ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: วันนี้หวายมีความสุขมากนะ ขอบคุณนะป๊อบ (พูดจบก็หอมแก้มป๊อบปี้) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (อึ้ง) หวายอย่าทำแบบนี้อีกนะ มันไม่ดี

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบ ป๊อบเองก็น่าจะรู้นะ ว่าหวายคิดยังไงกับป๊อบ ป๊อบเองก็เลิกกับฟางไปตั้งนานแล้ว หรือว่าป๊อบยังรักฟางอยู่...แต่หวายคิดว่าป๊อบคงจะยังไม่ลืมว่า ฟางเค้าทรยศต่อความรักของป๊อบยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ลืมหรอก ไม่มีวันลืม (สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดก่อนบอกลาหวายกลับบ้าน) นี่ก็ดึกแล้วป๊อบว่าหวายกลับบ้านเถอะ ขับรถดีๆนะ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ก็ได้ค่ะ ฝันดีนะป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เช่นกันครับ บาย (ส่งหวายขึ้นรถก็กลับเข้าไปในบ้าน) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: ไง ไอลูกชายกลับดึกเชียว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวพ่อยังไม่นอนอีกเหรอครับ ปกตินอนเร็วจะตาย ทำไมวันนี้ นอนดึกจัง (เดินมานั่งโซฟาข้างๆ) 

 

 

 

 

 

พ่อ: ช่วงนี้มีงานเยอะ แล้วก็มีงานใหม่นะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งานใหม่งานอะไรเหรอครับ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่: ก็ takeover บริษัทใหม่ไงล่ะจ้ะคุณลูก (แม่ป๊อบปี้ที่เดินถือกาแฟมาก็พูดขึ้น) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: takeover ทำไมครับ ที่ไหนเหรอครับ 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: อ่ะ นี่รายละเอียด (ยื่นเอกสารให้ป๊อบปี้ดู ในเอกสารมีทั้งประวัติบริษัท พนักงาน รายได้ งบประมาณ) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (เมื่ออ่านก็สะดุดเข้ากับชื่อบริษัทและเจอประวัติพนักงาน)

 

 

 

 

 

 

 

แม่: ไงตั้งใจดูซะขนาดนี้ ไม่คิดจะช่วยงานคุณพ่อเลยเหรอ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตกลงครับ ผมจะดูแลโปรเจ็คนี้เอง งั้นเอกสารพวกนี้ผมเอาไปอ่านนะ ฝันดีครับ (รีบถือเอกสารแล้วขึ้นไปข้างบน) 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: นี้ลูกเราเป็นอะไรไปอะคุณ ดูมันมาแปลกนะ ฮ่าฮ่า 

 

 

 

 

 

แม่: ก็ดีนะคุณ ลองดู ตาป๊อบจะได้ลงมือทำงานจริงๆจังๆซักที 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: เอาก็เอา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งานนี้คงสนุกไม่เบา (มองไปยังประวัติฟาง) แล้วเจอกันนะ ธนันต์ธรญ์ หึ