เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กะ กรี๊ดดดดด นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย”เฟย์ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องร้องเมื่อตัวเองรู้สึกได้ว่าเธอ
กำลังเจ็บหนึบที่หัวก่อนจะลืมตามองทุกอย่างให้ชัดแล้วตกตกใจเมื่อเห็นว่าเธอถูกมัดมือมัดเท้าอยู่
บนเตียงในห้องๆหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“ลืมตาตื่นแล้วงั้นสิ หึๆ”เขื่อนที่สวมชุดไอ้โม่งดำเดินเข้ามาแล้วหัวเราะด้วยเสียงเหี้ยม
 
 
 
 
 
 
 
“กะ แกเป็นใครกัน ทำไมต้องจับชั้นมาไว้ที่นี่ปล่อยชั้นนะ”เฟย์ตกใจก่อนที่จะทำเป็นว่าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นคือใครน่ะหรอ ชั้นก็เป็นโจรไงล่ะ โจรเรียกค่าไถ่”เขื่อนได้ทีสวมรอยรีบเล่นละครฉากใหญ่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โจรเรียกค่าไถ่ จะบ้ารึไงคิดยังไงมาจับชั้น ชั้นไม่ได้รวยสักหน่อย”เฟย์ตกใจรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาโกหก แหมๆ ทั้งกระเป๋า รองเท้า มือถือที่เธอใช้ล้วนแพงๆทั้งนั้น ไหนจะกลุ่มเพื่อนที่
เธอคบอยู่ด้วยอีกล่ะ ไฮโซเซเลปทั้งนั้น ชั้นไม่เชื่อหรอก อย่ามาโกหกเอาตัวรอดเลย”เขื่อนรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ก็บอกว่าจนก็จนไงวะ ไม่มีเงิน นายจับตัวชั้นมาเปล่าประโยชน์แล้วล่ะ เพราะเรียกค่าไถ่ไป
แม่ชั้นก็ไม่มีปัญญาเอาเงินมาไถ่ตัวชั้นหรอก”เฟย์รีบพูดถึงความจริงที่บ้านเธอไม่ได้รวยอย่างที่คน
อื่นเข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ หรอ ไม่มีเงินมาไถ่ตัวก็ไม่เป็นไร ก็เอาไปขายที่ซ่องชายแดนแค่นี้ก็จบ”เขื่อนพูดขู่และหัวเราะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่าเอาชั้นไปขายที่ซ่องชายแดนเลยนะ ชั้นไหว้ล่ะ ให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ชั้นยอมหมดล่ะ ขอ
ล่ะนะอย่าเอาชั้นไปขายเลย”เฟย์ตกใจกลัวก่อนที่จะรีบยกมือพนมมือไหว้ขอร้องเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
“55555 กลัวเป็นด้วยเรอะ ดี ถ้าไม่อยากถูกขายซ่องก็ต้องทำตามคำสั่งชั้น เพราะชั้นเองก็ไม่มี
คนใช้ซะด้วยสิเนี่ยงั้นอยู่ที่นี่คอยเป็นทาสรับใช้ชั้นจนกว่าชั้นจะพอใจแล้วกัน สาว
น้อย55555”เขื่อนหัวเราะขำกับท่าทางเหมือนเด็กของเฟย์ก่อนที่จะรีบขู่แล้วรีบเดินหนีออกไปจาก
ห้องที่ขังเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้านี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”เฟย์ร้องออกมาด้วยความกลัวและหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขำชะมัด หน้ายัยแสบซีดเป็นไก่ต้มซะ”เขื่อนขำกลิ้งออกมากห้องเมื่อคิดถึงเฟย์ที่ยกมือไหว้
ขอร้องเขาถ้าเทียบกับตอนก่อนๆที่ทำตัวอวดดีและพูดจาไม่น่ารักคอยหาเรื่องฟางมาโดยตลอด ดี
ล่ะ เขาจะหาเรื่องแกล้งยัยตัวแสบเพื่อดัดนิสัยไปเลยซะดีกว่า ถือเป็นการแก้แค้นให้ฟางไปในตัว
เลยแล้วกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางช่วยนะคะ”วันต่อมาฟางที่จัดการกับตัวเองเรียบร้อยและสวมชุดของแก้มที่เธอให้ยืมเมื่อ
คืนนี้แล้วเดินเข้ามาช่วยแก้มจัดโต๊ะเตรียมอาหารเช้าให้ป๊อปปี้และฟิญด้วยความคล่องแคล่วไม่มี
อิดออด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีนี่ รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์รู้ซะบ้างว่าอยู่ที่นี่ต้องทำยังไง”ป๊อปปี้เดินลงมาเห็นฟางพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้ต้องทำงานใช้หนี้คุณนี่คะ ชั้นจะเลี่ยงไม่ทำพวกนี้ทำไม”ฟางพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี ถ้าเต็มใจทำก็ดี คุณพ่อขา วันนี้ฟิญปวดหัวไม่ไปเรียนนะคะ”ฟิญพูดก่อนจะรีบเข้าไปอ้อนพ่อตัว
เองทันที
 
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่แก้มว่าคุณหนูขาดเรียนมาเป็นครั้งที่3ของเดือนแล้วนะคะ ทางครูฝ่ายปกครองก็โทรมาเตือน
แล้วรอบนึงแล้วด้วย”แก้มพี่เลี้ยงคนสนิทของฟิญรีบพูดเตือนฟิญทันทีด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พี่แก้ม เป็นแค่ลูกจ้าง อย่ามาสะเออะทำตัวเป็นแม่ฟิญหน่อยเลย ไม่รู้ล่ะค่ะคุณพ่อวันนี้ฟิญอยาก
จะต้อนรับแม่คนนี้เค้าสักหน่อย ผิดรึไง นานทีคุณพ่อจะยอมให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยง อุ้ปส์ ของเล่นใหม่
มาให้ฟิญถ้าคุณพ่ไม่ให้ฟิญจะอาละวาด”ฟิญพูดแล้วจ้องมองไปทางฟางพลางยักคิ้วกวนๆใส่
ทำให้ฟางแอบถอนหายใจแล้วนิ่งไว้กับการกระทำของฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างั้นก็ได้ แต่ว่าเรื่องเรียนพ่อให้เราครั้งนี้ครั้งเดียวนะ เดี๋ยวพ่อจะโทรบอกครูที่โรงเรียนเราว่า
เราออกไปดูงานกับพ่อแล้วกัน เค้าจะได้ให้เรามีสิทธิ์สอบไฟนอลอยู่ ทานข้าวเถอะลูก”ป๊อปปี้พูด
พลางลูบผมลูกสาวด้วยความรักก่อนที่จะหันไปมองที่ฟางทำสายตาเชิงว่าเธอต้องเจอศึกใหญ่ที่
บ้านนี้แน่ ก่อนที่จะทานข้าวต่อกับลูกสาวนเสร็จแล้วเขาก็ใช้ให้ฟางหอบเอกสารกองโตไปไว้ที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่น่าเชื่อเห็นตัวเล็กแบบนี้จะแรงเยอะขนาดนี้ งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายถ้าว่างก็ช่วยคนสวนยกกระถาง
ต้นไม้มาเตรียมลงต้นไม้ใหม่ด้วยแล้วกันนะ ยัยลูกหนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเยาะใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ ชั้นอยากจะเตือนอะไรคุณหน่อย คุณไม่ควรจะตามใจลูกของคุณแบบนี้นะ มันจะทำให้เค้า
เคยตัวจนเสียนิสัยได้”ฟางที่สังเกตพฤติกรรมของฟิญตั้งแต่เจอกันก็เตือนป๊อปปี้ด้วยความหวังดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสอน เด็กอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ชั้นกับลูกทำอะไรตามที่เธอสั่ง รู้ไว้ซะว่าเธอเป็นแค่
ลูกหนี้ขัดดอกไม่ใช่เมีย เอ๊ะ รึว่าอยากจะเป็นเมียชั้นล่ะเหมือนกับแม่ของเธอที่เอาตัวเข้ามาเสนอ
ให้กับชั้นอยากจะได้สมบัติของชั้นจนตัวสั่นล่ะหืม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มยั่วแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้ฟาง
จนฟางถอยหนี
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณคิดได้แต่เรื่องพวกนี้จริงๆหรอเนี่ย โลกแคบที่สุด”ฟางนิ่วหน้าแล้วว่าป๊อปปี้เบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะแม่เธอนั่นล่ะที่สอนให้ชั้นเป็นแบบนี้ ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีหน่อยเลย แม่กับลูกยังไงนิสัย
ก็เหมือนกันไม่มีผิด อยู่บ้านดูแลลูกชั้นดีๆล่ะถ้าชั้นรู้ว่าลูกชั้นโดนเธอขัดใจเธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้รีบว่า
ก่อนที่จะขับรถออกไปจากบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางรีบหันไปตามเสียงที่ดังมากในบ้านก่อนจะรีบวิ่งไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูคะ พอเถอะค่ะ อย่าพังข้าวของแบบนี้เลย”เมื่อฟางเข้ามาในบ้านก็พบว่าแก้มและคนใช้
หญิง2คนพยายามร้องห้ามฟิญไม่ให้ขว้างปาข้าวของในบ้าน ฟางหันไปมองฟิญที่พึ่งขว้างแจกัน
ดอกไม้ลงกับพื้นแตกกระจายแล้วกำลังจะหยิบตุ๊กกระตากระเบื้องแต่งบ้านปาลงพื้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำแบบนี้สิคะคุณหนู อย่าปาข้าวของพวกนี้เลยนะคะ”ฟางนิ่งและพยายามพูดกับฟิญดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสั่งชั้น นี่มันข้าวของของพ่อชั้น ชั้นจะทำอะไรก็ได้”ฟิญพูดอย่างไม่แยแส
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูคะ เราไปเล่นอุคุเลเล่ที่คุณหนุชอบเถอะค่ะอย่าทำแบบนี้เลย”แก้มพยายามชวนฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ วันนี้ชั้นตื่นนอนมาแล้วต้องเจอหน้ายัยนี่ก็น่ารำคาญพออยู่แล้ว เมื่อกี้ชั้นยังเห็นมารยาที่ยัยนี่
ออดอ้อนพ่อชั้นอีกน่ะ ชั้นยิ่งโมโห”ฟิญพูดแล้วปาตุ๊กตากระเบื้องทิ้งก่อนที่จะหยิบแจกันปาใบต่อ
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะค่ะ อย่าพังข้าวของแบบนี้เลย สงสารคนใช้ในบ้านบ้างเถอะค่ะคุณหนู”ฟางรีบคว้าข้อมือ
ฟิญเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาสั่งชั้น ชั้นเป็นเจ้านายชั้นมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้”ฟิญรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำแบบนี้ไปทำไมกันล่ะคะ พังข้าวของแบบนี้ทำไม”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“คือเวลาที่คุณหนูไม่พอใจอะไรก็จะชอบขว้างปาข้าวของค่ะ คุณป๊อปเลยต้องซื้อของแต่งบ้านใหม่
ทุกเดือนตลอด”แก้มกระซิบบอกฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันพังก็ซื้อใหม่แค่นี้พ่อชั้นไม่ล่มจมหรอก”ฟิญพูดอย่างไม่แยแสก่อนที่จะปาข้าวของอย่างสนุก
มือไม่สนใจใครทั้งนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วค่ะคุณหนู เลิกขว้างปาข้าวของแบบนี้เถอะค่ะ ถ้าไม่พอใจอะไรก็พูดกันด้วยเหตุผลดีๆสิ
คะ จะมาพังข้าวของแบบนี้ไปทำไมล่ะคะ”ฟางพูดเชิงดุฟิญทำให้แก้มและคนใช้คนอื่นต่างทึ่งกับ
ตัวของฟางที่กล้าดุฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าชั้นไม่ชอบเธอ เธอเข้ามาในบ้านนี้ได้ต้องไม่ใช่แค่ลูกหนี้ของคุณพ่อธรรมดาๆแน่ๆ นี่
นอกจากจะให้ท่าพี่โทโมะแล้วเธอยังจะมาให้ท่าคุณพ่อ ชั้นเกลียดเธอ เกลียดๆๆๆ”ฟิญพูดก่อนที่
จะกระทืบเท้าโวยวายใส่ฟางอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
 
จังหวะที่ฟิญดิ้นโวยวายเด็กสาวต้องร้องออกมาเมื่อถูกเศษแจกันบาดเข้าที่เท้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วคุณหนู อย่าดิ้นสิคะ พี่แก้มคะไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาก่อนค่ะ”ฟางตกใจรีบเข้าไปดู
อาการฟิญที่ทรุดลงร้องไห้ออกมา ก่อนที่แก้มจะรีบไปหากล่องพยาบาลหลังบ้าเอามาให้ฟางทำ
แผลให้กับฟิญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บ ไม่ต้องมาทำให้ชั้น ชั้นมีพี่แก้มอยู่แล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาเอาใจชั้น”ฟิญพูดด้วยความ
เอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้คุณหนูเองก็ได้ค่ะ ฟางไปช่วยคนอื่นทำความสะอาดข้างล่างเถอะค่ะ”แก้ม
พูดก่อนที่ฟางจะลงมาช่วยคนอื่นทำความสะอาดบริเวณที่ฟิญอาละวาดแล้วช่วยทำความสะอาด
บ้านจนเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าว่างแล้วไปพักก็ได้นะฟาง”แก้มที่หยิบเอาของว่างในช่วงบ่ายเตรียมให้ฟิญก็พูดขึ้นเมื่อเห็นฟาง
ยืนเก้ๆกังๆไม่รู้จะไปไหนดี ฟางยิ้มรีบก่อนที่จะเดินมาสูดอากาศบริเวณข้างบ้านที่ตกแต่งด้วยต้นไม้
แปลกตา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต้นไม้ของขนมหวานงั้นหรอ”เมื่อสายตาของฟางหันไปเห็นต้นกุหลาบขาวต้นหนึ่งที่ถูกเพาะแยก
ใส่กระถางดูสวยงามท่ามกลางกระถางใส่กุหลาบแดงแล้วมีชื่อเจ้าของเขียนติดอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
แผละ
 
 
 
 
 
 
แต่ก่อนที่ฟางจะทำอะไร น้ำแดงและบัวลอยถูกเทลงมาใส่ฟางจนเลอะไปทั้งตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊ย ขอโทษที พอดีว่ามันหลุดมือน่ะ เห้อ อิ่มแล้วฝากเก็บของด้วยนะนังคนใช้ พี่แก้มฟิญอยากดู
ซีรี่ย์เกาหลี พาฟิญไปดูหน่อย”ฟิญที่นั่งอยู่ที่ระเบียงห้องนอนชั้น2แล้วเห็นฟางที่ทำงานเสร็จแล้ว
ออกมาเดินเล่นที่สวนแล้วสนใจต้นไม้ของแม่เธอก็หมั่นไส้ก่อนที่จะหาเรื่องแกล้งฟางก่อนจะปิด
ท้ายด้วยการโยนของหวานทั้งหมดตกลงมาจากชั้น2รวมถึงถ้วยและแก้วที่ใส่ ให้ฟางเก็บข้างล่าง
แล้วเดินจากไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห วันแรกฟิญก็รับน้องใหม่ขนาดนี้เลยหรอ นี่ทำเบาไปรึเปล่านะ”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากประชุม
ในบริษัทก็ทราบเรื่องคร่าวๆเกี่ยวกับวีรกรรมของลูกสาวตัวเองจากแก้มก็รีบกลับมาก่อนจะเดินตาม
หาฟางและฟิญแล้วต้องมาเจอกับร่างบางของฟางที่สวนที่อยู่ในสภาพเละเต็มไปด้วยขนมและไม่
ต้องเดาว่าเป็นฝีมือใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณนี่เป็นพ่อที่แย่จริงๆ เลี้ยงลูกแบบนี้”ฟางส่ายหน้าและถอนหายใจก่อนที่จะว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลี้ยงแบบนี้แล้วจะทำไมล่ะ อย่างน้อยก็ดีกว่าแม่เธอที่นอกจากไม่เลี้ยงแล้วยังรีดไถลูก ทำตัวไม่มี
ประโยชน์เกาะลูกกิน”ป๊อปปี้ได้ทีก็รีบสวนกลับใส่ฟางถึงเรื่องของหวายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาว่าแม่ชั้นนะ”ฟางโกรธป๊อปปี้ก็รีบผลักชายหนุ่มล้มกับพื้นอย่างแรงแล้วรีบเดินหนีก่อนที่
ป๊อปปี้จะคว้าร่างบางไว้ได้ทันแล้วชายหนุ่มก็รีบผลักฟางชิดกำแพงโดยใช้ร่างกายของเขาเป็นตัว
ล๊อคฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่ในฐานะลูกหนี้ กล้ามากนะที่ทำร้ายเจ้านาย ดีงั้นชั้นจะจัดการเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าเข้า
ใกล้ฟาง ทำให้ฟางตกใจรีบหลับตาปี๋และเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปคะ คุณโทโมะกับคุณแก้วมาหาค่ะ”ก่อนที่ป๊อปปี้จะทำอะไรฟาง คนใช้ก็รีบวิ่งเข้ามาแล้ว
พูดถึงแขกที่มาเยี่ยมเขาที่บ้านนี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
เรื่องนี้อนุญาตให้เรียกฟิญว่าเด็กนรกเลยจ้า 55555555
 
 
 
โทโมะมาแบบนี้แล้วจะรู้มั้ยนะว่าฟางอยู่ที่นี่ งานรักสามเส้าต้องมานิดๆก่อนสี่เส้าจะตามมา
 อย่าพึ่งหายไปไหนกันน้าาาาา อัพแล้วจ้าาาา