โชคชะตา

tomo part

ตอนนี้ทุกคนมาอยู่ที่ร้านของเขื่อน 

เขื่อน "ใครๆจะกินไรสั่งให้เต็มที่"

ฟาง "ข้าวกะเพรา"

เฟ "เอาเหมือนพี่ฟาง"

แก้ว "แก้ว เอา ยำวุ้นเส้น"

ป๊อป "ชั้นไม่หิวอะ"

โทโมะ "ชั้นก่อไม่หิว"

เขื่อน "เคร เคร งั้นรอสักครู่นะครับ"

 

ผมเผอิญไปสบตาของแก้วพอดี เทอยิ้มให้ผมอย่างเปนมิตร 

ป๊อป "เฮ้ยมึงมาคุยไรกับกูหน่อย"

ผมพยักหน้า

 

หน้าร้าน

ป็อป "นี่แกยังไม่ได้บอกแก้วใช่ไหม"

โทโมะ "ก่อชั้นลืมนี่หว่า"

ป๊อป "เเล้วแกจะเอาไง นี่แกต้องกลับบ้านแกวันนี้เเล้วนะเว้ย"

โทโมะ "ชั้นก่อคงต้องหายอย่างไร้ตัวตนไป"

ป๊อป "แกจะบ้าไง แล้วแกจะไม่บอกให้ยัยแก้วรู้ไง แกทำแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย"

โทโมะ "ถึงบอกตอนนี้ก่อไม่ทันเเล้วละ"

ป๊อป "ไมอะ"

ผมยื่นโทรสับผมให้มันดู

ป๊อป "ไรวะ"

โทโมะ "อ่านซะ"

ป๊อป "ข่าวยใหญ่ของวันนี้ก่อคือ คุนนายปวี ไทยานน กำลังจะเปิดตัวห้างใหม่เเล้วจะทำการเปิดตัวลูกชายอย่างเปนทางการ คุนวีการรันตีว่าทั้งสาวเล็กสาวใหญ่เหนเเล้วต้องหลงเสน่เเน่นอน"

ป๊อป "เฮ้ย อย่างนี้ทุกคนก่อรู้ดิ เเล้วแกได้บอกแก้วยังว่าแกชอบเค้าอะ"

โทโมะ "ชั้นว่าความรักของชั้นเปนไปไม่ได้เเล้วละ แกก่อรู้เเม่ชั้นดีเเม่ชั้นส่วนใหญ่จะดูคนที่หน้าตาทางสังคมเเล้วค่อยดูนิสัย"

ป๊อป "เฮ้ยแกไม่รู้เหรอวะว่าแก้วเค้าเปนหลานของ..."

โทโมะ "ช่างเเม่งเหอะ อ๋อนี่บัตรเชิญไปงาน สองใบเอาคู่ไปด้วย"

ป๊อป "งานเต้นรำหน้ากาก"

โทโมะ "ไปให้ได้นะเว้ย เเล้วเจอกัน"

ป๊อป "เออ"

 

ในร้าน

poppy part

ผมเดินกลับเข้ามาในร้านผมรีบเอาบัตรเชิญซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อ

แก้ว "อ้าว ป๊อปเเล้วโทโมะล่ะ"

ป๊อป "ไอ้นั่นมันขอกลับบ้านก่อนนะเหนมันบอกว่าไม่ค่อยสบาย"

แก้ว "อ๋อ"

เขื่อน "ข้าวไดเเล้วครับ"

ผ่านไป 30 นาที

เขื่อน "ไปเดินเล่นกัน"

แก้ว "ไป"

 

fang part

ตอนนี้ทุกคนมาเดนเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะกัน ป๊อปกับเขื่อนขอตัวไปซื้อน้ำให้

แง แง

อยู่ดีๆก่อมีเด็กคนนึงเดินร้องไห้เข้ามาชั้นเดินเข้าไปถาม

ฟาง "ร้องไห้ทำไมครับ"

เด็ก "ละ ฮึก ลูกโป่งผมอยู่บนนั้น"

แก้ว "เอางัยดีแก"

เฟ "เฟขึ้นไปเก็ยให้"

ฟาง "ระวังด้วยละ"

เฟก่อปีนไปยอดไม้เเล้วค่อยหยิบลูกโป่งมาเเล้วค่อบส่งให้แก้ว

แก้ว "นี่คับ"

เด็ก "ขอบคุนครับ"

เเล้วเด็กก่อวิ่งไป

เขื่อน "น้ำได้เเล้วครับ"

กึก (เสียงไม้หัก)

เฟ "กรี๊ดๆๆๆๆๆ"

ชั้นเหนเฟล่วงลงมาต่อหน้าต่อตา เเล้วหับเฟยังกระเเทกกับฟุตบาทอีก

แก้วรีบวิ่งเข้าไปดูส่วนชั้นยังอยู่ในอาการช็อกอยู่

แก้ว "เฟ เฟ พี่เขื่อนพาเฟไปโรงบาลเร็ว"

ป๊อป "ฟางไปเร็ว"

ฟาง "อืม"

 

kawe part

ณ บนรถ 

เขื่อน "แก้ว ติดต่อโรงบาลแก้วเลยมันเปนโรงบาลที่ใกล้ที่สุด"

แก้ว "ค่ะ"

เเล้วชั้นก่อรีบโทรหาโรงบาล

 

ณ โรงบาล

ชั้นรีบวิ่งตามรถเข็นไปจนถึงห้องฉุกเฉิน

แก้ว "อาการหนักไหม"

พยาบาล "ไม่ค่ะ เเค่หัวเเตก"

แก้ว "เเล้วที่สมองล่ะ"
พยาบาล "เราเช็คเเล้วค่ะไม่น่าจะมีปัญหาอะไรค่ะ"

แก้ว "โอเคร อย่าเพิ่งให้ใครเข้าเยี่ยมนะชั้นอยากดูอาการไปสักพักก่อน"

ชั้นรีบเดินออกมาบอกฟางว่าอาการเฟเปนงัยบ้าง

ฟางรีบพุ่งตัวมาหาชั้น

ฟาง "แก้วเฟเปนงัยบ้าง"

แก้ว "เฟปลอดภัยเเล้ว เเต่ชั้นยังไม่ให้เข้าเยี่ยมชั้นขอดูเเลอาการเฟก่อน"

ป๊อป "เราเข้าใจ"

เขื่อน "ถ้าเฟหัวกระเเทกหิน เฟมีสิทที่ความทรงจำจะกลับมาไหม"

เอาไงดีว่ะไอ้แก้ว เอ้ย

ฟาง "ใช่แก้ว มีสิทไหม"

สามคนนี้มองชั้นเหมือนมีความหวัง

แก้ว "ได้ ได้อยู่เเล้ว พรุ่งนี้พวกแกค่อยมาเยี่ยมนะเดี๋ยวชั้นบอกอีกที่ว่าเฟอยู่ห้องไหน"

พยาบาล "หมอค่ะ คนไข้ฟื้นเเล้วค่ะ"

ชั้นรีบเดนเข้ไปในห้อง

แก้ว "เฟ ชั้นชื่ออะไร"

ชั้นขอตรวจสอบให้เเน่ใจหน่อย

เฟ "แก้วงัย นี่ชั้นความจำอยู่ครบ ชั้นจำได้หมดว่าพ่อเเม่พี่เเฟนพี่เเฟนชั้นชื่ออะไร"

แก้ว "เเฟนชั้น เเฟนแกคือใคร"

เฟ "กะ ก่อ พะพี่เขื่อนไง"

แก้ว "เเหนะๆ เร็วนะเนี่ย กิ้วๆ"

เฟ "บ้า"

 

รุ่งเช้า

faye part

ตอนนี้ชั้นถูกย้ายมาอยู่ห้องธรรมดา

แก้ว "เฟ เรื่องที่แกโกหกทุกคนแกจะเอางัย ชั้นไม่อยากโกหกเเล้วนะเว้ยมันผิดจรรยาบัน"

เฟ "ชั้นก้อเเค่อยาก.."

... "นี่มันหมายความว่างัย"

เฟ "พะพี่ฟาง พี่ป๊อป พี่เขื่อน"

ชั้นตายเเน่