โชคชะตา

fang part

ตอนนี้ชั้น เขื่อน ป๊อป พวกเรามาเยี่ยมเฟที่โรงบาล ตอนนี้พวกเราอยู่หน้าห้องเฟ

แก้ว "เฟ แกจะเอาไงเรื่องที่แกโกหกทุกคนว่าแกความจะเสื่อม"

นี่เฟไม่ได้ความจำเสื่อมเหรอ ชั้นรีบเปิดประตูเข้าไปถามเฟให้รู้เรื่อง

ฟาง "นี่มันหมายความว่างัย"

เฟ "พะ พี่ฟาง พี่ป๊อป พี่เขื่อน"

เขื่อน "ชั้นขอตัวนะ"

เเล้วนายเขื่อนก่อเดินไป

เฟ "พี่เขื่อน พี่เขื่อน ฟังเฟก่อนได้ไหม"

faye part

แก้ว "งั้นชั้นก่อขอตัว พี่เขื่อน พี่เขื่อนรอแก้วด้วย"

เเล้วยัยแก้วก่อวิ่งออกไป ชั้นที่กำลังลุกออกจากเตียงเพื่อไปตามพี่เขื่อนเเละแก้วไป เเต่พี่ฟางก่อเข้ามาขวาง

ฟาง "จะไปไหน อธิบายมาทั้งหมด"

ชั้นก่อเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ป๊อป กับ พี่ฟางฟังตั้งเเต่เเรก

ป๊อป "เฟทำอย่างงี้ทำไม มันทำให้ฟางกับพี่เปนห่วงมากนะ"

เฟ "เฟรู้ค่ะ พี่สองคนให้อภัยเฟได้ไหม"

poppy part

เฟ "เฟรู้ค่ะ พี่สองคนให้อภัยเฟได้ไหม"

ผมกับฟางมองหน้ากัน

ป๊อป "ได้สิ น้องสาวพี่"

เฟ "ขอบคุนค่ะ พี่ชาย"

ป๊อป "เเล้วฟางหล่ะ"

ฟาง ไพี่สิที่ต้องเปนฝ่ายให้เฟให้อภัยพี่"

เฟ "เฟให้อภัยค่ะ"

ผมเห็นเฟ พยายามชะเง้อหาใครบางคน

ป๊อป "ถ้าอยากจะตามไปง้อก่อไปสิ"

เฟ "งั้นเดี๋ยวเฟกลับมานะ"

เเล้วเฟก่อรีบวิ่งไป

ฟาง "นี่ อย่าวิ่งสิ เฮ้อ ทำตัวเหมื่อนเด็กจริง"

ป๊อป "เหมื่อนพี่ไม่มีผิด"

ฟาง "ช่ะ เอ๊ะนี่ป๊อปหลอกด่าฟางเหรอ"

ป๊อป "ไปดีกว่า หิวข้าว"

ฟาง "มาเคลียกันให้รู้เรื่องสิ"

kawe part

ชั้นรีบวิ่งตามพี่เขื่อนมา ไปไหนเนี่ยชั้นรีบเดินไปถามพยาบาลที่เคาเตอร์

แก้ว "เหนคนนี้ไหม"

ชั้นยื่นโทรสับที่มีรูปพี่เขื่อนให้ดู

พยาบาล "เห็นค่ะ เข้าเดินไปที่สวนค่ะ"

แก้ว "ขอบคุนนะค่ะ" 

ชั้นที่กำลังจะเดินไป

พยาบาล "เดี๋ยวค่ะ มีคนมารอพอหมอแก้วค่ะ"

ใครมาวะตอนนี้ หรือว่าจะเปนโทโมะ จะว่าไปชั้นยังไม่ได้เจอหมอนั่นเลยหนิ

ชั้นจึงส่งข้อความไปหาเฟว่าพี่เขื่อนอยู่ที่สวนนะ

ณ สวน

koen part

ตอนนี้ผมมานั่งนึกทบทวนเรื่องที่ผ่านมาของเฟกับผมตั้งเเต่ที่เขอเค้าจนถึงวันที่ไปที่ทะเล ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคำที่เฟบอกรักผม เค้าก่อโกหกผมอีกรึเปล่า

กึก กึก ผทไปยินคนเดินมาทางผม

เขื่อน "แก้ว ตอนนี้พี่ไม่รู้จะทำยังไงดี"

ฟึบ แก้วเข้ามากอดผมจากข้างหลัง

เฟ "เฟขอโทษ"

เขื่อน "ปล่อยพี่นะ เฟ ปล่อย"

faye part

หลังจากที่ชั้นได้รับข้อความจากแก้วชั้นรีบวิ่งไปที่สวนชั้นเจอพี่เขื่อน นั่งหันหลังอยู่

เขื่อน "เเก้วตอนนี้พี่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี"

ฟึบ ชั้นรีบเข้าไปกอดพี่เขื่อน

เฟ "เฟขอโทษ"

เขื่อน "ปล่อยพี่นะเฟ ปล่อย"

พี่เขื่อนพยายามแกะมือชั้นออก

เฟ "ไม่ พี่เขื่อนฟังเฟก่อน เฟรักพี่เขื่อนนะ"

เขื่อน "อย่ามาพูดให้พี่รู้สึกดีเลย"

เฟ "เฟพูดจริงๆนะ"

เขื่อน "เฟ รู้ไหมพี่กังวลเรื่องเฟ ตั้งมากมาย พี่กลัวว่าเฟจะจำพี่ไม่ได้ พี่กลัวว่าเฟจะไม่กลับมาหาพี่"

เฟ "พี่เขื่อน คือเฟ.."

เขื่อน "พี่รู้ว่าที่เฟโกหกว่าเฟความจำเสื่อม เพราะอยากจะเริ่มต้นใหม่กับฟาง เเละเฟจะทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิด เเต่เฟก่อน่าจะบอกพี่สักคำ"

เฟ "เฟ กะจะบอกพี่หลายครั้งเเล้วไม่มีโอกาส"

เขื่อน "นี่มันก่อเเค่ขออ้าง เฟโกหกอย่างนี้กัยคนที่เฟรักใช่ไหมเพื่อให้ได้เค้ามา เปนไงหละได้มากี่คนเเล้ว"

เพี๊ย ชั้นตบเข้าหน้าพี่เขื่อนเต็มๆ 

เเล้วพี่เขื่อนก่อจูบชั้น ชั้นรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปากชั้น

ชั้นผลักพี่เขื่อนออกเเล้ว เพี๊ย ชั้นตบพี่เขื่อนอีกรอบ

เฟ "ต่อไปนี้พี่เขื่อนไม่ต้องมายุ่งกับเฟอีก ออกไปจากชีวิตเฟซะ"

เเล้วพี่เขื่อนก่อเดินออกไป ชั้นทรุดลงไปกับพื้นเเล้วร้องไห้

... "เฟ"

เฟ "พี่ฟาง"

พี่ฟางก่อเข้ามากอดชั้น มันทำให้ชั้นร้องไห้