รักเธอ never Die

 Fang talk

 เช้าวันสดใสของอีกวันหลังจากที่ผ่านกิจกรรมเสี่ยงอันตรายของเมื่อวานไป วันนี้ฉันตื่นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าที่หน้าระเบียง ส่วนยัยเฟย์ยังคงหลับอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย

  วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใสเพราะฝนที่ตกลงมาเมื่อคืนเพิ่งจะหยุดตกไป จริงอย่างที่ใครหลายคนบอกไว้ว่า 'ฟ้าหลังฝน สวยงามเสมอ' ฉันยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยโดยเฉพาะเรื่องของป๊อปปี้ ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าฉันรู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันหรือว่าตอนที่เขายอมตกลงดูใจกับน้องสาวฉัน

"อือ พี่ฟาง ตื่นเช้าจัง"ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆเสียงยัยเฟย์ทำให้ฉันหลุดจากภวัง เฟย์ลุกจากเตียงแล้วเดินมากอดฉันจากข้างหลัง

"นี่ มากอดแบบนี้มีอะไรรึเปล่า"ฉันเอ่ยถามเฟย์พร้อมกับขยี้หัวเบาๆ ก่อนที่เฟย์จะกอดฉันแน่นกว่าเดิม

"เฟย์รักพี่ฟางนะคะ รักมากด้วย เฟย์อยากให้พี่ฟางเป็นพี่สาวที่น่ารักของเฟย์ตลอดไป เฟย์อยากมีพี่ฟางอยู่ข้างๆ เฟย์รักพี่ฟางนะคะ"เฟย์พูดพร้อมกับเอาคางมาวางไว้บนไหล่ฉัน วันนี้เฟย์พูดอะไรแปลกๆแหะ

"พี่ไม่ทิ้งเฟย์ไปไหนหรอก พี่ก็อยู่กับเฟย์ตลอดนี่แหละ มีไรรึเปล่าอยู่ๆก็พูดแปลกๆ"ฉันหันไปมองหน้าเฟย์หลังจากที่เฟย์คลายกอด ฉันแอบตกใจที่เห็นน้ำในตาของเฟย์เต็มเบ้าก่อนที่มันจะค่อยๆไหลออกมาจากตา เฟย์กอดฉันแน่น

"เมื่อคืน เฟย์ฝันร้าย ฝันว่าพี่ฟางทิ้งเฟย์ไป"เฟย์พูดก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมาอยากหนัก ฉันเช็ดน้ำตาให้เฟย์เบาๆก่อนจะลูบผมเป็นการปลอบใจ

"มันก็แค่ความฝัน พี่ไม่ทิ้งเฟย์ไปไหนหรอก ตราบใดที่เฟย์ยังต้องการพี่อยู่ พี่ก็จะอยู่ข้างๆเฟย์"ฉันปลอบจนเฟย์หยุดร้องไห้ ฉันรู้ว่าเฟย์เป็นคนคิดมาก แต่ไม่คิดว่าเฟย์จะรักฉันมากขนาดนี้ ฉันคิดมาตลอดว่าฉันต้องรักเฟย์ให้มากกว่าที่เฟย์รักฉัน แต่วันนี้ฉันรู้แล้วว่าความรักของเฟย์ที่มีต่อฉันมันไม่แพ้ความรักของฉันเลย

"พี่ว่าเฟย์ไปอาบน้ำ แต่งตัวสวยๆดีกว่านะ เดี๋ยวก็จะถึงพิธีการเปิดรีสอร์ตแล้ว จะได้ไปเป็นกำลังใจให้ป๊อปปี้เขาไง"ฉันพูดพลางดันเฟย์เข้าไปห้องน้ำก่อนจะยื่นผ้าเช็ดตัวให้แล้วกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์บนเตียงเพื่อฆ่าเวลา

  หลังจากที่ทุกคนแต่งตัวเสร็จพวกเราก็มารวมตัวอยู่ที่ลานจัดการเปิดพิธีที่ทางรีสอร์ตได้เตรียมไว้ วันนี้ทุกคนแต่งตัวเหมาะกับการมางานเปิดตัวรีสอร์ตจริงๆ

  ฉันรับเครื่องดื่มจากบริกรที่นำมาเสริฟเช่นเดียวกับเพื่อนคนอื่นๆที่ยืนอยู่ในกลุ่มยกเว้นป๊อปปี้ที่ไปเตรียมเป็นผู้เปิดพิธีครั้งนี้ ภายในงานมีแขกมากหน้าหลายตาที่เห็นได้ชัดก็คงจะเป็นนักธุระกิจทั้งไทยและต่างประเทศ

"และแล้วก็ถึงเวลาของการตัดริบบิ้นเพื่อเปิดพิธีแล้วนะครับ ขอเชิญ คุณภานุ จิระคุณ"เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกับร่างของป๊อปปี้ที่เดินมาหน้าเวทีก่อนจะหยิบกรรไกรมาตัดริบบิ้้น

ฟู้ววววววว.....!!!!!!

  เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งพร้อมลูกโป่งที่ลอยขึ้นไปบนเพดาน ทุกคนต่างจับจ้องไปที่ป๊อปปี้รวมทั้งนักข่าวหลายคน ตอนนี้เฟย์เดินเอาดอกไม้ไปแสดงความยินดีกับป๊อปปี้ ทำให้ให้นักข่าวกดชัตเตอร์รัว ซึ่งสร้างความสนใจให้แก่แขกที่มาเป็นอย่างดี

"แกโอเครนะ"มีนแตะไหล่ฉันเบาๆ ฉันได้แต่พยักหน้าตอบทั้งที่ในใจฉันมันอยู่ไม่นิ่งเลยสักนิด ฉันไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

  เมื่อเสร็จจากงานเปิดพิธีฉันก็กลับมายังที่พักก่อนคนอื่นโดยให้เหตุผลว่าฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย เฟย์บอกว่าจะตามมาดูแลแต่ฉันห้ามเอาไว้บอกว่าให้อยู่ดูแลป๊อปปี้ ฉันไม่อยากให้เฟย์เป็นห่วงฉันมาก ถ้าเฟย์รู้ว่าฉันรู้ยังไงกับป๊อปปี้ ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าเฟย์จะเสียใจขนาดไหน

กึก แอดดดด

  เสียงประตูห้องเปิดทำให้ฉันหันไปมองตามเสียงนั้น ร่างของใครบางคนทำให้ฉันตกใจก่อนจะขมวดคิ้วมองเขา

"ใอ่โมะบอกว่าเธอไม่สบาย ฉันเลยเอายามาให้"ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งก่อนจะเอายามาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วหันหลังเดินไปยังประตู

"ทำไมนายไม่อยู่ดูแลเฟย์ นายไม่ควรทำแบบนี้นะ"ฉันพูดทำให้ป๊อปปี้หันหน้ามามองฉันเขาปิดประตูก่อนจะเดินมาใกล้ฉันแล้วนั่งบนเตียงที่ฉันนอนอยู่

"ฉันบอกเฟย์แล้วว่าฉันมาเอาของที่บ้าน เธอไม่ต้องกลัวน้องเธอเข้าใจผิดหรอก"เขาพูดก่อนจะหันมาสบตากับฉันนิ่ง

  สายตาของเขาดูว่างเปล่าฉันไม่สามารถเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เราสบตากันสักพักก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน หน้าเราใกล้กันจนฉันสัมผัสกับลมหายใจอุ่นๆของเขา

 ผลัก..!! ฉันรีบผลักป๊อปปี้ออกเมื่อคิดว่าฉันกำลังทำผิดต่อน้องสาวน้องฉัน ฉันไม่ควรทำแบบนี้ถ้าเฟย์มาเห็นเฟย์ต้องเสียใจมากแน่ๆ

"นายไม่ควรทำแบบนี้ เฟย์เขารักนายมาก อย่าทำให้น้องสาวฉันเสียใจ"ฉันเบือนหน้าหนีแล้วไม่หันไปมองหน้าเขาอีกเลย ฉันเลยไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีสีหน้าแบบไหน

"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"เขาพูดเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน ฉันหันกลับมามองหน้าป๊อปปี้แววตาของเขายังคงเรียบเฉยไม่แสดงอะไรออกมา

"ต่อไปนี้เราควรจะอยู่ห่างๆกันไว้นะ อย่าทำให้ฉันลำบากใจไปมากกว่านี้เลย"ฉันพูดไปแค่นั้นทั้งๆที่ในใจอยากบอกเขาว่าอย่าทำให้ฉันหวั่นไหว เพราะฉันกำลัง 'ห้ามใจ' ไม่ให้รุ้สึกกับนายไปมากกว่านี้ แค่นี้ฉันก็รู้สึกแย่มากพอแล้ว ฉันไม่ทำให้เฟย์ต้องเจ็บ

  end of fang talk