รักเธอ never Die

เช้าวันต่อมา

  เป็นเช้าของความสดใสที่ทุกคนตื่นมาดูพระอาทิตย์ตกดิน แสงสีเหลืองอร่ามกระทบกับผิวน้ำทะเลนิ่งสงบไร้คลื่นที่กระทบชายฝั่งอย่างวันอื่นๆ

"มาเที่ยวครั้งนี้ ถือว่าคุ้มจริงๆเลยเนอะพี่ฟาง"เฟย์ที่เดินบนหาดทรายพร้อมกับฟาง มีน แล้วก็แจม หันพูดกับพี่สาว "ว่าแต่งานเปิดตัวรีสอร์ตของพี่ป๊อปพรุ่งนี้พี่ป๊อปเป็นคนตัดริบบิ้น พี่ฟางว่าเฟย์ควรเอาดอกไม้ไปแสดงความยินดี ดีป่ะ"คำพูดของเฟย์ทำเอามีนหันมามองหน้าฟางอย่างออกอาการ

"พี่ว่าเอาเป็นกุหลาบสักช่อดีมั้ย น่าจะเหมาะกับการแสดงความยินดีนะ ป๊อปปี้เขาน่าจะดีใจ"ฟางยังคงยิ้มกลบเกลื่อนบางสิ่งบางอย่างที่ปกปิดภายในใจ

"สาวๆครับไปเตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวเราจะไปภายเรือเล่นน้ำกัน"ก่อนที่จะมีใครเอ่ยอะไรเสียงของเขื่อนก็ขัดขึ้นมาทันทีที่สาวๆเดินมาถึงยังหน้ารั่วบ้าน

  หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จทุกคนก็เดินไปยังริมทะเลที่มีเรือจอดอยู่ 5 ลำ ก็แสดงว่าลำละสองหรือสามคน โทโมะเลือกที่จะไปกับแก้ว ส่วนเคนตะก็ไปกับมีนแต่มีแจมที่คอยเป็นคนคุมตามคำสั่งของแม่ จองเบก็ไปกับขนมจีนแล้วก็หวาย เหลือแค่....

"เขื่อน นายไปกับฉันนะ ส่วนเฟย์ก็...."ฟางหันไปยิ้มให้เขื่อนก่อนจะหันไปมองหน้าน้องสาวที่ยืนยิ้มอย่างเขินอายอยู่ แล้วหันไปมองหน้าป๊อปปี้ที่ยังคงตีหน้านิ่งไม่แสดงอะไรออกมา "ฝากน้องสาวฉันด้วยล่ะ" พูดจบก็ดึงมือเขื่อนไปยังเรือที่จอดอยู่

  ทะเลที่มีแค่คลื่นลูกเล็กๆพร้อมกับลมเบาๆที่พัดไปมาทำให้ผมปกปิดใบหน้าของหญิงสาว ชายหนุ่มเอื้อมมือไปปัดปอยผมนั่นออก

"ขอบคุณค่ะ พี่ป๊อป"เฟย์ยิ้มให้กับป๊อปปี้ ชายหนุ่มเพียงแค่ยิ้มมุมปากอย่างที่เขาทำประจำ ทั้งสองนั่งคุยกันบนเรือลำเล็กที่อยู่กลางทะเล สาวๆตรงชายฝั่งที่มองอยู่ก็คงอิจฉาเฟย์ที่ได้ใกล้ชิดกับหนุ่มหล่ออย่างป๊อปปี้ เช่นเดียวกับหนุ่มๆที่อิจฉาป๊อปปี้ที่ได้ใกล้ชิดกับสาวสวยอย่างเฟย์

"ฉันรู้นะว่าแกคิดไรอยู่"เขื่อนเอ่ยเมื่อเห็นฟางเหม่อลอยไปทางป๊อปปี้กับเฟย์ก่อนจะยิ้มกวนๆตามสไตร์หนุ่มขี้เล่นอย่างเขา ก่อนจะเร่งพายเรือไปทางที่เรือของป๊อปปี้กับเฟย์จอดอยู่ ทำเอาฟางหน้าเหว่อไปทันที

"เฮ้ ..!!! ป๊อป มาขัดจังหวะแกรึเปล่า"เขื่อนตะโกนเรียกเพื่อนหนุ่มเมื่อเห็นว่าเรือเกือบจะไปถึงที่หมาย ป๊อปปี้ยกมือขึ้นเพื่อทักทาย แล้วส่ายเป็นการบอกว่า 'ไม่เป็นไร'

"กำลังจะพายกลับพอดีเลย กลับเถอะ"ป๊อปปี้พูดเรียบๆก่อนจะหยิบไม้พายขึ้นมา แล้วหันเรือกลับขึ้นฝั่ง

"เขื่อนฉันอยากไปนั่งตรงนั่นอ่ะ อยากลองพายกลับบ้าง"ฟางบอกเขื่อนพยักหน้าเป็นเชิงว่าโอเค ฟางจึงลุกขึ้น แต่ "ตู้ม..!!!"

"เฮ้ย..!!! /ฟาง/พี่ฟาง"ป๊อปปี้กระโดดลงไปในน้ำเพื่อช่วยฟางขึ้นมาบนเรือ เฟย์ที่พยายามดันเรือเข้าไปใกล้เพื่อให้ป๊อปปี้กับฟางขึ้นเรือ

ตู้ม...!!!!! "เฟย์ ..!!!!"รีบกระโดดตามลงไปเพื่อช่วยเฟย์ไว้ก่อนที่จะพาเฟย์ขึ้นเรือลำที่พายตนพายมากับฟาง ส่วนป๊อปปี้ก็พาฟางขึ้นเรืออีกลำหนึ่ง ซึ่งมันอยู่ใกล้กว่าลำที่เขื่อนกับเฟย์นั่งอยู่

"เขื่อน เฟย์เป็นไงบ้าง"ฟางตะโกนถามน้องสาวอย่างเป็นห่วงโดยที่ยังไม่สังเกตุร่างกายของตัวเอง

"เฟย์ โอเค พี่ฟางล่ะเป็นไงบ้าง"เฟย์เองก็เป็นห่วงพี่สาวของเธอไม่แพ้ฟางที่เป็นห่วงเธอหรอก ฟางพยักหน้าเป็นการบอกว่าโอเค

"ขาเธอ มีแผลนิ เลือดไหลเยอะด้วย"ป๊อปปี้ตกใจเมื่อหันมาเห็นที่ขาของฟางมีบาดแผลเป็นรอยยาวเหมือนโดนอะไรบาดสักอย่าง ก่อนจะก้มดูดเลือดที่ขาออกฟาง ทำเอาฟางอึ้งกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ

"สงสัย จะโดนหอยใต้ทะเลบาดน่ะ"ป๊อปปี้ฉีกริมเสื้อของตัวเองก่อนจะลนำมาพันเพื่อห้ามเลือดเอาไว้ มันทำให้ภาพต่างๆในวัยเด็กของเขากับเธอผุดเข้ามาในหัว

  เมื่อถึงฝั่งฟางแกะมือของป๊อปปี้ที่ประคองเธอออก ทำเอาป๊อปปี้งงกับการกระทำของหญิงสาวแต่ยังคงทำหน้านิ่ง

"ฉันว่า นายควรไปดูแลน้องสาวฉันนะ ยัยเฟย์คงอยากให้นายอยู่ข้างๆ"พูดจบฟางก็เดินไปทางโทโมะก่อนที่พี่ชายแสนดีจะทำหน้าที่โดยการประคองน้องสาวเข้าบ้าน

 สายลมหนาวพัดเข้ามากระทบกับผิวกายเรียบเนียน หญิงสาวที่ยืนอยู่ริมระเบียงห้องนอนที่หันไปทางทะเล สายตายังคงทอดมองไปยังทะเลอันกว้างใหญ่ แววตาที่คาดเดาได้ยากหลับตาลงเพื่อนึกอะไรบางอย่าง

"เฮ้อ..!!!"หญิงสาวถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เมื่อคิดถึงเรื่องตอนกลางวัน การกระทำของคนบางคนมันทำให้ใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำให้เธอ'หวั่นไหว'ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับเขา และ 'เจ็บทุกครั้ง'ที่คิดถึงใครอีกคน