Stop หยุดหัวใจนายเย็นชา
เขียนโดย NannyCandy
วันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.18 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) -K-otic-(เคโอติค)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ-K-otic-
(เคโอติค)
โรงเรียนมัธยมxxx
วันต่อมา
8.30 น.
เมื่อฉันเอาจักรยานมาจอดที่ลานจอดจักยาน ฉันก็จัดการเสื้อผ้าหน้าผมของตัวให้เรียบร้อยพร้อมเตรียมตัวเข้าไปเรียนห้องใหม่ ที่ไม่รู้ว่ามันดีหรือไม่ แต่ก็ขอให้เจอเพื่อนดีๆละกัน สักคนเดียวก็ยังดี Y^Y
"ห้องม. 5/2 อาคาร 5 แล้วมันอยู่ทางไหนละเนี่ย"
ฉันพูดแล้วพลางมองกระดาษในมือที่พ่อจดมาให้ แต่ถึงฉันจะเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าอาคาร 5 มันอยู่ตรงไหนเลย =[]=;;;
โรงเรียนนี่เป็นโรงเรียนมัธยมปลายที่มีชื่อเสียงมากในกรุ่งเทพมันค่อนข้างที่จะดูมีระดับมากเลยทีเดียว แุถมโรงเรียนก็ใหญ่มีสวนให้เดินเล่น สนามฟุตบอลสีเขียวซึ่งใหญ่และกว้างมากๆ
ฉันเดินเอ๋อๆมาตามทางฟุตบาทที่สองข้างทางมีต้นไม้ที่เขียวขจีเต็มไปหมด แหม่ บรรยากาศอย่างนี้ก็น่ามาเรียนนะฉันว่า สภาพแวดล้อมของโรงเรียนก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นักเรียนอยากมาเรียนนะ
"เฮ้! เธอนะ!"
"หือ? O_O?"
ฉันหันไปตามเสียงเรียกซึ่งแน่ใจว่าน่าจะเรียกฉัน พอหันไปก็เห็นผู้หญิงน่าตาน่ารักน่าหวานเหมือนเจ้าหญิงมายืนอยู่ตรงหน้าฉันในมือของเธอถือธงเล็กๆสีชมพู
"เธอแก้วใช่ไหม?"
"อืม ใช่เราเอง"ฉันพยักหน้าตอบ
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ฉันตามหาเธอซะทั่วเลย อาจารย์บอกว่าห้องเรา 5/2 จะมีเด็กย้ายเข้ามาใหม่ เลยมอบหมายให้ฉันมาเป็นไกด์พาเธอเดินรอบโรงเรียนวันนี้ ^__^ "เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ซึ่งฉันมองแล้วยิ้มตาม เพราะเธอน่ารักมากจริงๆ
"แล้วเธอชื่อ..."
"อ่อ ฉันนี่แย่จริงๆเลยที่ไม่บอกชื่อก่อน ฮ่าๆ ฉันชื่อ 'ฟาง'"
"อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะฟาง" ฉันยิ้มให้ฟาง
"แล้ววันนี้เราไม่ต้องขึ้นเรียนหรอ" ฉันก้มมองนาฬิกามันก็ 8 โมงครึ่งกว่าเข้าไปแล้ว
"เธอคงยังไม่มีตารางสอนสินะ คืองี้ โรงเรียนมัธยมปลายเราไม่เหมือนใคร ก็คือจะเรียนเหมือนสายอาชีพตรงที่ว่าจะเรียนสายเป็นบางวันไรงี้"
"อ๋อ"
"อีกอย่าง วันนี้ห้อง5/2 มีเรียน 10 โมงครึ่ง"
"อ๋อ"
"เธอนี่ค่อนข้างพูดน้อยนะเท่าที่ฉันสังเกต"ฟางพูดแซวๆ
"ปกติเราไม่ค่อยพูดมากนะ ออกจะเงียบๆมากกว่า"
"ขี้อายด้วย ^^"
"ฮ่าๆๆ ใช่เลย"
ฉันกับฟางเดินไปคุยไปจนเราเจอที่นั่งริมสนามฟุตบอลร่มๆเราก็เลยนั่งคุยกันซะยาว ฟางเล่าประวัติโรงเรียนให้ฉันฟังอย่างเชี่ยวชาญพร้อมกับบอกอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ
เราคุยกันเหมือนคนที่สนิทกันมานานแล้วล่ะ!
"ฉันนะไม่มีเพื่อนสนิทตั้งแต่เข้า ม.4 มา"
"อ้าวทำไมล่ะ"ฉันถาม
"ก็เพราะที่นี่มันมีแต่พวก'ผู้หญิงอย่างว่า'เป็นส่วนใหญ่อ่ะ ฉันไม่ค่อยชอบอะไรแบบนั้น ก็เลยตัดสินใจอยู่คนเดียว เพื่อนก็มีคุยบ้างไรบ้างไม่ถึงกับเหงาตาย"
"..."
"แต่พออาจารย์บอกว่าจะมีเด็กใหม่เข้ามา ฉันลองอ่านประวัติเธอดูฉันคิดว่าฉันกับเธอน่าจะเข้ากันได้ดีเลยล่ะ" ฟางพูดแล้วหันมาฉีกยิ้มให้ฉัน
"แล้ว...มีอะไรที่ฉันต้องรู้อีกไหม?"
"มี อันนี้สำคัญเลย เห็นพวกผู้ชายที่นั่งตรงนั้นป่ะ" ฉันหันไปตามที่ฟางบอกก็เห็นว่ามีกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ห่างพอประมาณ
"อืม ทำไมหรอ?"
"พวกนั้นคือกลุ่ม เคโอติค เป็นกลุ่มนักเรียนชายที่มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียน กราง เก่ง กวนประสาท แต่เชื้อไหม? ว่าผลการเรียนของพวกนั้นติด TOP ทุกคนเลย น่าแปลกที่ไปอยู่ห้อง 5/7 พวกอาจารย์ก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรเพราะเห็นว่าเรียนดีจึง 'เอาหูไปนาเอาตาไปไร่' ถึงแม้พวกนั้นจะทำผิดระเบียบบ่อยครั้งก็ตาม"
"พวกนั้นนิสัยไม่ดีหรอ"
"ไม่เชิงไม่ดีแต่อย่าไปยุ่งเลยดีกว่า ไม่งั้นชีวิตไม่สงบสุขแน่ๆเลยอ่ะ แต่พวกผู้หญิงในโรงเรียนนี้แทบจะถวายตัวให้พวกนั้นทุกคนเพราะหน้าตาดีเข้าขั้นบอยแบรนด์เกาหลีทุกคน"
ก็จริงอย่างที่ฟางว่าพวกนั้นน่าตาดีทุกคนเลยจริงๆ ออกแนว Bad Boy สุดๆด้วย ก็ไม่แปลกหรอกที่ผู้หญิงจะเข้าหา
"ในกลุ่มนั้นมี 5 คน คนที่ผมสีน้ำตาลหน้าตาหล่อๆสูงๆ ท่าทางใจดีคนนั้นชื่อ 'จองเบ' หมอนั่นใจดีก็จริงแต่แอบโหดสุดๆ สาวๆติดตรึมเลยแหละ สัญลักษณ์ที่เขามีคือตัว 'C' "
"ทำไมต้องเป็นตัว 'C' ด้วยละ" ฉันถามด้วยความสงสัย
"เคยมีคนปล่อยข่าวว่าจองเบเคยคบกับผู้หญิงที่มีตัวย่อตัว 'C' แล้วก็เลิก แต่มันก็แค่ข่าวลืออ่ะ อีกอย่างยังไม่เคยมีใครเห็นจองเบควงผู้หญิงคนไหนเกินอาทิตย์ด้วยซ้ำ"
"..."
"ต่อๆ คนที่ผมน้ำตาลเข้มคนนั้นชื่อ 'เคนตะ' หมอนั่นท่าทางขี้เล่นไม่มีพิษมีภัย แต่ก็กวนประสาทสุดๆ ที่สำคัญโง่สุดๆด้วยฮ่าๆ ล้อเล่นๆ ฉันหมายถึงไร้สาระสุดๆนะ ^O^"
"..."
"คนที่หน้ายาวๆ หล่อๆขาวๆ นั่นอ่ะชื่อ 'เขื่อน' หมอนั่นออกจะจริงจังที่สุดในกลุ่มเลยก็ได้ แถมถ้าโหดก็โหดเลยอ่ะ อันตรายๆ"
"แล้วก็...เฮ้อ...ไอ้หมอนั่นฉันไม่อยากจะพูดถึงเลย เขาชื่อ 'ป๊อปปี้' คนที่ผมสีดำหน้าหล่อๆ เจ้าเล่ห์ๆ แถมเจ้าชู้สุดๆ จีบสาวไปทั่วก็ติดทุกที หมอนั่นนะฮอตทั้งในและนอกโรงเรียนเลยล่ะ ตามจริงก็ฮอตทุกคนนะ"
"..."
"ส่วนคนสุดท้าย..."
เมื่อฟางใช้นิ้วชี้ไปที่ผู้ชายคนสุดท้ายของกลุ่ม จากที่ฉันฟังอยู่เฉยๆนิ่งๆกลับต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจและแปลกใจนิดหน่อย เพราะผู้ชายคนนั้นคือคนที่ฉันเจอเมื่อคืนนี่น่า
เขาเรียนที่นี่ด้วยหรอ?
"ผู้ชายคนนั้น...!" ฉันพูดขึ้นขณะที่สายตายังคงไม่ละจากใบหน้าที่เรียบเฉยของผู้ชายที่ว่า เขายังคงเย็นชาตามเดิมไม่พูดไม่จาอะไรขณะที่เพื่อนฝูงเฮฮากัน
"คนนั้นชื่อ 'โทโมะ' น่ะ"
"โทโมะ?"
"สนใจหรอ^^"ฟางหันมาสะกิดแขนแซวๆ "เฮ้ย ถ้าสนขอบอกตัดใจเหอะ เพราะหมอนั่นเคยมีข่าวคบกับผู้หญิงสักคน หรืออาจจะไม่สนใจเลยก็ได้หยิ่งซะขนาดนั้น"
"ปล่าวนะ -////- ก็เมื่อวานตอนค่ำๆฉันเจอเขาที่หมู่บ้านที่ฉันพึ่งย้ายเข้าไปน่ะ แล้วเพื่อนพ่อเราที่อยู่ข้างๆบ้านมีลูกชายเพียงคนเดียวชื่อ 'โทโมะ' แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้เจอหน้าลูกชายเขาเลยเพราะเพื่อนพ่อบอกว่าเขาไปเล่นกีฬากับเพื่อน"
"ลองไปดูก่อนสิ ไม่แน่อาจเป็นคนเดียวกันก็ได้ แต่...เซ้นส์ของฉันมันบอกว่าน่าจะเป็นคนเดียวกันยังไงไม่รู้สิ"
"แล้วถ้าเป็นคนเดียวกันจริงๆ ฉันก็ต้องเจอเขาบ่อยๆนะสิ เพราะเขาอยู่บ้านข้างๆ" ฉันพูดพลางคิดไปด้วย
"กลัวจะทำไตัวไม่ถูกใช่ม๊ะ?" ฟางพูดอย่างรู้ทันความคิดของฉัน ฉันได้แค่พยักหน้าเบาๆเท่านั้น
"อื้ม"
"แต่...มีอีกอย่างที่ฉันจะบอกเธอนะแก้ว" ฟางหันมาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"ว่า?"
"แก๊งเคโอเคน่ะแต่ละคน 'ไม่ธรรมดา' โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...โทโมะ..."
สองสัปดาห์ต่อมา
กริ๊งงงง
'ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าเสาธงเพื่อทำกิจกรรมเข้าแถวในวันนี้ด้วยค่ะ'
เมื่อเสียงหวานๆของประชาสัมพันธ์หญิงประกาศเข้าแถว ฉันเห็นอย่างนั้นเลยจึงรีบเดินไปเข้าแถว...แต่ทว่าตอนที่ฉันกำลังเดินไปเข้าแถวดันลืมว่าพวกเคโอติคยังคงนั่งเล่นกันที่ถนนฝั่งตรงข้ามกับฉัน><
ระหว่างที่ฉันเดินนั้นรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมดตัวเล็กที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเดินก้มหน้าไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงที่หมายคือหน้าเสาธง
บ้าจริง! ฉันไม่น่าเดินมาทางนี้เล้ยยยยยย! >O<!!!!
"เธอๆๆ"
กึก!
ฉันตกใจจนสะดุ้งเมื่อมีเสียงเรียกมาจากกลุ่มเคโอติคแล้วแถวนี้ไม่มีใครด้วยนอกจากฉัน อ๊ากกกก ฉันจะทำไงดี ฟางบอกถ้าเลี่ยงได้ให้เลี่ยง ถ้างั้นก็...
เอาล่ะ!
ฟิ้วว!!!
ฉันตัดสินใจวิ่งด้วยตีนเสือดาวสุดฤทธิ์โดยไม่สนใจเสียงเรียกอะไรทั้งนั้น จนมาถึงที่เข้าแถวฉันเลยหอบหายใจหนักๆออกมาจนฟางที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉันหันมาถาม
"เป็นอะไรน่ะ หอบมาเชียว O_O?"
"ก็เมื่อกี๊มีใครไม่รู้ในกลุ่มเคโอติคเรียกฉัน ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยวิ่งมา แฮกๆๆๆ" ฉันพูดด้วยเสียงกระซิบเบาๆ พอฟางฟังที่ฉันพูดก็ทำตาโตเหมือนไม่อยากเชื่อ
"นี่แกวิ่งหนีพวกนั้น?"
"แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ=[]=;;;"
"ตามจริงทางออกที่ดีไม่ใช่การวิ่งนะ เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนวิ่งหนี มีแต่จะเข้าหาเลยด้วยซ้ำ วิ่งแบบนั้นพวกนั้นก็สแกนหน้าไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ"
หาาาา????? สแกนหน้า????? มันหมายความว่าไงเนี่ย???
เม้นติชมไรต์หน่อยน้าจุ้บๆ จะได้เอาไปปรับปรุง ไม่ทันไรแก้วโดนสแกนหน้าแล้วหรอเนี่ย!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ