รอยแค้น แรงรัก

รอยแค้น แรงรัก 4
 
ขณะที่ป๊อปปี้นั่งทำงานอยู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าห้องของเขา เสียงที่ดูทะเล้นตลอดเวลา
 
"เอ้โยว่ป๊อปปี้" คนที่โดนเรียกยังนั่งทำงานอยู่ ไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร
 
"เขามีแต่ เอ้โยว่จีจี ไอ้สัด" ป๊อปปี้ตอบแล้วเงยหน้ามามองเพื่อนรักที่กำลังนอนกลิ้งไปมาอยู่บนโซฟาของเขา
 
"อ้าวไอ้นี่ กูอุตส่าห์มาหามึงเพื่องานเลยนะเว่ย นานๆเนี่ยจะเห็นกูจริงจังกับงาน" เขื่อนพูดแล้วหยิบแฟ้มอันบ้อเริ่มมาวางไว้บนโต๊ะ
 
"เออ กูก็กำลังจะโทรหาพอดีสาดดด แล้วสถานที่เตรียมงานเป็นยังไงบ้าง" ป๊อปปี้ถามแล้วจัดเสื้อสูทของเขาให้เรียบร้อย
 
"กูเลือกห้องที่พิเศษที่สุดให้มึงเลยนะเว่ย เนี่ยบริษัทอื่นเขามาเช่าใช้งานที่ใกล้ๆวันของมึง กูก็ไม่ให้นะเนี่ย เพื่องานของมึงเลยสัด" เขื่อนพูดพลางเดินมาวางแฟ้มของเขาไว้ที่โต๊ะของป๊อปปี้
 
"เออ ห้องหรูมีสไตล์ดี กว้างด้วย เออ ขอบใจมึงมากนะเว่ย งานเนี่ยกูจ่ายครึ่งนึง" ป๊อปปี้พูดแล้วตบบ่าเขื่น
 
"เชี่ยป๊อปปปปป" เขื่อนมองหน้าเพื่อนสนิทหรือจะเรียกญาติสนิทก็ได้ด้วยความตะลึง
 
"กูล้อเล่นมั้ยสัดอย่าตกใจเวอร์" ป๊อปปี้ส่ายหัวกับการเล่นอลังการณ์ของเพื่อนคนนี้
 
"เออ ว่าแต่คุณหัวหน้าพนักงานน่ะ จะไปงานของมึงมั้ยวะ" เขื่อนถามด้วยความตื่นเต้น
 
"ช่วยใช้สมองอันน้อยนิดของมึงสักนิดนะ ถ้าเฟย์เขาไม่ไป แล้วใครจะดูแลงาน" ป๊อปปี้ส่ายหัวเบาๆ แล้วถอนหายใจกับความไม่เอาไหนเรื่องหัวสมองของเพื่อน
 
"เชี่ย วันนั้นกูต้องหล่อเว้ย ต้องเป็นที่สะดุดตาของคนทั้งงาน" เขื่อนพูดแล้วทำท่าเพ้อฝัน ทำให้ป๊อปปี้ต้องมองบนกับเพื่อนคนนี้
 
"เออ แล้ววันนั้นมึงจะควงใครไปวะ น้องหวาย น้องป๊อปปี้ หรือว่าน้องแพท ว้าาาาา" ป๊อปปี้ชี้หน้าเขื่อนที่กำลังครุ่นคิดอย่างหนัก
 
"ไม่! กูจะไม่ทำตัวเป็นเสือผู้หญิงให้คุณเฟย์เห็นเด็ดขาด" เขื่อนพูดแล้วยิ้มอ่อนกับป๊อปปี้
 
"เชี่ยยยย นี่มึงโง่หรือแกล้งโง่วะ เซ้นส์ผู้หญิงน่ะแรงจะตาย กูว่าคุณเฟย์เห็นมึงตั้งแต่ครั้งนั้นเขาก็น่าจะรู้เเล้วว่ะ" ป๊อปปี้ยิ้มสะใจใส่เขื่อนที่ทำหน้าตกใจอย่างมาก เรียกง่ายๆว่าเว่อร์อีกแล้ว
 
"เอาเหอะ ยังไงคืนนี้ ที่เดิมของเราไหมขอรับคุณเพื่อน" เขื่อนพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้ป๊อปปี้ ซึ่งป๊อปปี้ทำท่าครุ่นคิดหนัก
 
"เห้ย! ไอ้โมะก็ไป มันแอบหนีแก้วเที่ยวเลยนะเว่ย ไอ้จองเบ ไอ้เคนตะ ไอ้ทีเจ ไอ้กวินท์ สัด!ครบแก๊งค์เหอะ" เขื่อนทำตาปริบๆให้ป๊อปปี้ทำให้เขาถอนหายใจอีกครั้ง
 
"เออๆ แต่กูอาจไปช้าหน่อยนะ ช่วงนี้งานยุ่ง" ป๊อปปี้ตอบแล้วกลับไปนั่งที่ทำงานที่เดิม
 
"อย่าลืมควงน้องพิมคนสวยออกงานด้วยล่ะ" เขื่อนพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
"สัดเขื่อน น้องพิมเป็นแฟนไอ้เคนตะ มึงนี่ผู้หญิงรอบตัวเยอะ จนจำถูกจำผิดเลยสิท่า" ป๊อปปี้มองเขื่อนที่ยิ้มจ๋อยๆให้ป๊อปปี้
 
"เออๆ กูพูดผิด น้องแคทคนสวยน่ะ ทั้งแคทและแพทเลยมั้ยมึง" เขื่อนพูดแล้วยกยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
 
"สัดเขื่อน อีกแล้วนะมึง น้องแพทเด็กในสต็อกของมึงแหละ เชี่ยเอ้ยมึงหนิ" ป๊อปปี้ปัดผมเบาๆกับความจำของเพื่อนสนิท
 
"เออว่ะ ขอโทษกูลืม แหะๆ" เขื่อนยิ้มเบาๆให้ป๊อปปี้
 
"ต่อไปมึงคงลืมว่าอีก 1 อาทิตย์กูจองห้องในโนโรงแรมของมึง เพื่อทำงานขอบคุณลูกค้า มึงคงลืมว่ามึงกำลังแอบชอบคุณเฟย์ มึงคงลืมว่ามึงเป็นรองประธานโรงแรมสุดหรูระดับ 5 ดาว แล้วต่อไปมึงคงลืมใส่กางเกงในมาทำงาน!" ป๊อปปี้ร่ายยาวใส่เขื่อนที่นั่งคิดตามแล้วทำหน้าตกใจสุดขีดหรือจะเรียกว่าเว่อร์อีกนั่นแหละ
 
"เออน่าาา อย่าบ่นนักเลย ไปแดกข้าวกัน" เขื่อนพูดแล้วเอามือคล้องคอป๊อปปี้แล้วเดินออกไปจากห้องทำงานทันที
 
"อ้าวคุณป๊อปคุณเขื่อน จะไปทานข้าวเที่ยงกันหรอคะ จะไม่ชวนฟ้าไปหน่อยหรอคะ" ฟ้ามองป๊อปปี้กับเขื่อนแล้วยิ้มหวานให้
 
"เอ่อ งั้นก็...โอ๊ย!" เขื่อนที่กำลังจะชวนฟ้าก็โดนป๊อปปี้เหยียบเท้า
 
"ฟ้าครับ ผมต้องคุยงานกับเขื่อนนิดหน่อย แต่เย็นนี้ผมชวนฟ้าไปเที่ยวที่เดิมด้วยกันนะครับ ฝากชวนแคทด้วย" ป๊อปปี้ยิ้มอบอุ่นให้ฟ้าที่กำลังยิ้มจนแก้มปริ
 
"เอ่อ....ฝากชวนน้องแพทด้วยนะครับคุณฟ้า" เขื่อนพูดแล้วยิ้มทะเล้นให้กับฟ้า
 
"ได้ค่ะ ฟ้าจะชวนแพทกับแคทไปด้วย งั้นเดี๋ยวฟ้าไปทานข้าวกับแพทแล้วก็แคทดีกว่าค่ะ" ฟ้าพูดแล้วก็เดินลั้ลลาลงลิฟต์ไป
 
"ป๊อป มึงไม่กลัวรถไฟชนกันหรอวะ" เขื่อนมองหน้าป๊อปปี้ด้วยความงงงวย
 
"ฟ้ากับแคทเค้าตกลงกับกูแล้วว่าเราเล่นกันสนุกๆ ไม่มีใครได้ใครเสียแล้วก็ไม่ผูกมัด" ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปกดลิฟต์
 
"เชี่ยป๊อปมึงโคตรแฟร์เลยว่ะ ชอบวิธีของมึงจริงๆ กูเนี่ยสับรางแทบไม่ทัน" เขื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาต้องมีข้อตกลงแบบนี้กับสาวๆเขาซะแล้ว
 
 
 
 
"ฟาง ไปกินข้าวกันเถอะ แล้วค่อยมาเรียนงานต่อ เธอนี่นะหัวไวจริงๆแป๊ผเดียวได้เยอะแล้ว" เฟย์มองฟางที่กำลังนั่งอ่านและทดลองทำงานอยู่ที่โซฟารับรองแขกของเธอ
 
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟางหิวแล้ว งั้นไปกันดีกว่าค่ะคุณเฟย์" ฟางตอบแล้วหยิบกระเป๋า
 
ครืดดดด ครืดดดดด
 
"สักครู่นะคะ คุณเฟย์" ฟางโค้งเบาๆให้เฟย์ก่อนจะไปรับโทรศัพท์
 
"ฮัลโหลพี่จินว่าไง" ฟางถามปลายสาย
 
[พี่ล็อคบ้านเรียบร้อยแล้วนะ พี่จะไปดูงานที่สิงคโปร์วันนี้ แกก็อยู่บ้านคนเดียวสัก 3 วันแล้วกัน] จินนี่ตอบกลับมาขณะที่กำลังรอเข้าห้องส่งผู้โดยสาร
 
"เหงาแย่เลยไม่มีพี่จิน รีบๆดูงานแล้วกลับมานะ อิจฉาชะมัด" ฟางตอบแล้วทำหน้าบูด
 
[เอาน่า แค่นี้นะ ไปกินกาแฟก่อน บาย] จินนี่พูดแล้ววางสายไป
 
"ไปกันเถอะค่ะคุณเฟย์ เราไปทานร้านไหนดีคะ" ฟางเดินมาหาเฟย์
 
"ร้านตรงข้ามบริษัทดีกว่านะ ฉันว่าง่ายๆดี" เฟย์ตอบแล้วเดินนำหน้าฟางไป เมื่อออกมาจากห้องเฟย์จึงกดลิฟต์ เมื่อลิฟต์เปิดออกเธอก็พบชายหนุ่มผู้หล่อเหลาสองคนอยู่ในนั้น
 
"ฟางเข้ามาสิ"เฟย์กวักมือเรียกฟางที่ยืนมองออกไปข้างนอกอยู่
 
"อ๋อค่ะ" ฟางอตบแล้วรีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์
 
"สวัสดีค่ะเจ้านาย แล้วก็คุณเขื่อน" เฟย์ยิ้มแล้วโค้งหัวให้ทั้งสองคน
 
"เอ่อ....คุณเฟย์จำชื่อผมได้หรอครับ" เขื่อนถามด้วยความเขิน
 
"แหมคุณเขื่อนก็...ขึ้นชื่อเรื่องเสือผู้หญิงซะขนาดนั้น แถมเป็นเพื่อนคุณป๊อป มีหรอคะที่เฟย์จะไม่รู้จัก" เฟย์ยิ้มให้เขื่อนทำให้เขื่อนหน้าจ๋อยไปกับคำว่าเสือผู้หญิง ทำเอาป๊อปปี้เกือบหลุดขำเลยทีเดียว
 
"คุณฟางเป็นยังไงบ้างล่ะ เรียนรู้งานเร็วดีมั้ยครับคุณเฟย์" ป๊อปปี้ถามเฟย์โดยแอบมองที่ฟาง เป็นระยะๆ
 
"โหยยย ฟางเรียนรู้งานเร็วมากค่ะ แป๊ปเดียวเอง เรียนได้เยอะมากค่ะ" เฟย์เอ่ยปากชมฟางให้ป๊อปปี้ฟัง
 
"ก็ดีแล้วล่ะ สมกับเป็นพนักงานของที่นี่ แล้วก็สมกับที่ผมเลือกฟางด้วยตัวเอง" ป๊อปปี้พูด
ทำให้เฟย์กับเขื่อนยิ้มเพราะคิดว่าเขาแอบชอบฟาง ส่วนฟางก็ยิ้มด้วยความเขินแต่ผิดกับป๊อปปี้ที่ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ไม่มีใครคาดเดาได้
 
'เตรียมตัวเจ็บไว้ได้เลยนะแม่กระต่ายน้อย'
 
 
 
 
_____________________
เอ้โยว่ กลับมากันอีกแล้ว กับเรื่องนี้ คอมเม้นท์เยอะ
กำลังใจเลยดี555555    อย่าลืมน้าาา
ชอบก็กดไลค์
ใช่ก็กดโหวต
รักเลยก็แนะนำ
แต่ถ้าอยากให้เพิ่มอีกตอนก็เม้นท์นะจุ้บๆ