ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
 
 
            จู่ๆโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้น ฟางรีบหยิบ แต่ไม่ทันจะหยิบป๊อบปี้ก็คว่ามาแล้วดู 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หึ มันคงเป็นห่วงมากสินะ ที่เธอหายมานานขนาดนั้น 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เอามานะ เอามาสิ นี้ เอามา 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อยากได้เหรอ  (เปิดกระจก) อยากได้มากใช่มั้ย  (ขว้างทิ้งลงบนถนน ตอนนี้โทรศัพท์ของฟางแตกไม่มีชิ้นดี) 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมคุณทำแบบนี้อ่ะ มันของฉันนะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะเอากี้เครื่องอ่ะ แพงกว่านีก็คงมีปัญญามั้ง น่าจะหลอกเอาเงินจากไอผู้จัดการนั้นกับไอโทโมะ น่าจะได้หลายบาทอยู่นะ จะกลัวทำไม หรือถ้ามันไม่ให้ เดี๋ยวฉันซื้อให้เอง เธอไม่ต้องห่วงหรอก 
 
 
                ตอนนี้ป๊อบปี้โกรธมาก และเร่งความเร็วรถสูงขึ้นมาก จนตอนนี้ ฟางทั้งกลัวและตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก
 
 
 
 
 
                                      บ้านริมทะเล 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พาฉันมาที่นี้ทำไม  
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็ที่ ที่เธอจะไม่ลืมไง เธอคงยังจำได้นะ ว่าที่นี้ มันมีความทรงจำอะไรบ้าง 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่นะ ฉันจะกลับบ้าน (รีบเปิดประตูรถหนี) 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะไปไหน มานี้ (อุ้มฟางเข้าไปในบ้าน) 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่นะ ปล่อยสิ นี้ ปล่อย ปล่อยปล่อยๆๆๆ (ทั้งทุบทั้งตี แต่ก็ไม่สำเร็จ) 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หยุดร้องซักทีได้มั้ย 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่หยุด ก็ปล่อยฉันสิ ปล่อย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่หยุดใช่มั้ย (ป๊อบปี้ตีก้นฟาง สลับกับถาม) หยุดไม่หยุด 
 
 
 
 
 
ฟาง: บ้า มาตีก้นฉันทำไม ไอบ้า 
 
 
 
 
ป๊อบ: บ้าเหรอ นี้แหนะ 
 
 
 
 
ฟาง: >< ไอคนบ้า ลามก ปล่อยนะ 
 
 
 
 
                        ป๊อบปี้ไขกุญแจบ้านในขนาดที่อีกมือ อุ้มฟาง 
 
 
 
 
                     ป๊อบปี้โยนฟางลงบนเตียง แล้วขึ้นคร่อม 
 
 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ย จะทำอะไรอ่ะ ฉันเจ็บนะ ปล่อยซิ บอกให้ปล่อยไง นี่ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไม จะร้องโวยทำไม ร้องไปก็ไม่มีใครช่วยหรอก 
 
 
 
 
 
ฟาง: ต้องมีสิ ป้าแวว ฉันจำได้ ป้าแววดูแลที่นี้ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: นั่นมันอดีต ป้าแววมาก็ต่อเมื่อฉันสั่ง ถ้าฉันไม่สั่งก็ไม่มีใครอยู่ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไม ต้องทำแบบนี้ด้วย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอบอกเองนิ ว่าเธอขาย ฉันก็จะซื้อ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่า อดีตคนรักเก่าอย่างเธอ ที่เคยนอนกับไอเพื่อนชั่วๆ รสชาติของเธอ ลีลาของเธอ มันจะเป็นไง  ( จากนั้นป๊อบปี้ก็เริ่มไซร้ที่คอของฟาง) 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่นะ อย่านะ ปล่อยสิ ป๊อบปี้ ปล่อยนะ อย่าทำอย่างงี้ อึกก ป๊อบ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไม กับฉันเธอถึง ไม่ยอม ร้องโวยวาย แต่กลับไอโทโมะ เธอไปนอนกับ มัน ทำไม ห้ะทำไม เธอไม่อยากลองบ้างเหรอ บางทีเธออาจจะติดใจ ฉันมากกว่าไอโทโมะ กับไอผู้จัดการนั่นก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
                      
ฟาง: อึก ฮือออ อึกป๊อบ อย่า ฮือออออออ  (จากนั้นก็........ >< )