วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

 

 

                    ลานจอดรถ หน้าร้านอาหาร ก็ได้มีการประทะกันระหว่าง ท่านประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ กับลูกชายเจ้าของบริษัทบิ๊กเอ็มที่ใหญ่ที่สุด เกิดขึ้น 

 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมต้องทำให้มันเสียเวลาด้วยวะ คุณจะขับไปส่งฟางทำไมเสียเวลาเปล่าๆ ยังไงผมก็ไปส่งแก้วอยู่แล้ววว" นี่คือเหตุผลของไอ้ป๊อป

 

 

 

 

 

                    " คุณก็ให้แก้วมากับผมสิ ยังไงผมก็ไปส่งฟางอยู่แล้ว " เออเว้ย ท่านประธานก็พูดมีเหตุผล แต่ยัไงชั้ลก็ต้องเข้าข้างไอ้ป๊อปเพื่อนรักของชั้ลอยู่ดี 

 

 

 

 

 

                    " งั้นแยกกันกลับก็ได้คะ เดี๊ยวว ฟางไปกับโทโมะ " ฟางพูด ไอ้ป๊อปงี่หน้าจ๋อยเลยฮะ ส่วนท่านประธานก็ทหน้าทำตาเย้ยหยันใส่มันเต็มที่

 

 

 

 

 

                    " ฟาง แต่ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณนะ " ไอ้ป๊อปยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก แล้วเหลือบมาหากำลังเสริมอย่างชั้ล  โอเค ได้ 

 

 

 

 

 

 

                    " เออใช่ ฟาง ไปกับไอ้ป๊อปก็ได้ เดี๋ยวแก้วไปกับท่านประธานเอง " ชั้ลรีบดึงฟางยัดใส่รถไปป๊อป แล้วรีบแจ๋นขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตุ๋นหน้ารถไอท่านประธานทันที หันมองคู่นั้นทางกระจก เหมือนเค้าจะฟาดฟันกันทางสายตา แล้วไอ้ป๊อปมันก็ประกาศชัยชนะด้วยการยักคิ้วใส่ท่านประธานอย่างซะใจ ก่อนจะเดินขึ้นรถไปอย่างสวยงามมมม 

 

 

 

 

 

 

                    ในรถ ! ที่บรรยากาศอึดอัดมาก มันทั้งเกร็งทั้งกลัว ทั้งระแวงอย่างบอกไม่ถูก คือ เค้านิ่งมาก จนชั้ลเดาอารมณ์ไม่ออก ปกติเจอหน้ากัน ก็มีแต่จิกกัดกัน แล้วนี่คือระ ???

 

 

 

 

 

 

                    " นายย จะให้ชั้ลไปเป็นเลขาจริงๆหรอ " ชั้ลเริ่มจะอึดอัดมากจนทนไม่ไหว เลยเลือกที่จะเอ่ยถามไปก่อน เผื่อบรรยากาศเงียบๆเหมือนป่าช้า จะได้ดูปกติขึ้นมบ้าง

 

 

 

 

 

                    " เออ....  "  เออ โอเค จบ 

 

 

 

 

 

 

                    " เออ นายยยยๆๆๆๆ  จอดๆตรงนี้ก่อน ชั้ลจะซื้อของ " หลังจากที่นั่งรถมาใกล้จะถึงคอนโด ชั้ลก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ มาอาหารของลูกสาวแสนสวยของชั้ลมันหมดไปแล้ว 

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไม " ท่านประธนจอดรถให้แต่โดยดี แต่ก็ไม่วายที่จะมาแจ๋นเรื่องของชั้ล ชั้ลไม่สนใจรีบลงไปซื้อของทันที ก่อนจะกลับมาอย่างไว เพราะกลัวโดยมันทิ้งเอาไว้กลางทางงง

 

 

 

 

 

 

                    " อาหารแมว ?? หน้าตาอย่างเธอนี่เลี้ยงแมวด้วยหรอ " ฮีทำหน้าเหวอๆ เอ๋อเร๋อแดก แล้วก้มลงมองอาหารแมวในถุงหูหิ้วที่ชั้ลถือมา 

 

 

 

 

 

                    คือ บั๊บบ มันต้องอึ้งขนาดนั้นเลยหรอวะ 

 

 

 

 

 

                    "สงสัยหน้าตาแบบชั้ลคงจะเหมาะกับนายเลี้ยงหมาแหละมั้ง " ชั้ลก็ประชดเต็มที่ ก่อนจะจัดเก็บอาหารโปรกของลูกสาวเข้าที่ 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลถามจริงๆนะ เธอเข้ามาในชีวิตชั้ล เธอต้องการอะไรวะ " ฮีทำหน้าซีเรียสมาก จนคิ้วที่ขมวดชนกันเป็นโบว์ แล้วจ้องมองมาที่ชั้ลเหมือนรอคำตอบ 

 

 

 

 

 

                    " คืออ... นายเข้าใจผิดนะ ชั้ลไม่ได้จเข้ามาในชีวิตของนาย แต่ ... ชั้ลกำลังเข้าไปในชีวิตของฟาง " แม่ง หลงตัวเองชิบหวยยย 

 

 

 

 

 

                    " เธอมาเป็นแม่สื่อให้ไอ้ป๊อปมาจีบฟางใช่มั้ย " อึบ ! รู้ไงวะ 

 

 

 

 

                    O_O 

 

 

 

 

 

                    " เอ่อออ  " อ่างก็แดกน้องแก้วสิวะ ก็แม่สอนว่าอย่าโกหก มันบาป แต่นี้ก็โกหกมาเยอะแล้วอะ 

 

 

 

 

 

                    " เธอดูไม่ออกหรอวะ ว่าชั้ลชอบฟาง ทำไมต้องเข้ามายุ่งด้วยวะ " งานดราม่าก็มา เมื่อฮีถอดสายเบลล์ออก แล้วหันมาคุยกันแบบจริงจังมากกก 

 

 

 

 

                    " แต่ฟางไม่ได้ชอบนาย " แล้วชั้ลก็ดูออก ว่าฟางไม่ได้ชอบแก อีตาบ้าา 

 

 

 

 

 

                    " ก็กำลังจีบอยู่ป่าววะ ... คือขอเถอะ ช่วยพาไอ้ป๊อปมันออกไปห่างๆได้มั้ย " หน้าฮีดุมากก จนชั้ลเริ่มแกว่งๆ กลัวๆแล้วอะ 

 

 

 

 

 

                    " นะนายก็จีบไปดิ ชั้ลก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้นายจีบฟางสักหน่อย " เสียงเริ่มสั่นละ นี่ชั้ลค่อยจะไปต่อ หรือควรจะลงจากรถดี ช่วยบอกที 

 

 

 

 

 

                    " ก็ถ้าไม่มีเธอสักคน มันคงจะดีกว่านี้ " เอ้าาา ไรวะ 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่มีน้ำยา ก็อย่ามาโทษคนอื่นปะ ... ถึงไอ้ป๊อปมันจะเข้ามาหรือไม่เข้ามา ถ้าฟางเค้าชอบนาย ยังไงเค้าก็เลือกนายอยู่ดี เลือกใช้ตรรกะห่วยๆนี้สักทีเถอะ มันฟังดูเห็นแก่ตัว " 

 

 

 

 

 

                    โอ้ยยย 

 

 

 

 

 

                    " เธอกล้าดียังไงมาด่าชั้ล " แม่ง ทำเหมือนตัวร้ายในหนังเลยหรอวะ ที่พอโกรธแล้วต้องบีบแขนคูากรณีเนี่ยย มันเจ็บนะโว้ยยยย 

 

 

 

 

 

                    " ทำไม ? รับไม่ได้หรอ ฮะ ! พูดความจริงเข้าหน่อย รับไม่ได้ " ชั้ลก็นิสัยเดิมๆแหละคะ ใครยิ่งโกรธ ชั้ลยิ่งยั่ว เอาให้มันประสาทแดกตายไปเลย 

 

 

 

 

 

                    " คิดดีแล้วหรอ มาไฟ้ว์กับคนอย่างชั้ล " มีขู่ด้วยเว้ย มีขู่ด้วยย 

 

 

 

 

 

                    " คนอย่างชั้ล มันไม่มีอะไรจะเสียแล้วหละ " 

 

 

 

 

 

                    " เธออาจจะมองมาชั้ลเป็นสุภาพบุรุษเวลาที่ชั้ลอยู่กับฟาง  แต่ขอโทษนะ สำหรับเธอ ไม่มีวัน  "

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่เคยเห็นความเป็นสุภาพบุรุษในตัวนายอยู่แล้ว ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือรับหลังฟาง  แล้วชั้ลก็ไม่แปลกใจ ว่าทำไมคนดีๆอย่างฟางถึงไม่เลือกนาย " ชั้ลรู้สึกไม่ค่อยปลดภัยอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งชั้ลแกะมือหมอนั้นออกมากเท่าไหร่ มันยิ่งกำแน่นมากขึ้นเท่านั้น แล้วตอนนี้เหมือนมันจะโกรธกับคำด่าของชั้ลซะด้วยสิ  

 

 

 

 

 

                    ป๊อปอยู่ไหนวะ มาช่วยชั้ลหน่อยสิ ไอ้ป๊อปปปป  ชั้ลเหลือบมองข้างๆ มองซ้ายมองขวา เพื่อหาทางนี้ แต่ไอ้บ้านี้ก็ยังกำแขนชั้ลไว้แน่น เหมือนจะแน่นมากกว่าเดิมซะด้วยสิ 

 

 

 

 

 

 

                    " อะไร ?? แค่นี้กลัวแล้วหรอ ชั้ลว่าเธอถอดตัวออกจากเรื่องนีไปเถอะ เธอจะได้ไม่เจ็บตัวไปมากกว่านี้ " ไอ้หมอนี้มันซานตานหรือยังไงวะ ทำไมมันทั้งดุทั้งน่ากลัว

 

 

 

 

 

                    TT อย่างจะร้องไห้ อยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด 

 

 

 

 

 

 

                    " อึก ... " ชั้ลเบือนหน้าหนีทันที เมื่อมันยื่นหน้ากากๆของมันมาใกล้ๆกับหน้าชั้ล 

 

 

 

                    ป๊อปปปป  มึงอยู่ไหนวะ มาช่วยกูด้วยยยย ชั้ลได้แต่ภาวะนาในใจให้ไอ้ป๊อป หรือใครก็ได้ผ่านมาเห็น แล้วพาช้ลอกไปจากที่นี่สักทีเถอะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ออกไปจากที่ตรงนี้ซะเถอะ ชั้ลไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงต่ำๆแบบเธออีก  " มันสะบัดแขนชั้ลอย่างไม่แยแส ก่อนจะเอื้อมมาเปิดประตูเหมือนไล่ชั้ลลงจากรถไป 

 

 

 

 

 

                    นี่มันเลวกว่าที่ชั้ลคิดไว้ซะอีก ชั้ลมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ ก่อนจะรีบหยิบถุงอาหารแมวว แล้วลงจากรถไปทันที 

 

 

 

 

 

                    ชั้ลรีบเดินจ้ำๆไปให้พ้นจากที่ตรงนี้อย่างไว แล้วไม่นานก็ถึงหน้าคอนโด ไอ้ป๊อปยืนรอชั้ลอยู่หน้าคอนโด โดยที่มีฟางยืนอยู่ข้างๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " มัวทำออะไรอยูวะ ทำไมมาช้านัก " ไอ้ป๊อปสักไซ้ชั้ลทันทีที่เห็นหน้า แต่ชั้ล... ชั้ลขึ้นห้องก่อนดีกว่าหวะ บรึ๋ยยยย

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วเค้าเป็นอะไรนะ " ฟางสงสัยในท่าทีของแก้ว เธอมองแก้วที่เดินขึ้นห้องไปเหมือนคนหวาดกลัวอะไรมา 

 

 

 

 

 

                    " นั้นสิ แล้วทำไม มันเดินกลับมา ไอ้โทโมะหายหัวไปไหน " ป๊อปเองก็สงสัยไม่แพ้กัน 

 

 

 

 

 

 

                    " โมะ ไม่รับสาย " ฟางกดวางสายก่อนจะหันมาพูดกับป๊อป ทั้งคู่เอะใจเลยพากันขึ้นไปหาแก้ว  แต่แก้วก็ปิดประตูเงียบไม่ยอมออกมาคุย 

 

 

 

 

 

                    " งั้นเดียวป๊อปกลับก่อนดีกว่า มันคงไม่อยากจะคุยตอนนี้ เดี๋ยวป๊อปค่อยโทรคุยกับมันดูอีกที "  ป๊อปมีสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินลงลิฟต์ไป ฟางแปลกใจมาก เลยเลือกที่จะโทรหาโทโมะอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " โมะแกล้งอะไรแก้วหรือเปล่า " ฟางถามอย่างสุภาพ 

 

 

 

 

 

                    ( ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่แย่แเล่นๆเฉยๆหนะ เค้าคงจะไม่พอใจหละมั้ง ) โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " โมะ แต่แก้วเค้ากลัวนะ นี่ก็ไม่ยอมออกมาคุยเลย เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                    ( ฟางไม่ต้องเป็นห่วงเค้าหรอก เดี๋ยวไอ้ป๊อปมันเคลียเองแหละ ) โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    ฟางนิ่งไป ก่อนจะกดวางสายจากโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

                    ชั้ลจะเอายังไงกับเรื่องบ้าๆนี้ดี เงินชั้ลก็เอาเงินของมันมาแล้ว แม่ก็ป่วยต้องใช้เงินรักษา แลวไอ้หมอนั้นก็ดูหน้ากลัวเหมือนซาตานอีก ชั้ลจะเอายังไงดีวะ 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป พอจะมีงานอื่นให้ทำที่ไม่ใช่งานนี้เปล่าวะ  " ชั้ลเลยโทรถามคู่สัญญา 

 

 

 

 

                    (ไม่มี นีมึงเป็นอะไรเนี่ย มึงดูแปลกๆนะ มันทำอะไรมึงหรือเปล่า )

 

 

 

 

 

                    " เอ่อ  ไม่ได้ทำ คือแต่กูว่า กูทำงานอย่างอื่นเถอะนะ กู คือ กูไม่ค่อยถนัดวะ " จะแถยังไงให้รอดวะเนี่ย 

 

 

 

 

 

                    ( แม่มึงต้องใช้เงินรักษานะแก้ว ไม่มีงานไหนได้เงินดีเท่างานนี้แล้วหละ ) โธ่วไอ้ป๊อปปปป 

 

 

 

 

 

 

                    " คือ แต่...  เออๆ งั้นแค่นี้แหละ " โอ้ยย มันคไม่ทำอะไรคนหน้าตาทุเรศๆอย่างชั้งหรอก ยังไงแม่ก็ต้องมาก่อนความสุขตตัวเองสิวะ 

 

 

 

 

 

 

 

                    วันต่อมา..... 

 

 

 

 

 

 

                   บ้านสวนของคุณย่า ไอ้ป๊อปลากฟางมาดูบ้าน ให้เดา มันคงจะมีแผนจะมกับฟางแค่สองคน ที่ฟางก็ดันลากชั้ลมาด้วย แล้วก็ยังมีแขกซาตานไม่ได้รับเชิญเพิ่มมาอีกคน สรุปเรามาที่นี่ทั้งหมด 4 คน 

 

 

 

 

 

 

                    ไอ้ป๊อป พาฟางขึ้นไปดูชั้นบนของบ้าน โดยมีผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นท่านประธานของบริษัทแต่มาเดินตามตูดผู้หญิงขึ้นตามไปด้วย  ส่วนชั้ลนะหรอ ชั้ลก็..... 

 

 

 

 

 

 

                    " แฮมๆๆๆๆ  มาหาแม่มาลูกกก  " มาหาคนที่ชั้ลรักกก 

 

 

 

 

 

                    " ยัยแก้วววววว  " เสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชั้ลเรียกเธอว่าแม่ ก็ดังออกมาจากในบ้าน ก่อนที่ร่างน่ากอดของเธอจะปรากฏมาให้เห็น 

 

 

 

 

 

                    " แม่ !!! คิดถึงใจสิขาดรอนๆ " ชั้ลรีบเดินเข้าไปหาก่อนจะอ้าแขนเข้ากอดแ่ของไอ้ป๊อปไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    " ยังไงฮะเรานะ มาที่บ้านแทนที่จะเรียกหาแม่ กลับเรียกหาเจ้าแฮม  ทำไม? รักแมวมากกว่าแม่แล้วหรอ " เธอคลายกอดออก แล้วทำหน้างอนใส่ชั้ล 

 

 

 

 

 

                    " เปล่าสักหน่อย แก้วตั้งใจจะมาหาแม่นะคะ แต่... แก้วเจอแมวก่อน แหะๆ " ชั้ลยิ้มแก้เขิลที่แม่รู้ทัน  แม่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะโอบชั้ลเข้าไปในบ้าน แล้วเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านสวนของคุณย่า 

 

 

 

 

 

 

 

                     " ครับๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " โทโมะคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ สักพัก ก็วางสาย 

 

 

 

 

 

                    " มีอะไรหรอคะ ท่านประธาน " ฟางถามด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

                    " พนักงานมีปัญหากับลูกค้าหนะ ผมต้องรีบกลับ " โทโมะพูดอย่างร้อนใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าป๊อป แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " ผมจะเอาเพื่อนของคุณไปด้วย จะทำอะไรก็คิดให้มันดีๆหละ เพราะเกมส์นี้ มีแก้ว เป็นเดิมพัน " โทโมะพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน ป๊อปนิ่งไป จ้องหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง อีกฝ่ายยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินออกจากบ้านสวนไป