ชั้นไม่ต้องการนาย

tomo part
ตอนแรกที่เจอเทอ ผมไม่คิดว่าเป็นเทอหรอกเเค่เปนลางๆ เเต่พอผมชนเทอล้มกับเห็นดวงตาของ
เทอ แก้มอมชมพุ ปากสีระเรื่อ ผมยาวจะถึงกลางหลัง ตอนนั้นมันทำให้ผมตะโกนชื่อเทอออกมา จนทุกคนหันมามอง เพียงเสี้ยววิเทอวิ่งหนีผมไป ไม่มีทางอีกเเล้วที่จะปล่อยเทอไป
 
kawe part
ทำไมต้องมาเจอกันตอนนี้ ชั้นพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ชั้นวิ่งไปที่รถมอไซที่จอดอยู่ชั้น 3 ของห้าง
แก้ว "ติดสิ ติดสิ"
เฟ "เดี๋ยวสิแก้ว แก้ว"
แก้ว "โอ้ย เดี๋ยวมาเอาพรุ่งนี้ก่อได้วะ"
เเล้วชั้นกำลังจะวิ่งไปอีกทางปรากฎว่าพวกนี้ก่อล้มชั้นไว้หมด ชั้นเลยวิ่งไปที่บันไดหนีไฟ วิ่งขึ้นไปที่ชั้นดาดฟ้า
ฟาง "ทางตันเเล้วแก้ว ไปไหนไม่ได้เเล้ว"
แก้ว "ใครว่า"
ชั้นกระโดดไปที่หลังคาของบ้านหลังข้างๆ ชั้นกระโดดลงจากหลงคาบ้านเเล้วรูดเสาลง ชั้นรีบวิ่งกลับบ้าน
 
faye part
เฟ "โถ่ พลาดจนได้"
ฟาง "ไม่ทันใช่ไหม"
เฟ "อืม"
เขื่อน "แก้ว ไปไหนอะ"
ฟาง "หนีไปแล้วฤ"
ชั้นเห็นนายโทโมะ ตะโกนไปว่า
โทโมะ "ชั้นจะตามหาเทออีกครั้งเเน่นอน แก้ว!!!"
ป๊อป "ชั้นว่าเราก่อกลับบ้านกันเถอะ"
เเล้วพวกเราก่อกลับบ้านกัน
ป๊อป "นี่ฟางเทอจำได้ปะทีเทอบอกว่าวันนี้เทอสองคนมีงานต้องไปทำ"
ฟาง "จำได้ เห็นหัวหน้าบอกว่าจะให้ไปช่วยใครกะ...."
เฟ "ช่วยแก้วเเน่เลย"
โทโมะ "ชั้นขอไปด้วยนะ"
ฟาง "ไม่ได้ งานนี้อันตรายมาก นายรออยู่ที่บ้านนี่เเหละ ชั้นจะพาแก้วกลับมาเอง"
 
 
tomo part
ผมรอจนกว่าเฟกับฟางออกไปทำงาน
เขื่อน "นี่แกไม่ได้คิดจะตามไปใช่ปะ"
โทโมะ "ก่อชั้นอยากเจอแก้วนิ"
เขื่อน "นี่แกก่อฟะ..."
ป๊อป "ยังไงกูห้ามมึงไม่ได้อยู่เเล้ว"
โทโมะ "มึงไปกับกูนะ"
เขื่อน "ไอ้นี่....เออไปก่อไป"
เเล้วพวกเราก่อขับรถตามเฟกับฟางไปจนไปที่กระท่อมแห่งหนึ่งที่อยู่ในป่า
ปัง ปัง ปัง
... "ไอ้นี่ตายซะ"
ป๊อป "เสียงเงียบไปแล้ววะ เอาไง"
... "โอ้ย"
เขื่อน "เสียงนี้เหมือนเสียงฟางเลย"
ป๊อป "ฟางงงไ
เเล้วไอ้ป๊อปก่อโผงผางขึ้นเเล้วมันก่อวิ่งออกไปเราสองคนก่อต้องวิ่งตามปรากฎว่ามันไปหาฟางที่โดนซ้อมอยู๋ที่พื้น
ฟาง "มาทำไมเนี่ย"
โจร "นี่มึงลืมไปรึเปล่าว่ากูอยู๋ตรงนี้ ตายซะ"
ผมไม่รูอะไรทั้งนั้นผมหลับตาเต็มที่
ปัง
ผมรูอย่างเดีญวว่ามีอระกระเด็นมาที่หน้าผม ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
โทโมะ "แก้ว"
ผมเหนร่างของเทอค่อยๆร่วงลงไปที่พื้นอย่างช้าๆผมเข้าไปรับเทอ
เฟ "ตายซะ"
เเล้วเฟก่อเหนี่ยวไกไปที่หัวของมัน
ผมเหนไอ้คนอื่นก่อวิ่งหนีไปหมด
เฟ "แก้วอย่าเปนไรนะ"
ฟาง "เเผลเเค่เฉียดเอว พากลับบ้านเดี๋ยวชั้นปฐมพยาบาลให้ไปเรว"
 
บ้านของพวกเรา
ตอนนี้พวกเรารอแก้วฟื้นอย่างเดียว ผมก่อชักเริ่มง่วงๆเเล้วสิ
โทโมะ "ฮ้าว"
ตาผมค่อยๆปิดลงทีละนิด
 
kawe part
นี่ที่ไหนเนี่ย ชั้นมองไปรอบรอบ นี่มันชั้นเด้งตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วชั้นมองไปรอบๆเเต่ก่อต้องสะดุดที่
แก้ว "โทโมะ"
ชั้นเอามือไปแตะหน้าของเค้าเบาๆ นี่ชั้นต้องใจเเข๊งสิ
แก้ว "โอ้ย"
ชั้นหันไปดูแผลที่เอวชั้น
โทโมะ "แก้วตื่นเเล้วเหรอ"
ชั้นต้องใจเเข็ง ท่องไว้ ท่องไว้
ชั้นพยามลุกจากเตียงเเล้วเดินไปเปิดประตู
ฟึบ
นายนี่สวมกอดชั้นจากข้างหลัง
แก้ว "ปล่อยชั้นจะกลับบ้าน"
โทโมะ "ไม่!!! ชั้นไม่มีวันปล่อยเทอไปอีกเเล้ว"
ชั้นไม่มีทางเลือก ชั้นดหยียบเข้าไปที่เท้าของนายนี่อย่างเเรง จนนายนี่ปล่อยชั้น ชั้นคว้าเอาเสื้อคลุมหนังของชั้นที่วางผาดอยู่ที่เก้าอี้
(ไรท์ ฟางเค้าทำแผลให้แก้ว แก้วเลยต้องเปลี่ยนเป็นเสื้อสายเดี่ยวครึ่งตัวอะ)
เเล้ววิ่งลงไปข้างล่างเเต่มันก่อทำให้ชั้นวิ่งช้าลงเพราะชั้นเจ็บเเผล เอาวะเเค่นี้จิบๆ
แก้ว "โอ้ย"
เเผลของชั้นมีเลือดซึมออกมา แผลมาฉีกอะไรตอนนี้เนี่ย
โทโมะ "แก้วหยุดนะ แก้ว"
ชั้นวิ่งไปถึงหน้าบ้าน ทำไมรถชั้นมาอยู๋นี่เนี่ย เเต่เดี๋ยวชั้นมีกุญเเจรถมอไซหนิ
ชั้นรีบไปสตามเครื่อง เเต่..........