เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะเฟย์ นี่คุณป๊อปจะแต่งงานใหม่กับใครที่ไหนยังไง”ฟางที่วีดีโอคอลกับเฟย์และเขื่อนแทบ
ตกใจหลังจากทราบข่าวว่าป๊อปปี้ออกจากโรงพยาบาลแล้วจะแต่งงานใหม่สายฟ้าแลบทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าผู้หญิงคนใหม่ของป๊อปปี้เค้าเป็นนางพยาบาลพิเศษที่มาดูแลกันช่วงที่ฟางหนีมาบอสตัน
นั่นล่ะ รายนั้นเค้าเสียที่ฟางเย็นชาไม่ให้อภัยเค้าสักที แถมอุ้มลูกหนีไปแบบนั้นเลยตัดสินใจเริ่มต้น
ใหม่น่ะสิ”เขื่อนยิ้มก่อนจะรีบพูดตามบทที่พวกเขาร่วมกันวางแผน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ก่อนจะเข้าโรงพยาบาลทำเป็นบอกรักเรา แล้วตอนนี้กลับไปรักคนอื่น ดีจริงๆ”ฟางบ่นอุบกับ
เรื่องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าก็ใครใช้ให้งอนไม่เข้าท่าเองนิ อุ้บ”เฟย์โพล่งออกมาจนเขื่อนต้องรีบเอามือปิดปากแฟนสาว
ทันทีเพรากลัวจะทะเลาะกับฟางข้ามประเทศอีก
 
 
 
 
 
 
“แหมฟาง ทำเสียงแบบนี้น้อยใจล่ะสิ กลับมาขัดขวางงานแต่งก็ได้นะ เอามั้ย”เขื่อนได้ทีรีบยุฟาง
ทันทีแล้วหันไปยักคิ้วกับแฟนสาวที่นั่งข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ฟางไม่อยากยุ่งอะไรกับพวกเค้าอีกแล้ว เห้อ ฟางไม่กวนเวลาสวีทของทั้งคู่แล้วนะ
เดี๋ยวถ้ากลับก็คงจะงานแต่งงานของเฟย์กับเขื่อนรวดเลยแล้วกัน เพราะตอนนี้ที่นี่ค่ำแล้วเดี๋ยวพรุ่ง
นี้เช้าฟางต้องมาเปิดร้านที่นี่เช้าอยู่ บายจ้า”ฟางพูดก่อนที่จะปิดโปรแกรมแชทแล้วถอนหายใจมอง
ไปที่พระจันทร์สวนเด่นตรงหน้าต่างคอนโดชุดของเธอแล้วค่อยปิดไฟในห้อง ตอนนี้เฟิร์สก็หลับไป
แล้ว เฟิร์สจะรู้มั้ยนะว่าพ่อของเค้ากำลังจะแต่งงานใหม่
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าจริง เราจะมาร้องไห้ทำไมกัน”ฟางรีบปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมแล้วเอนหลัง
เตรียมตัวนอน
 
 
 
 
 
 
 
แกรก
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วฟางต้องลืมตาเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจเข้ามาในห้องนอนของเธอที่นอนอยู่ก่อนจะได้ยิน
เสียงเหมือนวางอะไรสักอย่างบนพื้นพรมในห้องนอนเธอ ไม่ใช่เอี๊ยงแน่ๆ เพราะเอี๊ยงมีห้องนอนอีก
ห้องแยกต่างหาก ร่างบางรีบควานหาอาวุธข้างกายเพราะไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ได้ เฟิร์สเองก็
นอนหลับในเปลแล้ว แล้วถ้าโจรมาทำร้ายลูกเธอล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี้แน่ะ”เธอรู้สึกได้ถึงใครบางคนล้มตัวนอนข้างๆเธอบนเตียง ฟางไม่รอช้า รีบคว้าโคมไฟฟาดลงที่
คนร้ายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด”แต่แล้วฟางต้องหวีดร้องเมื่อจู่ๆหลังจากที่โจรร้องออกมา โจรก็ใช้มือหนารวบข้อมือเธอ
ทั้ง2ข้างมาแนบอกกว้างก่อนที่จะพลิกตัวขึ้นมาทาบทับ ฟางที่กำลังจะอ้าปากด่าโจรนั้นต้องตกใจ
เมื่อถูกโจรปริศนาบดจูบลงมาอย่างร้อนแรง หญิงสาวไม่รอช้าทั้งดิ้นและขัดขืนจากการเกาะกุมนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กดื้อแบบนี้ต้องถูกลงโทษ”ทันทีที่ถอนจูบออกมา เสียงกระซิบข้างหูฟางทำให้ร่างบางตาโต
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณป๊อป อื้ออ”ฟางพูดชื่อป๊อปปี้ออกมาก่อนที่จะถูกป๊อปปี้บดจูบอีกครั้ง โดยครั้งนี้ชายหนุ่ม
กลับซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนและไล้ลงมาที่เนินอกของฟางหลังจากใช้มือหนาแกะกระดุม
เสื้อออกมาอย่างรวดเร็วจนฟางเองก็ตกใจว่า ชุดนอนของเธอถูกป๊อปปี้ปลดกระดุมออกมาอย่าง
ง่ายดายได้ออย่างไร
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปมาได้ยังไงคะ ไหนว่าจะแต่งงาน”ฟางรีบรวบชุดนอนแล้วพยายามลุกขึ้นถามแต่แล้วก็ถูก
ป๊อปปี้ดันลงไปนอนกับเตียงอีกครั้งโดยที่ร่างสูงล็อคตัวไม่ให้ฟางลุกขึ้นได้อีกทำให้ฟางตกใจกว่า
เดิมทั้งดิ้นและขัดขืนชายหนุ่มสุดชีวิต
 
 
 
 
 
 
“อื้ออออ”ป๊อปปี้เห็นฟางที่ต่อต้านตัวเองก็ก้มลงจูบร่างบางทันทีจนฟางหยุดดิ้นขัดขืนจนป๊อปปี้รู้สึก
ได้แล้วป๊อปปี้ค่ยๆถอนจูบออกมา
 
 
 
 
 
 
“ก็แต่งนะ แต่นอนนี้มาลงโทษเด็กดื้อที่หนีมาโดยไม่ยอมไปเยี่ยมกันเลย”ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มเจ้า
เล่ห์ใส่ฟางเฉกเช่นเดียวกับที่ฟางเคยเห็นทุกครั้งเมื่อครั้งอยู่ด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ทุเรศ คุณจะแต่งงานแล้วแท้ๆแต่มาทำแบบนี้กับฟางได้ยังไง ฟางไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว
นะคะคุณป๊อป ปล่อยฟาง อื้ออ”ฟางโวยวายก่อนจะถูกชายหนุ่มรวบมาจูบอีกครั้งพลางสอดลิ้นเข้า
มาในโพรงปากหวานจนฟางเริ่มเคลิ้มกับสัมผัสนั้นโดยที่ร่างกายของเธอเริ่มร้อนไปกับสัมผัสที่มือ
หนาจายจ้วงเข้ามาลูบไล้ตามร่างกายของเธอเพื่อปลุกอารมณืของเธอไปตื่นไปกับเขาก่อนที่มือ
หนาของป๊อปปี้จะปลดชุดนอนของฟางออกไปอย่างรวดเร็วตามความเคยชิน
 
 
 
 
 
 
“ก็บอกแล้วไงว่ามาที่นี่เพื่อมาลงโทษเธอ ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้พูดและพยายามปลดตะขอบราของ
ฟางออก
 
 
 
 
 
 
 
 “ยะ อย่าค่ะเดี๋ยวลูกตื่น”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อถูกป๊อปปี้จับเธอเปลือยกายล่อนจ้อนและต้องใจเต้น
รัวเมื่อมองผ่านแสงไฟเห็นป๊อปปี้และรู้ว่าป๊อปปี้กำลังถอดเสื้อของเขาเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“ลูกหลับไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่าเราก็ทำกันเบาๆไง”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะกระซิบข้างหูฟาง
อีกครั้งแล้วค่อยๆบรรเลงเพลงรักนี้ให้กับร่างบางแทนการลงโทษและเต็มไปด้วยความคิดถึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”โทโมะถอนหายใจออกมาหลังจากอ่านกระดาษที่อยู่ของแก้วที่บอสตันจากปั้นจั่นที่เอามาให้
เขา ความจริงแล้วโทโมะขึ้นเครื่องมาพร้อมกับป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มกลับขอแยกไปจัดการเรื่องของ
เขา ซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าจัดการเรื่องของฟาง ส่วนเขาได้แต่ยืนมองหน้าบ้านของแก้วที่เป็นทาวเฮาส์
แบบตะวันตกติดกับบ้านหลังอื่น ก็แอบกระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆแล้วปีนขึ้นไปตรงกระถางต้นไม้ที่วาง
ใกล้กับหน้าต่างเพื่อแอบดูพวกแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่แก้วจะแต่งงานกับสมิธ คืนนี้เราต้องฉลองกันหน่อยแล้ว”เสียงของธีร์ ญาติของ
สมิธพูดออกมาด้วยความยินดีพร้อมกับรินเบียร์ให้กับสมิธและแก้วที่นั่งข้างๆกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วดื่มเยอะไม่ได้นะคะเพราะเดี๋ยวต้องตื่นแต่เช้ามาแต่งหน้าไหนจะต้องไปรับน้องกอล์ฟจากบ้าน
คุณมาธาร์อีก เกรงใจคุณมาธาร์เค้า”แก้วพูดแล้วคิดถึงลูกชายตัวเองที่ฝากไว้กับโฮสต์เจ้าบ้านของ
เธอที่เคยอยู่ด้วยกันครั้งสมัยที่เธอมาเรียนเมืองนอกใหม่ๆจนเรียนจบก็ยังไปมาหาสู่กันเสมอเมื่อบิน
มาที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไม่ดื่มก็ได้นะแก้ว นี่ก็ดึกมากแล้วด้วยพักผ่อนเยอะๆดีกว่านะ”สมิธยิ้มแล้วลูบผมแก้วอย่างอ่อน
โยนท่ามกลางเสียงโห่แซวของธีร์และแอนนาโดยไม่รู้เลยว่ามีคนแอบดูนอกหน้าต่างนั้นกำลังเศร้า
กับสิ่งที่เห็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปนี้เราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะแก้ว น้องสะใภ้ของพี่”แอนนายิ้มหวานให้กับแก้วก่อนที่
จะชนแก้วแล้วจิบเบียร์และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะพี่สมิธ ดื่มเอาๆแบบนั้น”แก้วมองสมิธที่กระดกแก้วเบียร์เข้าปากราวกับดื่มน้ำก็รีบ
ถามด้วยความเป็นห่วงว่าที่สามี
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าดื่มเยอะนะสมิธ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเป็นเจ้าบ่าวไม่ไหว”ธีร์พูดขึ้นเมื่อเห็นญาติผู้น้องดื่มเบียร์ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไหวก็ดี”สมิธพูดพึมพำเบาๆไม่ให้ใครได้ยินแต่ร่างบางที่นั่งข้างๆนั้นได้ยินก็ชะงักแล้วมองหน้า
สมิธ
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วไปหยิบพายไก่ตรงครัวให้หน่อยสิ”สมิธยิ้มให้กับแก้วก่อนที่จะวานแก้วให้ไปหยิบพายไก่ใน
ครัวที่อบสุกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 “มีอะไรรึเปล่าคะพี่สมิธ”แก้วเดินกลับมาเห็นสมิธมองไปที่ทางหน้าต่างที่ติดกับฝั่งถนนอยู่นานจน
แก้วสังเกตได้ก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “อากาศแบบนี้เราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันมั้ย”สมิธพูดแล้วหยิบเสื้อโค้ทยื่นให้กับแก้วแล้ว
จูงมือแก้วเดินออกมาจากบ้านก่อนจะเดินไปตามทางด้วยกัน2คน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่สมิธ”แก้วที่ยืนถ่ายรูปกับแสงไฟที่เริ่มประดับเตรียมในเทศกาลก็ชะงักเมื่อจู่ๆสมิธก็สวมกอด
แก้วพร้อมเอาหน้าซุกเข้าที่หัวไหล่
 
 
 
 
 
 
 
"รักแก้วมานะครับ แก้วรักพี่มั้ย"สมิธพึมพำด้วยน้ำเสียงอู้อี้ก่อนจะถามแก้ว แก้วยิ้มก่อนจะพลิกตัว
มาสวมกอดสมิธหลวมๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่รักแล้วจะยอมแต่งทำไมล่ะคะถามแปลกๆ”แก้วยิ้มแล้วเขย่งตัวหอมแก้วสมิธ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ว่าแต่งไปเพราะอยากจะลืมใครสักคนหรอกหรอ”สมิธยิ้มนิดนึงแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าเป็นเรื่องโทโมะแก้วบอกแล้วไงคะว่าแก้วจบลงไปแล้วเรากำลังจะเริ่มต้นใหม่กันนะคะพี่
สมิธ”แก้วพยายามพูดทำให้สมิธที่มองแก้วยิ้มออกมานิดนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ เดี๋ยวพี่มานะ พี่ขอกลับไปเข้าห้องน้ำแปปนึงเดี๋ยวเราไปเดินเล่นกันต่อนะรอตรงนี้นะ
แก้ว”สมิธพูดแล้วยิ้มก่นจะเดินกลับไปที่บ้านตัวเองส่วนแก้วก็กระชับเสื้อโค้ทแล้วกอดตัวเองมอง
แสงไฟรอบๆด้วยความสวยงาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กำลังจะเริ่มต้นใหม่ชั้นก็ยินดีด้วยนะแก้ว”โทโมะที่แอบดูแก้วและสมิธอยู่นานก็โผล่มาจากที่ซ่อน
แล้วพูดทำให้แก้วหันไปตามเสียงและตกใก่อนจะถอยหนีห่างโทโมะ
 
 
 
 
 
“มาได้ยังไงกัน ถ้าคิดจะมาทำลายความสุขของชั้นอีกล่ะก็ชั้นไม่ยอมแน่”แก้วตกใจก่อนะรีบว่าโท
โมะแล้วมองชายหนุ่ด้วยสายตาที่ไม่ยอมชายหนุ่มอีกต่อไปแล้ว
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าชั้นเลวมากในสายตาเธอ ดีแต่ทำร้ายเธอ แต่ครั้งนี้ชั้นมาแสดงความยินดีให้จริงๆนะ ยินดีที่
เธอได้พบคนที่ดีและดูแลเธอได้แบบสมิธ ยินดีกับเธอที่หลุดพ้นคนเลวๆอย่างชั้นมาได้ ที่ชั้นมาที่นี่
ไม่ใช่ว่าชั้นจะมาทำลายเธออีก ชั้นสำนึกผิดแล้วว่าชั้นโง่มากแค่ไหนที่เคยทำร้ายเธอไปแบบไม่มี
เหตุผลแบบนั้น พรุ่งนี้แล้วกับงานแต่งงานของเธอ ชั้นขออวยพรล่วงหน้าเลยแล้วกัน ขอให้เธอกับ
สมิธรักกันยืนยาวตลอดไป มีลูกหัวปีท้ายดี เมื่อมีปัญหาอะไรเข้ามาก็ขอให้จับมือกันไว้แน่นๆนะ
อย่าปล่อยมือออกจากกันคนดีอย่างเธอเหมาะสมแล้วที่ต้องคู่กับคนดีๆอย่างสมิธ แล้วก็ปล่อยให้
คนเลวๆอบ่างชั้นอยู่แบบไม่เหลือใคร ทั้งเมียและก็ลูก ต่อจากวันพรุ่งนี้ที่เธอเป็นมิสซิสแอนเดอร์
สันแล้ว ชั้นก็จะไม่มารบกวนเธออีกแล้วล่ะ”โทโมะพูดออกมาจากใจที่เต็มไปด้วยความเศร้าของ
เขาจนน้ำตาที่ไหลออกมานั้นทำให้แก้วอึ้งก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับ
ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ โทโมะ”แก้วชะงักเมื่อโทโมะดังแก้วมากอดหลวมๆแล้วสะอื้น เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน แต่ตอน
นี้มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มันสมควรแล้วที่แก้วจะทิ้งเขาไปแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 “อื้มม”แก้วผละออกจากอ้อมกอดของโทโมะมาแล้วเอามือทั้ง2ข้างจับที่แก้มเนียนของชายหนุ่ม
ทั้งคู่สบตากันเนิ่นนานก่อนที่โทโมะจะค่อยๆโน้มหน้าลงจูบแก้วเหมือนกับเป็นจูบสุดท้ายแทนคำ
บอกลา
 
 
 
 
 
 
 
คู่นึงกำลังสุขอีกคู่กำลังเศร้า แล้วจะเป็นไงต่อน้อ
 
 
 
ตอนแรกกะจะทำตอนนี้เป็นตอนจบรวดอ่ะแต่มันยาวมากเลยต้องแบ่งครั่ง
 
 
 
โทษทีน้าช่วงนี้ยุ่งมากเดินทางตลอดเลยไม่ค่อยได้อัพ ขอบคุณมากนะคะที่โพสมาตามฟิค
ทำให้รู้ว่าฟิคไรท์ยังมีคนติดตามอยู่ ตอนหน้าจะจบของจริงแล้วจ้า อย่าลืมมาเเวะอ่านกัน
เยอะๆนะ
 
 
 
 
ส่วนเรื่องใหม่ ไรท์ของดูฟีดแบ้คจากเรื่องนี้ก่อน ถ้าจะอัพต่อก็คงเอาเรื่องขำๆก่อน แล้ว
ค่อยสลับกับเรื่องถัดไปที่ดราม่านะ