C H A N G E .
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.13 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กันยายน พ.ศ. 2558 21.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) เช้งค์สิบสาม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความCHANGE 13
"ขอโทษ"
ฟางเปิดเปลือกตาขึ้น เธอมองป๊อปปี้ด้วยความไม่เข้าใจ ...
"นายว่าไงนะ"
"ลงไปจากหลังฉันได้แล้ว" ป๊อปปี้ว่า ฟางเหมือนจะช๊อคนิดหน่อยแต่ก็ยอมลงจากหลังป๊อปปี้โดยดี ใบหน้าคมจ้องมองมายังร่างบางด้วยหน้าขรึม
"มองอะไร"
"ป..เปล่า แต่เมื่อกี้นาย.." ฟางแค่คิดว่าตัวเองคงหูฝาดไป
"อย่าเข้าข้างตัวเองมากเลยฟาง ที่ฉันพูดไปไม่ได้รู้สึกพิศวาสเธอขึ้นมา แต่เพราะฉันรำคาญที่เธอมาเกาะแกะฉัน" พูดจบป๊อปปี้ก็เดินออกไป
ทิ้งฟางไว้อย่างเคย เธอพูดไม่ออกเลยจริงๆ...
มองดูแผ่นหลังที่ค่อยๆหายไป ไกลจากเธอมากเหลือเกิน..ไม่รู้ทำไมฟางถึงรู้สึกแปลกๆที่หัวใจขึ้นมา
"เหอะ" ร่างเล็กได้แต่นึกสมเพสตัวเอง
มันก็จริงอย่างที่ป๊อปปี้บอก..อย่าเข้าข้างตัวเองให้มาก
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
CHANGE
ป๊อปปี้เหยียดกายลงนอนบนเตียงอย่างเคย แหงนหน้ามองบนเพดานสีขาว บางทีชีวิตเขาก็คงปล่าวเปลี่ยวดังเช่นเพดานนี้ก็ได้ ทั้งๆที่เขาควรจะลืมมายด์ให้ได้ แต่ไม่เลย..ป๊อปปี้ลืมไม่ได้
"เมื่อไหร่กันมายด์..เมื่อไหร่เธอจะยกโทษให้ฉัน แล้วเรา.." เหมือนคำพูดที่จะเอ่ยออกมาติดอยู่ในคอ ป๊อปปี้ไม่สามารถเอ่ยคำพูดนั้นออกมาได้
"เราจะกลับมา.." คบกันอีก แค่คำนี้ทำไมเขาถึงพูดออกมาไม่ได้..
“การที่ฉันดีกับนาย..ฉันคอยเป็นห่วง อยากให้นายมีความสุข!..ฉันคงผิดมากงั้นสิ ฮึก”
ผิดกับเมื่อเขานึกถึงคำพูดของฟางที่แกล้งเขาเมื่อครู่ เขายอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกผิดมากแค่ไหน..ฟางไม่เหมือนคนที่เขาเคยรู้จัก
ฟางที่เขาเคยรักตอนเด็กๆ เมื่อตอนนั้นที่ป๊อปปี้ยังไม่เจอมายด์ เขาก็หลงรักเด็กหญิงหน้าหวานนั้นจนหมดใจ แต่วันนี้ที่ฟางกลับมา..ความรู้สึกที่มีต่อมายด์ก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ความรู้สึกของฟางก็เริ่มมีอิทธิพลต่อเขามากขึ้น
"ไม่มีทาง" ป๊อปปี้วางแขนพาดหน้าผากตัวเองอย่างหมดแรง
เขาค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆ อยากให้ความคิดบ้าๆนั่นออกจากสมอง
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด
ฟางเข้ามาภายในห้อง ก่อนจะเดินออกไปยังนอกระเบียง แหงนหน้ามองบนฟ้ามองดูกลุ่มดาวที่เยอะเปนพิเศษ เธอแค่อยากเป็นดวงดาวที่ส่งแสงสว่างให้กับป๊อปปี้ อยากให้เขามีความสุข แต่เหมือนบางทีสิ่งที่เธอคิดมันก็ผิดไปหมด..ป๊อปปี้ไม่เห็นค่าของมัน
"ฉันคงจะเปลี่ยนนายไม่ได้จริงๆสินะ" ร่างเล็กพูดอย่างท้อใจ ที่ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ที่ป๊อปปี้ยังก้าวร้าวเหมือนเดิม เขาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด
"อย่าเข้าข้างตัวเองให้มากเลยฟาง ที่ฉันพูดไปไม่ได้รู้สึกพิศวาสเธอขึ้นมา แต่เพราะฉันรำคาญที่เธอมาเกาะแกะฉัน"
"ฉันควรทำยังไงดี..นายถึง..จะลืมผู้หญิงคนนั้นได้ป๊อปปี้" พูดออกไปพร้อมน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม นี่เธอเป็นอะไร? เพียงเพราะอยากให้ป๊อปปี้คนเดิมกลับมาหรือต้องการมากกว่านั้น
"บ้าชะมัดเลยฟาง..แกมันบ้าที่สุด" ได้แต่นึกโทษตัวเอง พร้อมกับคำถามที่เข้ามาก่อกวนจิตใจ..
สิ่งที่เธอต้องทำคือให้ป๊อปปี้คนเดิมกลับมา..หรือเธอต้องการให้ป๊อปปี้ลืมผู้หญิงคนนั้นกันแน่
CHANGE
ป๊อปปี้ยังคงมาโรงเรียนอย่างเดิม ทุกอย่างเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติร่างสูงแอ่นตัวนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ ก่อนจะหยิบหูฟังในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาฟังไว้เช่นเคย
“ไอป๊อป มึงจะพาใครไปวะ” โทโมะแย่งหูฟังจากป๊อปปี้มาไว้กับตัว เจ้าของหูฟังหันมาทำหน้านิ่ง
“ไปไหน?”
“มึงคงยังไม่รู้ ทางโรงเรียนจะพาไปเที่ยวเว้ย แล้วเขาก็ให้พาเพื่อนไปได้อีกหนึ่งคน”
ป๊อปปี้ยังคงเฉยๆกับการไปเที่ยวครั้งนี้ ตามจริงแล้วทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมแบบนี้ทุกปีอยู่แล้ว เพียงเพราะอยากให้เด็กได้พักผ่อนเสียบ้าง ซึ่งไม่เหมือนเขาป๊อปปี้เบื่อกับการไปเที่ยว อยากอยู่นิ่งๆอยู่เงียบๆมากกว่า
“กูไม่ไป” เขาเอ่ย
“ไม่ได้นะเว้ย! มึงไม่ไปไม่ได้! มึงต้องไปเปิดโลกกว้างบ้างเว้ย จะได้เห็นดวงอาทิตย์ดวงจันทร์บ้าง” เขื่อนทุบโต๊ะและทำสีหน้าจริงจัง
“กูไม่ชอบ พวกมึงก็รู้”
“มึงชวนฟางไปด้วยไง กูสงสารฟางว่ะอยู่แต่ที่บ้านมึงอย่างเดียว ไม่เห็นจะเคยได้ออกไปไหนเลย”
คำพูดของเขื่อนดูเหมือนจะมีอิทธิพลต่อจิตใจป๊อปปี้มาก
จะผิดมั้ยถ้าเขา..
สับสน..
“…”
“มึงลังเลแล้วใช่ป้ะ ไปเหอะฟางจะได้พักผ่อนไม่ต้องมาคอยรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของมึงอ่ะ อีกอย่างกูก็คิดถึงฟางมากเลยว่ะ” โทโมะพูดด้วยเสียงเยิ้ม สายตานี่ระยิบระยับเลย
“อย่ามโน! พี่ฟางไม่หันมามองนายหรอกเว้ย!”
ต้องชะงักเมื่อมีเสียงเล็กที่ดังขึ้นด้านหลังโทโมะ..
“ยัยปากจัด! เธอมาได้ไงเนี่ย!”
“ไม่ได้มาหานายก็แล้วกัน ฉันมาหา..” แก้วหันไปสนใจร่างสูงอีกคนแล้วชี้นิ้วไปตรงหน้าเขา “นาย!..ป๊อปปี้! ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
แก้วมองหน้าลูกพี่ลูกน้องตัวเอง ป๊อปปี้หยัดตัวเองให้ลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องพร้อมๆกับแก้วที่ตามออกไปติดๆ
“มีอะไร” ป๊อปปี้ถามด้วยน้ำเสียงติดเซ็งๆ
“ไปเที่ยวครั้งนี้..นายต้องพาพี่ฟางไปด้วย” เพียงแค่แก้วพูดขึ้น ป๊อปปี้ก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“พูดเหมือนไอโทโมะไม่มีผิด”
“ว่าไงนะ?”
“ฉันไม่ไปหรอกเที่ยวครั้งนี้ มันน่าเบื่อ..ฉันไม่ชอบ” ป๊อปปี้พูดจบ เตรียมจะหันหลังกลับถ้าไม่มีเสียงเล็กที่เอ่ยตามหลังเข้า
“ครั้งนี้ไปเที่ยวทะเลนะ!..พี่ฟางชอบไปทะเล นายลืมไปแล้วหรอ!” แก้วเอ่ยขึ้น ส่งผลให้อีกคนหยุดอยู่กับที่
“…”
“พาพี่ฟางไปด้วยนะ ฉันอยากให้พี่ฟางได้ไปเที่ยวกับพวกเรา” แก้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง เธอได้เพียงแค่หวังว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจมัน
ป๊อปปี้นั่งคิดหวนนึกถึงคำพูดของแก้วจนไม่เป็นอันเรียน มันก็นานแล้วที่ฟางเคยพูดแบบนั้น
“ป๊อปปี้ พอนายโตอ่ะ ไว้เราค่อยไปทะเลกันนะ”
“เธอชอบไปทะเลหรอ”
“ไม่รู้สิ..ฉันยังไม่รู้เลยว่าทะเลจริงๆแล้วหน้าตามันเป็นเหมือนภาพรึเปล่า”
“เอ๋?”
“ฉันไม่เคยไปทะเลน่ะ..ฉันก็เลยอยากไปบ้าง สักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ยังดี”
ฟางเคยบอกเขาแบบนั้นเมื่อตอนยังเด็ก แต่ที่เขาไม่อยากไปทะเลก็เพราะ เขาอยากลืมความทรงจำของมายด์…ลืมไปว่าเธอคนนั้น..
ไม่ชอบทะเล…
“ไอป๊อป! มึงคิดไรอยู่วะ” เขื่อนเดินมาตบบ่าเพื่อนสนิทที่นั่งเหม่อทั้งวัน
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อย..” โทโมะตอบกลับทำเสียงเยาะเย้ย ก่อนจะได้ยินเสียงเพื่อนสนิทอีกคนเถียง
“ใครบอกกันวะ ไอป๊อปมันกำลังคิดหนักเรื่องฟางเว้ย” เขื่อนพูดขึ้น ก่อนจะต้องหลบมือหนาที่ตีเข้ามาที่ศีรษะเขา
“ไอสัส!” ป๊อปปี้ตบกะบาลเพื่อนรัก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปหน้าห้อง
ฝีเท้าจำต้องชะงักอยู่กับที่เมื่อเห็นใครบางคนที่อยู่หน้าห้อง ในมือถือมวนบุหรี่ไว้อย่างเคย
พี่กวิน…
“มีอะไรครับ” ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเช่นเดียวกับสีหน้า
“ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีรึเปล่าล่ะ” กวินถามขึ้น ก่อนจะปล่อยมวนบุหรี่หล่นพื้น ไม่วายที่จะเอาเท้าเหยียบย่ำมันอย่างนั้น
“พี่มีอะไรกันแน่ครับ..”
“หึ”
“ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัว..” ป๊อปปี้เตรียมจะเดินออกไปต้องชะงัก เมื่อคำพูดที่ตามมาด้านหลัง
“ฟางน่ะ น่ารักดีนะ”
รู้ว่ากำลังค้างงง 5555 มรอลุ้นกันเต๊อะว่าพี่กวินต้องการทำอะไรกันแน่แล้วป๊อปปี้กำลังเป็นไร??? แรงโกรธ?? แรงหวง?? แรงหึง?? ห้ะ?!
ทุกคนสามารถเม้นเพื่อเป็นกำลังใจในการแต่งต่อปายยย ช่วยใส่คะแนนได้เรื่อยๆ กดติดตามกันได้เลยนร้าาา แต่งสองเรื่องอัพแทบไม่ทันและแต่งแทบไม่ทันกันเลยทีเดียววว><
1 เม้น = 1 กำลังใจ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
