ไม่เคยลืมเธอ...

    

 

 

 

 

 

 

 

                   หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้คุยกันแล้ว ด้านพ่อแม่ป๊อบปี้ก็ไม่ได้มีความสุขมากนักเพราะสภาพลูกชาย ตั้งแต่รู้เรื่องงานแต่งก็ไม่มีความสุขเลย ซึ่งท่านทั้งสองก็เข้าใจ เพราะเค้ารักฟาง ไม่ใช่หวาย เลยเลือกให้จัดงานหมั่นก่อน งานแต่ง 1 เดือน 

 

 

 

 

 

พ่อหวาย: เอาตามนั้นก็ได้ครับ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ขอบคุณมากนะค่ะ ถึงยังไง ก็ต้องแต่งแน่ๆ ที่พวกเราให้หมั้นก่อน เพราะ บางที ถ้าขืนแต่งเลย คนได้เอาไปพูดเสียๆหายๆว่า หนูหวายได้ 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อหวาย: ก็จริงอย่างที่คุณหญิงพูด ผมเข้าใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะค่ะ ที่รัก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปล่อยได้มั้ย อึดอัด 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ ทำไมพูดแบบนี้ อ่อ ไม่พอใจที่งานแต่งเราถูกเลื่อนไปใช่มั้ยค่ะ หวายเองก็ไม่พอใจ เหมือนกัน หมั้นแล้วก็แต่งเลยก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เลิกคิดเอง เออเองซักทีเถอะ ผมรำคาญ ! 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบ ทำไม พูดแบบนี้กับหวายอ่ะ ป๊อบ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เลิกเดินตามผมซักที ผมจะกลับบ้าน  (ขึ้นรถแท็กซี่กลับ) 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ตาป๊อบ ไปไหนแล้วเนี้ย 

 

 

 

 

 

คนขับรถ: คุณป๊อบกลับแล้วครับ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: งั้นกลับเลยก็ได้ 

 

 

 

 

 

หวาย: คุณพ่อค้ะ ทำไมต้องเลื่อนอ่ะ แล้วป๊อบ เป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำตัวออกห่างหนู หนูไม่ยอมนะ ทำไมป๊อบทำแบบนี้อ่ะ 

 

 

 

 

 

 

พ่อหวาย: ใจเย็นๆลูกใจเย็นๆนะ ถึงยังไงก็ต้องแต่งอยู่ดี รอนิด รอหน่อย จะเป็นไรไป 

 

 

 

 

 

หวาย: คุณพ่ออ่ะ !!!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ป๊อบ มึงอยู่ไหนว่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มีไรเหรอ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไอ้เขื่อน กลับมาแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไอ เขื่อน 

 

 

 

 

โทโมะ: เออ มันจะกลับมาอยู่ที่เมืองไทย แต่ว่าไปทำงานที่เชียงใหม่นะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมว่ะ 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็เฟย์ แฟนมันเป็นคนเชียงใหม่ไง คือเฟย์กำลังจะเปิดร้าน กาแฟที่เชียงใหม่

 

 

 

ป๊อบ: เออๆ ไว้คุยกัน

 

 

 

 

 

                  ก่อน    งานหมั้น ของป๊อบปี้ และหวาย 

 

 

             ห้องแต่งตัว 

 

 

หวาย: ช่วยทำหน้าให้มันดีๆหน่อยได้มั้ยค่ะป๊อบ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หน้าผมก็เป็นแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: นี้คงอาลัย อาวรนางฟาง ซินะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ:  ถ้าใช่ล่ะ 

 

 

 

 

 

หวาย: ทำไมป๊อบทำแบบนี้ 

 

 

 

 

ป๊อบ: หวาย พอซักทีเถอะ หมั้นก็หมั้นแล้ว แต่งก็จะแต่งแล้ว อะไรอีกอ่ะจะเอาอะไรอีก ! 

 

 

 

 

หวาย: ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย ดูซิ ช่างแต่งหน้า เค้ามองกันหมดแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: มองก็มอง เสร็จแล้วใช่มั้ยครับ (พูดกับหวายเสร็จก็หันไปถามช่างทำผมแล้วก็เดินออกไป) 

 

 

 

 

 

หวาย: ป๊อบนะป๊อบ

 

 

 

 

 

                          วันนี้เป็นงานหมั้น เชิญแขกไม่กี่คนส่วนใหญ่เป็นคนสนิท ป๊อบปี้ไม่ได้อยากหมั้นหรือแต่ง แต่ก็จะทำไงได้ ถ้าไม่หมั้นหรือแต่ง ครอบครัวหวายก็คงไม่ยอม ถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นจะจริงหรือไม่จริง ป๊อบปี้เดินมาเรื่อยๆที่ระเบียงของโรงแรม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดดูรูปของฟาง ที่เค้าถ่าย หรือว่า ถ่ายคู่กัน ทั้งตอนมหาลัย หรือแม้ว่าที่ทะเลครั้งสุดท้ายของเค้าและเธอ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง เฮ้ออออ ป๊อบรักฟางนะ (พูดไปมองโทรศัพท์ไป) 

 

 

 

 

         

 

 

                        อัพดึกไปหน่อย ><