เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเฟย์ นี่คุณป๊อปจะแต่งงานใหม่กับใครที่ไหนยังไง”ฟางที่วีดีโอคอลกับเฟย์และเขื่อนแทบ

ตกใจหลังจากทราบข่าวว่าป๊อปปี้ออกจากโรงพยาบาลแล้วจะแต่งงานใหม่สายฟ้าแลบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีว่าผู้หญิงคนใหม่ของป๊อปปี้เค้าเป็นนางพยาบาลพิเศษที่มาดูแลกันช่วงที่ฟางหนีมาบอสตัน

นั่นล่ะ รายนั้นเค้าเสียที่ฟางเย็นชาไม่ให้อภัยเค้าสักที แถมอุ้มลูกหนีไปแบบนั้นเลยตัดสินใจเริ่มต้น

ใหม่น่ะสิ”เขื่อนยิ้มก่อนจะรีบพูดตามบทที่พวกเขาร่วมกันวางแผน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ก่อนจะเข้าโรงพยาบาลทำเป็นบอกรักเรา แล้วตอนนี้กลับไปรักคนอื่น ดีจริงๆ”ฟางบ่นอุบกับ

เรื่องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าก็ใครใช้ให้งอนไม่เข้าท่าเองนิ อุ้บ”เฟย์โพล่งออกมาจนเขื่อนต้องรีบเอามือปิดปากแฟนสาว

ทันทีเพรากลัวจะทะเลาะกับฟางข้ามประเทศอีก

 

 

 

 

 

 

“แหมฟาง ทำเสียงแบบนี้น้อยใจล่ะสิ กลับมาขัดขวางงานแต่งก็ได้นะ เอามั้ย”เขื่อนได้ทีรีบยุฟาง

ทันทีแล้วหันไปยักคิ้วกับแฟนสาวที่นั่งข้างๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ฟางไม่อยากยุ่งอะไรกับพวกเค้าอีกแล้ว เห้อ ฟางไม่กวนเวลาสวีทของทั้งคู่แล้วนะ

เดี๋ยวถ้ากลับก็คงจะงานแต่งงานของเฟย์กับเขื่อนรวดเลยแล้วกัน เพราะตอนนี้ที่นี่ค่ำแล้วเดี๋ยวพรุ่ง

นี้เช้าฟางต้องมาเปิดร้านที่นี่เช้าอยู่ บายจ้า”ฟางพูดก่อนที่จะปิดโปรแกรมแชทแล้วถอนหายใจมอง

ไปที่พระจันทร์สวนเด่นตรงหน้าต่างคอนโดชุดของเธอแล้วค่อยปิดไฟในห้อง ตอนนี้เฟิร์สก็หลับไป

แล้ว เฟิร์สจะรู้มั้ยนะว่าพ่อของเค้ากำลังจะแต่งงานใหม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าจริง เราจะมาร้องไห้ทำไมกัน”ฟางรีบปาดน้ำตาตัวเองทิ้งก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมแล้วเอนหลัง

เตรียมตัวนอน

 

 

 

 

 

 

 

แกรก

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วฟางต้องลืมตาเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจเข้ามาในห้องนอนของเธอที่นอนอยู่ก่อนจะได้ยิน

เสียงเหมือนวางอะไรสักอย่างบนพื้นพรมในห้องนอนเธอ ไม่ใช่เอี๊ยงแน่ๆ เพราะเอี๊ยงมีห้องนอนอีก

ห้องแยกต่างหาก ร่างบางรีบควานหาอาวุธข้างกายเพราะไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ได้ เฟิร์สเองก็

นอนหลับในเปลแล้ว แล้วถ้าโจรมาทำร้ายลูกเธอล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี้แน่ะ”เธอรู้สึกได้ถึงใครบางคนล้มตัวนอนข้างๆเธอบนเตียง ฟางไม่รอช้า รีบคว้าโคมไฟฟาดลงที่

คนร้ายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”แต่แล้วฟางต้องหวีดร้องเมื่อจู่ๆหลังจากที่โจรร้องออกมา โจรก็ใช้มือหนารวบข้อมือเธอ

ทั้ง2ข้างมาแนบอกกว้างก่อนที่จะพลิกตัวขึ้นมาทาบทับ ฟางที่กำลังจะอ้าปากด่าโจรนั้นต้องตกใจ

เมื่อถูกโจรปริศนาบดจูบลงมาอย่างร้อนแรง หญิงสาวไม่รอช้าทั้งดิ้นและขัดขืนจากการเกาะกุมนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เด็กดื้อแบบนี้ต้องถูกลงโทษ”ทันทีที่ถอนจูบออกมา เสียงกระซิบข้างหูฟางทำให้ร่างบางตาโต

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณป๊อป อื้ออ”ฟางพูดชื่อป๊อปปี้ออกมาก่อนที่จะถูกป๊อปปี้บดจูบอีกครั้ง โดยครั้งนี้ชายหนุ่ม

กลับซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนและไล้ลงมาที่เนินอกของฟางหลังจากใช้มือหนาแกะกระดุม

เสื้อออกมาอย่างรวดเร็วจนฟางเองก็ตกใจว่า ชุดนอนของเธอถูกป๊อปปี้ปลดกระดุมออกมาอย่าง

ง่ายดายได้ออย่างไร

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปมาได้ยังไงคะ ไหนว่าจะแต่งงาน”ฟางรีบรวบชุดนอนแล้วพยายามลุกขึ้นถามแต่แล้วก็ถูก

ป๊อปปี้ดันลงไปนอนกับเตียงอีกครั้งโดยที่ร่างสูงล็อคตัวไม่ให้ฟางลุกขึ้นได้อีกทำให้ฟางตกใจกว่า

เดิมทั้งดิ้นและขัดขืนชายหนุ่มสุดชีวิต

 

 

 

 

 

 

“อื้ออออ”ป๊อปปี้เห็นฟางที่ต่อต้านตัวเองก็ก้มลงจูบร่างบางทันทีจนฟางหยุดดิ้นขัดขืนจนป๊อปปี้รู้สึก

ได้แล้วป๊อปปี้ค่ยๆถอนจูบออกมา

 

 

 

 

 

 

“ก็แต่งนะ แต่นอนนี้มาลงโทษเด็กดื้อที่หนีมาโดยไม่ยอมไปเยี่ยมกันเลย”ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มเจ้า

เล่ห์ใส่ฟางเฉกเช่นเดียวกับที่ฟางเคยเห็นทุกครั้งเมื่อครั้งอยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ทุเรศ คุณจะแต่งงานแล้วแท้ๆแต่มาทำแบบนี้กับฟางได้ยังไง ฟางไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว

นะคะคุณป๊อป ปล่อยฟาง อื้ออ”ฟางโวยวายก่อนจะถูกชายหนุ่มรวบมาจูบอีกครั้งพลางสอดลิ้นเข้า

มาในโพรงปากหวานจนฟางเริ่มเคลิ้มกับสัมผัสนั้นโดยที่ร่างกายของเธอเริ่มร้อนไปกับสัมผัสที่มือ

หนาจายจ้วงเข้ามาลูบไล้ตามร่างกายของเธอเพื่อปลุกอารมณืของเธอไปตื่นไปกับเขาก่อนที่มือ

หนาของป๊อปปี้จะปลดชุดนอนของฟางออกไปอย่างรวดเร็วตามความเคยชิน

 

 

 

 

 

 

“ก็บอกแล้วไงว่ามาที่นี่เพื่อมาลงโทษเธอ ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้พูดและพยายามปลดตะขอบราของ

ฟางออก

 

 

 

 

 

 

 

 “ยะ อย่าค่ะเดี๋ยวลูกตื่น”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อถูกป๊อปปี้จับเธอเปลือยกายล่อนจ้อนและต้องใจเต้น

รัวเมื่อมองผ่านแสงไฟเห็นป๊อปปี้และรู้ว่าป๊อปปี้กำลังถอดเสื้อของเขาเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกหลับไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน่าเราก็ทำกันเบาๆไง”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะกระซิบข้างหูฟาง

อีกครั้งแล้วค่อยๆบรรเลงเพลงรักนี้ให้กับร่างบางแทนการลงโทษและเต็มไปด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”โทโมะถอนหายใจออกมาหลังจากอ่านกระดาษที่อยู่ของแก้วที่บอสตันจากปั้นจั่นที่เอามาให้

เขา ความจริงแล้วโทโมะขึ้นเครื่องมาพร้อมกับป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มกลับขอแยกไปจัดการเรื่องของ

เขา ซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าจัดการเรื่องของฟาง ส่วนเขาได้แต่ยืนมองหน้าบ้านของแก้วที่เป็นทาวเฮาส์

แบบตะวันตกติดกับบ้านหลังอื่น ก็แอบกระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆแล้วปีนขึ้นไปตรงกระถางต้นไม้ที่วาง

ใกล้กับหน้าต่างเพื่อแอบดูพวกแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่แก้วจะแต่งงานกับสมิธ คืนนี้เราต้องฉลองกันหน่อยแล้ว”เสียงของธีร์ ญาติของ

สมิธพูดออกมาด้วยความยินดีพร้อมกับรินเบียร์ให้กับสมิธและแก้วที่นั่งข้างๆกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วดื่มเยอะไม่ได้นะคะเพราะเดี๋ยวต้องตื่นแต่เช้ามาแต่งหน้าไหนจะต้องไปรับน้องกอล์ฟจากบ้าน

คุณมาธาร์อีก เกรงใจคุณมาธาร์เค้า”แก้วพูดแล้วคิดถึงลูกชายตัวเองที่ฝากไว้กับโฮสต์เจ้าบ้านของ

เธอที่เคยอยู่ด้วยกันครั้งสมัยที่เธอมาเรียนเมืองนอกใหม่ๆจนเรียนจบก็ยังไปมาหาสู่กันเสมอเมื่อบิน

มาที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไม่ดื่มก็ได้นะแก้ว นี่ก็ดึกมากแล้วด้วยพักผ่อนเยอะๆดีกว่านะ”สมิธยิ้มแล้วลูบผมแก้วอย่างอ่อน

โยนท่ามกลางเสียงโห่แซวของธีร์และแอนนาโดยไม่รู้เลยว่ามีคนแอบดูนอกหน้าต่างนั้นกำลังเศร้า

กับสิ่งที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้เราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะแก้ว น้องสะใภ้ของพี่”แอนนายิ้มหวานให้กับแก้วก่อนที่

จะชนแก้วแล้วจิบเบียร์และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะพี่สมิธ ดื่มเอาๆแบบนั้น”แก้วมองสมิธที่กระดกแก้วเบียร์เข้าปากราวกับดื่มน้ำก็รีบ

ถามด้วยความเป็นห่วงว่าที่สามี

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าดื่มเยอะนะสมิธ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเป็นเจ้าบ่าวไม่ไหว”ธีร์พูดขึ้นเมื่อเห็นญาติผู้น้องดื่มเบียร์ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวก็ดี”สมิธพูดพึมพำเบาๆไม่ให้ใครได้ยินแต่ร่างบางที่นั่งข้างๆนั้นได้ยินก็ชะงักแล้วมองหน้า

สมิธ

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วไปหยิบพายไก่ตรงครัวให้หน่อยสิ”สมิธยิ้มให้กับแก้วก่อนที่จะวานแก้วให้ไปหยิบพายไก่ใน

ครัวที่อบสุกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 “มีอะไรรึเปล่าคะพี่สมิธ”แก้วเดินกลับมาเห็นสมิธมองไปที่ทางหน้าต่างที่ติดกับฝั่งถนนอยู่นานจน

แก้วสังเกตได้ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “อากาศแบบนี้เราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันมั้ย”สมิธพูดแล้วหยิบเสื้อโค้ทยื่นให้กับแก้วแล้ว

จูงมือแก้วเดินออกมาจากบ้านก่อนจะเดินไปตามทางด้วยกัน2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่สมิธ”แก้วที่ยืนถ่ายรูปกับแสงไฟที่เริ่มประดับเตรียมในเทศกาลก็ชะงักเมื่อจู่ๆสมิธก็สวมกอด

แก้วพร้อมเอาหน้าซุกเข้าที่หัวไหล่

 

 

 

 

 

 

 

"รักแก้วมานะครับ แก้วรักพี่มั้ย"สมิธพึมพำด้วยน้ำเสียงอู้อี้ก่อนจะถามแก้ว แก้วยิ้มก่อนจะพลิกตัว

มาสวมกอดสมิธหลวมๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รักแล้วจะยอมแต่งทำไมล่ะคะถามแปลกๆ”แก้วยิ้มแล้วเขย่งตัวหอมแก้วสมิธ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ว่าแต่งไปเพราะอยากจะลืมใครสักคนหรอกหรอ”สมิธยิ้มนิดนึงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าเป็นเรื่องโทโมะแก้วบอกแล้วไงคะว่าแก้วจบลงไปแล้วเรากำลังจะเริ่มต้นใหม่กันนะคะพี่

สมิธ”แก้วพยายามพูดทำให้สมิธที่มองแก้วยิ้มออกมานิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ เดี๋ยวพี่มานะ พี่ขอกลับไปเข้าห้องน้ำแปปนึงเดี๋ยวเราไปเดินเล่นกันต่อนะรอตรงนี้นะ

แก้ว”สมิธพูดแล้วยิ้มก่นจะเดินกลับไปที่บ้านตัวเองส่วนแก้วก็กระชับเสื้อโค้ทแล้วกอดตัวเองมอง

แสงไฟรอบๆด้วยความสวยงาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กำลังจะเริ่มต้นใหม่ชั้นก็ยินดีด้วยนะแก้ว”โทโมะที่แอบดูแก้วและสมิธอยู่นานก็โผล่มาจากที่ซ่อน

แล้วพูดทำให้แก้วหันไปตามเสียงและตกใก่อนจะถอยหนีห่างโทโมะ

 

 

 

 

 

“มาได้ยังไงกัน ถ้าคิดจะมาทำลายความสุขของชั้นอีกล่ะก็ชั้นไม่ยอมแน่”แก้วตกใจก่อนะรีบว่าโท

โมะแล้วมองชายหนุ่ด้วยสายตาที่ไม่ยอมชายหนุ่มอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าชั้นเลวมากในสายตาเธอ ดีแต่ทำร้ายเธอ แต่ครั้งนี้ชั้นมาแสดงความยินดีให้จริงๆนะ ยินดีที่

เธอได้พบคนที่ดีและดูแลเธอได้แบบสมิธ ยินดีกับเธอที่หลุดพ้นคนเลวๆอย่างชั้นมาได้ ที่ชั้นมาที่นี่

ไม่ใช่ว่าชั้นจะมาทำลายเธออีก ชั้นสำนึกผิดแล้วว่าชั้นโง่มากแค่ไหนที่เคยทำร้ายเธอไปแบบไม่มี

เหตุผลแบบนั้น พรุ่งนี้แล้วกับงานแต่งงานของเธอ ชั้นขออวยพรล่วงหน้าเลยแล้วกัน ขอให้เธอกับ

สมิธรักกันยืนยาวตลอดไป มีลูกหัวปีท้ายดี เมื่อมีปัญหาอะไรเข้ามาก็ขอให้จับมือกันไว้แน่นๆนะ

อย่าปล่อยมือออกจากกันคนดีอย่างเธอเหมาะสมแล้วที่ต้องคู่กับคนดีๆอย่างสมิธ แล้วก็ปล่อยให้

คนเลวๆอบ่างชั้นอยู่แบบไม่เหลือใคร ทั้งเมียและก็ลูก ต่อจากวันพรุ่งนี้ที่เธอเป็นมิสซิสแอนเดอร์

สันแล้ว ชั้นก็จะไม่มารบกวนเธออีกแล้วล่ะ”โทโมะพูดออกมาจากใจที่เต็มไปด้วยความเศร้าของ

เขาจนน้ำตาที่ไหลออกมานั้นทำให้แก้วอึ้งก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับ

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ โทโมะ”แก้วชะงักเมื่อโทโมะดังแก้วมากอดหลวมๆแล้วสะอื้น เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน แต่ตอน

นี้มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มันสมควรแล้วที่แก้วจะทิ้งเขาไปแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 “อื้มม”แก้วผละออกจากอ้อมกอดของโทโมะมาแล้วเอามือทั้ง2ข้างจับที่แก้มเนียนของชายหนุ่ม

ทั้งคู่สบตากันเนิ่นนานก่อนที่โทโมะจะค่อยๆโน้มหน้าลงจูบแก้วเหมือนกับเป็นจูบสุดท้ายแทนคำ

บอกลา

 

 

 

 

 

 

 

คู่นึงกำลังสุขอีกคู่กำลังเศร้า แล้วจะเป็นไงต่อน้อ

 

 

 

ตอนแรกกะจะทำตอนนี้เป็นตอนจบรวดอ่ะแต่มันยาวมากเลยต้องแบ่งครั่ง

 

 

 

โทษทีน้าช่วงนี้ยุ่งมากเดินทางตลอดเลยไม่ค่อยได้อัพ ขอบคุณมากนะคะที่โพสมาตามฟิค

ทำให้รู้ว่าฟิคไรท์ยังมีคนติดตามอยู่ ตอนหน้าจะจบของจริงแล้วจ้า อย่าลืมมาเเวะอ่านกัน

เยอะๆนะ

 

 

 

 

ส่วนเรื่องใหม่ ไรท์ของดูฟีดแบ้คจากเรื่องนี้ก่อน ถ้าจะอัพต่อก็คงเอาเรื่องขำๆก่อน แล้ว

ค่อยสลับกับเรื่องถัดไปที่ดราม่านะ