ"

 

 

 

ธนันต์ธรญ์พยายามจะแกะมือหนาของภาณุออก แต่ก็ไม่เป็นผล
จนว่าที่สามีของเธอทนดูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!

 

 

ตุบ ผลั่ว !

 

 

 

วิศวตรงเข้าไปกระชากเสื้อของภาณุแล้วปล่อยหมัดหนักเข้าใส่อย่างเต็มกำลัง
แค่นี้มันยังน้อยไปกับที่สิ่งที่ภาณุควรได้รับจากการที่บังอาจมาแตะต้องผู้หญิงของเขา

 

 

 

ผู้หญิงที่เป็นของเขามาโดยตลอด
เป็นมาก่อนที่ธนันต์ธรญ์จะเจอกับภาณุซะอีก !
เรื่องในอดีตที่เขาไม่เคยลืม

 

 

 

'ไอ้โมะ ช่วยฉันหน่อยดิวะ' ภาณุกอดคอวิศว

 

 

'ช่วยอะไรวะ?'

 

 

'ฉันชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งว่ะ เป็นดาวคณะนิเทศฯ ชื่อ ฟาง"

 

 

 

ทันทีที่วิศวได้ยินชื่อนั้นทำให้เขาถึงกับทรุดเหมือนคนที่ภาณุกำลังพูดถึงคือคนรักของเขานั่นเอง

 

 

 

'ครั้งเนี่ยฉันจริงจังนะเว้ยได้โมะ ฉันจะดูแลเขาให้ดีที่สุด รักเขาให้มากๆ ถ้าเขาอยากได้อะไรนะฉันจะประธานให้ทุกอย่างเลย แล้วก็จะไม่ยอมปล่อยมือจากเขาเป็นอันขาด ฉันจะรักเขาไปจนวินาทีสุดของชีวิต นะ นะ ช่วยฉันหน่อยนะ'

 

 

 

ณ ตอนนี้วิศวอยากฆ่าภาณุให้ตายตรงนี้
ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากภาณุเหมือนมีดที่กรีดหัวใจของเขาให้ย่อยยับไม่มีชิ้นดี

 

 

 

แต่...

 

 

 

 

ถ้าธนันต์ธรญ์ได้อยู่กับภาณุคงจะดี เพราะเขาสามารถให้เธอได้ทุกอย่างไม่เหมือนเขา

 

 

 

ใช่! เขาเป็นแค่คนเดินดินธรรมดาจะเอาอะไรไปสู้กับคุณหนูภาณุเจ้าของโรงแรมชื่อดังระดับห้าดาวได้ล่ะ

 

 

 

มีคนเคยบอกว่า
แค่เห็นคนรักของเรามีความสุขก็พอใจแล้ว

 

 

 

ถึงแม้มันเจ็บแค่ไหน
แต่เพื่อธนันต์ธรญ์ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารักมากที่สุด

 

 

 

แม้แต่ชีวิตเขาก็จะยอมแลกเพื่อเห็นเธอมีความสุข
วิศวะเลือกทำในสิ่งที่ทำร้ายจิตใจของเขามากที่สุด

 

 

 

ด้วยการ...

 

 

 

ปล่อยมือจากคนที่เขารักให้ไปเป็นของคนอื่น!

 

 

 

 

ถึงหัวใจของเขาจะแหลกกลายเป็นฝุ่นละออง
แต่ถ้ามันแลกกับความสุขของคนที่เขารัก
มากกว่านี้เขาก็ยอม...

 

 

 

ปัจจุบัน

 

 

 

วิศวตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของคนที่นอนอยู่กับพื้นขึ้นมา

 

 

 

"รู้ไว้ซะด้วยไอ้ป๊อป ว่าฟางอะเป็นของฉัน ! เป็นของฉันก่อนที่จะเป็นของแกซะอีก รู้ไว้ซะด้วย!"

 

 

 

สิ่งที่ภาณุได้ยินมันคืออะไรกัน ใครก็ได้ ช่วยตอบเขาที ว่านี้มันคืออะไร...

 

 

To be continue...

 

 

 

 

 

 

 

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ^^ เจอกันตอนหน้าค่ะ

เมนต์กันเยอะๆนะจะให้ปรับปรุงอะไรก็บอกนะค

10 เมนต์เดี๋ยวมาอัพค่ะ:3