วุ่นนัก รักซะเลย
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.36 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 00.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
51)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ในขณะที่หญิงสาวนั่งหันหลังร้องห่มร้องไห้เงียบๆ แต่อีกฝ่ากลับอมยิ้มไม่หยุด เพราะการร้องไห้ของเธอมันทำให้เขารู้ว่าเธอแคร์เขาอยู่
เหตุการณ์เมื่อครู่ .... หัวใจชายหนุ่มเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เมื่อเห็นร่างบางของใครบางคนที่เดินหลบๆล่อๆอยู่ในป่า เขาจ้องมองหล่อนด้วยสายตาที่โกรธระคนกับความเป็นห่วงก่อนจะค่อยๆย่องออกจากที่ซ่อนแล้วลากต้วเธอเข้ามาอยู่ใกล้กับเขา
เขากอดร่างบางที่สั่นคอนไว้แน่นด้วยสองแขนแกร่งของเขา เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เป็นห่วงปรสงสัย แต่ไม่ทันที่เขาจะปริปากถาม เสียงกรี๊ดร้องของหญิงสาวอีกคนก็ดังขึ้น
" ฟาง " เสียงอุทานของหญิงในอ้อมแขนดังขึ้น เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปมองด้านหลัง เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแน่ เขาจึงยอมฝืนใจตัวเองทิ้งเธอไว้เพื่อไปช่วยอีกคนมาอยู่รวมกัน
เขาผละออกจากหญิงคนรักแล้ววิ่งไปตามเสียงกรี๊ดร้องของอีกคน แต่ไม่ทันที่เขาจะเข้าไปหาเธอ กลับมีมือของใครคนนึงดึงตัวเขาไป
" อ้าว เห้ย มึงปล่อยให้ฟางถูกจับได้ยังไง " เขาเอ่ยปากด่าอีกฝ่ายทันทีที่สบโอกาส
" ก้ดื้อวิ่งตามแก้วไปจนกุตามไม่ทัน ก้ถูกจับอยุ่นุ้นไง กุกำลังหาทางไปช่วยอยุ่นี่แหละ " ป๊อปว่า
ชายหนุ่มอึดอัดใจอยากจะกลับไปหาแก้ว และในขณะที่เขาลุกขึ้นหันหลังจะกลับไปหาแก้ว เธอกลับเดินเข้ามาทางนี้พร้อมกับคนร้าย
" แก้ว.... " เขามองใบหน้าสวยที่เปื่อนร้อยน้ำตาก้อดรู้สึกผิดที่ทิ้งเธอเอาไว้ไม่ได้
หญิงสาวถูกพาตัวไปรวมอยู่กับฟาง โทโมะและป๊อปรีบเดินตามไปเงียบๆ
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ เมื่อเห็นคนร้ายมองเรือนร่างของหญิงสาวอันเป็นที่รัก เขาลุกขึ้นจะเดินไปเอาเรื่องแต่กลับถูกป๊อปกระชากแขนให้กลับมา
" ใจเย็นหน่อยสิวะ " ป๊อปพูด
" มึงเย็นลงหรอ ดูมันมองแก้วกับฟางสิ " โทโมะพูด ป๊อปหันไปมอง
สักครู่พวกมันก้เอ่ยปากเรียกให้โทโมะออกไป แต่ก้ไร้วี่แวว จนคนร้ายตบหน้าแก้วฉาดใหญ่
" เห้ย !! " โทโมะตาลุกเป็นไฟจะเดินออกไป แต่ป๊อปห้ามเอาไว้ จนคนร้ายง้างมือขึ้นอีกครั้งจะตบฟาง ป๊อปจึงผลักโทโมะให้ออกไป
โทโมะสู้กับคนร้ายจนพาแก้วหนีออกมาได้จนถึงตอนนี้
" ร้องไห้แบบนี้ ชั้ลจะเข้าใจว่าเธอน้อยใจชั้ลเอาได้นะ " เขาสะกิดบ่าหญิงสาวแซวเล่น
" อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย นายไม่คิดว่าชั้ลจะร้องไห้เพราะคิดถึงป๊อปบ้างหรอ " ชั้ลเหมือนโดนจี้จุด มันเลยพูดออกไปแบบนั้นโดยไม่ทันได้คิดอะไรมาก
" รักมันมากสินะ ถึงได้ร้องห่มร้องไห้เป็นห่วงมันมากขนาดนี้ " หมอนั้นพูด
" นายก้น่าจะคิดเองได้นะ " เออ คิดเอาสิ คิดเอาว่าชั้ลรักใคร
" แล้วเธอโผล่ไปทำอะไรที่นั่น " เค้าถาม นี่มาจนขนาดนี้แล้วเค้ายังไม่รู้เลยหรอ ว่าชั้ลล่อไปทำไมที่นั่น
" ชั้ลไปขับรถเล่น "
" กับไปป๊อป ? "
" อื้ม "
" แก้ว เธอจำไม่ได้ใช่มั้ย ว่าเวลาที่ชั้ลโมโหเธอต้องเจอกับอะไร ยังไม่เข็ดใช่มั้ย " คำพูดที่แสนเย็นเฉียบของเขากับสายตาที่ดุดันจนชั้ลต้องหลบหน้า หันไปทางอื่น
" ชั้ลก้ไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ " นั่นสิ แล้วจะโมโหทำไม
" นอนเถอะ ชั้ลเหนื่อย " แล้วเขาก้ตัดบทล้มตัวลงนอนบนกระบะหลังทันที ทิ้งให้ชั้ลเคว้งคว้างอยู่คนเดียวอีกครั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ