ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบ ร้านนี้เป็นไง อร่อยมากเลยนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ร้านไหนก็ได้ แต่ว่า มื้อนี้ป๊อบเลี้ยงนะไถ่โทษ ที่วันนั้นเสียมารยาท 

 

 

 

 

หวาย: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: สั่งอาหารหน่อยครับ (บอกพนักงานที่กำลังเสิร์ฟอยู่) 

 

 

 

 

 

พนักงาน: สักครู่นะค่ะ ...... ฟางๆ รับออเดอร์โต๊ะนั้นหน่อยพี่ต้องเสิร์ฟโต๊ะนี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อค่ะ 

 

 

 

 

 

 

หวาย: เอ่ออ เอา อ้าวว นึกว่าใคร 

 

 

 

 

ฟาง: หวาย (หันไปทางหวายก่อนจะหันไปมองป๊อบปี้ที่นิ่งเฉย) 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (อึ้งมากที่ได้ยินเสียงฟาง แต่ก็นิ่งมาก ดูเมนูต่อโดยไม่เงยหน้ามอง) 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบ ดูสิ ว่าใคร 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย หวายสั่งเถอะ ป๊อบกินอะไรก็หวายสั่งเลย (พูดจบก็วางเมนูลงโดยที่ไม่มองหน้าฟาง)

 

 

 

 

 

หวาย: มีอะไรแนะนำบ้างจ้ะ เพื่อนฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ คือ 

 

 

 

 

หวาย: มีอะไรบ้างล้ะ ว่าแต่ทำงานที่นี้นานแล้วเหรอ 

 

 

 

 

 

ฟาง: คือฉัน (ฟางตัวสั่นมาก ทำอะไรไม่ถูก) 

 

 

 

 

ริท: ฟาง มีอะไรรึเปล่า (เมื่อมีเสียงชายหนุ่มทำให้ป๊อบปี้ชะงักมองทันที) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อ เปล่าค่ะ 

 

 

 

 

หวาย: พอดีฉันจะสั่ง อาหารนะ ว่าแต่คุณเป็นใคร ผู้จัดการร้านรึเปล่า 

 

 

 

 

ริท: ครับ ผมเป็นผู้จัดการร้าน เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไปทำอย่างอื่นเถอะ 

 

 

 

 

******* ริท เป็นผู้จัดการร้านที่ฟางทำงานพิเศษช่วงเลิกงาน ริทแอบชอบฟางอยู่ลึกๆ******

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบ ป๊อบจริงๆด้วย (พูดกับตัวเอง) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: เดี๋ยวหวายไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ.....น้องจ้ะพี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย 

 

 

 

 

 

 

 

             หวายมีแผน คือจะให้ฟางมาเป็นคนเก็บเงินค่าอาหาร โดยให้พนักงานอีกคนช่วย 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: อาหารอร่อยดีนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ งั้นเราไปกันเลยนะ น้องช่วยคิดเงินด้วย  (หวายรีบส่งซิกทันที หวายให้พนักงานที่หวายจ้างเมื่อกี้มายืนแถวๆที่หวายกับป๊อบปี้นั่งเลยทำได้สะดวก) 

 

 

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: พี่ฟางๆ ช่วยไปคิดเงินโต๊ะนั้นหน่อยสิ ผมปวดฉี่ไม่ไหวแล้ว นะๆไปล้ะๆ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ้าวเดี๋ยวๆ เฮ้ออ 

 

 

 

 

 

 

 

        ในขณะที่ฟางเดินมาป๊อบปี้กำลังก้มลงมองโทรศัพท์อยู่แต่เห็นเงาคนเดินมายังไม่ทันจะมองก็ถามขึ้น 

 

 

 

 

ป๊อบ: เท่าไหร่ครับ (ก่อนจะหันหน้าไปมอง) 

 

 

 

 

 

ฟาง: (ยื่นบินให้ โดยที่สายตาประชันกัน) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (รีบดึงมาทันที แล้วก็ล่วงเงินในกระเป๋าออกมา ทั้งหมด 2,990 ป๊อบปี้ให้ไป 3,000 จากนั้นก็รีบโยนตั้งบนโต๊ะ โดยไม่มองหน้าฟาง ฟางกำลังจะหยิบ แต่) หวาย ไปกันเลยเถอะ ทอนแค่ 10 บาทเอง ให้เค้าไปเถอะ ถือว่าทำ ทาน  (พูดจบก็รีบเดินออกไป) 

 

 

 

 

 

 

หวาย: เก็บไว้เถอะจ้ะฟาง 10 บาท ถือว่าทำทาน โอ๊ย โทษที ไปก่อนนะ (ก่อนจะลุกขึ้นหวายทำเป็นถือแก้วไวน์ แล้วราดใส่เสื้อผ้า แบบเงียบๆ เพื่อไม่ให้คนมอง แต่ป๊อบปี้หันมาเห็นเค้าชะงักแต่ก็ ต้องเดินไปข้างหน้า) 

 

 

 

 

 

ฟาง: (น้ำตาไหล ออกมาอย่างบอกไม่ถูก) 

 

 

 

 

 

ริท: ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า เสื้อโดนอะไร  (เห็นฟางตาแดงก็เลยถาม) 

 

 

 

 

 

ฟาง: ปะ เปล่าค่ะ ฟางขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฮือออ. ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมอ่ะ