ไม่เคยลืมเธอ...

8.7

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.22 น.

  51 ตอน
  51 วิจารณ์
  55.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) หาทางช่วย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบโทรมาเหรอ ? (เมื่อเปิดเครื่องโทรศัพท์ก็เห็น) 

 

 

 

 

 

 

เข้ม: คุณหนูครับ เรียบร้อยแล้วครับ 

 

 

 

 

 

หวาย: ดี พวกแก เฝ้ามันไว้ให้ดีๆนะ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฮโหล หวาย อยู่ไหนอ่ะ 

 

 

 

 

 

หวาย: โทษทีนะค่ะพอดี ติดธุระอ่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ธุระบ้าอะไร เธอเอาตัวฟาง พิม แก้ว ไปใช่มั้ย !!!

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบพูดอะไร 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเอาตัวฟางไปไว้ที่ไหน บอกมา 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ทำไม ถ้าฉันเอาไปจริงๆ คุณจะทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย อย่า ทำอะไรฟางนะ ผมขอร้อง ผมยอมทุกอย่าง คุณต้องการอะไร อย่าทำร้ายฟางกับลูกผมนะ ผมขอร้อง

 

 

 

 

 

 

หวาย: หึ ลูกเหรอ รู้แล้วเหรอ ว่ามันท้อง 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย ปล่อยทุกคนเถอะ อยากได้อะไร ผมจะให้คุณทุกอย่างเลย 

 

 

 

 

 

หวาย: ไม่ นังฟางกับลูกมัน จะอยู่ร่วมโลกกับฉันไม่ได้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวายๆๆๆ ไม่นะหวาย หวาย โธ่เว้ยยย !

 

 

 

 

 

โทโมะ: กูว่า แจ้งตำรวจเถอะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย บอกว่า ฟางกับลูกจะอยู่ร่วมโลกกับเค้าไม่ได้ กูจะทำไงดีอ่ะ ฟางกับลูกต้องเป็นอันตรายแน่ 

 

 

 

 

โทโมะ: ไปบ้านมึงก่อน ไปตั้งหลักก่อน ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: หึ ท่าทาง ป๊อบจะรักแกมากนะ นังฟาง (เปิดประตูเข้ามา) 

 

 

 

 

 

ฟาง: เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ

 

 

 

 

หวาย: แกก็ทำดีอยู่นะ ที่ไม่คิดจะบอกเค้าว่า แกท้อง แต่ เค้าก็ดันรู้แล้ว ฮ่าฮ่า เป็นไง แกรู้มั้ย ป๊อบโทรหาฉัน โทรมาขอร้อง ขอชีวิตแก กับลูก เค้าบอกฉันว่า อย่าทำอะไรฟางกับลูกของผม ฮ่าฮ่าฮ่า ลูกของผม ลูกของผมเหรอ ห้ะ (พูดเหมือนคนเสียสติ แล้วกระชากผมฟางขึ้นมา) 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ยยย 

 

 

 

 

 

แก้ว: อย่าทำอะไรฟางนะ 

 

 

 

 

 

 

พิม: ปล่อยฟางเถอะหวาย อย่าทำอะไรฟางเลย 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ฉันปล่อยมันแน่ แต่ฉันจะปล่อยแก....ปล่อยแกลงไปในนรกน่ะ นางมารหัวใจ 

 

 

 

 

 

แก้ว: แกน่ะซิ ที่ต้องลงนรก ทำชั่วทำเลวเอาไว้เยอะ 

 

 

 

 

 

หวาย: ปากดีนักนะ เพี๊ยะ 

 

 

 

 

 

พิม: แก้ว! 

 

 

 

 

ฟาง: แก้ว! 

 

 

 

 

หวาย: ฉันนึกอะไร สนุกๆออกล่ะ หึ ตอนนี้ ป๊อบกับโทโมะ คงกระวนกระวายใจเรื่องพวกแกมาก ในเมื่อเค้าอาลัยอาวรแกมากนัก ฉันก็จะให้เค้า ได้เห็นหน้าแกกับลูก ก่อนตาย หึ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ฟางเป็นไงบ้าง

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไร แกล่ะ เจ็บมั้ย

 

 

 

 

แก้ว: ไม่หรอก มันต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆเลยอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หวายจะทำอะไรกันแน่ 

 

 

 

 

 

พิม: เราต้องหาทางหนี ต้องไปจากหวายให้ได้ 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอาอย่างงี้ ใช้แผนเดิม ช่วยกันแกมัด แต่คราวนี้ต้องวางแผนให้ดีๆ อย่าให้ มันจับได้ พวกมันมีกันอยู่ ประมาณสามสี่คน เอาแบบ ในละครก็แล้ว เอาว่ะ พวกเราต้องรอด (จากนั้นแก้วก็พยายามเล่าแผนการให้ฟังอย่าละเอียด) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อะไรน่ะ แม่จะเป็นลม 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คุณๆใจเย็นๆไหวมั้ยๆ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: โอ๊ย ทำไมลูกทำแบบนี้ ตาป๊อบ แล้วทีนี้จะทำไงดีล่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตอนนี้ ที่ผมเป็นห่วงก็ฟางกับลูก ผมเป็นห่วงฟางกับลูก หวายไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน ไม่ยอมรับโทรศัพท์ ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: พ่อว่าใจเย็นๆก่อน ค่อยๆคิด เอาอย่างนี้ พ่อลองคุยกับเพื่อนที่เป็นสารวัตรดู 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แล้วทีนี้เรื่องงานแต่งจะเอาไงล่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมไม่แต่ง ผมจะไม่ยอมหวายอีกแล้ว แล้วถ้าเกิดลูกเมียผมเป็นไรขึ้นมา ผมไม่ยอมแน่ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่เองก็ไม่อยากจะเชื่อว่า หนูหวายจะร้ายกาจขนาดนี้ เอาล่ะ ยังไงหลานแม่ก็อยู่ในท้องหนูฟาง แม่เองก็ไม่ยอม เหมือนกันถ้าหลานแม่เป็นอะไรขึ้นมานะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้ว พ่อแม่ ฟางกับพ่อแม่แก้วแล้วก็พิมล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตอนนี้พ่อแม่ฟางก็ปฏิบัติธรรมอยู่ ส่วนแม่พิมก็อยู่ต่างจังหวัด  เราอย่าเพิ่งบอกพ่อแม่ทั้งสองคนเลย 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ว่า ยังไงก็ต้องบอกนะ ลูกเค้าทั้งคน แต่เอางี้ ไม่ต้องห่วงแม่จะไปคุยกับพ่อแม่ทั้งสามคนให้เอง ตอนนี้ หน้าที่สำคัญของป๊อบกับโทโมะ คือการช่วยทุกคน กลับมาให้ปลอดภัยที่สุด 

 

 

 

 

 

ป๊อบ โทโมะ : ครับ 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ได้เรื่องแล้ว พ่อคุยกับเพื่อนพ่อแล้ว เดี๋ยวพวกเราไปโรงพักกัน เพื่อนพ่อรออยู่ ไป คุณหญิง ไปบอกข่าวกับพ่อแม่เด็กๆนะ อย่าให้พวกเค้าเป็นห่วง

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ค่ะคุณ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ช่วยหลานแม่กับลูกสะใภ้แม่ให้ได้นะตาป๊อบ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ คุณแม่ ผมไปนะ (เข้าไปกอดแม่) ไปโทโมะ

 

 

 

 

โทโมะ: อืม ผมลานะครับ

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ขอให้พระคุ้มครองนะลูกนะ โชคดีจ้ะ

 

 

 

 

 

 

 

           เอาแล้วไง งานนี้ อยากให้จุดจบหวายเป็นไง ลองบอกกันมาดูนะ 

 

 

 

         อยากให้หวายอยู่เพื่อชดใช้กรรม หรือ จบชีวิต เอาไงบอกเค้าหน่อยยนะ 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา