รักมากมาย นายมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
 
''กลับมาเเล้วค่าาาา''ฟางพูดเมื่อเข้าไปในบ้าน เเม่ส้มที่ออกมาจากห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงฟางก็รีบมาหา
 
 
 
 
 
''อ้าวฟางเเล้วนี่ป๊อปอ่ะลูก''เเม่ส้มถามหญิงสาวทำให้ฟางนั้นอ้ำๆอึ้งๆ
 
 
 
 
 
''คือหนูไม่ได้กลับกะป๊อปค่ะเพื่อนหนูมาส่ง''ฟางพูด ทำให้เเม่ส้มตกใจเล็กน้อย
 
 
 
 
 
''อ้าว ทำไมล่ะลูกทำไมไม่กลับกะป๊อป''เเม่ส้มถามทำให้ฟางนึกถึงตอนที่เธอได้เห็นภาพป๊อปปี้กะเนยขึ้นรถไปด้วยกันมันทำให้เธอเจ็บไม่เบา
 
 
 
 
 
''กลับมาเเล้วครับเเม่''ป๊อปปี้พูดเเต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อเจอฟาง
 
 
 
 
 
''ป๊อปมาก็ดีเเล้ว ทำไมไม่เอาหนูฟางกลับด้วย''เเม่ส้มถี่เข้าไปถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
''ก็ผม จะเอากลับด้วยทำไมล่ะครับก็เห็นว่าเพื่อนหนุ่มสุดหล่อคอยรับคอยส่งไม่ใช่หรอ ผมขอตัวนะครับ''ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนั้นอึ้งไปสักพักก่อนที่น้ำตาของเธอค่อยๆไหล
 
 
 
 
 
 
''งั้นหนูขอตัวนะค่ะเเม่ส้ม''ฟางพูดเเล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปด้วยความเสียใจเมื่อเธอมาถึงที่ห้องเธอก็ร้องไห้เมื่อนึกถึงคำ ที่ป๊อปปี้พูดก่อนที่เธอจะหยิบไดอารี่ของเธอเเล้วเขียน
 
 
 
 
 
 
       12/10/58
 
 
            ป๊อปปี้นายทำให้ชั้นเสียใจอีกเเล้ว :'(
 
 
 
 
 
             เเล้วเธอก็ปิดไดอารี่เล่มโปรดของเธอก่อนที่จะพับดาวดวงเล็กๆใส่ไปในโหล
 
'ตึ๊ง ตึง ' เสียงไลน์ของฟางก็เด้งปรากฎว่าเป็นโทโมะนั่นเองที่ไลน์หาเธอ
 
 
 
'ฟาง ทำไรอยู่หรอ'ชายหนุ่มทักเธอมา
 
 
 
'เปล่าๆ'เธอตอบไปสั้นๆ
 
 
 
'ทานข้าวหรือยังถ้ายังอย่าลืมทานด้วยนะ เป็นห่วง'เมื่อฟางอ่านเธอก็นึกถึงตอนที่โทโมะบอกกับเธอว่าชอบเธอ 
 
 
 
 
 
''โมะคงจะชอบเราเเบบเพื่อนเเหละอย่าคิดมากเลยยัยฟาง''ฟางพูดก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำ
 
 
 
 
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก 'เสียงเคาะประตู
 
 
 
''ฟางลูก เเม่ส้มเอาข้าวมาให้เพื่อหนูจะหิว ฟางให้เเม่ส้มเข้าไปได้มั้ยลูก''เเม่ส้มพูดเเล้วเคาะประตูเเละฟางก็ไปเปิด
 
 
 
 
 
''เข้ามาเลยค่ะ^^''ฟางพูดก่อนที่เเม่ส้มจะเอาถาดข้าวจากคนใช้ของเธอ ฟางที่ดูอึนๆเเละเงียบนิดหน่อยทำให้เเม่ส้มนั้นสงสัยก่อนจะถาม
 
 
 
 
 
''ฟางหนูเป็นไรป่ะลูกทำไมเงียบจัง''เเม่ส้มถามเเต่หญิงสาวกลับส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
''ฟางหนูกะป๊อปปี้ทะเลาะอะไรกันป่ะลูกทำไมสองคนไม่คุยไม่เล่นเหมือนเเต่ก่อนเลย''เเม่ส้มพูดทำให้หญิงสาวชะงักกะคำพูดของเเม่ส้ม
 
 
 
 
 
 
''ไม่คุยไม่เล่นเหมือนเเค่ก่อน นี่เเม่ส้มหมายความว่าไงค่ะ''ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
''เอางี้เดี๋ยวเเม่ส้มจะเล่าให้หนูฟังนะเดี๋ยวเเม่ส้มไปเอาอะไรมาให้ดู''เเม่ส้มพูดเเล้วรีบไปเอาอัลบั้มรูปมา
 
 
 
 
 
''นี่ๆมาเเล้ว''เเม่ส้มพูดเเล้วเปิดอัลบั้มรูปให้ฟางดู ปรากฎว่าเป็นรูปฟางกะเธอตอนเด็กนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
''เเม่ส้มค่ะ อย่าบอกนะค่ะนี่คือหนูกะป๊อป''ฟางถามเเล้วเเม่ส้มก็พยักหน้า
 
 
 
 
 
 
''เอางี้หนูดูรูปไปนะเดี๋ยวเเม่จะเล่าอะไรให้ฟังตอนที่หนูกะป๊อปเด็กๆ''เเละเเม่ส้มก็เล่าอดีตของฟางเเละป๊อปปี้
 
 
 
 
 
         
 
''ป๊อปๆมานี่เร็ววววว''ฟางสาวน้อยที่วัย10ขวบหน้าตาน่ารักเรียกเพื่อนสนิทของเธอ
 
 
 
 
 
''มีอะไรหรอฟาง''หนุ่มน้อยที่มีหน้าตาหล่อเหลาตั้งเเต่เด็กก็ถาม
 
 
 
 
 
''ดูลูกหมาตัวนั้นสิ น่ารักมากเลย''ฟางพูดเเล้วยืนดูลูกหมาตัวนั้น
 
 
 
 
 
''ฟางอยากได้หรอ''ป๊อปปี้พูดฟางก็หันมาเเล้วพยักหน้าก่อนจะยิ้ม
 
 
 
 
 
''เดี๋ยวเราไปเอาให้นะ''ป๊อปปี้พูดก่อนจะค่อยๆไปเอาลูกหมาตัวนั้นมา
 
 
 
 
 
''อ่ะ ฟางเราไปเอามาให้เเล้วนะ''ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นลูกหมาให้ฟาง
 
 
 
 
 
''ขอบคุณนะป๊อป นายเป็นเพื่อนที่ดีจังเลย''ฟางพูดเเล้วยิ้มให้
 
 
 
 
 
''งั้นเรามาช่ายเลี้ยงลูกหมาตัวนี้เถอะ''ฟางพูด
 
 
 
 
 
''เเต่เรายังไม่ได้ตั้งชื่อมันเลยนะ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
''จริงด้วยสิ งั้นชื่อว่า....การ์ฟิวก็เเล้วกันเน้อะ''ฟางพูดก่อนที่ทั้งสองเล่นกับลูกหมาตัวนั้น
 
 
 
 
 
''เเล้วลูกหมาตัวนั้นล่ะค่ะเเม่ส้ม มันหายไปไหนทำไมฟางถึงจำไม่ได้ล่ะค่ะ''ฟางถาม
 
 
 
 
 
''คือว่า ลูกหมาตัวนั้นมันตายไปเเล้วล่ะลูกมันตายตั้งเเต่หนูยังเด็กๆเเน่ะเดี๋ยวเเม่ส้มจะเล่าให้ฟังนะ''เเม่ส้มพูดเสร็จเเล้วให้ดูรูปลูกหมาตัวนั้นเเละเล่าอดีตต่อ
 
 
 

 
 
''เเม่ครับผมชอบฟางครับ''อยู่ดีๆป๊อปปี้ก็พูดออกมา
 
 
 
 
''หึ จริงหรอลูกทำไมลูกถึงชอบฟางล่ะครับ''เเม่ส้มถาม
 
 
 
 
''ฟางน่ารักครับเเถมเป็นเพื่อนที่ดีของผมด้วยผมชอบเค้าผมอยากเเต่งงานกะเค้าครับ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
''โถ่ ป๊อปลูกรอให้หนูโตก่อนนะค่อยคิดเรื่องนั้นเข้าใจมั้ยครับ''เเม่ส้มพูดอย่างยิ้มๆ
 
 
 
 
 
''ป๊อปลูก ลูกจะได้เล่นกะฟางเเค่พรุ่งนี้เเล้วนะ''เเม่ส้มพูดทำให้ป๊อปปี้มองหน้า
 
 
 
 
 
''ทำไมล่ะครับเเม่''
 
 
 
 
''คือพ่อของลูกน่ะ ต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่นเเต่ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหน''เเม่ส้มพูด
 
 
 
 
''จริงหรอครับเเม่ ผมไม่ไปไม่ได้หรอครับผมอยากอยู่ที่นี่อมอยากอยู่กะฟาง''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
''เเม่เข้าใจลูกกเต่เราจะไปขัดพ่อเค้าได้ยังไงล่ะลูก''
 
 
 
 
''เเล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ''
 
 
 
 
''พรุ่งนี้ลูกต้องไปลากะหนูฟางนะ''เเม่ส้มพูดทำให้ป๊อปปี้คอตกอย่างเห็นได้ชัด
 
 
 
วันต่อมา....
 
 
''อ้าวป๊อปวันนี้เรามาเล่นวิ่งไล่จับกันนะ''ฟางที่นั่งบนฉิ่งช้าก็พูดป๊อปปี้ที่เดินมาก็มาหยุดตรงหน้าสาวน้อย
 
 
 
 
''ฟางคือ เรา...จะไม่ได้เล่นกะฟางเเล้วนะ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
''ทำไมนายถึงพูดอย่างนั้นล่ะไหนบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปไง''ฟางพูดอย่างงุดงิด
 
 
 
 
''เราขอโทษนะเเต่เราต้องไปญี่ปุ่นน่ะ''
 
 
 
 
''ไม่รู้เราไม่รู้ เเต่รู้ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกเเล้วใช่มั้ยถ้านายไปที่นั่นงั้นเราก็ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกเลย''ฟางพูด
 
 
 
 
''เราขอโทษนะ''
 
 
 
 
''ไม่รู้เราไม่รู้''ฟางพูดเเล่วงอนเเต่ป๊อปปี้กลับโกรธที่ฟางไม่คืนดีเขาเลยผลักฟางทำให้กระเเทกกับเสาฉิ่งช้า
 
 
 
 
''ฟางเป็นอะไรน่ะ ฟางๆฝื้นสิ''
 
 
 
 
''เเล้วหลังจากนั้นหนูก็ความจำเสื่อมเเต่ตาภูมิก็พยายามรื้อฝื้นความจำหนูมาเเต่หนูกลับจำเเม่ส้มไม่ได้จำพ่อของป๊อปไม่ได้เเละก็จำป๊อปปี้ไม่ได้''เเม่ส้มพูด
 
 
 
 
 
''เเม่ส้มค่ะเเล้วๆ การ์ฟิวล่ะค่ะ''ฟางถาม
 
 
 
 
''ลูกหมาตัวนั้นน่ะหรอ คือ ตั้งเเต่หนูเข้าโรงพยาบาลไปเเล้วครอบครัวของพวกเราก็ไปต่างประเทศพอดีลูกหมาตัวนั้นก็ตายเพราะว่าโดนรถชนตั้งเเต่หนูเข้าโรงพยาบาลได้2วัน''เเม่ส้มพูด
 
 
 
 
''โถ่ น่าสงสารนะค่ะ''ฟางพูดเเล้วดูปลูกหมาตัวนั้น
 
 
 
 
 
 

ตัดฉับๆๆๆ เมื่อฟางได้รู้อดีตของเธอเเละป๊อปปี้ตอนเด็กเเล้วตอนหน้าจะเป็นยังไงนะโปรดติดตามต่อไปงับบบ