รักมากมาย นายมาเฟีย

 

 

 

 

 

 

 

''กลับมาเเล้วค่าาาา''ฟางพูดเมื่อเข้าไปในบ้าน เเม่ส้มที่ออกมาจากห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงฟางก็รีบมาหา

 

 

 

 

 

''อ้าวฟางเเล้วนี่ป๊อปอ่ะลูก''เเม่ส้มถามหญิงสาวทำให้ฟางนั้นอ้ำๆอึ้งๆ

 

 

 

 

 

''คือหนูไม่ได้กลับกะป๊อปค่ะเพื่อนหนูมาส่ง''ฟางพูด ทำให้เเม่ส้มตกใจเล็กน้อย

 

 

 

 

 

''อ้าว ทำไมล่ะลูกทำไมไม่กลับกะป๊อป''เเม่ส้มถามทำให้ฟางนึกถึงตอนที่เธอได้เห็นภาพป๊อปปี้กะเนยขึ้นรถไปด้วยกันมันทำให้เธอเจ็บไม่เบา

 

 

 

 

 

''กลับมาเเล้วครับเเม่''ป๊อปปี้พูดเเต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อเจอฟาง

 

 

 

 

 

''ป๊อปมาก็ดีเเล้ว ทำไมไม่เอาหนูฟางกลับด้วย''เเม่ส้มถี่เข้าไปถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

''ก็ผม จะเอากลับด้วยทำไมล่ะครับก็เห็นว่าเพื่อนหนุ่มสุดหล่อคอยรับคอยส่งไม่ใช่หรอ ผมขอตัวนะครับ''ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนั้นอึ้งไปสักพักก่อนที่น้ำตาของเธอค่อยๆไหล

 

 

 

 

 

 

''งั้นหนูขอตัวนะค่ะเเม่ส้ม''ฟางพูดเเล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปด้วยความเสียใจเมื่อเธอมาถึงที่ห้องเธอก็ร้องไห้เมื่อนึกถึงคำ ที่ป๊อปปี้พูดก่อนที่เธอจะหยิบไดอารี่ของเธอเเล้วเขียน

 

 

 

 

 

 

       12/10/58

 

 

            ป๊อปปี้นายทำให้ชั้นเสียใจอีกเเล้ว :'(

 

 

 

 

 

             เเล้วเธอก็ปิดไดอารี่เล่มโปรดของเธอก่อนที่จะพับดาวดวงเล็กๆใส่ไปในโหล

 

'ตึ๊ง ตึง ' เสียงไลน์ของฟางก็เด้งปรากฎว่าเป็นโทโมะนั่นเองที่ไลน์หาเธอ

 

 

 

'ฟาง ทำไรอยู่หรอ'ชายหนุ่มทักเธอมา

 

 

 

'เปล่าๆ'เธอตอบไปสั้นๆ

 

 

 

'ทานข้าวหรือยังถ้ายังอย่าลืมทานด้วยนะ เป็นห่วง'เมื่อฟางอ่านเธอก็นึกถึงตอนที่โทโมะบอกกับเธอว่าชอบเธอ 

 

 

 

 

 

''โมะคงจะชอบเราเเบบเพื่อนเเหละอย่าคิดมากเลยยัยฟาง''ฟางพูดก่อนที่เธอจะไปอาบน้ำ

 

 

 

 

'ก๊อก ก๊อก ก๊อก 'เสียงเคาะประตู

 

 

 

''ฟางลูก เเม่ส้มเอาข้าวมาให้เพื่อหนูจะหิว ฟางให้เเม่ส้มเข้าไปได้มั้ยลูก''เเม่ส้มพูดเเล้วเคาะประตูเเละฟางก็ไปเปิด

 

 

 

 

 

''เข้ามาเลยค่ะ^^''ฟางพูดก่อนที่เเม่ส้มจะเอาถาดข้าวจากคนใช้ของเธอ ฟางที่ดูอึนๆเเละเงียบนิดหน่อยทำให้เเม่ส้มนั้นสงสัยก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

''ฟางหนูเป็นไรป่ะลูกทำไมเงียบจัง''เเม่ส้มถามเเต่หญิงสาวกลับส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

''ฟางหนูกะป๊อปปี้ทะเลาะอะไรกันป่ะลูกทำไมสองคนไม่คุยไม่เล่นเหมือนเเต่ก่อนเลย''เเม่ส้มพูดทำให้หญิงสาวชะงักกะคำพูดของเเม่ส้ม

 

 

 

 

 

 

''ไม่คุยไม่เล่นเหมือนเเค่ก่อน นี่เเม่ส้มหมายความว่าไงค่ะ''ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

''เอางี้เดี๋ยวเเม่ส้มจะเล่าให้หนูฟังนะเดี๋ยวเเม่ส้มไปเอาอะไรมาให้ดู''เเม่ส้มพูดเเล้วรีบไปเอาอัลบั้มรูปมา

 

 

 

 

 

''นี่ๆมาเเล้ว''เเม่ส้มพูดเเล้วเปิดอัลบั้มรูปให้ฟางดู ปรากฎว่าเป็นรูปฟางกะเธอตอนเด็กนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

''เเม่ส้มค่ะ อย่าบอกนะค่ะนี่คือหนูกะป๊อป''ฟางถามเเล้วเเม่ส้มก็พยักหน้า

 

 

 

 

 

 

''เอางี้หนูดูรูปไปนะเดี๋ยวเเม่จะเล่าอะไรให้ฟังตอนที่หนูกะป๊อปเด็กๆ''เเละเเม่ส้มก็เล่าอดีตของฟางเเละป๊อปปี้

 

 

 

 

 

         

 

''ป๊อปๆมานี่เร็ววววว''ฟางสาวน้อยที่วัย10ขวบหน้าตาน่ารักเรียกเพื่อนสนิทของเธอ

 

 

 

 

 

''มีอะไรหรอฟาง''หนุ่มน้อยที่มีหน้าตาหล่อเหลาตั้งเเต่เด็กก็ถาม

 

 

 

 

 

''ดูลูกหมาตัวนั้นสิ น่ารักมากเลย''ฟางพูดเเล้วยืนดูลูกหมาตัวนั้น

 

 

 

 

 

''ฟางอยากได้หรอ''ป๊อปปี้พูดฟางก็หันมาเเล้วพยักหน้าก่อนจะยิ้ม

 

 

 

 

 

''เดี๋ยวเราไปเอาให้นะ''ป๊อปปี้พูดก่อนจะค่อยๆไปเอาลูกหมาตัวนั้นมา

 

 

 

 

 

''อ่ะ ฟางเราไปเอามาให้เเล้วนะ''ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นลูกหมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

''ขอบคุณนะป๊อป นายเป็นเพื่อนที่ดีจังเลย''ฟางพูดเเล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

''งั้นเรามาช่ายเลี้ยงลูกหมาตัวนี้เถอะ''ฟางพูด

 

 

 

 

 

''เเต่เรายังไม่ได้ตั้งชื่อมันเลยนะ''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

''จริงด้วยสิ งั้นชื่อว่า....การ์ฟิวก็เเล้วกันเน้อะ''ฟางพูดก่อนที่ทั้งสองเล่นกับลูกหมาตัวนั้น

 

 

 

 

 

''เเล้วลูกหมาตัวนั้นล่ะค่ะเเม่ส้ม มันหายไปไหนทำไมฟางถึงจำไม่ได้ล่ะค่ะ''ฟางถาม

 

 

 

 

 

''คือว่า ลูกหมาตัวนั้นมันตายไปเเล้วล่ะลูกมันตายตั้งเเต่หนูยังเด็กๆเเน่ะเดี๋ยวเเม่ส้มจะเล่าให้ฟังนะ''เเม่ส้มพูดเสร็จเเล้วให้ดูรูปลูกหมาตัวนั้นเเละเล่าอดีตต่อ

 

 

 

 

 

''เเม่ครับผมชอบฟางครับ''อยู่ดีๆป๊อปปี้ก็พูดออกมา

 

 

 

 

''หึ จริงหรอลูกทำไมลูกถึงชอบฟางล่ะครับ''เเม่ส้มถาม

 

 

 

 

''ฟางน่ารักครับเเถมเป็นเพื่อนที่ดีของผมด้วยผมชอบเค้าผมอยากเเต่งงานกะเค้าครับ''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

''โถ่ ป๊อปลูกรอให้หนูโตก่อนนะค่อยคิดเรื่องนั้นเข้าใจมั้ยครับ''เเม่ส้มพูดอย่างยิ้มๆ

 

 

 

 

 

''ป๊อปลูก ลูกจะได้เล่นกะฟางเเค่พรุ่งนี้เเล้วนะ''เเม่ส้มพูดทำให้ป๊อปปี้มองหน้า

 

 

 

 

 

''ทำไมล่ะครับเเม่''

 

 

 

 

''คือพ่อของลูกน่ะ ต้องไปทำงานที่ญี่ปุ่นเเต่ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหน''เเม่ส้มพูด

 

 

 

 

''จริงหรอครับเเม่ ผมไม่ไปไม่ได้หรอครับผมอยากอยู่ที่นี่อมอยากอยู่กะฟาง''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

''เเม่เข้าใจลูกกเต่เราจะไปขัดพ่อเค้าได้ยังไงล่ะลูก''

 

 

 

 

''เเล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ''

 

 

 

 

''พรุ่งนี้ลูกต้องไปลากะหนูฟางนะ''เเม่ส้มพูดทำให้ป๊อปปี้คอตกอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

วันต่อมา....

 

 

''อ้าวป๊อปวันนี้เรามาเล่นวิ่งไล่จับกันนะ''ฟางที่นั่งบนฉิ่งช้าก็พูดป๊อปปี้ที่เดินมาก็มาหยุดตรงหน้าสาวน้อย

 

 

 

 

''ฟางคือ เรา...จะไม่ได้เล่นกะฟางเเล้วนะ''ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

''ทำไมนายถึงพูดอย่างนั้นล่ะไหนบอกว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปไง''ฟางพูดอย่างงุดงิด

 

 

 

 

''เราขอโทษนะเเต่เราต้องไปญี่ปุ่นน่ะ''

 

 

 

 

''ไม่รู้เราไม่รู้ เเต่รู้ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกเเล้วใช่มั้ยถ้านายไปที่นั่นงั้นเราก็ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกเลย''ฟางพูด

 

 

 

 

''เราขอโทษนะ''

 

 

 

 

''ไม่รู้เราไม่รู้''ฟางพูดเเล่วงอนเเต่ป๊อปปี้กลับโกรธที่ฟางไม่คืนดีเขาเลยผลักฟางทำให้กระเเทกกับเสาฉิ่งช้า

 

 

 

 

''ฟางเป็นอะไรน่ะ ฟางๆฝื้นสิ''

 

 

 

 

''เเล้วหลังจากนั้นหนูก็ความจำเสื่อมเเต่ตาภูมิก็พยายามรื้อฝื้นความจำหนูมาเเต่หนูกลับจำเเม่ส้มไม่ได้จำพ่อของป๊อปไม่ได้เเละก็จำป๊อปปี้ไม่ได้''เเม่ส้มพูด

 

 

 

 

 

''เเม่ส้มค่ะเเล้วๆ การ์ฟิวล่ะค่ะ''ฟางถาม

 

 

 

 

''ลูกหมาตัวนั้นน่ะหรอ คือ ตั้งเเต่หนูเข้าโรงพยาบาลไปเเล้วครอบครัวของพวกเราก็ไปต่างประเทศพอดีลูกหมาตัวนั้นก็ตายเพราะว่าโดนรถชนตั้งเเต่หนูเข้าโรงพยาบาลได้2วัน''เเม่ส้มพูด

 

 

 

 

''โถ่ น่าสงสารนะค่ะ''ฟางพูดเเล้วดูปลูกหมาตัวนั้น

 

 

 

 

 

 

---

ตัดฉับๆๆๆ เมื่อฟางได้รู้อดีตของเธอเเละป๊อปปี้ตอนเด็กเเล้วตอนหน้าจะเป็นยังไงนะโปรดติดตามต่อไปงับบบ