เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึๆ ทำเป็นขัดขืนสุดท้ายก็ยอมชั้นอยู่ดี”ป๊อปปี้ที่ดึงฟางที่นอนหันหลังให้ตัวเองหลังจากเพลงร้อน

ของเขาและเธอมอดลงไปแล้วกระชับกอดร่างบางไว้แน่นก่อนก้มลงจูบที่หัวไหล่มนของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า ถ้าลูกตื่นนะฟางจะบีบคอคุณแน่ น้องเฟิร์สยิ่งนอนยากๆอยู่ด้วย”ฟางพลิกตัวมาอยู่ในอ้อม

กอดป๊อปปี้แล้วบ่นเบาๆใส่ชายหนุ่มเชิงดุ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็อยากจะดื้อหนีชั้นมาทำไมล่ะต้องลงโทษ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนแก่บ้ากามเชิญไปแต่งงานกับใครที่ไหนก็ไป”ฟางหน้างอแล้วนึกถึงเรื่องที่รับรู้จากเฟย์และ

เขื่อนก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าหึงก็บอกกันสิ ชั้นจะได้ดีใจที่เมียชั้นก็หึงชั้นเหมือนที่ชั้นเคยหึง”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หึงค่ะ ก็คุณน่ะจะแต่งงานใหม่แล้วทำไมต้องทำแบบนี้กับฟางอีกล่ะคะ”ฟางรีบดุป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าก็ถ้าไม่ทำแบบนี้จะรู้หรอว่าฟางจะมีปฏิกิริยาอะไรกับชั้นบ้าง แต่น่าน้อยใจนะสุดท้ายเมียเราก็

ยังไม่ยอมกลับมาหาเรา แบบนี้มันต้องลงโทษซะให้เข็ด”ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มก่อนที่จะกอดฟางแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า พอเลยนะฟางงอนคุณแล้ว โกหกฟางงั้นหรอ”ฟางหน้างอแล้วรีบทุบอกกว้างของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึๆ งอนแสดงว่าเธอหึงชั้น หึงก็บอกว่าหึงตรงๆเลยสิ จะหนีมาทำไมล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หึงสักหน่อย อื้อออ”ฟางทุบอกกว้างของป๊อปปี้แล้วรีบปฏิเสธก่อนที่จะถูกป๊อปปี้จูบกลับ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โกหกไม่เนียนเลยนะที่รัก แบบนี้ต้องลงโทษอีกสักที2ที”ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มก่อนที่จะขึ้นคร่อมทับฟาง

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาค่ะคุณป๊อป พอแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางต้องไปงานแต่งงานของคุณแก้วอยู่นะ”ฟางขืนตัวเอง

แล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ พูดถึงแก้ว ไม่รู้ว่าโทโมะจะทำใจได้รึเปล่านะ”ป๊อปปี้นึกขึ้นได้ก่อนที่จะพลิกตัวมานอนข้าง

ฟางเหมือนเดิมแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางก็สงสารโทโมะนะคะลึกๆเค้าเป็นคนดีเค้าไม่ได้เป็นคนร้ายกาจแบบนั้นสักหน่อย ไม่น่าจะต้อง

มาเจอเรื่องราวแบบนี้เลย”ฟางถอนหายใจนึกถึงโทโมะแล้วอดสงสารไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่เธอยังมีใจให้กับโทโมะอยู่งั้นหรอ”ป๊อปปี้ได้ยินก็หน้างอแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้บอกว่าฟางยังมีใตให้โทโมะสักหน่อย คนแก่บ้าขี้งอนไม่ฟังกันอีกแล้วนะ ไปนอนนอกห้องเลย”ฟางหน้างอแล้วรีบผลักป๊อปปี้ตกเตียงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ชั้นโป๊อยู่นะจะนอนนอกห้องได้ไง เดินทามาตั้ง12ชั่วโงเพื่อมาตามเมียพอมาถึงขอนอน

กอดเมียใช้ชื่นใจหน่อยไม่ได้รึไง”ป๊อปปี้รีบนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วพูดอ้อนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะค่ะ อยากหาว่าฟางมีให้โทโมะเอง คืนนี้นอนข้างนอกห้องเลย”ฟางหน้างอก่อนจะพลิกแล้ว

หลับตาลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นฝันดีนะครับ รักฟางนะครับ”ป๊อปปี้หอมแก้มฟางฟอดทีนึงก่อนที่จะเดินออกไปนอนนอกห้อง

 

 

 

 

 

“ฟางก็รักคุณป๊อปเหมือนกันนะคะ”ฟางหน้าแดงจัดยิ้มออกมาด้วยความเขินที่ถูกขโมยหอมแก้ม

ก่อนที่จะรีบพูดแล้วรีบคลุมโปงทันทีที่ป๊อปปี้กำลังจะเดินออกไปจากห้องทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมา

ด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวยมากเลยรู้มั้ยว่าที่เจ้าสาว”แอนนาที่กำลังแต่งหน้าเตรียมตัวให้กับแก้วที่ห้องแต่งตัวก็อดชมไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว น้องสาวพี่สวยมากเลย”ป๊อปปี้ที่อุ้มเฟิร์สเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวกับฟางก็อดชมไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป แก้วคิดถึงจังเลยค่ะ นี่มาคนเดียวแล้วน้องฟิญไม่มาหรอคะเนี่ย”แก้วรีบเดินไปกอดป๊อปปี้

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นยังไม่ปิดเทอมเลย แต่ก็เปิดทางให้มาตามแม่ใหม่กับน้องสาวกลับบ้านไง”ป๊อปปี้ยิ้มแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแสดงว่าต่อไปนี้ฟางก็คืออีกคนของครอบครัวพี่ป๊อปแล้วสิคะ ยินดีด้วยน้า แต่งงานกันเลยมั้ย

พร้อมกับแก้วเลยๆ”แก้วยิ้มและรีบแสดงความยินดีให้กับฟางและป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบชวนแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า แก้วจะรีบแต่งได้ไง เมียพี่สวยจะตายเดี๋ยวแย่งซีนแก้ว ไม่ได้ๆแถมแหวนก็ถูกฟิญยึดไว้ด้วย

บอกว่าต้องพาแม่ใหม่กลับมาก่อนถึงจะให้แต่งงานได้”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางส่ายหน้าเบาๆคิดถึงคำขู่

ลูกสาวคนโต

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก่อนแต่งงานงั้นเราก็ถ่ายรูปพรีเวดดิ้งก่อนเลยแล้วกัน เดี๋ยวผมถ่ายให้”สมิธเดินเข้ามาพูดพร้อม

กับกล้องถ่ายรูปก่อนที่จะกดชัตเตอร์ถ่ายรูปป๊อปปี้และฟางในแบบครอบครัวแล้วหันมาถ่ายแก้วและ

แอนนา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันพี่สมิธมาหาแก้วแบบนี้ได้ไงคะ เค้าถือกันว่าอย่าให้เจ้าบ่าวเห็นหน้านะคะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ไม่ถือหรอก วันนี้คือวันสำคัญของแก้วพี่ก็อยากจะมาเก็บภาพสำคัญๆนี้สิ ทำไมเราต้องถือใน

ธรรมเนียมเก่าๆที่ต้องให้เจอหน้ากันตอนทำพิธีล่ะ”สมิธยิ้มนิดนึงแล้วพูดก่อนที่จะหันไปถ่ายรูปกับ

ป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจะถึงพิธีแล้วค่ะงั้นเราออกไปข้างนอกกันก่อนแล้วกัน”ฟางมองนาฬิกาแล้วพูดก่อนที่จะเดิน

ออกไปพร้อมกับป๊อปปี้และลูก สมิธเดินไปกอดแก้วแน่นแล้วยิ้มให้แก้วก่อนที่จะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ วันนี้พี่จะขอไปส่งแก้วแทนญาติผู้ใหญ่ที่เมืองไทยของเรานะ น้องสาวของพี่”เมื่อถึงพิธีที่

โบสถ์แก้วเดินเข้ามาที่หน้าประตูก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินมาหาเพื่อทำหน้าที่เดินไปส่งตัวเจ้าสาวที่หน้

าพิธีแต่งงานให้กับเจ้าบ่าวเจ้าบ่าว ป๊อปปี้ยิ้มแล้งควงแก้วเข้ามาส่งในพิธี โดยด้านหน้ามีสมิธยืนรอ

อยู่กับบาทหลวง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“Smith,do you take Jarinya to be your wife? Do you promise to be true to

her in good times and in bad,in sickness and in health,to love her and honor

her all the days of your life?”เมื่อเริ่มพิธีบาทหลวงก็เป็นฝ่ายถามสมิธที่ยืนข้างๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“No”สมิธนิ่งก่อนที่จะตอบ ท่ามกลางความตกใจของแก้วและทุกคนในงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“Please take your heart out of cover let me help you discover a perfect love.

I know he love you so much and you ‘re feeling like him”สมิธเดินไปหาโทโมะที่

นั่งอยู่หลังสุดของเก้าอี้ในงานแล้วดึงโทโมะมาหาแก้วที่ยืนอยู่ตรงหน้าพิธี ทำให้ทั้งโทโมะและ

แก้วอึ้งกับการกระทำของสมิธ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่สมิธพี่ทำแบบนี้ทำไม”แก้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะพี่รู้ไงว่าลึกลงไปในใจของเราน่ะมีแต่โทโมะ พี่รักเรามากนะแก้ว และพี่ก็อยากเห็นคนที่พี่รัก

มีความสุข”สมิธยิ้มแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่เองก็เสียใจไม่ใช่หรอคะ”แก้วอึ้งแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“สำหรับชีวิตพี่ว่าพี่เพียงพอแล้วล่ะที่ได้ดูแลผู้หญิงที่พี่รัก ถ้าในใจของเราไม่ได้มีพี่อยุ่เลยพี่ก็ต้อง

ปล่อยไป แล้วจะให้พี่ฝืนคนที่พี่รักทำไมล่ะ แก้วถ้าแก้วรักโทโมะให้อภัยโทโมะเถอะนะ อย่าทำร้าย

หัวใจตัวเองอีกเลย”สมิธกุมมือแก้วแล้วพูดก่อนที่หันไปพยักหน้ากับโทโมะ เพราะคืนนั้นเขาเห็น

แก้วกับโทโมะจูบกันและเขาก็รู้ว่าลึกลงไปในใจของคนทั้งคู่รักกันมากแค่ไหน มันไม่มีพื้นที่ของ

เขาในหัวใจแก้วเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่สมิธ ฮึกฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันและรู้สึกผิดที่ไม่สามารถรักสมิธได้

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รักแก้วนะครับ อย่าร้องไห้เลยคนดี พี่รู้ว่าหัวใจของเราไม่ได้มีไว้ให้พี่ในฐานะคนรัก พี่รู้ว่าใจเรา

รักใคร อย่าโกหกหัวใจตัวเองอีกเลยนะแก้ว เปิดใจยอมรับคนที่อยู่ในหัวใจของเราอีกครั้ง

เถอะ”สมิธพูดขณะที่สวมกอดแก้วแน่นแล้วกอดปลอบเธอไม่หยุดร้องไห้ก่อนจะเอามือของแก้วและ

โทโมะมาจับมือกันแล้วยิ้มก่อนท่ะเสียสละเดินกลับไปนั่งที่ตำแหน่งเก้าอี้ของแขกร่วมงานแทนโท

โมะในตอนแรก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“I’m sorry to make you feel so sad. I’m sorry for my mistake.and I know

I’m bad husband for you.Please give me one more chance? , I’ll change. I

promise”โทโมะคุกเข่าแล้วขอร้องแก้วออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“Yes, I forgive you,let’s just forget all about it.”แก้วร้องไห้ออกมาก่อนที่จะพูด โท

โมะยิ้มออกมาทั้งน้ำตาที่แก้วเลือกจะให้อภัยเขา ทั้งคู่กอดกันทั้งน้ำตาอยู่เนิ่นนานก่อนที่จะเริ่มพิธี

แต่งงานกันอีกครั้งโดยคราวนี้เจ้าบ่าวของแก้วที่แท้จริงก็คือโทโมะ ซึ่งครั้งนี้โทโมะและแก้วนั้นได้

แต่งงานกันจากความรักที่แท้จริงและไม่ใช่การคลุมถุงชนของบรรดาผู้ใหญ่อีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งแล้วกลับไปเมืองไทยไปเคลียร์กับแม่ๆของพวกเราด้วยนะ ไม่งั้นตาย”แก้วที่ควงแขนโทโมะ

เดินออกมานอกโบสถ์แล้วกระซิบสามีหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ขอบคุณนะแก้วที่ให้โอกาสโทโมะ เรารักแก้วนะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มขอบคุณแทนคำพูด

ใดใด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารักแล้วต้องดูแลดีดีด้วยนะกับโอกาสครั้งนี้”แก้วยิ้มออกมาแล้วพูด โทโมะยิ้มแทนคำตอบก่อน

ที่จะบรรจงจูบเจ้าสาวของเขาต่อหน้าทุกๆคนในงานก่อนที่จะถูกโห่แซวทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ๆ อย่าพึ่งหวานกันรีบโยนช่อดอกไม้ได้แล้ว”สมิธที่อุ้มลูกของแก้วแล้วรีบบอกแก้ว แก้วยิ้มก่อนที่

จะหันหลังแล้วโยนช่อดอกไม้ให้กับบรรดาแขกที่มารอรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาว

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ช่อดอกไม้โยนลงมามือของกอล์ฟลูกชายของแก้วและโทโมะที่ถูกสมิธอุ้มอยู่ได้คว้ารับช่อ

ดอกไม้พร้อมกับมือของใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วฟรังเธอได้ช่ดอกไม้”เสียงของเพื่อนๆพูดกับสาวสวยคนนั้นที่รับช่อดอกไม้พร้อมกับ

กอล์ฟ

 

 

 

 

 

 

 

“กอล์ฟครับปล่อยมือเอาดอกไม้ให้พี่สาวเค้าเถอะครับ”สมิธรีบบอกหลานชาย

 

 

 

 

 

 

 

“แอ๊”แต่เหมือนกอล์ฟจะเริ่มขัดขืนและเบะปากร้องไห้ไม่ยอมนทำให้สมิธเหวอ

 

 

 

 

 

“พี่สมิธเดี๋ยวแก้วดูลูกเองค่ะ”แก้วตกที่เห็นลูกชายเริ่มดื้อก็รีบเข้ามาดูพร้อมกับโทโมะ

 

 

 

 

 

“กอล์ฟครับไม่ซนนะครับเดี๋ยวพ่ออุ้มไปดูน้ำพุตรงนั้นนะครับ”โทโมะพูดก่อนะอาสาอุ้มกอล์ฟแทน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าน้องเค้าอยากได้ฟรังไม่เอาก็ได้ค่ะ”ฟรังมองกอล์ฟที่ไม่ยอมยกช่อดอกไม้ก่อนที่จะปล่อยมือ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวครับน้อง ความจริงแล้วน้องได้ช่อดอกไม้นะครับมันเป็นของน้องนะ”เมื่อกอล์ฟปล่อยช่อ

ดอกไม้แล้ว สมิธไม่รอช้ารีบวิ่งไปดักฟรังที่กำลังจะเดินกลับหลังจากงานเลิกแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟ

รัง

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะ เอ่อ ฟรังค่ะ”ฟรังยิ้มออกมาก่อนที่จะแนะนำตัวให้กับสมิธ

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ พี่ชื่อสมิธนะครับ ยินดีที่ได้รั้กครับ”สมิธยิ้มก่อนที่จะแนะนำตัวให้ฟรังบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“งานนี้สงสัยสมิธคงไม่เหงาไม่เศร้านานแล้วล่ะ”ธีร์ที่ยืนอยู่กับแก้ว โทโมะและครอบครัวป๊อปปี้ก็

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเรา พี่ฝากดูแลน้องสาวคนนี้ของพี่ดีๆอย่าทำให้เค้าต้องเสียใจนะ”แอนนาหันไปบอกโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ผมจะไม่มีวันปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือไปอีกแล้วครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคนที่อยู่ข้างๆผมเค้ามี

ความสำคัญต่อชีวิตผมมากแค่ไหน”โทโมะพูดแล้วเอื้อมมือไปกุมมือแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พอแต่งงานกันคราวนี้ล่ะหวานซะจริงๆ”ป๊อปปี้เห็นภาพน่ารักๆของโทโมะและแก้วก็อดแซว

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะอิจฉาทำไมล่ะป๊อป ลูกก็มีเมียก็มีแบบนี้”ธีร์หันไปแซวเพื่อนรักที่อุ้มลูกสาวไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปผมขอโทษด้วยนะครับที่เคยทำอะไรงี่เง่าไม่มีเหตุผล บ้าๆแบบนั้นกับพี่ ฟางด้วยนะ เพราะ

นิสัยบ้าๆของเราเองทำให้พ่อ แม่ ลูกต้องพรากจากกันเป็นปีๆแบบนี้”โทโมะเดินไปขอโทษคู่ของ

ป๊อปฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก แต่พอห่างกันก็ทำให้รู้ว่าคนที่มีค่าที่สุดรองากลูกฟิญน่ะคือใคร”ป๊อปปี้พูดแล้วอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วอยากจะห่างอีกมั้ยล่ะคะคุณป๊อป”ฟางที่ยืนคุยกับแอนนาหันไปตอบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไม่ห่าง ครางนี้จะมัดลูกมัดเมียคู่นี้ติดกับตัวเองไม่ให้หนีเลยคอยดู”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบเอวฟางเข้า

มาไว้แนบกายแน่นแล้วพลางหอมแก้มร่างบางซ้ำๆหลายทีจนฟางเขินจัดส่วนเฟิร์สที่ป๊อปปี้อุ้มก็

ตบมือชอบใจใหญ่

 

 

 

 

 

 

“พอเลยคุณป๊อปบ้า ทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นทำไมล่ะคะ”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ทำต่อหน้าคนอื่นงั้นคืนนี้ก็ทำกันในห้องก็ได้นิ”ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห น้อยๆหน่อยเพื่อน ลูก2แล้วนะ จะร้อนแรงไปถึงไหน”ธีร์แซวทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

 

“คนแก่บ้าลามกคิดแต่เรื่องแบบนี้อีกแล้วนะคะ”ฟางน่าแดงพลางหยิกป๊อปปี้แก้เขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะค่ะตอนนี้แก้วว่าเราแยกย้ายไปพักผ่อนก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้เรามาฉลองงานแต่งงานที่

บ้านของแก้วกัน ตอนนี้ลูกของแก้วเค้าง่วงเต็มทีแล้ว”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะฝากลูกไว้ที่แอนนา

แล้วเดินนำสามีของเธอไปที่เจ้าหน้าที่ที่ยืนรอให้ทั้งคู่จดทะเบียนสมรสกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าเรา2คนจดครั้งนี้จะไม่มีการหย่าแล้วนะ”แก้วที่จดทะเบียนสมรสเสร็จก็พูดแล้วยิ้มนิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนั้นอีกแล้วล่ะจ้ะ อยู่คนเดียวมันทำให้รู้ว่า มีคนนอนกอดข้างๆทุกคืนน่ะมันแฮปปี้แค่ไหน รัก

แก้วนะ”โทโมะยิ้มเจื่อนๆก่อนที่จะรีบจดทะเบียนสมรสแล้วสวมกอดแก้วไว้แน่น

 

 

 

 

 

“อื้อ รู้แล้วจ้าว่ารัก ขอบคุณนะโทโมะที่เลือกแก้ว”แก้วกอดสามีหนุ่มตอบแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะแก้วที่มาเปลี่ยนผู้ชายเอาแต่ใจอย่างโทโมะ มาทำให้โทโมะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่อยู่

แบบนี้ แม้โทโมะจะร้ายแค่ไหนแก้วก็ทนได้ตลอดมา ต่อไปนี้จะไม่มีโทโมะใจร้ายอีกแล้วนะ จะมี

แต่โทโมะคนใหม่ที่พร้อมจะดูแลและเคียงข้างแก้วไม่ไปไหน”โทโมะพูดก่อนที่จะจูบแก้วอีกครั้ง

ด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวให้ลูกหลับสักงีบแล้วเราค่อยไปบ้านของแก้วกันนะคะคุณป๊อป”เมื่อมาถึงห้องพักของฟาง

ป๊อปปี้ที่อุ้มเฟิร์สที่หลับอยู่พาไปนอนลงในเปลนอน โดยฟางเดินตามป๊อปปี้มาติดๆแล้วถอดเครื่อง

ประดับแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณป๊อปอย่าค่ะ เดี๋ยวตอนเย็นฟางตอนใส่ชุดนี้อีกนะ”ฟางร้องออกมาเบาๆเมื่อป๊อปปี้รูดซิบเด

รสสวยลง

 

 

 

 

 

 

“ใส่ตอนเย็นงั้นตอนนี้ถอดออกก่อนก็ได้นิ”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะถอดชุดเดรสสวยของฟางลง

แล้วรีบอุ้มฟางไปที่เตียง ก่อนที่จะปลดเสื้อสูทตัวเก่งของตัวเองออกแล้วทาบทับร่างบางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“คนแก่บ้า อย่าซนสิคะ”ฟางเขินจัดพลางพูดกับป๊อปปี้ที่ซุกไซร้ตรงเนินอกอิ่มของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เมียใครนะ สวยไปทั้งตัวแบบนี้”ป๊อปปี้พูดพลางจูบไล้ลงไปที่หน้าท้องแบนเรียบของฟางก่อนที่จะ

ดันตัวเองขึ้นมาจูบที่หน้าผากมนแล้วลงมาที่ปากเรียวเล็กของฟางอย่างดูดดื่ม

 

 

 

 

 

“ปากหวานแบบนี้อีกแล้วนะคะคนบ้า”ฟางยิ้มออกมาก่อนที่จะโน้มคอชายหนุ่มแล้วจูบที่หน้าผาก

 

 

 

 

 

 

“อย่าหนีชั้นไปไหนอีกนะฟาง อย่าทิ้งชั้นกับฟิญไปอีกนะ ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกัน ไม่มีเงื่อนไขบ้าๆ

ที่พาเธอมาขัดดอกหรือต้องการแก้แค้นอะไรอีกแล้ว ต่อไปนี้จะมีแต่ความรักและคำว่าครอบครัว

ของเรา เป็นครอบครัวเดียวกับชั้นและฟิญนะฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางหลวมๆแล้วรีบอ้อนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางรักคุณป๊อปไปแล้ว ฟางไม่มีวันหนีคุณไปไหนอีกแล้วค่ะ ถ้าเกิดคุณป๊อปไม่ทำฟางงอน

อีก”ฟางยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะบอกป๊อปปี้ พลางพลิกตัวมานอนคว่ำทับตัวชายหนุ่มแล้วปลดกระดุม

เสื้อป๊อปปี้ออก

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเธองอนชั้นก็จะง้อเธอแบบเมื่อคืนไง จะไปยากอะไร”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วตอบฟาง

 

 

 

 

 

 

“งั้นก่อนที่คุณจะง้อฟาง ฟางของ้อคุณก่อนนะคะ”ฟางยิ้มก่อนท่ะถอดเสื้อชายหนุ่มออกแล้วรีบปลด

เข็มขัดป๊อปปี้ออกแล้วตามด้วยกางเกงของร่างสูง โดยที่ร่างบางยังขึ้นคร่อมร่างสูงไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะชดเชยเวลาที่ทำตัวงี่เง่าใส่คุณให้แล้วกัน”ฟางยิ้มก่อนที่จะจูบที่ซอกคอแล้วไล้ลงมาที่อกกว้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ชั้นรักเธอ”ป๊อปปี้หน้าแดงจัดก่อนที่จะค่อยๆปลดตะขอบราออกแล้วโยนมันทิ้งไปที่ปลาย

เตียง มือทั้ง2ข้างของเขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของฟางแล้วอ้อมมากอบกุมอกสวยทั้ง2ข้างไว้เพื่อ

กระตุ้นอารมณ์

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางก็รักคุณป๊อปค่ะ เมื่อคืนคุณรังแกฟาง วันนี้ฟางขอรังแกคุณคืนแล้วกัน”ฟางยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่

จะการปรนเปรอว่าที่สามีตัวเองอย่างร้อนแรงเพื่อชดเชยเวลาที่เธอชอบหนีป๊อปปี้ไปและทำตัวขี้

งอน โดยที่ป๊อปปี้เองแทบไม่ต้องออกแรงอะไรอีก โดยที่เพลงรักของทั้งคู่บรรเลงกันอย่างร้อนแรง

ราวกับเป็นเครื่องบอกเป็นนัยๆว่าต่อไปนี้จะมีเรื่องร้ายๆอะไรเข้ามาเป็นอุปสรรคให้ทั้งคู่ต้องแยกจาก

กันไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

เห้ออออ จบแล้วจ้าาาา

 

 

 

ก็ไม่เห็นอ่านไม่สนใจเนื้อหาฟิคเลย เลยคิดว่ายังไม่ได้อ่านเลยไม่ได้อัพ

 

 

 

 

ช่วงนี้ไรเตอร์ทั้งเครียดทั้งยุ่งมาก จนบางทีต้องทำธุระติดกันหลายวันไม่ได้อัพฟิค

 

 

 

 

ตอนนี้ขอพักผ่อนแปปนะ ส่วนฟิคเรื่องใหม่ยอมรับว่าพิมตอนที่2เสร็จแล้ว แต่ขอดูฟีดแบ้คากตอนจบเรื่องนี้ก่อนนะว่ายังมีคนติดตามฟิคไรเตอร์รึเปล่า แล้วเจอกันนน