แค้นร้ายพ่ายรัก

 
 
 
 
 
      กรี๊ดดด แชะ แชะ แชะ
 
 
 
      ท่ามกลางงานเปิดตัวสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสาขาใหม่ของป็อปปี้ในห้างดังแห่งหนึ่ง มีทั้งเสียงกรี๊ดของบรรดาแฟนคลับและเสียงรัวชัตเตอร์ของนักข่าวที่แทบจะล้นหลาม ก็แน่นอนตอนนี้เค้ากำลังเป็นนักธุรกิจหนุ่มอายุน้อยที่ฮอตที่สุดในตอนนี้
 
 
 
     "ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ที่ให้เกียริตมางานเปิดตัวสถานเด็กกำพร้าสาขาที่สองของผม"   ป็อปปี้กล่าวด้วยความภูมิใจเพราะกว่าเค้าจะมาถึงวันนี้นั่นไม่ง่ายเลย  ในขณะที่เค้ากำลังพูดก็เห็นฟางเดินเข้ามากับแก้ว ด้วยความแค้นที่มีอยู่ในใจทำให้เค้าตัดสินใจพูดขึ้น
 
 
 
     "แต่กว่าผมจะมีวันนี้ก็ไม่ง่ายเลยนะครับ ผมโดนแม่ที่เป็นนางเอกแค่ในจอทอดทิ้งไปมีครอบครัวใหม่ ผมต้องฝ่าฟันอุปสรรคตั้งเยอะกว่าผมจะมีวันนี้ ไม่เหมือนใครบางคนที่โตมาบนกองเงินกองทอง หน้าตาก็สะสวยแต่ไม่ได้ตอบแทนประโยชน์อะไรให้กับพ่อแม่เลย วันๆเอาแต่ใช้เงิน โดยที่ไม่นึกถึงค่าของมันสักนิด"   ป็อปปี้พูดแล้วจ้องมองมาที่ฟางด้วยความโกรธแค้น ฟางเองที่ได้ยินก็ต้องหยุดและหันมามองเช่นกันเพราะเธอรู้สึกเหมือนกับเค้ากำลังว่าเธอ
 
 
 
     "คนนั้นใครอ่ะแก้ว ทำไมเค้ามองหน้าฟางอย่างนั้นอ่ะ และเมื่อกี้ที่เค้าพูดเหมือนกับว่าฟางยังไงอย่างนั้น"  ฟางถามแก้วแต่ตาก็ยังมองจ้องไปที่ป็อปปี้ด้วยความสงสัย
 
 
 
     "ไม่ได้ว่าเธอหรอก นั่นนะ คุณป็อปปี้นักธุรกิจหนุ่มที่เนื้อหอมที่สุดในตอนนี้เลยนะ เห็นเค้าว่ากันว่าทีมาเปิดธุรกิจเกี่ยวกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี่เพราะว่าตอนเด็กๆถูกแม่ทอดทิ้งนะ"  แก้วเล่าคร่าวๆให้ฟางฟัง
 
 
 
     "อ๋อ น่าสงสารเนอะ"   ฟางก็ยังคงมองจ้องป็อปปี้อยู่อย่างนั้น
 
 
 
     "(มองหน้าฉันนักมใช่ไหม เดี๋ยวเธอได้เจอดีแน่)"   
 
 
 
     "ไม่ยักรู้นะครับเนี่ยฟางคุณฟาง ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ลูกสาวคนของคุณนภาพร และคุณสหัส นีระสิงห์ จะให้เกลียด  เอ๊ย ให้เกียริตมางานของผมด้วย โถเป็นเกียริตมากๆครับ และไว้คุณฟางคิดจะเลิกขอเงินพ่อแม่และทำงานเมื่อไหร่ก็อย่าลืมบอกผมด้วยนะครับจะได้มาร่วมยินดีสักหน่อย "  ป็อปปี้พูดด้วยความสะใจทำเอานักข่าวและบรรดาแฟนคลับจับจ้องมาที่ฟาง  ฟางเองก็เริ่มไม่พอใจที่เค้ามาพูดแบบนี้ใส่เธอ
 
 
 
 
     "นี่อะไรอ่ะ มันว่ากันชัดๆ"  ฟางทำท่าจะเดินเข้าไปหาเรื่องแต่ถูกแก้วดึงไว้ก่อน
 
 
 
     "ฟางเธอจะไปไหนไม่เห็นหรอบรรดานักข่าวกำลังจะมาถล่มเธอน่ะ"  
 
 
 
     "กลัวอะไรละแก้ว"   ฟางกำลังจะเดินเข้าไปแต่แก้วจับมือพาวิ่งหนีออกไปก่อน ป็อปปี้ยืนมองด้วยความสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
      หลังเลิกงาน
 
 
     ณ ลานจอดรถ
 
 
 
      "อย่าให้ฟางเจออีกนะ จะเข้าไปด่าให้เละเลย"   ฟางพูดด้วยอารมณ์นิดๆ
 
 
 
      "เห้ยฟางๆ นั่นคุณป็อปปี้"   แก้วที่เห็นเลยสะกิดเรียกฟาง ฟางเห็นจึงเดินปรี่เข้าไปโดยไม่สนใจแก้วเลย แก้วตามไปแต่ได้แค่แอบมองห่างๆเพราะเป็นเรื่องของเค้าสองคน
 
 
 
     ก๊อกๆ ก๊อกๆ 
 
 
    ป็อปปี้กำลังจะขับรถออกไปฟางมาทันเวลาพอดีจึงเคาะกระจกเรียกป็อปปี้เห็นว่าเป็นฟางจึงลงมา  เค้าพึ่งได้เห็นหน้าเธอใกล้ๆเป็นครั้งแรกทำให้หลงไหลในความสวยของเธอไปชั่วขณะ แต่ก็ดึงสติกลับมาได้ก่อน
 
 
 
      "ว่าไงครับ"   ป็อปปี้เลิกคิ้วถามฟาง
 
 
 
     "นายมีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงฉันและครอบครัวฉันต่อหน้าสื่อมวลชนมากมายขนาดนั้น อ้อ ละอีกอย่างฉันไม่ได้มางานนายฉันมาช็อปปิ้ง!!"   ฟางตอกใส่หน้าด้วยความไม่พอใจ
 
 
 
     "ก็มันจริงนิ หึ"  ป็อปปี้พูดแล้วเบี่ยงหน้าเยาะ
 
 
 
     "นาย นายมัน หึ้ย !"  ฟางที่เถียงไม่ออกได้แต่ยืนอารมณ์เสีย
 
 
 
     "ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมครับ ขอตัวก่อนนะพอดีมีงานต้องทำอีกเยอะ ไม่ได้มีเวลามาช็อปปิ้งแบบคุณ"   ป็อปปี้เย้ยเสร็จกำลังจะเดินขึ้นรถ ด้วยความไม่เคยยอมใครของฟางเลยตอกกลับไป
 
 
 
     "แหม่ ที่นายพูดถึงครอบครัวของฉันแบบนั้นเพราะคงไม่เคยได้สัมผัสคำว่าครอบครัวสินะ นายคงลำบากมากเลยเนอะ ที่แท้นายมันก็พวกขาดความอบอุ่น!"  ฟางพูดด้วยอารมณ์โดยไม่รู้เลยว่าเธอกำลังจี้ปมของเค้า  
 
 
 
     "เงียบทำไมละ ท่าทางจะจริงสินะ นายคงจะแบบ อุ้บส์"   ป็อปปี้โกรธจัดเค้าจึงดึงเธอเข้ามาบดจูบด้วยความเคียดแค้น ก็เพราะเธอนั่นแหละเป็นตัวการทำลายชีวิตของเค้า  แก้วที่เห็นเช่นนั้นได้แต่ยืนตกใจทำไรไม่ถูก
 
 
 
 
       เพี๊ยะ!!
 
 
 
 
     ฟางรวบรวมแรงทั้งหมดผละเค้าออกและตบหน้าไปอย่างจังแล้ววิ่งหนีไปด้วยความเจ็บช้ำ เพราะนี่เป็นจูบแรกในชีวิตของเธอ แก้วรีบวิ่งตามฟางไป ป็อปปี้ยืนมองด้วยความสะใจและยกมือเช็ดเลือดที่ซิบออกมาข้างริมฝีปากตัวเอง
 
 
 
     "หึ นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นแหละ ฉันจะทำลายเธอมากกว่านี้อีก!"  พูดจบป็อปปี้ก็บึ่งรถออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
      พยายามจามเก็บให้อยู่นะรีด อยากจะบ้าจริง อีกตอนเดียวเท่านั้นก็ทันละ ไรท์จิสู้ TT