เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จบออกมาแล้วนี่เธอไม่คิดจะหางานทำรึไงห้ะยัยแสบ เอาแต่นั่งกินนอนกินแบบนี้ระวังเถอะอ้วน

เป็นหมูแล้วหาแฟนไม่ได้ ไม่มีใครเอา”เขื่อนบ่นเมื่อเดินเข้ามาในบ้านของหวายแล้วเห็นเฟย์นอนดู

ทีวีพร้อมกับกินป๊อปคอร์นไม่ยอมออกไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ไปแต่ละที่ก็เจอพวกชีกอ พึ่งจบมาค่อยๆหางานไปดีกว่าน่า ชั้นไม่รีบๆเพราะยังไงเวลา

ที่ชั้นกับแม่เดือดร้อนก็มีนายไงมาดูแล”เฟย์พูดแล้วยิ้มแป้นก่อนจะดูหนังต่อ

 

 

 

 

 

“นี่เป็นเมียชั้นรึไงต้องคอยให้ชั้นตามเอาใจเธอ”เขื่อนเหวอก่อนจะพูดประชดเฟย์เบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าไม่ใช่เมียย่ะนายอยากจะอาสามาดูแลแม่ชั้นกับสถานภาพทางบ้านชั้นเองทำไมล่ะ อยากจะรับ

ผิดชอบก็รับผิดชอบให้หมดทุกอย่างไง สงสัยอะไรไม่ทราบยะ”เฟย์พูดแล้วลุกขึ้นนั่งข้างๆเขื่อนดีๆ

แล้วปาป๊อปคอร์นใส่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้างานมันหายากนักก็ไปทำงานกับเอี๊ยงกับฟางสิ ช่วงนี้เห็นว่ากำลังจะเตรียมทำธุรกิจร้านอาหาร

ที่เป็นร้านของพวกนั้นที่อเมริกามาขยายสาขาที่ไทยนี่ เธอก็ไปช่วยฟางก็ได้”เขื่อนพูดแนะแล้ว

คิดถึงฟางและเอี๊ยงที่พึ่งกลับมาจากอเมริกาเมื่อเดือนก่อนพร้อมกับอุ้มหลานสาวของเขาวัย5เดือน

กลับมาด้วย เพื่อจะเริ่มกิจการร้านอาหารสาขาเมืองไทยหลังจากเปิดร้านที่แมนฮัตตันและฟางได้

เป็นเจ้าของบล้อกทำอาหารไทยที่มีชาวต่างขาติติดตามเป็นจำนวนมากอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ รายนั้นได้สามีรวยไปแล้ว คงจะแอบสมน้ำหน้าชั้นอยู่แน่ๆเพราะเมื่อก่อนั้นไปว่ายัยนั่น

ไปเยอะเหมือนกัน”เฟย์ว่าแล้วพลางถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่ ติดมากไปได้ฟางเค้าไม่บ้ามานั่งคิดเล็กคิดน้อยแบบเธอนะและอีกอย่างช่วงนี้ฟางก็ยุ่งกับการ

เลี้ยงน้องเฟิร์สด้วย”เขื่อนพูดแล้วคิดถึงฟางและเอี๊ยงที่กำลังยุ่งกับการขยายสาขาร้านอาหารที่

อเมริกามาทำที่ไทยโดยกำลังมองหาพื้นที่ตรงดาดฟ้าโรงแรมหรูเพื่อทำร้านอยู่นั้นฟางเองยังต้อง

เลี้ยงลูกสาววัย5เดือนอีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เหมือนเคยได้ยินหมอปั้นจั่นบอกว่าเด็กหน้าตาไม่เหมือนพ่อนี่ หึ พ่อเด็กคงภูมิใจที่ยัยนั่นหา

สามีใหม่ที่ทั้งหล่อ รวยแสนดีจับได้อยู่หมัด แล้วนี่ได้บอกโทโมะรึยังล่ะ”เฟย์อดที่จะว่าถึงอดีตของ

ฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นมันเรื่องอดีตของเค้าเธอจะขุดคุ้ยทำไมล่ะยัยตัวดี นั่นพี่เรานะ”เขื่อนว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่เคยเห็นว่ายัยนั่นเป็นพี่ พี่บ้าอะไรไม่เคยกลับมาดูดำดูดีพวกเราทั้งที่ตัวเองได้ดิบได้ดีไป

แล้ว เหอะ”เฟย์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านั่นมันคือสิ่งที่เราไม่พอใจพี่ก็ขอโทษด้วย เพราะพี่มัวแต่วิ่งวุ่นบินไปกลับนิวยอร์ก กรุงเทพ

ตลอด ไหนะต้องเลี้ยงน้องเฟิร์สอีก แต่ค่ารักษาพยาบาลและค่าเทอมของเรายังไงซะพี่ก็ฝากเขื่อน

ทั้งหมดแล้วนี่”ฟางที่ได้ยินเฟย์โวยวายก็เดินเข้ามาพูดให้เฟย์เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทั้งหมดที่นายมาดูแลชั้นกับแม่เพราะว่าฟางฝากมางั้นหรอ ทำไมนายไม่บอกชั้น”เฟย์หน้าแดง

ซ่านเสียหน้าที่ปล่อยไก่ว่าฟางไปก็รีบหันไปว่าเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เธอไม่ถามนี่ เอ้า จะไปไหนน่ะ นี่งอนงั้นหรอ ฟางอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปง้อยัยแสบก่อน”เขื่อน

พูดก่อนจะต้องตกใจเมื่อเฟย์วิ่งขึ้นไปบนห้องงอนเขื่อนไปแล้วก่อนที่เขื่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปง้อเฟย์

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยังเหมือนเดิมเลย”ฟางมองไปรอบๆบ้านแล้วนั่งลงที่โซฟาหน้าที่วีมุมประจำของเธอก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”หวายที่ตื่นจากการนอนกลางวันออกมาเห็นฟางก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ ฟางขอโทษนะคะที่ฟางไม่ได้กลับมาหาเฟย์กับแม่เลย เพราะมัวยุ่งกับงานที่อเมริกา แต่

ตอนนี้ฟางกับเอี๊ยงกำลังหาที่ทำร้านอาหารสาขาเมืองไทยอยู่นะคะ แม่กับเฟย์จะได้สบาย แล้ว

ยัยเฟย์ก็จะได้มีงานทำไม่ต้องถูกพวกชีกอตามตอแบอีก”ฟางวิ่งไปกอดหวายด้วยความคิดถึงก่อน

ที่จะขอโทษหวายแล้วพูดถึงความตั้งใจของเธอที่กลับมาผ่านจากการที่ฝากให้เขื่อนที่ดูแลแม่และ

น้องโดยที่เธอจะคอยถามเขื่อนเสมอๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่เธอรู้เรื่องของชั้นหมดเพราะอีตานี่เป็นสายงั้นหรอ”เฟย์ที่เดินหนีเขื่อนลงมาได้ยินก็พูด

ก่อนจะรีบหันไปบิดหูเขื่อนที่เดินตามตัวเองมาติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าโกรธเขื่อนเลยนะเฟย์ที่พี่ฝากเขื่อนมาดูและเราก็จริง แต่เพราะพี่รู้มาก่อนแล้วต่างหากว่าเขื่อน

อยากดูแลพวกเราอยู่แล้ว เฟย์พี่ขอโทษนะที่หนีหายไปไม่ยอมส่งข่าวมา ตอนนี้พี่พร้อมแล้วนะที่

จะมารับพวกเราทุกคนไปอยู่ที่บ้านใหม่ของพวกเรา แม่ เฟย์ ไปอยู่กับฟางกับเอี๊ยงนะคะ กลับไป

อยู่กันเป็นครอบครัวอีกครั้ง”ฟางพูดแล้วหันไปขอร้องทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เคยเห็นแก่ตัวไม่ดีกับเรามาก่อนนะลูก แถมยังป่วยออดแอดๆกลัวจะเป็นภาระลูกเอา”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ ไปอยู่กับฟางเถอะนะแม่/เอ่อ แต่ว่า”ฟางขอร้องอีกครั้งก่อนที่เฟย์จะรีบขัด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยัยแสบ เลิกตั้งแง่งอนกับพี่เธอได้แล้ว ผมว่าดีเลยนะไปอยู่ด้วยเป็นครอบครัวเวลามีอะไรก็จะได้

ช่วยเหลือกันไง”เขื่อนรีบพูดก่อนที่หวายจะตกลงจนสุดท้ายเฟย์ก็แย้งอะไรแม่กับเขื่อนไม่ได้อยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าคริส ฟิญคิดถึงป้าคริสจังเลยค่ะ”ฟิญที่ลงจากรถแท็กซี่มาก็รีบวิ่งไปกอดคริสที่กำลังนั่งคุยอยู่

กับแอนในบ้านของป๊อปปี้ ที่คริสมาดูแลช่วงที่ไม่อยู่เมืองไทยทันที

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วหลานคนนี้ ขี้อ้อนเหมือนเดิมนะเรา ป๊อปแล้วนี่ทำไมไม่ให้คนรถไปรับล่ะจะนั่งรถมา

ทำไม”คริสพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากจะเซอรไพร์ทุกคนไงครับ ยัยตัวแสบเนี่ย บ่นคิดถึงพี่คริสตลดเลยนะครับ”ป๊อปปี้ยิ้มแล้ว

เดินเข้ามาทักทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแก้วล่ะป๊อป แก้วไม่มาด้วยหรอ”แอนที่นั่งข้างๆคริสยิ้มก่อนะชะเง้อมองหาลูกสาวตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่”แก้วที่แอบอยู่ด้านหลังวิ่งเข้ามากอดแอนด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปอยู่ที่โน่นเป็นปีกลับมานี่สาวกว่าเดิมเลยนะเนี่ย”แอนยิ้มพลางกอดและหอมลูกสาวด้วยความ

คิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณแม่”สมิธที่เดินเก้ๆกังเข้ามาทักแอนทำให้ทุกคนเหวอก่อนจะมองไปทางแก้วและ

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่คือสมิธครับ เป็นแฟนของแก้วเค้าครับสมิธเค้าเป็นรุ่นพี่ของแก้วที่เรียนด้วยกันและยังเป็น

ญาติห่างๆของธีร์เพื่อนผมที่บอสตันครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ ลูกสาวของชั้นเค้าเคยแต่งงานมาก่อนนะคะ”แอนตกใจเล็กน้อยก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องนั้นผมรู้ดีครับแต่แก้วเค้าก็หย่าไปแล้วเท่ากับผมเองก็มีโอกาสที่จะจีบแก้ว แก้วเองก็มีโอกาส

ที่จะเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่หรอครับ ส่วนเรื่องของน้องกอล์ฟผมเองก็รักเด็กและไม่ได้รังเกียจอะไรเรื่องผู้

หญิงที่แต่งงานแล้วเพราะที่โน่นเค้าให้อิสระไม่ไม่ได้ถือเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ผมสัญญานะครับว่าผม

จะดูแลแก้วเป็นอย่างดี”สมิธพูดแล้วกุมมือแก้วไว้เพื่อยืนยันให้ทุกคนเชื่อในความรู้สึกของเขาที่มี

ต่อแก้วจนแก้วหน้าแดงจัดแล้วยิ้มให้แฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าลูกชั้นว่ายังไงชั้นก็ว่าตาม แก้ว ถ้าน้องกอล์ฟหายแล้วพาน้องกลับกลับมาอยู่เมืองไทยนะลูก

แม่อยากเล่นกับหลาน”แอนพูดก่อนที่คนอื่นๆจะนั่งคุยกันแล้วคริสกับแอนก็แยกออกมาข้างนอก

เพื่อพูดคุยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้วก็เริ่มต้นใหม่ไปแล้ว แต่ลูกของยัยแก้วยังไงซะก็เป็นหลานของเธอด้วยเธอจะมาเล่นกับ

หลานก็ได้นะ”แอนพูดกับคริส

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคนเริ่มต้นใหม่มีชีวิตที่ดีขึ้นกันหมด แต่ทำไมนะลูกชายตัวดีชั้นถึงเป็นเหมือนเดิม”คริสพูด

พลางถอนหายใจเมื่อคิดถึงโทโมะตั้งแต่หย่ากับแก้วก็ทำตัวเถลไถลไม่สนใจอะไรทั้งนั้นก็เหนื่อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเครียดไปเลยนะครับพี่คริสผมกลับมาแล้วเดี๋ยวทั้งงานธุรกิจทั้งเรื่องโทโมะไว้เป็นหน้าพี่ของ

ผมจัดการเอง”ป๊อปปี้เดินมาได้ยินเข้าก็พูดขึ้นแล้วแตะลงที่ไหล่ของคริส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ป๊อปกกลับมาแล้ว”ขนมจีนลงมาจากชั้นบนเห็นป๊อปปี้ก็วิ่งมากอดป๊อปปี้ต่อหน้าทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าขนมจีนไม่เจอกันตั้งนานสบายดีมั้ยคะ มีแฟนรึยังเอ่ย”ฟิญรีบวิ่งมาแทรกระหว่างขนมจีนที่กอด

พ่อตัวเองก่อนจะรีบกอดขนมจีนแล้วถาม ขนมจีนชักสีหน้าไม่พอใเล็กน้อยก่อนะยิ้มกอดตอบฟิญ

เพราะอยู่ต่อหน้าทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“แหมจะมีได้ไงล้ะ ทุกวันนี้ป้าต้องคอยดูแลธุรกิจและอีกอย่างป้าน่ะพวกรักเดียวใจเดียว”ขนมจีน

พูดแล้วสบตาป๊อปปี้แล้วยิ้มทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วเรื่องโรงแรมใหม่ของเราอ่ะที่เราจะวางแพลนสร้างร้านอาหารบนนั้นเพื่อสร้างจุดขายของ

เราเป็นยังไงหรอขนมจีน”ป๊อปปี้เปลี่ยนประเด็นเรื่องงานทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้เหมือนจะมีร้านอาหารนึงที่ขอมาร่วมหุ้นทำกับเราน่ะป๊อป ดีมากเลยนะที่เรายังไม่ทันต้องหา

ร้านก็มีร้านอาหารมารอร่วมหุ้นกับเรา งั้นพรุ่งนี้ป๊อปไปคุยรายละเอียดกับเค้าสิเพราะขนมจีนก็ไม่รู้

เรื่องอะไรมากหรอกแต่นัดเค้ามาคุยกับเราที่บริษัทเราพรุ่งนี้แล้ว”ขนมจีนรีบพูดรายละเอียดก่อนที่

ป๊อปปี้จะแยกออกมาพักผ่อนบนห้องคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้เธอคงจะลืมชั้นไปแล้วสินะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อคิดถึงร่างบางที่เคยเป็นของเขาเศร้าๆ แต่ชาย

หนุ่มต้องฝืนไว้เพราะรู้ว่าตอนนี้ฟางมีชีวิตใหม่กับคนที่รักไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ไปด้วยไม่ได้หรอเอี๊ยง ให้ฟางไปนั่งรอที่ไหนก็ได้”ฟางหน้างอพูดกับเอี๊ยงที่ขับรถมาจอด

หน้าบริษัทของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะงอนทำไมล่ะฟางตอนนี้ฟางมีชีวิตใหม่แล้วนะและอีกอย่างเราก็มาทำงานท่องไว้ว่าเรามาเรื่อง

งาน”เอี๊ยงส่ายหน้าขำก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่ายังไงฟางก็ไม่อยากเจอคนที่นี่นิ”ฟางพูดแล้วถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง ตอนนี้เราเดินออกมาจากอดีตแล้วอย่าเอาเรื่องอดีตมาคิดให้เจ็บเลย ชีวิตเราควร

เดินข้างหน้านะ เอาล่ะไปกันเถอะเดี๋ยวคุยงานกับเค้าสาย”เอี๊ยงพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปในบริษัท

พร้อมกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า อย่าซีเรียสสิครับคุณภรรยา ยิ้มๆหน่อยเดี๋ยวไม่สวยนะ”เอี๊ยงเห็นคนในบริษัทซุบซิบนินทา

ฟางเมื่อเห็นฟางเดินจับมือมากับเอี๊ยงก็หันไปยิ้มแล้วพูดให้กำลังใจภรรยาสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จับมือกันตลอดนี่ไม่ทราบว่ากำลังแสดงความรักหวานชื่นรึว่ากลัวภรรยาจะหายไปกับผู้ชายอื่นคะ

คุณเอี๊ยง”ขนมจีนเห็นเอี๊ยงกับฟางอยู่ด้วยกันก็เดินตรงเข้ามาแล้วแขวะฟางด้วยความอิจฉาที่ชีวิต

ฟางได้เจอและเริ่มใหม่กับคนดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความรักของเราหวานกันดีตลอดครับไม่อย่างงั้นคงไม่มีพยานรักแบบน้องเฟิร์สหรอกครับ”เอี๊ยง

ตอบแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พยานรัก แหมไม่ทราบว่าแม่เด็กบอกพ่อของเด็กรึยังคะว่าลกสาวน่ะน่ารักแค่ไหน”ขนมจีนว่า

พลางยิ้มเยาะไปที่ฟางและเอี๊ยง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะบอกทำไมล่ะคะ ของเก่าที่มันไม่ดีไม่จำเป็นต้องกลับไปยุ่งเกี่ยวด้วย พวกอดีตแย่ๆจำเป็นจะ

ต้องกลับไปสาวเรื่องราวทำไม ก็จะมีแต่พวกจิตใจที่คิดด้านลบสกปรกเท่านั้นล่ะค่ะที่คอยแต่จะยุ

เรื่องราวความรักของคู่อื่นให้แตกคอ ไม่แปลกใจเลยนะคะที่ไม่มีคู่”ฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้ว

ตอกกลับใส่ขนมจีนยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

“นังฟางแก/ผมกับภรรยาขอตัวก่อนนะครับพอดีว่าต้องมีธุระหลายที่ที่ต้องจัดการ”ขนมจีนพุ่งจะ

เข้าไปเอาเรื่องเอี๊ยงตัดบทรีบดึงฟางเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

เข้ามาในห้องป๊อปปี้ก็ละสายตาจากเอกสารเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฟางแล้วอึ้งเช่นเดียวกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าผมรู้ว่าร้านอาหารที่จะมาขอร่วมหุ้นกับโรงแรมผมคือพวกคุณผมคงปฎิเสธทันที”ป๊อปปี้เห็นฟาง

จับมือกับเอี๊ยงอยู่ก็ปิดแฟ้มก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะครับคุณป๊อป เจ้าของโรงแรมระดับ5ดาวไฮคลาสกลางใจเมืองอย่างคุณถึงมีอคติกับผม

ล่ะครับ ร้านของผมใครๆก็ต้องการให้ไปเปิดที่โรงแรมพวกเค้าทั้งนั้น”เอี๊ยงนิ่งก่อนจะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีความจำเป็นที่โรงแรมของผมจะต้องพึ่งใบบุญบารมีของใคร พวกเราสร้างกิจการของพวกเรา

ให้เติบโตได้ขนาดนี้เพราะน้ำมือพวกเราเองไม่จำเป็นต้องพึ่งใคร”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วมองไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกันเถอะค่ะที่รัก ในเมื่อเจ้าของเค้าไม่อยากจะร่วมธุรกิจกับเรา เรากลับไปคุยงานกับคุณขายดี

กว่าเพราะรายนั้นเค้าคงอยากได้ร้านของเรามากกว่าเค้า”ฟางเกาะแขนเอี๊ยงก่อนจะพูดแล้วไม่

สนใจป๊อปปี้พยายามดึงเอี๊ยงให้กลับ

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงี้มั้ยครับคุณป๊อป คืนพรุ่งนี้ผมขอเชิญคุณป๊อปและครอบครัวมาทานมื้อค่ำที่บ้านของผม

คุณป๊อปจะได้ถือโอกาสชิมอาหารของร้านเราไปในตัวด้วยเลย ถ้าเกิดตรงสเปคคุณป๊อปคุณก็เซ็น

สัญญากับพวกเรา แต่ถ้าไม่ พวกเราก็ปิดจ๊อบไม่ร่วมงานกัน ดีมั้ยครับ ถือว่าเป็นการสร้างสาย

สัมพันธ์ใหม่อีกด้วย”เอี๊ยงขืนตัวเองไม่ยอมไปกับฟางหันมาต่อรองกับป๊อปปี้ทำให้ฟางเหวอทั้งคู่

 

 

 

 

 

“ก็ได้ครับ แล้วแต่คุณเอี๊ยง”ป๊อปปี้นิ่งคิดสักพักก่อนจะตอบตกลง

 

 

 

 

 

 

บังเอิ๊ญ บังเอิ๊ญจังที่ะได้ร่วมงานกัน เอ๊ะ แล้วแบบนี้เเง่งอนกันแบบนี้จะลงเอยมั้ยหนอออ

 

 

 

รึต้องให้พวกกามเทพมาเป็นกาวใจให้ทั้งคู่น้อออ