รักอันตราย
เขียนโดย 
wipawiwi
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2558 20.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปังๆๆ
เสียงปืนดังสนั่น
"ทุกคนระวังตัวด้วยนะ พวกมันรู้ตัวแล้ว"ฉันบอกทุกคนด้วยความเป็นห่วง
"แก้วมีคนเดินมาทางนั้น"ฉันหันไปมองคนที่เดินมาแต่ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
"ใครเนี่ยมาเดินบ้าอะไรตอนนี้"ฉันควรทำไงเนี่ย
"เอาไงดีแก้ว"ป๊อปปี้ถามฉันฉันหยุดคิดไปสักพัก"แก้วพวกมันเห็นผู้ชายคนนั้นแล้ว"ฉันรีบหันไปแล้วเห็นผู้ชายคนนั้นกำลลังจะถูกยิง
"นายระวัง"ฉันตัดสินใจตะโกนออกไปแต่...
ปังๆๆ
"โอ้ย"เขาเอามือจับแขนข้างที่โดนยิงไว้ด้วยความเจ็บฉันและป๊อปปี้วิ่งออกไปช่วย
"นายเป็นไงบ้าง ไหวมั้ย"
"เดี๋ยวแก้วพาเค้าไปโรงพยาบาลก่อนทางนี้ฉันจัดการเอง"
"โอเคๆ"ฉันรีบพยุงตัวผู้ชายคนนั้นเดินไปที่รถ
"นายไหวมั้ย"ฉันถามเค้า
"ไหว"เขาตอบฉันสั้นๆแต่เสียงแหบๆฉันรีบพาตัวเขาไปส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
"ขับช้าๆหน่อย"
"ขับช้าเดี๋ยวนายก็เลือดออกหมดตัวพอดี นั่งเงียบๆเหอะแค่ไม่ตายบนรถฉันก็พอ"
"ฉันจะตายเพราะเธอขับรถแบบนี้นี่แหละ"นี่ขนาดโดนยิงยังจะปากหมาอีกรู้งี้ไม่ช่วยก็ดี
โรงพยาบาล
"เป็นอะไรมาค่ะ"พยาบาลเดินมาถามฉัน
"โดนยิงค่ะ"
"คนไข้ชื่ออะไรคะ"
"เอ่อ..."ทำไมต้องถามในสิ่งที่ฉันไม่รู้
"เอ..นี้มันคุณหมโทโมะหนิค่ะ"หาหมอหรออีตานี่เป็นหมอหรอไม่อยากจะเชื่อ
"คุณหมอโทโมะไหวมั้ยคะ"
"ผมไม่ได้เป็นอะไรกระสุนมันแค่ถากๆแผลแค่เซนเดียวเอง"
"แล้วมทำไมคุณหมอหน้าซีดแบบนี้ล่ะคะ"
"ผมเวียนหัวน่ะไม่รู้ว่าคนพามาจะขับรถเร็วขนาดนี้นึกว่าจะไม่ถึงโรงพยาบาลซะอีก"
"นายว่าฉันหรอ แล้วนี่เป็นหมอก็ไม่บอก"
"นี่ผมมีชีวิตมาถึงโรงพยาบาลนี่ก็ดีแล้วนะ แล้วพวกคุณเล่นบ้าอะไรกัน"
"เล่นบ้าอะไรล่ะนี่ฉันทำงานอยู่แล้วนายไปเดินอะไรแถวนั้น"
"ก็เดินทุกวันไม่เห็นมีอะไร"นี่ฉันอยากจะบ้าฉันคิดผิดใช่มั้ยที่ช่วยนายฟื้นตัวได้ก็เถียงฉอดๆๆเลย
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วฉันจะได้กลับไปทำงาน"
"เดี๋ยว"อะไรอีกเสียเวลาชะมัด
"อะไรอีกล่ะคะคุณหมอ"ฉันหันมาหาเขาแต่เขามายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ฉันเกือบล้มดีนะที่เขายังมีน้ำใจช่วยรับไว้
"ซุ่มซ้าม"กำลังจะขอบใจแล้วเชียว
"แขนเธอมีเลือดออกน่ะ ทำแผลก่อนสิ"ฉันมองที่แผลฉันสงสัยฉันจะโดนมีดตอนที่จับตัวไอ้พวกนั้นแน่เลย
"แผลแค่นี้ไม่ตายหรอก"ฉันตอบเขา
"นั่งลงฉันจะทำแผลให้"
"บอกว่าไม่เป็นไรไง"อยู่เขาก็จับฉํนนั่งลงที่เตียง
"ปล่อยไว้เดี๋ยวก็ติดเชื้อหรอก"เมื่อไหร่ฉันจะได้ออกไปจาโรงพยาบาลซักที
ผมทำแผลให้ผู้หญิงคนนี้แล้วเห็นว่าร่างกายเธอมีแต่รอยฟกช้ำเต็มไปหมดแล้วผมก็มองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะกลับมาทำแผลต่อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
