เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันจะมีสักวันมั้ยที่แกจะอยู่ติดกับบ้าน อยู่กับชั้นทั้งวันเนี่ยนังเฟย์”หวายที่นั่งดูทีวีอยู่หันไปมอง
เฟย์ที่แต่งตัวเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้มีนัดบอดน่ะแม่เดี๋ยวเฟย์ไปเป็นเพื่อนเอพริลมันไม่ทัน”เฟย์พูดพลางยืนหวีผมไม่สนใจหวาย
 
 
 
 
 
“เออ ไอ้เรื่องผู้ชายน่ะ รักนวลสงวนตัวหน่อยได้มั้ยเค้าจะได้มองว่ามีค่ามีอะไรน่าค้นหากว่านี้ไม่ใช่
ว่าดีแต่เที่ยวกลางคืนให้ท่าผู้ชายไปวันๆแบบนี้น่ะ”หวายเห็นเฟย์แล้วคิดถึงตัวเองวัยสาวก็อดเตือน
ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงชั้นจะแรดนะแม่แต่ชั้นก็ไม่สำส่อนแล้วกันน่า จะนอนกับใครทั้งทีก็ขอให้หล่ให้รวยหาเลี้ยงเรา
ได้สบายไปทั้งชีวิตแล้วกัน ไม่เหมือนแม่”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ หวายลุกขึ้นมาตบหน้าเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเตือนแกเพราะชั้นไม่อยากให้แกพลาดแบบชั้น ช่วยทำตัวให้มีประโยชน์ หัดเอาอย่างพี่แกบ้าง
เถอะ ที่เค้าทำงานหาเงินมาใช้หนี้งกๆ”หวายโมโหกับท่าทีร้ายกาจอย่างเฟย์ก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องสอนชั้นหรอกแม่ ชั้นเป็นแบบนี้ก็เป็นเหมือนแม่นั่นล่ะ อ้อ ที่บอกว่าเอาอย่างพี่นี่แบบไหน
ล่ะ เอาแบบยอมไปเป็นนางบำเรอเศรษฐีอย่างงั้นน่ะหรอ”เฟย์ว่าแล้วพูดจาดูถูกถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยย ชั้นรำคาญแกเหลือเกินนังลูกไม่รักดี จะไปไหนก็ไป”หวายพูดก่อนที่จะตวาดไล่เฟย์ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่เป็นลูกอกตัญญูจริงๆเลยนะ”เมื่อออกมานอกบ้านเฟย์ก็ชะงักเมื่อเห็นเขื่อนกอดอกพิงรั้วบ้าน
ตัวเองว่าเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายมาที่นี่ได้ไงน่ะ ไสหัวไปนะ”เฟย์เห็นหน้าเขื่อนก็รีบไล่ชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ถ้าไม่ติดว่ามาทำธุระชั้นก็ไม่มาแถวนี้หรอกน่า เสียลุคชั้นหมดเหมือนกัน เอ้า มองอะไรล่ะห้ะ
หลีกๆเกะกะ”เขื่อนว่าก่อนที่จะผลักเฟย์ไปพ้นทางเบาๆแล้วเดินเข้ามาในบ้านของเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอนั่นมาทำอะไรที่บ้านเรานะ”เฟย์มองตามเขื่อนด้วยความสงสัยก่อนที่จะรีบย่องเข้าไปแอบดู
เขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นมาดูแลเธอแทนฟางนะ เพราะว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ป๊อปปี้เค้าจะรับฟางเข้าทำงานที่บริษัท
ของมันแล้วนะเพื่อจะได้ให้ฟางเริ่มหาเงินมาใช้หนี้เธอไม่ต้องห่วงลูกเธอนะ”เขื่อนพูดพลางจัดยา
ให้กับหวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นฝากขอบคุณป๊อปปี้มากนะที่ยังเมตตายัยฟาง”หวายซึ้งใจรีบพูดขอบคุณทันที
 
 
 
 
 
 
 
“หึ นอกจากจะเป็นนางบำเรอเศรษฐีแล้วยังไม่พอยังดูเศรษฐีนั่นเอ็นดูหางานให้นังฟางเลยหรอ
ชีวิตมันจะดีไปแล้วนะ”เฟย์ที่แอบฟังจากทางหน้าต่างชั้นล่างก็พูดออกมาด้วยความอิจฉาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเช้าจังเลยนะคะ”ฟางที่เตรียมอาหารเช้าสำหรับพวกป๊อปปี้อยู่ต้องหันไปตามเสียงของขนมจีน
ที่เดินลงมาทักทาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นคนตื่นเช้าตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ เอ๊ะ แล้วนี่มือคุณขนมจีนไปโดนอะไรมาหรอคะ”ฟางยิ้ม
แล้วตอบ พลันสายตาหันไปเห็นมือของขนมจีนที่ถูกพันผ้าพันแผลไว้
 
 
 
 
 
 
 
“แผลนิดหน่อยน่ะค่ะ ไกลหัวใจก็แค่พวกเศษแก้วเล็กๆบาดมือน่ะค่ะไม่เจ็บเท่าไหร่”ขนมจีนพูด
 
 
 
 
 
 
“ผ้าพันแผลเก่าแล้วงั้นเดี๋ยวฟางทำแผลให้ใหม่นะคะ”ฟางพูดด้วยความหวังดี
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องล่ะค่ะ”ขนมจีนรีบชักมือกลับก่อนจะยิ้มหวานให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ดีจังเลยนะคะ เป็นลูกหนี้ของป๊อปปี้เค้าได้มาทำงานที่บ้านนี้เพื่อขัดดอกแบบนี้ แถมป๊อปปี้ก็
เอ็นดูซะด้วย ชั้นไม่แปลกเลยค่ะที่ฟางจะเล่นด้วยกับป๊อปเค้า เพราะป๊อปปี้ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งมี
เสน่ห์มากขึ้นใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงเสน่ห์ของเค้า ใช่มั้ยคะคุณฟาง”ขนมจีนพูดนิ่งๆแล้วมองหน้า
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ฟางไม่เคยคิดอย่างงั้นนะคะ ฟางไม่เคยหลงเสน่ห์เค้าเหมือนกับคนอื่นๆ มาที่นี่ฟางก็ทำตาม
หน้าที่ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆนะคะ ฟางรู้ตัวดีค่ะว่าฟางคือใคร”ฟางนิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
”หรอคะ ดีค่ะที่รู้ตัวเอง”ขนมจีนยิ้มนิดนึงก่อนจะกอดอกแล้วมองหน้าฟางนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ทำไมยังแต่งตัวแบบนี้อีก ไปเปลี่ยนชุดสิ จะได้เข้าบริษัทกับชั้น”ป๊อปปี้เห็นฟางไม่เปลี่ยนชุด
ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะคุณพ่ นี่ตกลงคุณพ่อจะเอายัยนี่ไปทำงานที่บริษัทคุณพ่อจริงๆหรอคะ ฟิญไม่ยอมนะ
อะไรกันเอกันที่บ้านไม่พอจะไปเจอกันที่บริษัทอีก ฟิญไม่ยอมๆๆ”ฟิญเดินลงมาจากชั้นบนแล้วรีบ
โวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟิญ อย่างอแงกับคุณพ่อแบบนี้สิจ้ะ ที่คุณพ่อทำเค้าอาจะมีเหตุผล เราก็รู้ไม่ใช่หรอว่าเวลาว่างคุณ
พ่อเค้าชอบทำบุญอยู่”ขนมจีนเดินเข้าไปแตะไหล่ฟิญแล้วพูดขึ้นพลางเหล่ไปทางฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่แล้วกัน มากินข้าวจะได้ไปโรงเรียน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ป้าหนมีนคะเราไปกินข้าวเช้าที่สวนเถอะค่ะ ฟิญอยู่นี่แล้วไม่ค่อยอยากกินสักเท่าไหร่”ฟิญพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะเอาช้อคโกแลตให้เรากินก่อนไปโรงเรียนเนาะ”ขนมจีนยิ้มหวานแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าหนมจีนของฟิญน่ารักที่สุดเลยค่ะ ทั้งสวยทั้งดีเหมือนแม่หนมหวานเลย”ฟิญพูดแล้วยิ้มแป้น
ก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกกับขนมจีน ฟางมองภาพนั้นแล้วซึมลงไปและพลางถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ถอนหายใจทีนึงมันก็เป็นเวลาเดินไปเปลี่ยนชุดได้นะ ชักช้าอะไรล่ะรึอยากหั้นเปลี่ยน”ป๊อปปี้ที่ดื่ม
กาแฟเสร็จและยังเห็นฟางเศร้าก็รีบพูดขู่ก่อนที่ฟางจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามป๊อปปี้ขึ้นรถเพื่อไป
ที่บริษัททันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วคุณจะให้ชั้นทำงานในตำแหน่งอะไรหรอคะ”ฟางเดินป๊อปปี้เข้ามาในห้องทำงานแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“ไหนๆก็ดูแลชั้นที่บ้านแล้ว งั้นก็มาดูแลชั้นที่ทำงานด้วยเลยสิจะได้คุ้มค่าแรง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
กรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่คุณ อยากถูกเป็นขี้ปากของพนักงานที่นี่รึไง”ฟางตกใจแล้วรีบพูดดุป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“พนักงานที่นี่ไม่มีใครรู้หรอกน่าว่าเธออยู่ที่บ้านชั้น อย่าร้อนตัวไปหน่อยเลยน่า อ่ะนี่ เอกสารเอาไป
ทำความเข้าใจซะ แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายเธอต้องเข้าประชุมกับชั้นอีก”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ฟางจะถอน
หายใจแล้วขนกองเอกสารทั้งหมดมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองที่อยู่หน้าห้องของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟาง ผมอยากทานกาแฟ”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นผ่านโทรศัพท์ไร้สายที่ต่อตรงเข้ามาในห้อง
ทำงานของชายหนุ่มทำให้ฟางกดรับก่อนที่จะลุกไปชงกาแฟแล้วกลับมานั่งอ่านเอกสารงานต่างๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟาง ผมอยากได้เอกสารสรุปงบ”ป๊อปปี้โทรหาฟางอีกครั้งทำให้ฟางต้องรีบลุกขึ้นแล้วไปหา
เอกสารที่ตู้เอกสารด้านหลังมาให้ป๊อปปี้ในห้องก่อนที่จะกลับมานั่งที่นั่งตามเดิมเพื่อทำงานต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางผมอยากทานมาการองที่ร้านด้านล่าง”
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเอาหนังสือไปให้พี่วิชัยฝ่ายบัญชีหน่อย”
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเข้ามาเอาเอกสารนี้ลงไปให้ประชาสัมพันธ์ด้วย”แต่แล้วป๊อปปี้ก็โทรเข้ามาสั่งงานฟางอีก
ครั้งและอีกหลายครั้งจนฟางต้องวิ่งวุ่นจัดการงานทุกอย่างให้ป๊อปปี้ไปทั่วบริษัทเดินเข้ามาให้ห้อง
ป๊อปปี้อีกครั้งที่ถูกสั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณแกล้งชั้นใช่มั้ย”ฟางที่หอบหายใจหลังจากวิ่งมาจากชั้นล่างเพื่อซื้อช้อคโกแลตให้ป๊อปปี้ก็รีบ
ว่าชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคุณ เลขาที่ดีต้องทำตามที่เจ้านายสั่งสิผมจะไปแกล้งคุณเพื่ออะไรกันล่ะ เลขา
ค่าตัว10ล้านต้องทำได้ทุกอย่าง นี่ดีแค่ไหนที่ผมไม่สั่งให้คุณเปลี่ยนหลอดไฟในห้องผมด้วย
น่ะ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ/โอ๊ะ ถึงเวลาประชุม เลขาที่ดีไม่ควรเข้าประชุมสายนะครับ”ฟางอ้าปากจะว่าชายหนุ่มแต่
ป๊อปปี้รีบยกมือเชิงสั่งห้ามให้เธอเถียงพร้อมกับยิ้มกวนๆใส่ฟางแล้วเดินนำเข้าไปประชุมช่วงบ่าย
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เมื่อยจัง”ฟางที่กลับจากประชุมเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองพลางทุบขาเบาๆเพื่อนวด
ก่อนที่จะมองกองเอกสารที่เธอยังอ่านไม่ถึงครึ่งแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกงานแล้วแต่เรายังอ่านเอกสารพวกนี้ไม่เสร็จเลย ทำไงดีเนี่ย”ฟางบ่นอุบเมื่อมองไปทั่วชั้น
ทำงานพบว่าพนักงานคนอื่นๆทยอยกลับบ้านกันหมดแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางเข้ามาในห้องผมด่วน”ยังไม่ทันที่ฟางจะเริ่มอ่านกองเอกสารที่เหลืออยู่ป๊อปปี้ก็โทรศัพท์
เข้ามาหาฟางทำให้ความอดทนของฟางถึงขีดสุดพุ่งเข้าไปในห้องทำงานของป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณจะแกล้งชั้นไปถึงไหน ทั้งวันนี้ชั้นวิ่งวุ่นทั้งวันแล้วนะ ไหนที่ชั้นยังอ่านเอกสารงานที่คุณให้
ชั้นทำความเข้าใจไม่เสร็จเลยนะคุณก็โทรเรียกชั้นไปทำโน่นทำนี่บ้างล่ะ ไหนจะให้เอาต้นไม้หน้า
ห้องมาไว้ในห้องอีก คุณเลิกแกล้งชั้นเถอะค่ะ”ฟางเข้ามาในห้องแล้วโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อายุยังน้อยทำตัวบ่นเป็นคนแก่ทำไมกันล่ะคุณ หัดออกกำลังกายหน่อยสิ เวลาอายุมากไปจะได้มี
แรงผมเปล่าแกล้งคุณซะหน่อย ผมอยากให้คุณออกกำลังขยับร่างกายบ้าง เอ รึว่าคุณจะไม่ชอบที่
ออกกำลังแบบนี้ แต่ชอบออกกำลังกายกับผมบนเตียงแบบไม่มีเสื้อผ้าติดตัวงั้นสิ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์
แล้วเดินเข้ามาใกล้
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณ อย่าทำอะไรบ้าๆที่นี่นะ”ฟางตกใจรีบถอยห่างแต่ป๊อปปี้กลับรวบเธอไปกอด
แนบอกกว้างของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรหรอที่บ้าๆล่ะ บอกมาสิ หืม”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะอุ้มฟางมานั่งที่โซฟาแล้วตัวเอง
คลอเคลียฟางไม่ห่างจนฟางขนลุกซู่
 
 
 
 
 
“คุณนี่มันที่ทำงานนะ แล้วชั้นก็ยังทำงานไม่เสร็จอีกด้วย”ฟางพยายามขืนตัวแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ไหนๆมันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า รีบทำๆตรงนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวก็สบาย”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วแล้วพูดข้างหู
ฟางยิ่งทำให้ร่างบางหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่านะ นี่แน่ะๆๆๆ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะขืนตัวชายหนุ่มแล้วทุบตีไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลย เลิกโวยวายสักทีเถอะ เดี๋ยวผมก็ปล้ำจริงๆหรอก อยู่เฉยๆ”ป๊อปปี้ร้องโอดโอยก่อนที่จะ
รวบข้อมือบาง2ข้างไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง แล้วควักเอายานวดแบบเจลออกมากกระเป๋ากางเกง
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะคุณ อย่าเลยเดี๋ยวชั้นทาเองได้ค่ะ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้คุกเข่าจะทายานวดที่ขาเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้คุณเหนื่อยมาทั้งวันเพราะเจ้านายอย่างผมแล้ว ให้ผมดูแลเลขาของผมหน่อยเถอะ คุณจะได้
ไม่เอาผมไปนินทาให้พนักงานคนอื่นฟังว่าผมเป็นเจ้านายบ้าอำนาจใช้งานคุณทั้งวันทั้งคืน”ป๊อปปี้
พูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าชายหนุ่มจะสนใจเธอแบบนี้ก็หน้าแดงยอมให้ป๊อปปี้เอายานวดมานวดขา
ให้เธอโดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้เองนั้นก็แอบยิ้มออกมาเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
โทษทีน้าที่หายไปนาน พอดีช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ค่อยสบายอ่าา เห็นถามกันเลยกลับมาอัพ
ก่อนตอนนึง แต่เห็นหายไปกันหมดเลย นึกว่าไม่อยากอ่านฟิคเรื่องนี้แล้วซะอีก