เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3เดือนต่อมา

 

 

 

หลังจากที่ป๊อปปี้ส่งฟิญที่โรงเรียนไฮสคูลเสร็จแล้ว ชายหนุ่มก็เดินไปที่ร้านกาแฟประจำที่ชายหนุ่ม

ชอบมาดื่มช่วงเช้าก่อนที่จะเดินกลับไปที่บ้านของเขาที่อยู่ไม่ไกลจากไฮสคูลของฟิญเพียงแค่

เดิน3บล้อกเท่านั้นก็ถึง

 

 

 

 

 

 

“อ้าวป๊อปปี้ มาพอดีมากินวาฟเฟิลด้วยกันสิ แอนนาพึ่งทำเสร็จพอดีเลย กำลังร้อนๆ”เสียงของ

เจ้าของร้านกาแฟที่เป็นชาวไทยทักทายป๊อปปี้อย่างสนิทสนมก่อนจะเลื่อนเอาจานวาฟเฟิลร้อนๆที่

รากช้อคโกแลตให้กับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาส่งลูกทุกวันแบบนี้ทำไมไม่ไม่ยอมให้น้องฟิญเค้านั่งschool busของที่นี่ไปล่ะคะ”แอนนา

ภรรยาของธีร์เของร้านและเพื่อนของป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนแรกก็อยากให้ฟิญขึ้นเหมือนกันล่ะครับ แต่รายนั้นพึ่งมีเรื่องกับเพื่อนไป ถ้าปล่อยให้คลาด

สายตาตอนเช้ามีหวัง อยุ่ไม่ครบกำหนดได้กลับไทยก่อนแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าขำกับนิสัย

ของลูกสาวตัวแสบ

 

 

 

 

 

 

“สงสัยอดัมคงจะชอบฟิญล่ะมั้ง เพราะที่นี่ สาวเอเชียกำลังเป็นที่นิยมเลยนะ”ธีร์พูดแล้วพลางดื่ม

กาแฟในแก้วตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวล่ะ เป็นเด็กเป็นเล็กเรียนหนังสือไปอย่างเดียวก็พอแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ ที่แท้นายมาที่นี่เพราะตามมาหวงลูกสาวนี่เอง นายควรจะหาสาวๆมาดูแลสักคนนะ อายุก็

ปูนนี้แล้ว”ธีร์รีบแซว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมมันคนอาภัพรักครับ รักไม่ค่อยสมหวังขอเป็นพ่อที่ดีดูแลลูกดีกว่า ว่าเดี๋ยวสักพักจะไปเยี่ยม

น้องแก้วที๋โรงพยาบาลด้วยเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วคิดถึงแก้วที่ก่อนหน้านั้นย้ายมาบอสตันกับเขาเพื่อ

เรียนต่อและรักษาตัวจากการที่ถูกอดีตสามีอย่างโทโมะทำร้ายจนไม่ได้สติไปหลายอาทิตย์ จน

ตอนนี้แก้วก็ร่วมหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านดอกไม้เล็กๆในโรงพยาบาลที่ไม่ไกลจากไฮสคูลของฟิญ

ทำให้เขามีเวลาไปหาแก้วได้ทุกวัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิคะ ไม่ใช่แค่สาวเอเชียหนุ่มเอเชียก็เป็นที่นิยมเหมือนกันนะอย่าคิดว่าตัวเองจะไม่มีคู่หน่อย

เลย พระเข้าสร้างคนทุกคนให้เกิดมามีคู่หมดทุกคนนะคะ อ้าวสมิธมาพอดีเลย ป๊อปปี้ออกไปโรง

พยาบาลพร้อมสมิธเลยมั้ยคะ”แอนนาพูดแล้วหันไปทักทายสมิธหนุ่มลูกครั้งไทยอังกฤษรุ่นพี่ของ

แก้วที่เรียนด้วยกันและยังเป็นญาติห่างๆของธีร์เจ้าของร้านกาแฟประจำของป๊อปปี้เดินเข้ามาในร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับป๊อปปี้ เราไปหาน้องแก้วเลยมั้ยครับ”สมิธพูดแล้วยิ้มด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

“จะจีบน้องสาวผมอย่างเป็นทางการแล้วสินะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเมื่อมองไปที่สมิธที่ถือกล่อง

โดนัทร้านโปรดของแก้วอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วโสดแล้วผมก็มีสิทธิ์ไม่ใช่หรอครับ อย่าเสียเวลาเลยครับเราไปกันเถอะ”สมิธยิ้มด้วยความเขิน

ก่อนที่จะออกไปจากร้านกับป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มชวนป๊อปปี้ขึ้นรถของเขาไปแทนการเดินประจำ

ของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ป๊อปปี้ที่นั่งข้างสมิธมองดูวิวของเมืองนอกถนนแล้วชะงักเมื่อเหมือนกับเห็นใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าครับป๊อปปี้”สมิธถามป๊อปปี้ที่ชะเง้อมองกลับไปทางร้านกาแฟที่ขับรถออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับ เหมือนเห็นคนเคยรู้จัก สงสัยตาคงจะฝาด เพราะรายนั้นคงไม่มาอยู่ที่นี่แน่ๆ”ป๊อปปี้พูด

แล้วหันกลับมาแล้วยิ้มนิดนึงก่อนที่จะคิดถึงฟาง ป่านนี้คงจะมีความสุขอยู่กับเอี๊ยงสามีใหม่อยู่สินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะแอนนา ฟางเอาพายกับมัฟฟินบลูเบอรี่มาฝากค่ะ”ฟางที่อยู่ในชุดคลุมท้องเดินเข้ามาใน

ร้านหลังที่ที่รถของป๊อปปี้และสมิธออกไปได้สักพักแล้วฟางซึ่งเดินสวนเข้ามาในร้านทำให้ไม่เห็น

ป๊อปปี้นั่นเอง

 

 

 

 

 

“ตายแล้วฟาง ทำไมมาคนเดียวล่ะ นี่กลับมาจากแมนฮีตตันตั้งแต่เมื่อไหร่จ้ะ แล้วเอี๊ยงล่ะ”แอนนา

รีบวิ่งเข้าไปกอดหญิงสาวด้วยความคิดถึง เพราะฟางคือบล้อกเกอร์ที่มีชื่อเสียงในนิวยอร์คเกี่ยวกับ

อาหารไทยและฟางก็เป็นครูสอนทำอาหารไทยในย่านแมนฮัตตันที่แอนนาภรรยาของธีร์เคยไป

เรียนอยู่ด้วยช่วงหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอี๊ยงเค้าไปหาหมอที่โรงพยาบาลน่ะจ้ะ นัดตรวจสุขภาพเหมือนเดิม ฟางเองก็เห็นว่าร้านกาแฟ

ของแอนนาอยู่ไม่ไกลมาก เลยเดินสูดอากาศยามเช้าดีกว่านั่งรถมาดีกว่า”ฟางพูดแล้วนั่งลงพลาง

สั่งชาร้อนที่เค้าเตอร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่มือใหม่อย่าพึ่งเฮี้ยวสิ นี่5เดือนแล้วใช่มั้ย อัลตร้าซาวน์รึยัง”แอนนาเดินมาลูบท้องที่โตของ

ฟางแล้วรีบถามอย่างตื่นเต้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าพรุ่งนี้ว่าจะอัลตร้าซาวน์น่ะจ้ะตื่นเต้นเหมือนกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว่าไงนิวยอร์คเกอร์ อุ้มท้องเดินกระเตงๆแบบนี้เหมือนก่อนไม่ได้แล้วนะ แล้วนี่พ่อเด็กไปไหน

ล่ะ”ระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกับฟางอยู่ในร้านนั้น ปั้นจั่นก็เดินเข้ามาในร้านแล้วทักทายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอปั้นจั่น มากเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”ฟางยิ้มอย่างดีเมื่อเห็นปั้นจั่นเดินเข้ามา เพราะปั้นจั่น

กับธีร์นั้นรั้กกันในช่วงที่เขามาเรียนต่อที่นี่ซึ่งเวลาที่ชายหนุ่มมาเที่ยวอเมริกาเขก็จะแวะมาหาธีร์

ประจำทำให้เขาได้รู้ว่าฟางอดีตผู้หญิงของเพื่อนรักของเขานั้นได้ใช้หนี้และแต่งงานกับเอี๊ยงเพื่อน

ของแอนนาไปแล้วนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาประชุมเมื่อวานที่โรงพยาบาลน่ะจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว แล้วนี่คุณแม่มือใหม่กะจะอยู่ที่นี่ยาว

ไม่คิดกลับเมืองไทยแล้วใช่มั้ยเนี่ย”ปั้นจั่นถามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอี๊ยงเค้ากะจะเปิดร้านอาหารไทยที่นิวยอร์คน่ะค่ะ แถมตอนนี้ท้องก็เริ่มโตแล้ว ฟางคงจะคลอดลูก

ที่นี่เลย ส่วนเรื่องแม่กับยัยเฟย์ ไว้คลอดก่อนคงจะกลับไปที่ไทยแล้วชวนทั้งคู่มาอยู่ด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นพอฟางไม่อยู่นะ เขื่อนเค้าก็รับเป็นเจ้าของไข้ดูหวายและจ่ายค่าที่หวายทำคีโมให้

ตลอด”ปั้นจั่นเล่าเรื่องราวที่เขาพอรับรู้ที่เมืองไทยให้ฟางฟังเพราะเขากับเขื่อนนั้นคือเพื่อนกันและ

บังเอิญว่าเขื่อนเองก็ฝากเฟย์ไปฝึกงานที่โรงพยาบาลที่ปั้นจั่นทำงานอยู่ทำให้เขื่อนและเฟย์ได้เจอ

กับปั้นจั่นทุกวันจนทั้ง3คนสนิทกันมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทางบ้านโน้นล่ะคะเป็นยังไงสบายดีรึเปล่า”ฟางนิ่งเงียบก่อนที่จะถามถึงป๊อปปี้และครอบครัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะเอาคนไหนล่ะ ไอ้เจ้าหลานตัวดีน่ะถูกแม่ลอยแพแถมหย่ากับแก้วจนแก้วต้องมาที่บอสตัน พอ

ไม่มีฟางไม่มีแก้วโทโมะก็กลายเป็นหนุ่มเจ้าสำราญเที่ยวกลางคืนควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเหมือนกับ

ไอ้ป๊อปสมัยก่อนที่จะมาเจอเธอเลยนะ”ปั้นจั่นพูดแล้วเดินออกมากับฟางตามทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมโทโมะถึงไม่กลับตัวนะ แล้วนี่คุณแก้วล่ะคะ”ฟางพูดแล้วพลางจะถามถึงแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ป๊อปปี้ แก้วและฟิญมาที่บอสตันเพราะฟิญต้องมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่1ปี ไหนๆก็อยู่

บอสตันแล้ว ฟางอยากไปหาแก้วกับพวกป๊อปปี้มั้ย ชั้นมีแผนที่บ้านพวกนั้นอยู่นะ”ปั้นจั่นรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ไม่ไป พวกเค้าคงไม่อยากจะเจอผู้หญิงเลวๆแบบฟางหรอก”ฟางพูดแล้วเศร้าลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงเลวๆที่ไหนล่ะ นี่แม่ของลูกไอ้ป๊อปแท้ๆป๊อปมันเกลียดไม่ลงหรอก”ปั้นจั่นพูดทำให้ฟางอึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“อายุครรภ์ของเธอชั้นมาคำนวณแล้วนะ เป็นไปไม่ได้แน่ที่จะเป็นลูกของเธอกับเอี๊ยง แล้วก่อนหน้า

นั้นเธอเองก็อยู่กับป๊อปปี้มาตลอด ถ้าจะไม่ใช่ลูกป๊อปปี้แล้วจะเป็นลูกใครล่ะ”ปั้นจั่นรีบพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เค้าก็คงไม่เชื่อ เพราะตอนที่คุณแก้วฟื้นคุณป๊อปเค้าทราบความจริงว่ามันเป็นแผนของโทโมะ

กับคุณขนมจีนคุณป๊อปก็ยังไม่ใส่ใจเลย”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าเธอแต่งงานกับเอี๊ยงก่อนน่ะสิ แถมเธอเองก็ไม่ยอมให้ชั้นบอกว่าเธอท้องกับมันแบบนี้

แล้วเมื่อไหร่เรื่องของพวกเธอจะลงเอยกันสักทีล่ะ”ปั้นจั่นพูด

 

 

 

 

 

 

“ช่างมันเถอะค่ะ บอกไปก็เท่านั้น ฟางมาคิดๆดูแล้วนะคะไม่บอกดีแล้ว เพราะแม่กะได้ไม่ใช่เรื่อง

ลูกของฟางมาต่อรองเรียกร้องอะไรเกี่ยวกับคุณป๊อปอีก ให้ฟางกับเค้าต่างคนต่างอยู่น่ะดีแล้ว”ฟาง

พูดแล้วเดินเข้ามากับปั้นจั่นในโรงพยาบาลเพื่อมารอเอี๊ยงที่มาหาหมอที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดอกลิลลี่สีขาวเหมาะกับคุณแม่คนสวยครับ”เอี๊ยงเดินถือช่อลิลลี่มาให้ฟางแล้วยื่นให้กับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งรู้นะเนี่ยว่าเดี๋ยวนี้โรงพยาบาลที่นี่มีร้านดอกไม้มาเปิด”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนที่ทั้ง3คนจะ

พูดคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันเพื่อคลายความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“Hey you forgot your wallet.อ๊ะ ฟาง”แก้วที่รีบวิ่งเอากระเป๋าตังค์มาคืนเอี๊ยงที่ลืมไว้แล้ว

ต้องร้องเมื่อเห็นฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวคุณเจ้าของร้าน คุณเป็นคนไทยหรอครับเนี่ย เห็นผมสีส้มๆนึกว่าไม่ใช่คนไทย แต่ไงก็

ขอบคุณนะครับ”เอี๊ยงรับประเป๋าตังค์มาจากแก้วแล้วขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่น่าใช่ฝรั่งที่ไหนนะคะ หมวยซะขนาดนี้ แล้วนี่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงฟาง แล้วเป็นยังไง

สบายดีมั้ยนี่เธอท้องนิ อย่าบอกนะว่าเธอท้องกับพี่ป๊อป เอาอย่างงี้มั้ยเดี๋ยวชั้นไปเรียกพี่ป๊อปให้

เค้าไปซื้อทาโก้กับรุ่นพี่สมิธตรงหัวมุม”แก้วรีบพูดอย่างตื่นเต้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าค่ะคุณแก้ว ฟางขอ อย่าให้คุณป๊อปเจอฟางที่นี่เลยนะคะเรื่องของฟางกับเค้ามันจบลง

แล้ว”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันจบเพราะความเห็นแก่ตัวของอดีตสามีชั้นเอง ชั้นขอโทษแทนโทโมะนะฟาง”แก้วซึมลงไปเมื่อ

คิดถึงความร้ายกาจของโทโมะก็รีบขอโทษ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางถือว่าเรื่องมันผ่านมาแล้ว แต่คุณแก้วคะไหนว่ามาเรียนต่อไงคะแล้วมาเปิดร้าน

ดอกไม้ได้ยังไง”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เรียนด้วยล่ะแล้วก็ร่มหุ้นเปิดร้านดอกไม้กับเพื่อนด้วยน่ะฟาง จะได้ไม่ต้องคิดมาก แล้วจะได้เริ่ม

ต้นใหม่กับคนดีๆสักที”แก้วพูดแล้วคิดถึสมิธที่ตามจีบตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางยินดีด้วยนะคะคุณแก้วที่คุณแก้วจะเริ่มต้นใหม่ แต่ตอนนี้ฟางขอตัวก่อนนะคะ ไปก่อนนะคะ

หมอปั้นั่น อ้อ ที่สำคัญห้ามบอกพวกครอบครัวคุณป๊อปนะคะ ไม่งั้นฟางจะหอบลูกหนีอีกแน่ๆ”ฟาง

พูดก่อนที่จะรีบเดินออกมากับเอี๊ยง

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วฟางก็ต้องล้มลงกับพื้นเมื่อถูกเด็กหญิงคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาไม่มองทางแล้วชนเธอจนล้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“oh! I’m so sorry, are you okay?”ฟิญรีบเข้าไปประคองฟางให้ลุกขึ้นมาแล้วต้องตกตะลึง

เมื่อเห็นคนที่เธอประคองนั้นไม่ใช่ใคร

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ ฟางขอตัวก่อนนะคะคุณหนู"ฟางรีบพูดก่อนที่จะเดินหนีฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวก่อนสิ"ฟิญที่มัวแต่ตกใจเมื่อเห็นฟางก็รีบร้องเรียกไม่ให้ฟางไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญมาทำอะไรที่นี่น่ะทำไมไม่ไปเรียน”เสียงของป๊อปปี้ที่ซื้อทาโก้กับสมิธที่ตรงหัวมุมหันมาเห็น

ฟิญประคองใครคนหนึ่งอยู่ก็รีบตะโกนทำให้ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี่เธอจะไปไหนน่ะกลับมานะ”ฟิญตกรีบร้องเรียกฟางที่รีบดึงมือเอี๊ยงหนีฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้เห็นลูกสาวตัวเองวิ่งตามคู่สามีภรรยาก็รียวิ่งมาดักด้านหน้าด้วยความเร็ว

กับสมิธแล้วต้องอึ้งเมื่อเห็นว่าฟิญกำลังวิ่งตามใคร ฟางกับเอี๊ยง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางขอตัวก่อนนะคะ”ฟางรีบหลบสายตาที่เย็นชาของป๊อปปี้แล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม เดี๋ยวนี้กลายเป็นคุณนายนิวยอร์คเกอร์แล้วหยิ่งไม่คิดจะคุยกับคนไทยด้วยกันงั้น

หรอ”ป๊อปปี้พูดประชด

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้มีเจตนานะคะ แต่ฟางต้องรีบไปที่รถไฟเพราะรถไฟที่จะกลับนิวยอร์คะหมดต่างหากล่ะ

ฟางมาที่นี่เพราะแค่มาส่งสามีฟางมาหาหมอเท่านั้น”ฟางพูดแล้วรีบคล้องแขนเอี๊ยงเอาไว้แน่นจน

เอี๊ยงรู้สึกได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาแสดงความเป็นเจ้าของให้ชั้นรับรู้หรอกนะ เพราะชั้นก็ไม่ได้อยากจะรู้เรื่องของเธอมาก

หรอกแค่เจอนี่ถือเป็นโชคร้ายมากพอแล้ว หึ ที่ท้องอยู่เนี่ยแน่ใจนะว่าลูกของเธอกับสามีไม่ใช่ลูก

ของหลานชั้น”ป๊อปปี้พูดประชด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูดพล่อยๆนะ”เอี๊ยงรีว่าแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้หมดทุกอย่างล่ะรู้ถึงปูมหลังว่าผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียนายคนนี้เค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวแค่ไหน

ได้สามีรวยปุ๊บก็หลงลืมครอบครัวตัวเองที่ไทยปั๊บ ผู้หญิงแบบเธอมันไม่สามารถเป็นแม่ใครดีๆได้

หรอก”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางตบหน้าป๊อปปี้หัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดกล่าวหาชั้นสักที ชั้นจะเป็นแม่ที่ดีหรือไม่มันก็เรื่องของชั้น นี่มันชีวิต มันครอบครัวของชั้น

เราต่างคนต่างอยู่กันแล้วก็เลิกยุ่งกันเถอะค่ะ”ฟางพูดแล้วรีบดึงเอี๊ยงเพื่อเดินนีป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งกับเธออีกแล้ว ยัยผู้หญิงใจร้าย”ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังด้วยความเสียใจลึกๆ

โดยไม่รู้เลยว่าฟางเองก็ร้องไห้ออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้นก่อนที่ฟางจะขึ้นแท้กซี่ไปโดยที่เอี๊ยงกอด

ปลอบฟางแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอี๊ยง ก่อนที่จะมาเปิดร้านที่นี่ ฟางอยากกลับเมืองไทยให้ฟางกลับไปคลอดที่โน่นนะฟางไม่อยาก

เจอเค้าที่นี่”ฟางพูดขอร้องสามีทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

โถ คนเรา อุตส่าห์เจอเค้าก็ยังไม่วายปากร้ายอีก งี้ล่ะพระเอกเราชอบกินหญ้า ดราม่าที่1

 

 

ให้งอนกันไปงอนกันหลายรอบละ เดี๋ยวตอนหน้าจะส่งคิวปิดมาช่วยคู่นี้ละจ้าาา

 

 

ส่วนนางเอกเราจะเอาคืนไงก็ต้องติดตาม 

 

 

โทษทีน้า ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างมาอัพเลย แต่ตอนนี้มาอัพแล้วน้าาาาาา