Love it or มีน้ำตา

 
               "นี่เธอเข้ามาได้ยังไงเนี่ย"ฟางตกใจอย่างมากแล้วพอหันไปก็พบว่าเป็นชายหนุ่มสูงโปร่งผมฟูๆ
 
               "ฉันถามว่าเธอเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง"ร่างสูงได้ถามกับร่างบางด้วยถ้อยคำหนักแน่น
 
               "ฉันก้เข้ามาในห้องฉันสิ คุณอาเข้าให้ฉันมาอยู่ห้องนี้ไม่เชื่อนายก็ไปถามคุณอาดูสิ"ร่างบางได้พูดกับร่างสูงด้วยความไม่เกรงกลัว
 
               "หึ ฉันไม่เชื่อ"ร่างสูงได้พูดเสียงหนักแน่นแล้วจ้องร่างบางเอาไว้
 
               "นินายจะมาจ้องฉันทำไมเนี่ย นายออกไปจากห้องของฉันเดียวนี้เลยนะ"ร่างบางได้พูดกับร่างสูงแล้วผลักให้ร่างสูงออกไปจากห้องของเธอ
 
               "นิเธอกล้าดียังไงมาสั่งฉัน พ่อขาทำห้องนี้เพื่อเก็บไว้ให้ลูกของฉันแล้วเธอกล้าดียังไงเข้ามานอนในห้องนี้"ร่างสูงได้พูดด้วยเสียงหนักแน่นกับร่างบาง
 
               "ทำไว้ให้ลูก  อ่อ!! นายเองหรอที่เป็นลูกของคุณอา"ร่างบางจำได้ว่าป้าแจ่มได้บอกว่าคุณอาได้ทำห้องนี้ไว้ให้ลูกของลูกชายของเขาในอนาคต
 
               "ใช่ ฉันเนี่ยแหละ ป๊อปปี้ ภานุ จิระคุณ ลูกชายคนเดียวของตระกูลจิระคุณ"ป๊อปปี้ได้บอกน้ำเสียงหนักแน่นแล้วจ้องฟางไม่ปล่อย
 
               "อ่อ ที่แท้ก็นายนี่เองที่คุณอาสั่งให้ฉันมาจัดการกับนาย"ฟางได้พูดกับป๊อปปี้
 
               "เหอะ อย่างเธอเนี่ยนะจะเอาอะไรว่าสู้กับคนอย่างฉัน"ป๊อปปี้ได้พูดแล้วมองรอบๆตัวฟาง ฟางรีบเอามือปิดหน้าอกไว้ทันที
 
               "นี่เธอไม่ต้องปิดหรอกนะอย่างเธอนะไม่มีอะรัยให้มองหรอก แบนซะอย่างกับไม้กระดาน"ป๊อปปี้ได้พูดแล้วพลางมองหน้าอกฟางไปด้วย
 
               "อร้ายยย!!  ไอบ้า ไอโรคจิตนายกล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้ วร้ายย!!"ฟางได้ด่าป๊อปปี้ไม่ยั้งแล้วพลางเดินตรงมาหาป๊อปปี้แต่ก็ต้องสดุดกับผ้าที่เธอยังเก้บไม่หมดทำให้เธอลื่นแต่โชคดีที่ป๊อปปี้จับเธอเอาไว้แต่ว่า...
 
               "จุฟ"ทั้งคู่ได้ล้มลงไปบนเตียงโดยที่ฟางนอนราบกับเตียงส่วนป๊อปปี้ก็คร่อมฟางไว้อยู่โดยที่ปากของทั้งคู่ประกบกัน ทั้งคู่ก็ได้แต่ตกใจจนได้ยินเสียง
 
               "เพล้ง!!"ทั้งคู่ก็หันมามองด้วยกันทั้งคู่ก็พบว่าเป็นป้าแจ่มแล้วส่วนเสียงที่ได้ยินก็คือเสียงของแก้วน้ำที่ตกลงไป แล้วทั้งคู่ก็หันมามองกันแล้วฟางรีบผลักให้ป๊อปปี้ออกไปจากตัวเธอแล้วทั้งคู่ก็ยืนอยู่ข้างๆกันแล้วพูดออกมาพร้อมกันว่า
 
               "ไม่ใช่อย่างนี้ป้าคิดนะค่ะ/ครับ"ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกันแล้วหันมามองกันแล้วฟางก็พูดอีกว่า
 
               "คือเมื่อกี้มันเป็นแค่อุบัติเหตุนะค่ะป้าแจ่ม คือฟางจะล้มแล้วนายนี้ก็มาช่วยฟางเอาไว้แต่ว่าพอล้มไปมันก็เลย....อย่างที่ป้าเห็นนั่นแหละค่ะ มันไม่่ได้มีอะไรจริงๆนะค่ะป้าแจ่ม"ฟางรีบอธิบายให้ป้าแจ่มเข้าใจ
 
               "ใช่ครับป้าแจ่ม มันเป็นแค่อุบัติเหตุนะครับ"ป๊อปปี้ก็บอกไปอีกทีหลังจากที่ฟางพูดเสร็จ
 
               "เอ่อ จ่ะๆ คุณหนูกับหนูฟางไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วจ่ะ งั้นเดียวป้าไปเอาไว้กวาดมาเก็บเศษแก้วแล้วกันนะจ่ะ"ป้าแจ่มตอบเพียงเท่านี้แล้วเดินออกจากห้องไปทันทีเพื่อไปเอาไม้กวาดแต่ก็ยังตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างป๊อปปี้กับฟาง
 
               "เป็นเพราะนายคนเดียวเลยป้าแจ่มเขาเข้าใจผิดเลย"พอป้าแจ่มออกไปฟางก็ว่าป๊อปปี้ทันที
 
               "เอ้า!! นี่ฉันช่วยเธอไม่ให้ล้มแท้ๆเธอยังจะมาว่าฉันอีกหรอ"ป๊อปปี้ตอบฟางทันทีเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับความเป็นธรรม
 
               "แต่ว่า...นั่นมันจูบแรกของฉันเลนะนายกล้าดียังไงมาขโมยจูบแรกของฉัน"ฟางพูดกับป๊อปปี้แล้วทำหน้าเซ็งเซ็ง
 
               "ก็แล้วแต่เธอแล้วแล้วกันคนเขาอุตส่าห์ช่วยก็ยังจะมาว่าอีก"ป๊อปปี้พูด
 
               "นี่นายออกไปจากห้องของฉันเลยนะ"ฟางพูดแล้วพยายามผลักป๊อปปี้ให้ออกไป
 
               "เออๆ ไปก็ได้แต่ฉันจะบอกเธอไว้อย่างนึงนะ"ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้ากวนๆใส่
 
               "บอกอะไร"ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัย แล้วจู่ๆป๊อปปี้ก็เข้ามากระซิบหูเธอ
 
               "ปากหวานดีนะ"แล้วป๊อปปี้ก็รีบวิ่งออกไปจากห้องเธอทันที
 
               "อร้ายย!! ไอบ้า ไอทุเรศ ไอโรคจิต ฮือออ จูบแรกของฉัน"ฟางได้แต่ว่าป๊อปปี้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว แล้วได้แต่จับปากตัวเองนึกถึงตอนที่เขาแล้วป๊อปปี้จูบกันแล้วนึอยากจะบีบคอนายป๊อปปี้ให้ตายไปเลย
               
 
............ช่วยติดตามกันหน่อยนะค่ะ............