เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จบออกมาแล้วนี่เธอไม่คิดจะหางานทำรึไงห้ะยัยแสบ เอาแต่นั่งกินนอนกินแบบนี้ระวังเถอะอ้วน
เป็นหมูแล้วหาแฟนไม่ได้ ไม่มีใครเอา”เขื่อนบ่นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านของหวายแล้วเห็นเฟย์นอนดู
ทีวีพร้อมกับกินป๊อปคอร์นไม่ยอมออกไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ ไปแต่ละที่ก็เจอพวกชีกอ พึ่งจบมาค่อยๆหางานไปดีกว่าน่า ชั้นไม่รีบๆเพราะยังไงเวลา
ที่ชั้นกับแม่เดือดร้อนก็มีนายไงมาดูแล”เฟย์พูดแล้วยิ้มแป้นก่อนจะดูหนังต่อ
 
 
 
 
 
“นี่เป็นเมียชั้นรึไงต้องคอยให้ชั้นตามเอาใจเธอ”เขื่อนเหวอก่อนจะพูดประชดเฟย์เบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าไม่ใช่เมียย่ะนายอยากจะอาสามาดูแลแม่ชั้นกับสถานภาพทางบ้านชั้นเองทำไมล่ะ อยากจะรับ
ผิดชอบก็รับผิดชอบให้หมดทุกอย่างไง สงสัยอะไรไม่ทราบยะ”เฟย์พูดแล้วลุกขึ้นนั่งข้างๆเขื่อนดีๆ
แล้วปาป๊อปคอร์นใส่เขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้างานมันหายากนักก็ไปทำงานกับเอี๊ยงกับฟางสิ ช่วงนี้เห็นว่ากำลังจะเตรียมทำธุรกิจร้านอาหาร
ที่เป็นร้านของพวกนั้นที่อเมริกามาขยายสาขาที่ไทยนี่ เธอก็ไปช่วยฟางก็ได้”เขื่อนพูดแนะแล้ว
คิดถึงฟางและเอี๊ยงที่พึ่งกลับมาจากอเมริกาเมื่อเดือนก่อนพร้อมกับอุ้มหลานสาวของเขาวัย5เดือน
กลับมาด้วย เพื่อจะเริ่มกิจการร้านอาหารสาขาเมืองไทยหลังจากเปิดร้านที่แมนฮัตตันและฟางได้
เป็นเจ้าของบล้อกทำอาหารไทยที่มีชาวต่างขาติติดตามเป็นจำนวนมากอีกด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ รายนั้นได้สามีรวยไปแล้ว คงจะแอบสมน้ำหน้าชั้นอยู่แน่ๆเพราะเมื่อก่อนั้นไปว่ายัยนั่น
ไปเยอะเหมือนกัน”เฟย์ว่าแล้วพลางถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
“นี่ ติดมากไปได้ฟางเค้าไม่บ้ามานั่งคิดเล็กคิดน้อยแบบเธอนะและอีกอย่างช่วงนี้ฟางก็ยุ่งกับการ
เลี้ยงน้องเฟิร์สด้วย”เขื่อนพูดแล้วคิดถึงฟางและเอี๊ยงที่กำลังยุ่งกับการขยายสาขาร้านอาหารที่
อเมริกามาทำที่ไทยโดยกำลังมองหาพื้นที่ตรงดาดฟ้าโรงแรมหรูเพื่อทำร้านอยู่นั้นฟางเองยังต้อง
เลี้ยงลูกสาววัย5เดือนอีกด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เหมือนเคยได้ยินหมอปั้นจั่นบอกว่าเด็กหน้าตาไม่เหมือนพ่อนี่ หึ พ่อเด็กคงภูมิใจที่ยัยนั่นหา
สามีใหม่ที่ทั้งหล่อ รวยแสนดีจับได้อยู่หมัด แล้วนี่ได้บอกโทโมะรึยังล่ะ”เฟย์อดที่จะว่าถึงอดีตของ
ฟางไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นมันเรื่องอดีตของเค้าเธอจะขุดคุ้ยทำไมล่ะยัยตัวดี นั่นพี่เรานะ”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่เคยเห็นว่ายัยนั่นเป็นพี่ พี่บ้าอะไรไม่เคยกลับมาดูดำดูดีพวกเราทั้งที่ตัวเองได้ดิบได้ดีไป
แล้ว เหอะ”เฟย์พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านั่นมันคือสิ่งที่เราไม่พอใจพี่ก็ขอโทษด้วย เพราะพี่มัวแต่วิ่งวุ่นบินไปกลับนิวยอร์ก กรุงเทพ
ตลอด ไหนะต้องเลี้ยงน้องเฟิร์สอีก แต่ค่ารักษาพยาบาลและค่าเทอมของเรายังไงซะพี่ก็ฝากเขื่อน
ทั้งหมดแล้วนี่”ฟางที่ได้ยินเฟย์โวยวายก็เดินเข้ามาพูดให้เฟย์เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทั้งหมดที่นายมาดูแลชั้นกับแม่เพราะว่าฟางฝากมางั้นหรอ ทำไมนายไม่บอกชั้น”เฟย์หน้าแดง
ซ่านเสียหน้าที่ปล่อยไก่ว่าฟางไปก็รีบหันไปว่าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เธอไม่ถามนี่ เอ้า จะไปไหนน่ะ นี่งอนงั้นหรอ ฟางอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปง้อยัยแสบก่อน”เขื่อน
พูดก่อนจะต้องตกใจเมื่อเฟย์วิ่งขึ้นไปบนห้องงอนเขื่อนไปแล้วก่อนที่เขื่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปง้อเฟย์
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังเหมือนเดิมเลย”ฟางมองไปรอบๆบ้านแล้วนั่งลงที่โซฟาหน้าที่วีมุมประจำของเธอก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนูก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”หวายที่ตื่นจากการนอนกลางวันออกมาเห็นฟางก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่คะ ฟางขอโทษนะคะที่ฟางไม่ได้กลับมาหาเฟย์กับแม่เลย เพราะมัวยุ่งกับงานที่อเมริกา แต่
ตอนนี้ฟางกับเอี๊ยงกำลังหาที่ทำร้านอาหารสาขาเมืองไทยอยู่นะคะ แม่กับเฟย์จะได้สบาย แล้ว
ยัยเฟย์ก็จะได้มีงานทำไม่ต้องถูกพวกชีกอตามตอแบอีก”ฟางวิ่งไปกอดหวายด้วยความคิดถึงก่อน
ที่จะขอโทษหวายแล้วพูดถึงความตั้งใจของเธอที่กลับมาผ่านจากการที่ฝากให้เขื่อนที่ดูแลแม่และ
น้องโดยที่เธอจะคอยถามเขื่อนเสมอๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่เธอรู้เรื่องของชั้นหมดเพราะอีตานี่เป็นสายงั้นหรอ”เฟย์ที่เดินหนีเขื่อนลงมาได้ยินก็พูด
ก่อนจะรีบหันไปบิดหูเขื่อนที่เดินตามตัวเองมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าโกรธเขื่อนเลยนะเฟย์ที่พี่ฝากเขื่อนมาดูและเราก็จริง แต่เพราะพี่รู้มาก่อนแล้วต่างหากว่าเขื่อน
อยากดูแลพวกเราอยู่แล้ว เฟย์พี่ขอโทษนะที่หนีหายไปไม่ยอมส่งข่าวมา ตอนนี้พี่พร้อมแล้วนะที่
จะมารับพวกเราทุกคนไปอยู่ที่บ้านใหม่ของพวกเรา แม่ เฟย์ ไปอยู่กับฟางกับเอี๊ยงนะคะ กลับไป
อยู่กันเป็นครอบครัวอีกครั้ง”ฟางพูดแล้วหันไปขอร้องทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เคยเห็นแก่ตัวไม่ดีกับเรามาก่อนนะลูก แถมยังป่วยออดแอดๆกลัวจะเป็นภาระลูกเอา”หวายพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ ไปอยู่กับฟางเถอะนะแม่/เอ่อ แต่ว่า”ฟางขอร้องอีกครั้งก่อนที่เฟย์จะรีบขัด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยแสบ เลิกตั้งแง่งอนกับพี่เธอได้แล้ว ผมว่าดีเลยนะไปอยู่ด้วยเป็นครอบครัวเวลามีอะไรก็จะได้
ช่วยเหลือกันไง”เขื่อนรีบพูดก่อนที่หวายจะตกลงจนสุดท้ายเฟย์ก็แย้งอะไรแม่กับเขื่อนไม่ได้อยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าคริส ฟิญคิดถึงป้าคริสจังเลยค่ะ”ฟิญที่ลงจากรถแท็กซี่มาก็รีบวิ่งไปกอดคริสที่กำลังนั่งคุยอยู่
กับแอนในบ้านของป๊อปปี้ ที่คริสมาดูแลช่วงที่ไม่อยู่เมืองไทยทันที
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วหลานคนนี้ ขี้อ้อนเหมือนเดิมนะเรา ป๊อปแล้วนี่ทำไมไม่ให้คนรถไปรับล่ะจะนั่งรถมา
ทำไม”คริสพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะเซอรไพร์ทุกคนไงครับ ยัยตัวแสบเนี่ย บ่นคิดถึงพี่คริสตลดเลยนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มแล้ว
เดินเข้ามาทักทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วแก้วล่ะป๊อป แก้วไม่มาด้วยหรอ”แอนที่นั่งข้างๆคริสยิ้มก่อนะชะเง้อมองหาลูกสาวตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่”แก้วที่แอบอยู่ด้านหลังวิ่งเข้ามากอดแอนด้วยความคิดถึง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปอยู่ที่โน่นเป็นปีกลับมานี่สาวกว่าเดิมเลยนะเนี่ย”แอนยิ้มพลางกอดและหอมลูกสาวด้วยความ
คิดถึง
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับคุณแม่”สมิธที่เดินเก้ๆกังเข้ามาทักแอนทำให้ทุกคนเหวอก่อนจะมองไปทางแก้วและ
ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ นี่คือสมิธครับ เป็นแฟนของแก้วเค้าครับสมิธเค้าเป็นรุ่นพี่ของแก้วที่เรียนด้วยกันและยังเป็น
ญาติห่างๆของธีร์เพื่อนผมที่บอสตันครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ ลูกสาวของชั้นเค้าเคยแต่งงานมาก่อนนะคะ”แอนตกใจเล็กน้อยก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องนั้นผมรู้ดีครับแต่แก้วเค้าก็หย่าไปแล้วเท่ากับผมเองก็มีโอกาสที่จะจีบแก้ว แก้วเองก็มีโอกาส
ที่จะเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่หรอครับ ส่วนเรื่องของน้องกอล์ฟผมเองก็รักเด็กและไม่ได้รังเกียจอะไรเรื่องผู้
หญิงที่แต่งงานแล้วเพราะที่โน่นเค้าให้อิสระไม่ไม่ได้ถือเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ผมสัญญานะครับว่าผม
จะดูแลแก้วเป็นอย่างดี”สมิธพูดแล้วกุมมือแก้วไว้เพื่อยืนยันให้ทุกคนเชื่อในความรู้สึกของเขาที่มี
ต่อแก้วจนแก้วหน้าแดงจัดแล้วยิ้มให้แฟนหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าลูกชั้นว่ายังไงชั้นก็ว่าตาม แก้ว ถ้าน้องกอล์ฟหายแล้วพาน้องกลับกลับมาอยู่เมืองไทยนะลูก
แม่อยากเล่นกับหลาน”แอนพูดก่อนที่คนอื่นๆจะนั่งคุยกันแล้วคริสกับแอนก็แยกออกมาข้างนอก
เพื่อพูดคุยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยแก้วก็เริ่มต้นใหม่ไปแล้ว แต่ลูกของยัยแก้วยังไงซะก็เป็นหลานของเธอด้วยเธอจะมาเล่นกับ
หลานก็ได้นะ”แอนพูดกับคริส
 
 
 
 
 
 
 
“ทุกคนเริ่มต้นใหม่มีชีวิตที่ดีขึ้นกันหมด แต่ทำไมนะลูกชายตัวดีชั้นถึงเป็นเหมือนเดิม”คริสพูด
พลางถอนหายใจเมื่อคิดถึงโทโมะตั้งแต่หย่ากับแก้วก็ทำตัวเถลไถลไม่สนใจอะไรทั้งนั้นก็เหนื่อยใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเครียดไปเลยนะครับพี่คริสผมกลับมาแล้วเดี๋ยวทั้งงานธุรกิจทั้งเรื่องโทโมะไว้เป็นหน้าพี่ของ
ผมจัดการเอง”ป๊อปปี้เดินมาได้ยินเข้าก็พูดขึ้นแล้วแตะลงที่ไหล่ของคริส
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป ป๊อปกกลับมาแล้ว”ขนมจีนลงมาจากชั้นบนเห็นป๊อปปี้ก็วิ่งมากอดป๊อปปี้ต่อหน้าทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าขนมจีนไม่เจอกันตั้งนานสบายดีมั้ยคะ มีแฟนรึยังเอ่ย”ฟิญรีบวิ่งมาแทรกระหว่างขนมจีนที่กอด
พ่อตัวเองก่อนจะรีบกอดขนมจีนแล้วถาม ขนมจีนชักสีหน้าไม่พอใเล็กน้อยก่อนะยิ้มกอดตอบฟิญ
เพราะอยู่ต่อหน้าทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“แหมจะมีได้ไงล้ะ ทุกวันนี้ป้าต้องคอยดูแลธุรกิจและอีกอย่างป้าน่ะพวกรักเดียวใจเดียว”ขนมจีน
พูดแล้วสบตาป๊อปปี้แล้วยิ้มทำให้ป๊อปปี้ชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วเรื่องโรงแรมใหม่ของเราอ่ะที่เราจะวางแพลนสร้างร้านอาหารบนนั้นเพื่อสร้างจุดขายของ
เราเป็นยังไงหรอขนมจีน”ป๊อปปี้เปลี่ยนประเด็นเรื่องงานทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้เหมือนจะมีร้านอาหารนึงที่ขอมาร่วมหุ้นทำกับเราน่ะป๊อป ดีมากเลยนะที่เรายังไม่ทันต้องหา
ร้านก็มีร้านอาหารมารอร่วมหุ้นกับเรา งั้นพรุ่งนี้ป๊อปไปคุยรายละเอียดกับเค้าสิเพราะขนมจีนก็ไม่รู้
เรื่องอะไรมากหรอกแต่นัดเค้ามาคุยกับเราที่บริษัทเราพรุ่งนี้แล้ว”ขนมจีนรีบพูดรายละเอียดก่อนที่
ป๊อปปี้จะแยกออกมาพักผ่อนบนห้องคนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป่านนี้เธอคงจะลืมชั้นไปแล้วสินะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อคิดถึงร่างบางที่เคยเป็นของเขาเศร้าๆ แต่ชาย
หนุ่มต้องฝืนไว้เพราะรู้ว่าตอนนี้ฟางมีชีวิตใหม่กับคนที่รักไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ไปด้วยไม่ได้หรอเอี๊ยง ให้ฟางไปนั่งรอที่ไหนก็ได้”ฟางหน้างอพูดกับเอี๊ยงที่ขับรถมาจอด
หน้าบริษัทของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะงอนทำไมล่ะฟางตอนนี้ฟางมีชีวิตใหม่แล้วนะและอีกอย่างเราก็มาทำงานท่องไว้ว่าเรามาเรื่อง
งาน”เอี๊ยงส่ายหน้าขำก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่ายังไงฟางก็ไม่อยากเจอคนที่นี่นิ”ฟางพูดแล้วถอนหายใจเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ตอนนี้เราเดินออกมาจากอดีตแล้วอย่าเอาเรื่องอดีตมาคิดให้เจ็บเลย ชีวิตเราควร
เดินข้างหน้านะ เอาล่ะไปกันเถอะเดี๋ยวคุยงานกับเค้าสาย”เอี๊ยงพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปในบริษัท
พร้อมกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า อย่าซีเรียสสิครับคุณภรรยา ยิ้มๆหน่อยเดี๋ยวไม่สวยนะ”เอี๊ยงเห็นคนในบริษัทซุบซิบนินทา
ฟางเมื่อเห็นฟางเดินจับมือมากับเอี๊ยงก็หันไปยิ้มแล้วพูดให้กำลังใจภรรยาสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จับมือกันตลอดนี่ไม่ทราบว่ากำลังแสดงความรักหวานชื่นรึว่ากลัวภรรยาจะหายไปกับผู้ชายอื่นคะ
คุณเอี๊ยง”ขนมจีนเห็นเอี๊ยงกับฟางอยู่ด้วยกันก็เดินตรงเข้ามาแล้วแขวะฟางด้วยความอิจฉาที่ชีวิต
ฟางได้เจอและเริ่มใหม่กับคนดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความรักของเราหวานกันดีตลอดครับไม่อย่างงั้นคงไม่มีพยานรักแบบน้องเฟิร์สหรอกครับ”เอี๊ยง
ตอบแทนฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พยานรัก แหมไม่ทราบว่าแม่เด็กบอกพ่อของเด็กรึยังคะว่าลกสาวน่ะน่ารักแค่ไหน”ขนมจีนว่า
พลางยิ้มเยาะไปที่ฟางและเอี๊ยง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะบอกทำไมล่ะคะ ของเก่าที่มันไม่ดีไม่จำเป็นต้องกลับไปยุ่งเกี่ยวด้วย พวกอดีตแย่ๆจำเป็นจะ
ต้องกลับไปสาวเรื่องราวทำไม ก็จะมีแต่พวกจิตใจที่คิดด้านลบสกปรกเท่านั้นล่ะค่ะที่คอยแต่จะยุ
เรื่องราวความรักของคู่อื่นให้แตกคอ ไม่แปลกใจเลยนะคะที่ไม่มีคู่”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว
ตอกกลับใส่ขนมจีนยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
“นังฟางแก/ผมกับภรรยาขอตัวก่อนนะครับพอดีว่าต้องมีธุระหลายที่ที่ต้องจัดการ”ขนมจีนพุ่งจะ
เข้าไปเอาเรื่องเอี๊ยงตัดบทรีบดึงฟางเข้าไปในห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
เข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็ละสายตาจากเอกสารเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฟางแล้วอึ้งเช่นเดียวกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าผมรู้ว่าร้านอาหารที่จะมาขอร่วมหุ้นกับโรงแรมผมคือพวกคุณผมคงปฎิเสธทันที”ป๊อปปี้เห็นฟาง
จับมือกับเอี๊ยงอยู่ก็ปิดแฟ้มก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะครับคุณป๊อป เจ้าของโรงแรมระดับ5ดาวไฮคลาสกลางใจเมืองอย่างคุณถึงมีอคติกับผม
ล่ะครับ ร้านของผมใครๆก็ต้องการให้ไปเปิดที่โรงแรมพวกเค้าทั้งนั้น”เอี๊ยงนิ่งก่อนจะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีความจำเป็นที่โรงแรมของผมจะต้องพึ่งใบบุญบารมีของใคร พวกเราสร้างกิจการของพวกเรา
ให้เติบโตได้ขนาดนี้เพราะน้ำมือพวกเราเองไม่จำเป็นต้องพึ่งใคร”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วมองไปที่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปกันเถอะค่ะที่รัก ในเมื่อเจ้าของเค้าไม่อยากจะร่วมธุรกิจกับเรา เรากลับไปคุยงานกับคุณขายดี
กว่าเพราะรายนั้นเค้าคงอยากได้ร้านของเรามากกว่าเค้า”ฟางเกาะแขนเอี๊ยงก่อนจะพูดแล้วไม่
สนใจป๊อปปี้พยายามดึงเอี๊ยงให้กลับ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างงี้มั้ยครับคุณป๊อป คืนพรุ่งนี้ผมขอเชิญคุณป๊อปและครอบครัวมาทานมื้อค่ำที่บ้านของผม
คุณป๊อปจะได้ถือโอกาสชิมอาหารของร้านเราไปในตัวด้วยเลย ถ้าเกิดตรงสเปคคุณป๊อปคุณก็เซ็น
สัญญากับพวกเรา แต่ถ้าไม่ พวกเราก็ปิดจ๊อบไม่ร่วมงานกัน ดีมั้ยครับ ถือว่าเป็นการสร้างสาย
สัมพันธ์ใหม่อีกด้วย”เอี๊ยงขืนตัวเองไม่ยอมไปกับฟางหันมาต่อรองกับป๊อปปี้ทำให้ฟางเหวอทั้งคู่
 
 
 
 
 
“ก็ได้ครับ แล้วแต่คุณเอี๊ยง”ป๊อปปี้นิ่งคิดสักพักก่อนจะตอบตกลง
 
 
 
 
 
 
บังเอิ๊ญ บังเอิ๊ญจังที่ะได้ร่วมงานกัน เอ๊ะ แล้วแบบนี้เเง่งอนกันแบบนี้จะลงเอยมั้ยหนอออ
 
 
 
รึต้องให้พวกกามเทพมาเป็นกาวใจให้ทั้งคู่น้อออ