โชคชะตา

เพลี๊ย
แก้ว "สนุกมากปะ"
โทโมะ "ฟังเราก่อนนะ"
แก้ว "จะให้ฟังไรอีกอะ เเค่นี้ชั้นก่อรู้ ฮึก มากพอแล้ว"
 
kawe part
ทำไมนายถึงทำกับชั้นแบบนี้
ชั้นทำท่าจะเดินหันหลังกลับ
ฟึบ
เค้ากอดชั้นจากข้างหลัง
โทโมะ "ขอร้องละฟังเราก่อนนะ ที่เราทิ้งเทอไปเพราะเรากลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายเทอเพราะ.."
แก้ว "เพราะนายเปนนักธุรกิจงั้นเหรอ เเล้วนายจะโกหกทำไมวะ ฮึก"
เเล้วชั้นก่อดันนายนี่ออกเเล้วันหน้าไปหานายนี่
โทโมะ "ตอนเเรกชั้นก่อเเค่พนันไว้กลับพ่อว่าถ้าใีคนรักชั้นจิงโดยต้องโกหกว่าตัวเองเปนใคร"
พนัน
พนัน
พนัน
เพลี๊ย
แก้ว "นายชนะเเล้ว สมใจ อึก ยัง พอยัง"
เเล้วเค้าก่อเงียบไป
โทโมะ "เทอรู้สึกงั้นจิงเหรอ"
แก้ว "เออ เเล้วตอนนี้มันจะไปมีค่าอะไร"
โทโมะ "ชั้นยอมรับนะว่าตอนเเรกชั้นก่อเเค่อยากเอาชนะพ่อเเต่พอได้อยู่กับเทอเข้า ตอนนี้ความรู้สึกมันก่อเปลี่ยน"
ชั้นยอมรับว่าชั้นอึ้งนะเเต่
แก้ว "คนที่โกหกเเล้วมันก่อจะโกหกต่อไป ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้ ไอ้ ฮึก"
ผึบ
ผลัก
แก้ว "อย่ามาเเตะต้องตัวชั้น"
.. "พี่แก้ว พี่แก้ว มิณมารับเเล้วนะ"
ชั้นรีบปาดน้ำตาทิ้งเเล้วพยายามคุมเสียงที่สั่นให้ดูปกติที่สุด
แก้ว "ได้ ไปรอ ที่หน้างานเลยเดี๋ยวพี่ไป"
 
tomo part
โทโมะ "นี่"
ผมกระชากเทอเข้ามา
แก้ว "นี่ปล่อยนะ ชั้นเจ็บ นี่"
โทโมะ "ทำไมหักอกชั้นเสดก่อไปมีคนอื่นเลยเหรอ ฮะ"
ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมไม่มีสติเพราะโมโหมาก
แก้ว "สมองนายคงคิดได้เเค่นี้เเละ"
โทโมะ "มันจะมากไปเเล้วนะ แก้ว"
แก้ว " สำหรับนายมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"
โทโมะ "เหรอ"
อุบ
ผมเริ่มทรอดแทรกลิ้นของผมไปเกี่ยวพันลิ้นของเทอ
ผลัก
เพลีย
เทอเอามือถูปากเทอจนเเดง
โทโมะ "เเค่นี้ทำมาเปน ฮึ ทำยังกะไม่เคย"
เพลีย
แก้ว "ชั้นรู้เเล้วที่พ่อต้องพนันกับนายก่อเพราะนายเปนงี้ไง"
แล้วแก้วก่อวิ่งออกไป
โทโมะ "กลับมาเดี๋ยวนี้นะ แก้ว"
 
kawe part
ฮึก ฮึกชั้นรีบวิ่งมาหน้างานเพื่อที่จะเจอมิณ
มิณ "อ้าวพี่เเก้ว พี่แก้วเปนไรเนี่ย"
แก้ว "พาพี่ออกไปจากที่นี่ที ได้โปรด ฮึก"
มิณ "ครับ"
โทโมะ "แก้ว แก้ว"
แก้ว "เร็วเข้ามิณ"
เเล้วรถมอไซของมิณก่ออกไปชั้นไม่สนใจเสียงที่เรียกชื่อชั้น
ฟึบ ชั้นกอดมิณจากข้างหลังอย่างเเน่น