รักเธอ never Die

ตึ้งๆ  เสียงข้อความไลน์เข้า ร่างสูงที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงเอื้อมไปหยิบมือถือเครื่องหรูรุ่นใหม่ล่าสุดมาเปิดอ่านข้อความ
 
'เฮ้ย ช่วงนี้ว่างกันมั้ย คือจะชวนไปรีสอร์ตของบริษัท พี.ทู.พี ที่หัวหินอ่ะ'
 
'มึงชวนตรงเวลาเลย ป๊อป กุกับฟางเพิ่งจะมีวันหยุดพอดี' โทโมะพิมพ์ข้อความก่อนจะส่งไปยังไลน์กลุ่มของพวกเขา ใช่...เป็นช่วงที่เขากับน้องสาวเพิ่งจะขอลาพักเพราะจะสิ้นปีแล้วก็เลยลายาวไปจนถึงปีใหม่ และอีกอย่างป๊อปปี้เองก็รู้อยู่แล้วว่าช่วงนี้เพื่อนๆหลายคนก็คงจะว่าง
 
'งั้นจะไปวันไหน ไปกี่วัน กุจะได้บอกแม่กุถูก'เขื่อนสมทบอีกคน
 
'มีไรป่าวว่ะ ทำไมอยู่ๆ ถึงชวนพวกกุไป'ไม่ทันที่ป๊อปปี้จะได้ตอบไลน์ของเขื่อน เคนตะก็ส่งมาถามอีกคน
 
'พรุ่งนี้ ไปสามวัน คือพ่อกุจัดงานเปิดตัวรีสอร์ตใหม่ของบริษัท กุเลยอยากชวนทุกคน'ปีอปปี้ตอบคำถามของทุกคนก่อนจะเดินไปจัดของเพื่อจะไปงานเปิดตัวรีสอร์ตของเขา
 
......เช้าของอีกวันโทโมะเลือกที่จะไปนอนคอนโดฯตั้งแต่เมื่อวาน เพราะมันใกล้กับบ้านของป๊อปปี้ ซึ่งเป็นที่รวมตัวของพวกเขาในวันนี้
 
"ช้าอีกแล้วนะเจ๊ อย่าลืมสิวันนี้เราต้องรีบไปที่บ้านพี่ป๊อปนะ"เฟย์นั่งดูนาฬิกาพลางบ่นพี่สาวของเธอที่ชอบตื่นสาย
 
"เสร็จแล้วจ้าา คุณพ่อคร้าาา ไปส่งหนูด้วย"ฟางหันไปคุณพ่อที่นั่งอ่าหนังสือพิมอยู่บนโต๊ะทำงาน
 
"อ้าวเสร็จแล้วหรอ งั้นไปกัน ไหนกุญแจรถฟางอ่ะลูก"ฟางเดินไปหยิบกุญแจรถที่ตั้งอยู่บนโต๊ะให้พ่อก่อนจะเดินไปยังรถคันหรูที่จอดอยู่หน้าบ้าน ข้างๆมีคนขับรถคนสนิทยืนเปิดประตูให้ทั้งสาม
 
ปื้นๆๆๆๆ ปึก!! อยู่ๆเครื่องยนตร์ก็ดับลงอย่างกระทันหัน คนขับรถจึงวิ่งมาดู
 
"รถเสียครับ คุณผู้ชาย"คนขับรถเปิดประตูให้กับเจ้านายก่อนจะเดินไปเปิดหน้ารถ
 
"สงสัยเครื่องยนตร์มีปัญหาครับ ผมว่าเปลี่ยนคันดีกว่าเดี๋ยวผมสั่งให้วิทขับรถคุณผู้ชายมาให้"คนขับรถหันไปสั่งให้ลูกชายวัยเดียวกับโทโมะ ขับรถคันหรูออกมา
 
"เฮ้อ !! ช่วยพาซ่อมด้วยนะ วัต"คุณผู้ชายหันไปสั่งคนขับรถ ก่อนจะเปิดประตูรถอีกคันแล้วขับออกจากบ้านมุ่งไปยังปลายทาง
 
...ปี้นๆๆๆๆ เสียงแตร่รถดังเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้คนในบ้านรู้ ก่อนที่ทุกคนจะออกมาต้อนรับพร้อมกับยกมือไหว้ผู้ที่มีอายุมากกว่า
 
"โฮ้ คุณพ่อดูยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลยนะครับเนี่ย ซิ่งรถยังได้อีกนะครับ ผมนี่นับถือเลย"เขื่อนเอ่ยปากชมคุณพ่อของเพื่อน หรือคนที่ชายหนุ่มแอบชอบนั้นแหละ
 
"ให้น้อยหน่อยเหอะเขื่อน แค่นี้พี่ฟางเขาหวั่นไหวกับเขื่อนอยู่แล้ว ยังจะมาปากหวานชมคุณพ่ออีกเดี๋ยวคุณพ่อก็รับเป็นลูกเขยหรอก"เฟย์กลั้นหัวเราะก่อนจะหันมองหน้าพี่สาวที่ยังคงงงกับคำพูดของน้องสาว
 
"สวัสดีครับคุณลุง"เสียงขรึมเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองต้นเสียง คงไม่ใช่ใครที่ไหนก็เจ้าของบ้านนั่นเอง
 
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตาป๊อป เปลี่ยนไปเยอะเลย"ผู้มีอายุยิ้มให้กับป๊อปปี้ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงาน เมื่อรถคันหรูสีดำขับออกไป ป๊อปปี้ถึงกับสะดุ้ง
'ไม่ ............!!!!!!!!!!!!!!!! ช่วยด้วยยยย ใครก็ได้ช่วยที ฮือๆๆๆๆ'ภาพความฝันที่เขาเคยฝันบ่อยๆทุกครั้งที่หลับตา ตอนนี้มันก็กลับมาอีกครั้ง ฝันถึงแม้กระทั้งลืมตาก็ตาม
 
ป๊อปปี้ วิ่งตามรถคันสีดำที่พ่อของเพื่อนเขาขับออกไป โดยไม่คิดชีวิต ทำเอาทุกคนต่างก็งงกับการกระทำของเขา
 
"ใอ่ป๊อป มึงเป็นไรว่ะ"รู้สึกตัวอีกทีเขาก็มายืนอยู่หน้าประตูรั่วของบ้าน ก็เมื่อเสียงของโทโมะดึงเขาออกมาจากภวัง
 
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ไปเหอะ เดี๋ยวถ้าช้า จะมืดซะก่อน"ชายหนุ่มหมุนตัวกลับก่อนจะเดินเข้าไปยังตัวบ้านหลังใหญ่ ทำไมมันรู้สึกว่าไกลกว่าตอนที่เขาวิ่งออกมานะ
 
....รถหรูขับไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับคนขับที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมั่วแต่คิดเรื่องที่เขาชอบฝันบ่อยๆ เขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไม ถึงไม่ลืมมันไป เรื่องสิบกว่าปีก่อน แล้วทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆกับรถคันนั้นด้วย 'รถคันสีดำ' รถของพ่อเธอคนนั้น.....