โชคชะตา

เพลี๊ย

แก้ว "สนุกมากปะ"

โทโมะ "ฟังเราก่อนนะ"

แก้ว "จะให้ฟังไรอีกอะ เเค่นี้ชั้นก่อรู้ ฮึก มากพอแล้ว"

kawe part

ทำไมนายถึงทำกับชั้นแบบนี้

ชั้นทำท่าจะเดินหันหลังกลับ

ฟึบ

เค้ากอดชั้นจากข้างหลัง

โทโมะ "ขอร้องละฟังเราก่อนนะ ที่เราทิ้งเทอไปเพราะเรากลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายเทอเพราะ.."

แก้ว "เพราะนายเปนนักธุรกิจงั้นเหรอ เเล้วนายจะโกหกทำไมวะ ฮึก"

เเล้วชั้นก่อดันนายนี่ออกเเล้วันหน้าไปหานายนี่

โทโมะ "ตอนเเรกชั้นก่อเเค่พนันไว้กลับพ่อว่าถ้าใีคนรักชั้นจิงโดยต้องโกหกว่าตัวเองเปนใคร"

พนัน

พนัน

พนัน

เพลี๊ย

แก้ว "นายชนะเเล้ว สมใจ อึก ยัง พอยัง"

เเล้วเค้าก่อเงียบไป

โทโมะ "เทอรู้สึกงั้นจิงเหรอ"

แก้ว "เออ เเล้วตอนนี้มันจะไปมีค่าอะไร"

โทโมะ "ชั้นยอมรับนะว่าตอนเเรกชั้นก่อเเค่อยากเอาชนะพ่อเเต่พอได้อยู่กับเทอเข้า ตอนนี้ความรู้สึกมันก่อเปลี่ยน"

ชั้นยอมรับว่าชั้นอึ้งนะเเต่

แก้ว "คนที่โกหกเเล้วมันก่อจะโกหกต่อไป ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้ ไอ้ ฮึก"

ผึบ

ผลัก

แก้ว "อย่ามาเเตะต้องตัวชั้น"

.. "พี่แก้ว พี่แก้ว มิณมารับเเล้วนะ"

ชั้นรีบปาดน้ำตาทิ้งเเล้วพยายามคุมเสียงที่สั่นให้ดูปกติที่สุด

แก้ว "ได้ ไปรอ ที่หน้างานเลยเดี๋ยวพี่ไป"

tomo part

โทโมะ "นี่"

ผมกระชากเทอเข้ามา

แก้ว "นี่ปล่อยนะ ชั้นเจ็บ นี่"

โทโมะ "ทำไมหักอกชั้นเสดก่อไปมีคนอื่นเลยเหรอ ฮะ"

ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมไม่มีสติเพราะโมโหมาก

แก้ว "สมองนายคงคิดได้เเค่นี้เเละ"

โทโมะ "มันจะมากไปเเล้วนะ แก้ว"

แก้ว " สำหรับนายมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

โทโมะ "เหรอ"

อุบ

ผมเริ่มทรอดแทรกลิ้นของผมไปเกี่ยวพันลิ้นของเทอ

ผลัก

เพลีย

เทอเอามือถูปากเทอจนเเดง

โทโมะ "เเค่นี้ทำมาเปน ฮึ ทำยังกะไม่เคย"

เพลีย

แก้ว "ชั้นรู้เเล้วที่พ่อต้องพนันกับนายก่อเพราะนายเปนงี้ไง"

แล้วแก้วก่อวิ่งออกไป

โทโมะ "กลับมาเดี๋ยวนี้นะ แก้ว"

kawe part

ฮึก ฮึกชั้นรีบวิ่งมาหน้างานเพื่อที่จะเจอมิณ

มิณ "อ้าวพี่เเก้ว พี่แก้วเปนไรเนี่ย"

แก้ว "พาพี่ออกไปจากที่นี่ที ได้โปรด ฮึก"

มิณ "ครับ"

โทโมะ "แก้ว แก้ว"

แก้ว "เร็วเข้ามิณ"

เเล้วรถมอไซของมิณก่ออกไปชั้นไม่สนใจเสียงที่เรียกชื่อชั้น

ฟึบ ชั้นกอดมิณจากข้างหลังอย่างเเน่น