เธอมัน ยัยตัวร้าย

โรงพยาบาล

"เป็นไงบ้างคนเก่งของแม่" เสียงแม่ของแก้วทักทายลูกสาวสุดที่รักทันทีที่เดินเข้าห้อง 

 

 

"แก้วดีขึ้นเยอะแล้วค่ะแม่ แต่คุณหมอบอกว่าอีกตั้ง2-3วันถึงจะให้กลับบ้านได้ แก้วเบื่อโรงพยาบาลจังเลยค่ะแม่" แก้วบ่นไป อ้อนแม่ไป ทำไมวันนี้รู้สึกว่าแม่กับพ่อมีท่าทางแปลกๆน๊า

 

"ก็ดีแล้วนิคะลูกสาวแม่จะได้พักผ่อนเยอะๆ วันนี้พ่อกับแม่มาเยี่ยมและมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกลูกนะ"  "พรุ่งนี้แม่กับพ่อจะบินไปทำงานที่อังกฤษ เกือบๆปี" ฉันว่าแล้วทำไมวันนี้แปลกๆ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะตอนนี้ฉันก็โตแล้ว จะได้สืบเรื่องพี่กิ่งสะดวก พ่อแม่จะได้ไม่เป็นห่วง

 

 

 

 

 

"ค่ะ แก้วอยู่ได้" ฉันยิ้มรับ และตอบแม่

 

 

 

 

 

"แต่......." แม่ไม่ยอมพูดต่อเอาแต่มองหน้าฉัน  แต่ฉันว่ามันไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่แล้วตอนนี้ ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

"พ่อกับแม่จะให้ลูกไปอยู่บ้านเพื่อนพ่อกับแม่" พ่อเดินเข้ามาบอกฉัน ฉันทำหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ

 

 

 

 

 

"ทำไมละค่ะ หนูโตแล้วนะคะ" ฉันรีบเถียง เพราะฉันอยากอยู่ที่บ้านของฉัน

 

 

 

 

 

"วันนั้นลูกถูกทำร้าย พ่อแม่เป็นห่วง  ถ้าลูกไม่ยอม ลูกต้องไปอยู่อังกฤษกับพ่อแม่”  พ่อยื่นคำขาดกับฉันเพราะพ่อรู้ว่าฉันไม่มีทางทิ้งงานของฉันไปได้

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะพ่อ  แก้วจะไปอยู่บ้านเพื่อนพ่อ”  พ่อกับแม่ทำหน้าพอใจกับคำตอบของฉัน

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันที่ลูกออกจาดโรงพยาบาล พี่เค้าจะมารับนะแก้ว  แม่ให้ป้าใจเก็บของไปไว้ที่บ้านนั้นให้แล้ว  ขาดเหลืออะไรก็ให้พี่เค้ามาส่งเอาของที่บ้านนะ  พ่อแม่เดินทางเช้ามืด เลยรีบมาบอกลูก"  เดี๋ยวนะ..พี่เหรอ

 

 

 

 

 

“สวัสดีคับ...คุณลุงคุณป้า”  ฉันยังไม่ได้ถามในสิ่งที่สงสัยก็มีคนมาขัดจังหวะ

 

 

 

 

 

 "อ้าวตาโทโมะมาพอดีเลย"  "นี่ไงแก้วพี่โทโมะ พี่ชายของหวาย ที่ลูกต้องไปอยู่ที่บ้านเค้าจนกว่าพ่อกับแม่จะกลับมา” พี่ชายหวาย!!  ตานั้น บ้าจิงทำไมซวยขนาดนี้นะ เราจะไม่ยอมก็ไม่ได้ ถ้าไม่ยอมพ่อต้องให้เราไปอังกฤษด้วยแน่ๆ ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน

 

 

 

 

 

“แล้วหวายไม่มาเหรอ” ฉันเก็บอาการแล้วหันไปถาม

 

 

 

 

 

“หวายไปปาตี้วันเกิดเพื่อนเลยไม่ได้มา” เค้าตอบเสียงเรียบ

 

 

 

 

“ไปอยู่กับพี่เค้าอย่าดื่อนะลูก ฟังพี่เค้าด้วยนะ” แม่พูดเหมือนฉันเป็นเด็กๆไปได้  -3-

 

 

"ค่ะแม่" ฉันขัดอะไรพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่แล้วตอนนี้  แต่ค่อยดูเถอะ....ชื่ออะไรน๊าอ๋อออ  โทโมะ นายเจอดีแน่

 

 

 

 

“โทโมะ ดูแลน้องด้วยนะลูก” แม่พูดแล้วยิ้มให้เค้า  หน้าหมั่นไส่ฉะมัด

 

 

 

 

 

“ครับผมจะดูแลให้เป็นอย่างดี”  เค้าตอบแม่แล้วยิ้มกวน...ให้ฉัน   นายเจอดีแน่

 

 

 

 

 

“งั้นลุงกับป้ากลับบ้านไปเตรียม ไปเช็คของก่อนนะ” พ่อพูด

 

 

 

“ครับ คุณลุงคุณป้า เดินทางปลอดภัยนะครับ”  เค้าตอบพ่อของฉัน  ฉันสาบานได้ว่านายนี่ต้องเจอดีแน่

 

 

 

 

 

 "พ่อไปแล้วนะแก้ว หายไวๆนะลูก"  "อย่าดื้อกับพี่เค้านะแก้ว และดูแลตัวเองดีๆพักผ่อนเยอะๆแม่เป็นห่วง" พ่อกับแม่บอกฉันด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

"รับทราบค่ะพ่อแม่ พ่อกับแม่ก็เดินทางปลอดภัยนะคะ อย่าทำงานหนัก มีเวลาก็พักผ่อนบ้าง" ฉันบอกพ่อแม่ด้วยความเป็นห่วงท่านทั้งสองเช่นกัน พ่อพยัคหน้าให้ฉัน แม่ก็ยิ้มหวานให้ แล้วท่านทั้งสองก็เดินออกจากห้องไป

 

 

 

---