ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมไม่หนีล้ะ (ถามฟางที่ซบอกเค้าอยู่) 
 
 
 
 
ฟาง: จะหนียังไง โทรศัพท์ก็ไม่มี กระเป๋าตังก็ไม่มี 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง 
 
 
 
 
 
ฟาง: อะไร ? 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: วันนี้เราไม่ทะเลาะกันซักวันได้มั้ย
 
 
 
 
ฟาง: ฉันหูฝาดหรือเปล่าเนี้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมเธอต้องไปกับโทโมะ ทำไมต้องไปยุ่งกับนายริทอะไรนั่นด้วยอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แล้วทำไมต้องอยากรู้ด้วยล้ะ จะอยากรู้ไปทำไม อย่าลืมสิ คุณบอกเองว่าฉันมันมั่ว มันก็ไม่แปลกที่จะมีผู้ชายหลายๆคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่ะๆ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันแล้ว ขอวันนึงได้มั้ย ขอให้นี้ เราสองยังเป็นคนรักกันเหมือนเดิม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้าคุณต้องการฉันก็จะให้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าอย่างั้น อย่างแรกเลย เรากลับมาเรียกชื่อกันเหมือนเดิมนะ ฟาง 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ป๊อบ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยววันนี้ป๊อบจะโชว์ฝีมือ ฟางไปอาบน้ำก่อนนะ 
 
 
 
 
ฟาง: อืม 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปนะ (หอมแก้มฟางก่อนจะลุกขึ้น) 
 
 
 
 
 
ฟาง: มันจะเป็นแบบนี้ได้นานเท่าไหร่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ทำไมป๊อบปิดเครื่องอีกแล้วเนี้ย ป๊อบนะป๊อบ  (หวายอยู่ร้านกาแฟในห้างโทรหาป๊อบปี้หลายสายแต่เค้าก็ปิดเครื่อง) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ไปกินไรดี (เดินจับมือกับแก้วในห้าง) 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แล้วโทโมะอยากกินไรล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แล้วแต่แก้วเลย 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แก้วอยากกินชาบู 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอาดิไป 
 
 
 
 
หวาย: เดี๋ยวกันซิแก้ว โทโมะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: หวาย ! 
 
 
 
 
 
หวาย: ไง ทำไมพวกเธอสองคนถึงมาเดินจับมือกันได้ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ก็ไม่ไงหรอก พอดีว่า เราสองคนกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่า ฟางกับโทโมะ เออ แบบนั้นอ่ะ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: โทษทีนะหวาย พอดีว่า ตอนนี้ แก้วเค้าใจกว้าง เรื่องพวกนั้น แก้วลืมไปหมดแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ใช่ แล้วอีกอย่าง ฉันก็เบื่อๆแล้วอ่ะ จะโกรธจะเกลียดไปทำไม ยังไงซะ ถ้าเกิดว่า สองคนบริสุทธิ์ใจจริง ฉันก็พร้อม ให้อภัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: หึ เธอแน่ใจเหรอ เต็มตาซะขนาดนั้น 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ่อ ลืมบอกไป ฉันว่านะแทนที่เธอจะเอาเวลามายุ่งเรื่องของฉัน หัดเอาเวลา ไปทำเรื่องมีสาระซะบ้างนะ ไม่ใช่ มั่วแต่คิดเรื่องชั่วๆ โอ๊ยโทษทีอ่ะพูดเกินไปรึเปล่า ขอตัวก่อนนะ ไปเถอะโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: กรี๊ดดดดดด !!! แก้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: จะกลับได้รึยัง
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวซิ จะรีบกลับไปไหนอ่ะ ไปเดินเล่นกัน 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ว่า มันจะ 4 โมงแล้วนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ป๊อบขับไหวนะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อ่ะๆก็ได้ๆ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางป๊อบอยากหยุดเวลาตอนนี้ไว้จัง ป๊อบอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ มีแค่เราสองคนแบบนี้ไปนานๆ เหมือนที่เราเคยสัญญากันไว้ ป๊อบอยากย้อนเวลากลับไป ป๊อบไม่อยากให้มีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเลย ฟาง ฟางรู้มั้ยป๊อบหึงฟาง ป๊อบไม่อยากให้ฟางยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ป๊อบโมโหทุกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง:  ป๊อบ บางทีสิ่งที่ป๊อบเห็นสิ่งที่ป๊อบคิดมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ป๊อบคิดก็ได้นะ ฟางเสียใจ ฟางยอมรับว่าฟางผิดหวังในตัวป๊อบ ตอนที่ป๊อบพาฟางมาที่นี่คืนนั้น ฟางไม่เข้าใจว่าทำไม ป๊อบต้องคอยแกล้งฟาง พูดจาดูถูก แต่ฟางก็คิดแล้วคิดอีก ว่ามันคงเป็นสาเหตุเดียวก็คือเรื่องฟางกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางป๊อบ ขอโทษ เริ่องคืนนั้นป๊อบหึงฟาง หวงห่วงฟางมากอ่ะ ป๊อบก็เลย ผิดสัญญาที่เคยให้กันไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ชั่งมันเถอะ ฟางมีเรื่องอยากขอร้องป๊อบเรื่องนึง
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หึเรื่องอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: กลับไปเป็นเพื่อนกับโทโมะนะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: นี่สรุป ฟางจะขอร้องป๊อบ เพื่อโทโมะอ่อ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ใช่แบบนั้น ฟางยังบอกป๊อบตอนนี้ไม่ได้ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางปิดบังอะไรอยู่ ? 
 
 
 
 
 
ฟาง: วันนึง ป๊อบจะรู้เอง ฟางอยากกลับบ้านแล้ว กลับกันเถอะ