ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

แม่: ใครมาล่ะ พ่อ 

 

 

 

 

 

พิม: หวัดดีค่ะพ่อ หวัดดีค่ะแม่

 

 

 

 

พ่อ: เอา มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะหนูพิม ไหนบอกจะอยู่หลายวันหน่อย 

 

 

 

 

 

พิม: พอดีพิม ต้อง กลับมาทำบางอย่างค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว ป๊อบ โทโมะ: หวัดดีค่ะ ครับ 

 

 

 

 

 

แม่: ไหว้พระเถอะลูก ไม่เห็นหน้านานเลย ป๊อบไปไหนมาล่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: พอดีผม ติดธุระนะครับ แล้ว ฟางล่ะครับ 

 

 

 

 

 

 

แม่: อยู่บนห้อง นะลูก 

 

 

 

 

 

แก้ว: งั้นเดี๋ยวหนูขึ้นไปตาม ฟางลงมานะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แก้ว เดี๋ยวเราไปเอง

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยู่นี้แหละ เชื่อกู ถ้าฟางเห็นมึง อาจเป็นเรื่องได้นะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ว่า 

 

 

 

 

 

พิม: รอตรงนี้ แหละ เดี๋ยวพิม ไปตามให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        ก๊อกๆๆ

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่เหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

พิม: พิมกับแก้วเองฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: พิม แก้ว (รีบปิดโน้ตบุ๊คที่กำลังหาข้อมูลเรื่องงานอยู่ แล้วรีบ เอาพวกถุงยาแอบไว้ในลิ้นชักแล้วไปเปิดประตูให้) 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไรเนี้ย ช้าจัง 

 

 

 

 

 

ฟาง: พอดี เข้าห้องน้ำอยู่อ่ะ เอ่อ พิม มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย 

 

 

 

 

 

 

พิม: เพิ่งลงเครื่อง เมื่อเช้าเอง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อึก อึก ( รีบวิ่งไปห้องน้ำเพราะอาการแพ้ท้องกำเริบ) 

 

 

 

 

 

แก้ว: ฟาง ฟาง เป็นไรเนี้ย 

 

 

 

 

 

พิม: ฟาง ไม่สบายรึเปล่า ไปหาหมอมั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ได้เป็นไรหรอก เราลงไปข้างล่างกันเถอะ อยู่ในห้องมาตั้งแต่เช้าแล้ว 

 

 

 

 

 

 

แม่: ลงกันมาแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบปี้! (รีบเดินหนีขึ้นไปบนบ้านแต่ป๊อบปี้ดักไว้ก่อน) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางๆ คุยกันก่อน เรามีเรื่องต้องพูดกันให้รู้เรื่อง 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ ฟาง เรื่องที่ทะเลคือ.. 

 

 

 

 

ฟาง: พอได้แล้ว เลิกพูดถึงเรื่องที่ทะเลซักทีได้มั้ย ฉันไม่อยากฟัง หลบไป 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ ไม่หลบ ป๊อบรู้แล้ว ว่าฟางกับโทโมะไม่ได้มีอะไรกัน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: รู้ รู้ก็รู้ซิ ทำไมอ่ะ ถึงคุณรู้. ทุกอย่างมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว เลิกยุ่งกับฉันสักที 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ ป๊อบรักฟางนะ 

 

 

 

 

ฟาง: แต่ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว พอซักทีได้มั้ย ทุกอย่างมันควรจบไปตั้งนานแล้ว มันควรจะจบตั้งแต่วันที่ คุณ... ฟังนะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว กลับไปได้แล้ว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ป๊อบไม่เชื่อว่า ฟางจะรักไอริทอะไรนั่น  ฟางรักป๊อบ 

 

 

 

 

ฟาง: เลิกคิดเองเออเอง ซักที ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว ฉันไม่รักคุณแล้ว พอเถอะ ทุกอย่างมันควรจบ อย่ายื้อให้เสียเวลาเลย คุณกำลังจะแต่งงาน ก็ควรทุ่มเทเวลาให้เจ้าสาวของคุณ ไม่ใช่ฉัน กวายเค้ารักคุณมากนะ ฉัน ไม่ได้รักคุณแล้วจริงๆ ตอนนี้ คนที่ฉันรัก คือ พี่ริท ไม่ใช่คุณ (เดินหนีไป) 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ป๊อบไม่ได้รักหวาย ป๊อบรักฟาง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถึงคุณจะรักฉัน แต่ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว  คุณกำลังจะแต่งงาน อย่าทำอย่างงี้เลย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟาง ฟาง !! 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: มันเกิดอะไรขึ้น แต่งงาน อะไรกัน 

 

 

 

 

 

แม่: นั่นซิ อะไรกัน 

 

 

 

 

 

 

พิม: ไว้พิมค่อยเล่าให้แม่กับพ่อฟังนะค่ะ