วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่พูดคุยกับแม่ไอ้ป๊อปจนหายคิดถึง ชั้ลก็อุ้มไอ้เจ้าแฮมกลับมาที่บ้านสวน เพื่อมาช่วยงานไอ้ป๊อปต่อ 

 

 

 

                    อยากจะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก เจ้าแฮม เป็นแมวพันธ์อเมริกันช็อตแฮร์ ผู้แสนสวย อายุานามก็ 3 ปีได้แล้วหละมั้ง เงินเดือนจากที่ทำงานเก่าชั้ลหมดไปก็เพราะมันเนี่ยแหละ ทั้งกินเยอะ ท้ังกินจุ จนอ้วนเป็นหมูแล้วเนี่ย บางทีชั้ลก็นึกนะ ว่าตัวเองกำลังอุ้มแมว หรือหนูกันแน่ ....

                    แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ มันช่วยชั้ลได้เยอะเลยหละ เวลาที่ชั้ลเครียดๆเร่องงาน ก็มีมันเนี่ยแหละที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อน ค่อยมาชวนชั้ลเล่น มาอ้อนชั้ล ให้ชั้ลหายเครียดหนะ ถือว่ามันเป็นมิตรที่ดีมากเลยทีเดียว พอเอามันมาอยู่ที่นี้ชั้ลก็อดคิดถึงมันไม่ได้ เลยต้องกราบเท้าไอ้ป๊อปขอแมวตัวใหม่จากมัน ซึ่งก็เป็นพันธ์เดียวกันเนี่ยแหละคะ เพราะแมวพันธ์นี้มันนิสัยขี้เล่น แถวยังซนอีกด้วย ลูกสาวชั้ลตัวใหม่ หล่อนชื่อ ลิ้นจี่ ยัง 3 เดือนอยู่เลย ตอนนี้ก็คงจะนอนหลับปุ้ยอยู่ในห้องแหละมั้ง Zzzz ......

 

 

 

 

 

 

                    ปัก !! ในขณะที่ชั้ลกำลังจูบหัวไอ้เจ้าแฮม ก็เหมือนมีอะไรแข็งๆมาประทะกับร่างของชั้ล 

 

 

 

 

 

                    " นาย เอ่ย ท่านประธาน " แล้วใบหน้าโหดเหี้ยวอำมหิตผิดมนุษย์มนาของไอ้ซาตานก็จ้องมองชั้ลอยู่ ชั้ลนี่รีบถอยหลัง 1 ก้าวเลยคะ - - ! 

 

 

 

 

 

                    " ทิ้งแมวนั้นซะ แล้วไปกับชั้ล " มันจ้องมองเจ้าแฮมด้วยสายตาที่ขยาด ก่อนจะปัดมือชั้ลจนเจ้าแฮมกระโดดวิ่งหนีไป  

 

 

 

 

                    เห้ยย มันทำกับลูกสาวคนโตของชั้ลแบบนี้ได้ไงวะ 

 

 

 

                    แต่ไม่ทันที่ชั้ลจะได้โวยวาย มันก็ลากมือ ... เอ้ย ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่ากระฉากดีกว่า เพราะชั้ลแทบจะไม่ได้เดิน แต่ต้องวิ่งตามมันไปเนี่ย 

 

 

 

 

 

                    ปั้ง ! มันยัดร่างบางๆน่าทะถถนอมของชั้ลใส่รถของมัน แล้วันก็ปิดอย่างเร็ว ก่อนที่มันจะวิ่งขึ้นไปนั่งที่คนขับ แล้วบึ้นรถออกไปอย่างเร็ว 

 

 

 

 

 

                    " โอ้ยยย นี่จะบอกได้แล้วยังเนี่ยว่าจะไปไหน " เออ แล้วจะขับรถเร็วทำส้นอะไรวะ .. ได้แต่คิดแหละคะ ไม่กล้าพูด กลัวมนโกรธ เดี๋ยวมันจะตบเอาได้ 

 

 

 

 

 

                    " หุบปาก ไม่อยากได้ยินเสียงง " มันทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะพูดออกมา  

 

 

 

 

                    นี่มันคนหรือผีดิบวะ แหมๆๆๆ ตอนอยู่กับฟาง งี้เป็นลูกหมาเชืองๆ พออยู่กับกูนี้มึงเสือเลยนะ ไอ้โทโมะ อย่าให้ถึงตาอีแก้วเถอะ จะฆ่าให้ตายอนาจเลยคอยดูดิ 

 

 

 

 

 

 

                    " คิดอะไร ?? " มันหันมาถามคำถาม พร้อมด้วยใบหน้าที่คิ้วผูกโบว์กันอย่างเน้นหนา 

 

 

 

 

                    นี่ชั้ลคิดดังขนาดนั้นเลยหรอ 

 

 

 

 

 

                    " ป่าวนิ ถึงแล้วหรอ ลงดิ รอไร " ชั้ลนี่ชิ่งก่อนเลยจร้า รีบเปิดประตูรถลงไปทันที 

 

 

 

 

 

                    ที่นี่เป็นบ้านหลังเล็กๆ ไม่เล็กมาก เอ่อ ก็ปานกลางๆ อะแหละ มีรั่ว มีบริเวณบานเล็กน้อย ซึ่งชั้ลก็ไม่รู้ว่ามันพามาทำไม หน้าบ้านก็มีใครไม่รู้ ยืนคุยเชิงด่าๆ กันอยู่สามคน เสียงดังมาถึงนี่เลยหรอวะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ท่านประธานฮะ " นายคนนั้น หน้าตาตี๋ๆ แต่หล่อดีแฮะ ผิดงี้ขาวเหลือง ผ่องมากกกก  น่าสนใจจริงๆ เออนั้นแหละ คือฮีเลยหน้าตาร้อนรนมาหานี้ตาซาตานนี่ ทันทีที่เห็นหน้า 

 

 

 

 

 

                    " นี่คุณเลือกลูกน้องคุณเข้ามาทำงานได้ยังไงเนี่ย โง่ขนาดนี่ เป็นผม ผมไล่ออก !! " ฮึ ! ให้เดา ไอ้แปะที่เดินมาด่าฉอดๆๆ นี่คงจะเป็นพวกมนุษย์ลูกค้าเรื่องมากกกกก แน่นอน 

 

 

 

 

 

                    " ผมว่าเราค่อยๆคุยกันดีกว่านะครับ " โห้ววว ไอ้ซาตานนี้ก็อีกคน จะไปยอมมันทำไมวะ หมอนี่ทำท่าทางเจี๊ยมเจี้ยนเหมือนเกรงใจไอ้แปะคนนั้นมาก 

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่คงไม่คุยมันแล้ว มันทำบ้านผมผิดแบบไปซะทุกอย่างเนี่ยย ผมเสียหายรู้มั้ย ว่าผมเสียหาย " แปะนั้นโวยวายจนหน้าแดงเลยคะ สงสัยจะโกรธมาก 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่เฮีย เรื่องมันเป็นไงเนี่ย " ชั้ลเดินเข้าไปหาหนุ่มหล่อหน้าตี๋คนนั้น ก่อนจะกระซิบถามเบาๆ เฮียแกยื่นซองเอกสารมาให้ 

 

 

 

 

 

                    " ตอนแรกก็ตกลงกันดิบดี พอตอนนี้ดันอยากจะให้ทำแบบใหม่ซะงั้น " เฮียแกบ่นๆ ก่อนจะหันมอง คู่ศึกตรงหน้าทะเลาะกัน 

 

 

 

 

                    ชั้ลไม่รอช้าหยิบเอกสารมาดู ดูทุกอย่าง เออวะ เหมือนที่เฮียแกพูดไว้จริงๆ แบบนี้ยอมไม่ได้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

                    " คุณต้องรื้อออกให้หมด แล้วจัดการให้ผมใหม่ ส่วนค่าเสียหาย... " แปะยังพูดไม่จบ ชั้ลก็เสือก เอ่ย แทรกขึ้นมาก่อน 

 

 

 

 

 

                    " แปะ !! เป็นคนจ่ายยยยยเองทั้งหมด " ชั้ลเดินเชิดหน้าผ่านหน้าไอ้ซาตานไปไฟว์กับแปะ 

 

 

 

 

 

                    " นี่แกเป็นใครเนี่ยนังบ้า " เอ้า ไอ้แปะมันชี้หน้าด่าชั้ลด้วยงะ ไรวะ 

 

 

 

 

 

                    " นี่แปะสมองเสื่อมหรือเปล่า ... แปะเป็นคนออกแบบการตกแต่งภายในของบ้านหลังนี้มาให้เฮียคนนี้เค้าเองนะ แล้วแปะก็เป็นคนเขียนสัญญา ระบุวันที่ให้เริ่มทำมาเองอีกด้วย แปะลืมไปแล้วหรอ หรือแปะอย่างมีเรื่อง ฮะแปะ แปะจะเอาไง ?? " ชั้ลยื่นซองสัญญานั้นให้กับแปะ ดูแปะแกนิ่งๆไป 

 

 

 

 

 

                    " ก็ชั้ลจะเอาแบบใหม่อะ ชั้ลเป็นลูกค้า พวกแกก็ต้องทำตามใจชั้ลสิ " แปะยังคงโวยไม่เลิก 

 

 

 

 

 

                    " แปะเอาตรรกกะไหนมาใช้เนี่ยย คือถ้าแปะอยากจะทำใหม่ก็ได้นะ แต่แปะต้องเอาเงินมาให้กับเรา แล้วเดี๋ยวทางเราจะทำใหม่ให้ " เออ มีเหตุผลหน่อยสิวะ โตๆกันแล้วเนี่ย 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เอาโวยยย ชั้ลให้เงินพวกแกไปแล้ว ชั้ลจะไม่ออกแล้ว ถ้าพวกแกไม่ทำใหม่ให้ชั้ล ชั้ล จะ ฟ้อง " แปะโวยวายเสียงดังกว่าเดิม นี่ถ้าไม่ใช่คนแก่นะ ชั้ลฟาดปากให้แล้ว

 

 

 

 

 

                    "ช่วยออกไปไกลๆได้มั้ย อย่ามายุ่งเรื่องของชั้ล " ไอ้ซาตานผลักบ่าชั้ลให้ออกห่าง แล้เข้าคุยเอง 

 

 

 

 

 

                    " อะไรวะ " ชั้ลด่าไล่หลังมันไปในขณะที่มันเชิญญญญ แปะเข้าไปคุยกันสองคนในบ้าน

 

 

 

 

 

                    " นี่มีประธานแบบนี้ได้ไงเนี่ย ความคิดป่วยมาก " ชั้ลเลยหันมาใส่อารมณ์กับเฮียตี๋หน้าหล่อที่ยืนอยู่ข้างหลัง

 

 

 

 

 

 

                    " ชื่ออะไรเนี่ย แล้วมากับท่านประธานได้ไง แล้วเพิ่งมาทำงานใหม่หรอ ไม่เคยเห็นเลย หรือเป็นแฟนท่านประธาน " เฮียแกยิ้มๆ แล้วจ้องมองชั้ลอย่างรอคำตอบ

 

 

 

 

 

                    " ชื่อแก้ว เป็นเลขาให้มัน เอ้ย ให้ท่านประธาน แล้วก็ไม่ได้เป็นแฟนกับมันด้วย แล้วก็ไม่มีมันเป็นเด็ดขาด "

 

 

 

 

 

                    " เราชื่อหนึ่ง ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราเป็นมัณฑณากรหนะ อยู่แผนกออกแบบภายใน วางๆก็แวะไปได้นะ ที่นั้นของกินเยอะ " เฮียหนึ่งนี้ยิ้มใหญ่เลย เออ เฮียแกน่ารักดีแหละ 

 

 

 

 

 

                    " หรอ กินฟรีป่ะ " เอาของกินมาล่อ นี่ อีแก้วก็ไปสิคะ รอร่ะ ? 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลคุยกับลูกค้าเสร็จแล้วนะ ตกลงแกต้องทำใหม่ แล้วชั้ลต้องชดใช้ค่าเสียหาย 1 แสน แกต้องรับผิดชอบ " แล้วไอ้ซาตานก็เดินอย่างหล่อ ออกมาจากบ้าน 

 

 

 

 

 

                    " นี่นายจะบ้าหรือไง ไอ้แปะนั้นมันผิดเงือนไขในสัญญาเอง นายจะมาให้เฮียเค้ารบผิดชอบได้ไงวะ เป็นถึงท่านประธาน ทำไมถึงไม่ปกป้องลูกน้องตัวเอง " ชั้ลนี่ขึ้นแทนเฮียเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

                    " มันก็ต้องเป็นแบบนี้ ถ้าทำงานบกพร่อง ก็ต้องรับผิดชอบ " มันพูดได้หน้าตบมาก คือรวยใช่มั้ย ถึงได้ไม่แคร์คนจนๆเลยเนี่ย 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมันบกพร่องตรงไหนวะ ทุกอย่างมันก็ตามแบบที่แปะนั้นต้องการ แล้วก็ทำตามเวลา คือ นายใช้อะไรคิดวะ " 

 

 

 

 

 

                    " แล้วเธอมาเดือนร้อนอะไรด้วย มันเรื่องของชั้ลกับไอ้หนึ่ง อย่าสะเออะ " มันจ้องหน้าชั้ลอย่างเอาเรื่อง แล้วนึกหรอว่าชั้ลจะกลัวมันอะ 

 

 

 

 

 

 

                    " เออ พอๆแล้วแก้ว ตกลงตามนี่แล้วกันครับ ท่านประธาน " เห้ยยย เฮียยยย  

แล้วเฮียก็เดินจากไปเงียบๆ 

 

 

 

 

 

                    " แม่ง " ชั้ลจงใจจะด่าไอ้หน้าซาตานนี้ ด่าเสร็จก็ชิ่งสิคะ รอไร ปล่อยแม่งให้กลับบ้านคนเดียว

 

 

 

 

 

 

                    " เฮียยยยยยยยยยย เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย " ชั้ลตะโกนเรียกเฮียหนึ่ง พลางวิ่งตามเค้าไปติดๆ 

 

 

 

 

 

                    " ตามมาทำไมเนี่ย " เฮียหนึ่งแกทำหน้าเจือนๆ เหมือนคนเบื่อโลก 

 

 

 

 

 

                    " เฮียไม่หน้าไปยอมเค้าเลยนะ มันไม่ยุติธรรมอะเฮีย เฮียก็ทำทุกอย่างถูกต้องแล้วหนิ ทำไมเค้าไม่ปกป้องเฮียเลย ทำไมเฮียไม่แย้งเค้าไปว่าเค้าทำไม่ถูก ทำไมเฮียไม่โวยวาย ทำไม ... " คือ ชั้ลไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

                    " พอเถอะ อยู่ไปนานๆ สักวันแก้วก็เข้าใจเองแหละ " แล้วเฮียหนึ่งก็ทำหน้าหมาหลับต่อไป ซึ่งชั้ลก็ตองคอยปลอบ ชั้ลสงสารเขาหนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ป๊อป - ฟาง 

 

 

 

 

 

 

                    กร๊อกกก แกร๊กกกก เสียงท้องร้องจ๊อกๆดังมาจากท้องของป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " หิวข้าวทำไมไม่บอก คะ " ฟางอมยิ้ม แซวป๊อป 

 

 

 

 

 

                    "  ก็ป๊อปเกรงใจฟาง เห็นฟางตั้งใจทำงาน ป๊อปเลยไม่อยากขัดจังหวะ " ป๊อปทำหน้าอ้อนๆ เหมือนเด็ก 

 

 

 

 

 

                    " เราไปหาอะไรทานก่อนก็ได้นะ ฟางก็หิวแล้วเหมือนกัน  ^^ " เธอเองก็หิว แต่แค่ท้องเธอไม่ร้องก็เท่านั้นเอง 

 

 

 

 

 

                    " อื้ม ^^ " ป๊อปได้จังหวะ รีบพาฟางไปที่บ้านใหญ่ทันที 

 

 

 

 

 

                    ป๊อปพาฟางเดินผ่านสวนดอกไม้หลากชนิดเพื่อไปทางบ้านใหญ่ และดูเหมือนฟางจะชอบที่นี่มากซะด้วยสิ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปสวนนี้ไว้ตั้งหลายรูป 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปถ่ายให้ได้นะ " ป๊อปรีบทำคะแนนโดยการเสนอตัว จะถ่ายรูปให้ฟาง ฟางพนักหน้า พร้อมส่งกล้องให้กับป๊อป 

 

 

 

 

 

                    แชะ ! รูปเดี่ยวเสร็จ ก็ต้องตามต่อด้วยรูปคู่สินะ เขารีบถือวิสาสะ โผล่หน้าตัวเองเข้าไปในกล้องของฟาง หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังยิ้มอายๆ แต่ก็ยอมมองกล้องถ่ายคู่กับเขา 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปอยากให้ฟางเก็บรูปนี้เอาไว้นะ เผื่อก่อนนอนคิดถึงป๊อป จะได้หยิบขึ้นมาเปิดดู " เขาหยอดคำหวาน พร้อมส่งโทรศัพท์คนให้กับเธอ หญิงสาวเขิลอายรีบรับโทรศัพท์คืนมาแล้วเดินหนี 

 

 

 

 

 

                    " เราจะทานอาหารกันที่นี่นะ " ป๊อปรีบเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเดินนำฟางเข้าไปยังตึกใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    ผู้เป็นแม่ที่นั่งประดิษฐ์แจกันดอกไม้ เงยมองหน้าฟางอย่างตะลึง สายตาของเธอจ้องมองมาที่หญิงสาวอย่างพิจารณา และเธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาคนนี้อย่างบอกไม่ถูก เธอยิ้มหวานให้กับหญิงสาวที่ยืนเคียงข้างกับตาป๊อปลูกสาวของเธอ ก่อนจะวางสรรพสิ่งตรงหน้า แล้วลุกเดินเข้าไปหาป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                    " แฟนป๊อปหรอ " เธอตามคำถามยิงตรงใส่ป๊อป และหวังจะให้มันเป็นแบบนั้น 

 

 

 

 

                    " ไม่ใช่นะคะคุณท่าน ฟางเป็นเพื่อนของป๊อปคะ " เธอหน้าซีดตกใจ กลัวแม่ป๊อปจะเข้าใจผิด รีบแก้ตัวทันที 

 

 

 

 

 

                    " โอเค เพื่อนก็เพื่อนจ่ะ แต่เรียกแม่ก็ได้นะ อย่เรียกท่านเลย มันดูห่างเหินเกินไป " แม่ป๊อปเดินเข้ามาแตะบ่าฟางเบาๆ

 

 

 

 

 

 

                    " นี่ฟางครับแม่ เพื่อนผม ส่วนนี่แม่ป๊อปเอง " ป๊อปพูด ฟางยกมือไหว้แม่ป๊อปอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " ไปๆ ไปนั่งข้างในกัน " แม่ป๊อปโอบฟางไปนั่งในห้องรับแขก ส่วนป๊อปเอง ก็จัดแจงเรื่องอาหารให้กับฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

                    เฮียหนึ่ง - แก้ว 

 

 

 

 

 

 

                    "หร่อยมั้ยเฮีย ก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดแก้ว " ชั้ลก็สไตล์เดิม กินไปพูดไป สกมกเหมือนเดิม แต่มอหน้าเฮียหนึ่งแล้ว เขาก็ไม่ได้รักเกียจอะไร เพราะฉะนั้นอยู่กับเฮียไม่ต้องปั้นหน้าก็ได้คะ 

 

 

 

 

 

                    " ก็หร่อย นี่แก้วกล้ามากนะ ไปด่าท่านประธานแบบนั้นอะ " สุดทายเราก็วกกลับมาเรื่องนี้อีกจนได้ 

 

 

 

 

 

                    " ก็ที่พูดไปมันจริงมั้ยหละ คือแก้วไม่เข้าใจไง ใช้งานลูกน้องตัวเอง ทำไมถึงไม่่ปกป้องลูกน้องของตัวเอง ที่บริษัทเค้าโตมาได้จนถึงทุกวันนี้เนี่ย ถ้ามหน่อยเถอะ ว่ามันเ็นเพราะเค้าคนเดียว หรือเป็นเพราะเราชวยกัน " ถึงชั้ลจะเรียนจบไม่สูง แต่ชั้ลก็คิดได้นะคะ บอกเลอ

 

 

 

 

 

                    " เห้ออ พูดไปก็เท่านั้นแหละ " เฮียหนึ่งถอนหายใจ แล้วกินต่อ 

 

 

 

 

 

                    หลังจากกินเตี๋ยวเสร็จ เฮียแกก้เดินมาส่งชั้ลที่หน้าคอนโด เฮียบอกเดินมาส่งนะ ไม่มีเงินค่าแท็กซี่  น่ารักดีเนอะ คือบางทีเงินมันก็ไม่ใช่คำตอบทุกอย่างสำหรับผู้หญิงนะ เงินไม่ใช่การแสดงออกถึงความเป็นสุภาพบุรุษ แต่ใจที่เป็นสุภาพบุรุษต่างหาก ที่ทำให้เค้าคือสุภาพบุรุษ 

 

 

 

 

 

                    " แล้วเฮียกลับไงอะ " เออ เดินมาส่งชั้ลถึงนี่ บ้านเฮียแกอยู่ไหนวะ 

 

 

 

 

 

                    " ก็เดินดิ ใกล้ๆนี้แหละ แปปเดียวก็ถึงละ " เฮียแกทำหน้าชิวๆแล้วโบกมือบ๊ายบ่ายชั้ล   น่ารักวะ หุ่นก็ดี มีแฟนยังวะเฮีย เอิ่ม เลิกมโนเถอะ นังลิ้นจี่รอแกอยู่บนห้อง 

 

 

 

 

 

 

                    แกร๊กๆ  เห้ย มีใครตามมาป่าวๆ 

 

 

 

                    ขวับ หันไปดู ก็ไม่มีนิว๊าาา คิดมากมั้ง 

 

 

 

 

 

                    ปัก ! ในขณะที่ชั้ลไขประตูจะเข้าห้อง และเมื่อประตูมันถูกเปิดออก ชั้ลก็ถูกผลักเข้ามาในห้องอย่างแรง ก่อนที่ประตูจะปิดอย่างงเร็ว 

 

 

 

                    โครมมมม 

 

 

 

 

 

 

                    " นาย !! " ซวยแล้วกู มันมาคิดบัญชีย้อนหลังแน่เลยวะ 

 

 

 

 

 

                    " เดินถอยหลัง ?? กลัวอะไรวะ เมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลย " แล้วแกจะเดินเข้ามาหาชั้ลทำไมวะ จะจนมุมอยู่แล้วนะ  >< 

 

 

 

 

 

                    " ชะชั้ล ชั้ลพูดผิดตรงไหนอะ มันคือความจริงทั้งน้นแหละ " นั้นสิ ถึงจะเป็นความจริงก็เถอะ แต่ตอนนี้กลัววะ มันจะฆ่าชั้ลป่าววะ 

 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่ชอบเลยวะ เวลาที่มีใครมาด่าชั้ลต่อหน้าคนอื่นเนี่ย "

 

 

 

 

                    พรึบ ! หมับ ! เชี่ยยยย เหมือนในหนังมาก  นี่ชั้ลถูกมันจับขึงไว้กับฝาฝนังหรอวะ  นี่ กูเป็นนางเอกที่กำลังโดนโจรข่มขืนสินะ 

 

 

 

 

 

 

                    " แต่นายก็ทำไม่ถูกนิ " โธ่วอีแก้ว เก็บจิตใต้สำนึกของมึงไว้ก่อนก็ได้ ตัวมึงสั่นมากแล้วเนี่ยยยยย มึงเงียบๆก่อนเถอะ เดี๋ยวมึงก็โดนฆ่าาหรอก   #บอกตัวเองเบาๆในหัวใจ TT 

 

 

 

 

 

                    " แต่ชั้ลไม่ชอบให้ใครมาด่าชั้ลต่อหน้าลูกน้องงง !!!!! " เสียงลมปากที่สั่งสะท้านของไอหมอนั้น มันทำให้ใจชั้ลสั่นหวิวตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม  

 

 

 

 

 

 

                    " ... " ชั้ลได้แต่จ้องหน้ามันนิ่งๆ มันน่ากลัวมากเลยนะ เหมือนคนบ้า เหมือนคนเก็บกด คือ ชั้ลต้องขอโทษมันใช่มั้ย TT 

 

 

 

 

 

                    " เธอควรจะได้รับรู้นะ ว่าการฉีกหน้าชั้ลต่อหน้าคนอื่น เธอจะต้องเจอกับอะไร " มันรวบมือของชั้ลขึงไว้กับฝาด้วยมือเพียงข้างเดียวของมัน ส่วนมืออีกข้างง  ฮืออออ ฮืออออ มันกำลังไต่ตามคอชั้ลอยู่ TT   

 

 

                    ต่อให้ผู้หญิงจะแกร่ง จะเก่งแค่ไหน ถ้ามาเจอเรื่องแบบนี้ ก็ตายทั้งเป็นอยู่ดี 

 

 

 

 

                    " อื้ออออ " แล้วมันก็ทำกับชั้ล มันจูบชั้ล มันบีบปากชั้ล มันสอดสิ่งโซโคกเข้าไปในปากของชั้ลลล  ทำไมมันป่าเถื่อนแบบนี้  ฮือออ ฮืออ ฮืออ 

 

 

 

                    ชั้ลน้ำตาไหลพลากอย่างห้ามไม่ได้ ตัวชั้ลมันสั่นแรงพอๆกับแผ่นดินไหว มันกลัวจนบอกไม่ถูก นี่คือครั้งแรกที่ชั้ลได้ใกล้ชิดและสัมผัสกับปากผู้ขาด แต่ชั้ลไม่ได้เต็มใจ ชั้ลถูกมันข่มเหงงง  

 

 

 

 

 

                    " ฮึก ฮึก " ชั้ลได้แต่กลั้นสะอื้นไห้ ปิดตา ไม่อยากจะเห็นให้สารเลวที่มันยืนติดอยู่กับร่างของชั้ล 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าไม่อยากโดนแบบนี้ ก็อย่าทำอีก เพราะชั้ลลก็ไม่อยากจะมาจูบปาก ผู้หญิงต่ำๆแบบเธอนักหรอก  โสโครก " มันสะบัดมือชั้ล ออก แล้วเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

                    ทำไมชั้ลถึงรู้สึกแย่แบบนี้วะ ชั้ลจน จนไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรอ มันรวยแล้วมันทำได้ทุกอย่างเลยหรือไงวะ ทำไมมันชี่วแบบนี้วะ ฮืออ ฮืออ ฮืออ 

 

 

 

 

                    เมี้ยวว  เมี้ยวว 

 

 

 

 

                     " ลิ้นจี่  ฮืออ ฮืออ ฮืออ "