วุ่นนัก รักซะเลย

 

หลังจากที่แก้วตัดสายทิ้งไป เขารีบดูเบอร์ที่แก้วใช้โทรเข้ามาก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้ฟาง

 

 

 

" ทำไมฟางไม่บอกโมะ ว่าแก้วติดต่อมาหาฟาง "  ชายหนุ่มต่อว่าเธอด้วยน้ำเสียงเข้ม อย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

 

 

 

" นี่โมะกำลังโกรธฟางอยู่หรอ  "  ฟางถามพร้อมกับสังเกตสีหน้าท่าทางของโทโมะ อีกฝ่ายพยายามปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะปฏิเสธเสียงแข็ง

 

 

 

 

" ผมแค่ไม่ชอบคนโกหก ... ทานข้าวกันต่อเถอะ  "  เขารับเปลี่ยนเรื่องหนี แล้วตักกับข้าวให้ฟางทันที  ฟางไม่อยากจะเซ้าซี่อะไรมากมายเลยปล่อยเลยตามเลย

 

 

 

 

ตกเย็นของวันเดียวกัน ร่างสูงรีบออกคำสั่งให้คนสนิท ติดต่อหาแก้วตามเบอร์โทรศัพท์ที่ได้มาทันที

 

 

 

" ไปสืบมาให้ได้ว่าเบอร์นี้โทรมาจากจังหวัดไหน อำเภอไหน เอาให้ละเอียดที่สุด " เขาสั่งอย่างเคร่งครัด ชายตรงหน้า พยักหน้ารับคำก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

ทางฝั่งป๊อป ฟาง เองก็พยามติดต่อหาแก้วจนได้เรื่อง

 

 

 

" มันไปไกลขนาดนั่น แล้วมันไปอยู่กับใครวะ" หลังจากสืบจนรู้ว่าแก้วอยู่ที่ไหน ป๊อปเองก็นึกแปลกใจ เพราะแก้วไม่เคยไปไหนไกลๆคนเดียว

 

 

" ป๊อปลองนึกดูนะ เผื่อบางทีแก้วอาจจะมีเพื่อนอยู่ที่นั่นก็ได้ " ฟางพูด ป๊อปนิ่งคิด ก่อนจะรีบกดหาเบอร์เพื่อนแล้วโทรออกทันที

 

 

" ไอ้เดชา มีใครในรุ่นบ้านอยู่เชียงใหม่หรือทำงานอยู่ที่นั่นบ้างวะ " ป๊อปพูดเสียงเข้ม

 

 

( เชียงใหม่หรอวะ อืออ  ก้ไอแอนไงกับไอวัฒน์  สองคนนี้บ้านอยู่เชียงใหม่ มีอะไรหรือเปล่าวะ ) เดชาพูด

 

 

 

" มีปัญหานิดหน่อยวะ กูขอเบอร์สองคนนั้นหน่อยนะ " ป๊อปพูด

 

 

 

( เออๆ ) สิ้นเสียงเดชาก้ส่งเบอร์โทรศัพท์ของเพื่อนทั้งสองมาให้กับป๊อป เมื่อได้รับป๊อปรีบโทรหาทันที

 

 

 

" วัฒน์หรือเปล่าครับ " ป๊อป

 

 

( ครับ ผมวัฒน์ครับ ไม่ทราบว่าใค... ) วัฒน์ยังพูดไม่ทันจบ ป๊อปก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

 

 

" กูป๊อปเอง ไอวัฒน์ แก้วติดต่อมึงไปบ้างหรือเปล่า " ป๊อปรีบถาม

 

 

( ก็ปล่าวนิวะ ทำไม ทะเลาะกับไอ้แก้วมันหรอ ถึงได้โทรมาถามหามันจากกูเนี่ย ) วัฒน์แซว เพราะรู้จักแก้วกับป๊อปดี 

 

 

" ถามมากจังโว้ย ถ้าไม่รู้ก้แค่นี้นะกุรีบ " ป๊อปวางสายจากวัฒน์แล้วกดโทรหาแอนต่อ

 

 

 

" แอน นี่ป๊อปนะ แก้วติดต่อแอนไปบ้างหรือเปล่า " ป๊อปพูด

 

 

 

( ก็ไม่นะป๊อป มีอะไรกันหรือปล่าว แก้วเป็นอะไรหรอ " เพื่อนสาวถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

" อ่อป่าวๆ แล้วนอกจากแอนกับไอวัฒน์ ยังมีใครอยู่ที่นั่นอีกมั้ย " ป๊อปถามต่อ 

 

 

 

 

( ไม่มีนะ )

 

 

 

" โอเค งั้นแค่นี้นะแอน ขอบคุณมากนะ" 

 

 

 

( เอ่ออ เดี๋ยวๆป๊อป แอนเพิ่งนึกได้ แพรไง แพรมาสอนอยุ่ที่นี้ปีสองปีแล้วนะ " 

 

 

 

" ไอแพรอะนะ " ป๊อปตกใจ

 

 

 

( ใช่ๆ แพรมันเปนครูสอนเด็กอยู่บนดอยนู้นแหละ  ) 

 

 

" แล้วแอนมีเบอร์แพรมั้ย ป๊อปขอหน่อยนะ " ป๊อปทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ

 

 

( ไม่มีหรอก จะติดต่อแอนก็ต้องขึ้นไปบนดอยนู้นแหละหรือไม่ก้ต้องรอให้แอนติดต่อกับมาเอง ) 

 

 

 

" ไม่เป็นไร แล้วแอนพอจะบอกได้มัยว่าป๊อปสามารถไปหาแอนได้ยังไง " ป๊อปหันไปยิ้ม ฟาง ป๊อปกุมมือกันแน่นอย่างมีหวัง

 

 

 

( เอางี้ดีกว่า  ป๊อปมาให้ถึงเชียงใหม่ก่อนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวแอนไปรับ พาไปหาแพร โอเคมั้ย ) แอนเสนอ

 

 

 

" โอเคๆ  ตกลงตามนั่นเลย งั้นพรุ่งนี้ถ้าป๊อปถึงเชียงใหม่แล้วป๊อปจะโทรหาแอนนะ " 

 

 

( โอเคจ่ะ ) 

 

 

 

 " ขอให้ไอแก้วมันอยู่กับแพรทีเถอะ " ป๊อปยกมือไหว้ขอพร 

 

 

" ใช่ ขอให้เจอแก้วทีเถอะ " ฟางขอตาม 

 

 

 

 

 

เช้าวันใหม่ป๊อปรีบลาแม่ขอตัวไปเชียงใหม่ ส่วนฟาง กับดินยังคงทำงานปกติ

 

 

ที่บริษัท  ณ ห้องทำงานของดินและหนึ่ง

 

 

 

" หนึ่งหายไปไหน ทำไมยังไม่มาทำงาน " ชายร่างสูงตำแหน่งแระธานบริษัทเปิดประตูเข้าไปตามดิน

 

 

" อ่ออ ไอหนึ่งหนึ่งมันลางานไปเชียงใหม่นะครับ เหมือนมันบอกว่าจะไปหาคนรักนะครับถ้าผมจำไม่ผิด " ดินได้ที ทำท่ายียวนกวนประสาทใส่โทโมะ

 

 

" นายครับ  ที่นายสั่งให้ผมไปสืบมา เบอร์นี้โทรมาจากเชียงใหม่นะครับ แล้วก้รายละเอียดสถานที่อยู่ในเอกสารนี้นะครับ " 

 

 

 

ร่างสูงกำหมัดแน่น ขมวดคิ้วแล้วเดินออกมาจากห้องดินทันที ก่อนจะหลบไปแอบอยู่ในมุมลับตาคน

 

 

" รีบตามหาผู้หญิงคนนั้นให้เจอ " สายตาเกรี้ยวกราวจ้องมองผ่านกระจกมองไกลไปข้างหน้าก่อนจะออกคำสั่งถึงลูกน้องที่ตอนสี้กำลังค้นหาตัวแก้วอยําที่เชียงใหม่

 

 

 

ในรถของแอน

 

 

 

" นี่ทะเลาะอะไรกัน ทำไมถึงคิดว่าแก้วหนีมาที่นี่ " 

 

 

" อยากจะบ้าตายก้บมัน อยู่ๆมันก้หายตัวมา  แล้ววันก่อนมันหนอกเหรียญโทรกลับมา ถึงได้เช็คตามเบอร์จนเจอว่ามันมามุดหัวอยู่ที่นี่เนี่ย " ป๊อปโวยวายใส่

 

 

" เดี๋ยวนะ หยอดเหรียญ มันใช้ตู้โทรศัพท์เลยหรอ นังนี้เหมือนจะแผนสูงนะ แต่ก็โง่อยู่ดี "

 

 

 

" เออ ก็ดีแล้วหละที่มันโง่บ้าง ถ้ามันขนาดมากกว่านี้มีหวังได้ตามหามันกันตลอดชาติอะ " ป๊อปบ่น

 

 

" เห้อออ ชั้ลจะเพลียกับพวกแกจริงๆ อะ ถึงละ ดอยที่ว่าหนะ " แอนจอดรถแล้วมองเข้าไปยังหมู่บ้านเล็กๆที่ถูกห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่

 

 

" น่าอยู่หวะ " ป๊อปมองบรรยากาศรอบๆก้อดประทับใจไม่ได้

 

 

 

" เห้ยแอน ป๊อปว่าแอนลงไปคนเดียวดีกว่าแล้วเดี๋ยวป๊อปจะแอบตามไป  เพราะถ้าไอ้แก้วมันเจอป๊อปก่อน มันคงจะหนีไปอีกแน่ๆ" ป๊อปวางแผน แอนเห็นด้วย จึงรีบลงไป

 

 

 

" คุณครูแพรอยู่มั้ยคะ " แอนถาม

 

 

 

" คุณครูแพรกับคุณครูแก้วเข้าไปในเมืองเมื่อตะกี้เองค่ะ" เด็กสาวคนนึงตอบ

 

 

 

" แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาคะ  หนูพอจะรู้มั้ยลูก " แอนถามต่อ

 

 

 

" คุณครูแพรน่าจะกลับมาเลย แต่คุณครูแก้วไม่ทราบเหมือนกันคะ เพราะคุณครูแก้วเอากระเป๋าใบใหญ่ไปด้วย " เด็กน้อยเล่าต่อ

 

 

" ขอบคุณมากนะคะ ถ้าคุณครูแพรกลับมาฝากหนูบอกคุณครูแพรด้วยนะคะ ว่าเพื่อนชื่อแอนมาหา และให้ติดต่อกลับมาด่วน "

 

 

" ได้คะ " 

 

 

แอนรีบเดินกลับมาหาป๊อป ทั้งคู่รีบขึ้นรถก่อนจะขับรถกลับเข้าไปในเมืองทันที

 

 

 

สถานีขนส่ง หนึ่งเดินโซเซบงมาจากรถ ด้วยอาการเมารถเขาจึงเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ซึ่งสวนทางกับแก้วที่เดินถือกระเป๋าไปใหญ่มากับแพร

 

 

 

" ไปแกล้งซ่างหม่องแบบนั้น มีหวังเด็กนั่นร้องไห้ขี้มูกโป่งกันพอดี " แพรพูด

 

 

" แหม ก็แกล้งบ้าง ต่อไปจะได้ไม่ดื้อ " ชั้ลยิ้มทะเล้นให้แพร ก่อนจะยกกระเป๋าใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าสวยๆกับของกินอร่อยๆส่งกลับไปให้แม่กับไอเจ้ากาน

 

 

" เดี๋ยวเถอะแกเนี่ยจริงๆเลยนะ ไม่ยอมทิ้งนิสัยเจ้าแผนการณ์นี่จริงๆ " 

 

 

 

" แผนการณ์อะไรหละ ไม่มี๊ "  หลังจากที่ชั้ลส่งของเสร็จ ชั้ลก้บแพรรีบเดินไปที่รถทันที 

 

 

 

ในขณะที่แก้วกับแพรกำลังเดินไปที่รถ มีชายสามคนกำลังแอบมองเธออยู่  สองคนแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งของอาคาร ส่วนอีกคนกำลังเดินตามแก้วไป

 

 

 

" แก้ว!!! " หนึ่งตะโกนเรียกแก้วเสียงดังลั่น แก้วหันมาเมื่อเห็นว่าเป็นหนึ่งก็รีบหนี และวิ่ง และวิ่งขึ้นรถไปทันที ก่ ก่อนจะสั่งบังคับให้แพรขับรถออกไป หนึ่งวิ่งไล่ตามแก้วไปแต่ก็ไม่ทัน            

 

 

 

 ชายอีกสองคนที่แอบดูแก้วอยู่ เมื่อเห็นว่าแก้วกำลังหนี จึงรีบขับรถตามออกไปโดยเร็ว 

 

หนึ่งเคว้งคว้างหันซ้ายหันขวา  ขัดใจตัวเองที่เจอแก้วแล้วแต่ก็ตามตัวมาไม่ได้  จึงได้แต่โทรศัพท์ไปบอกป๊อบ 

 

 

" ป๊อบมึงอยู่ไหนว่ะ  ตอนนี้กูอยู่ที่บขส " หนึ่งพูด 

 

 

" เฮ้ยพี่ผมคิดว่าแก้วอยู่ที่นั่น " 

 

 

" เออ  แก้วเพิ่งนี้กูไปเมื่อกี้เนี่ย " หนึ่งพูด

 

 

" เฮ้ยแล้วมันหนีไปไหนวะพี่ "

 

 

"  แล้วกูจะไปรู้มั้ยว่าไอ้ป๊อบ แต่กูเห็นแก้วมากับผู้หญิงสวยๆคนหนึ่ง " หนึ่งพูด ป๊อปนึกถึงแพรขึ้นมาทันที จึงให้แอนขับรถไปรับหนึ่ง แล้วขึ้นดอยอีกครั้งเพื่อคุยกับแพร

 

 

 

 

ทางฝั่งของแก้วและแพร แก้วดูลุกลี้ลุกลนมองด้านหลังอยู่ตลอดเวลาเหมือนกลัวอะไร

 

 

" เป็นอะไรของแกวะไอแก้ว " แพรเริ่มสงสัย 

 

 

" ไม่มีอะไร แต่แกขับให้เร็วกว่านี้หน่อยได้มั้ย ชั้ลรู้สึกเหมือนมีคนตามเรามา " ชั้ลเหลือบเห็นรถกระบะคันทีดำที่ขับตามมา แต่ชั้ลมองไม่เห็นว่าใครขับรถคันนั้น 

 

 

 

" งั้นเกาะแน่นๆนะ แล้วจะพาไปทางลัด รับรองตามไม่เจอแน่นอน หึๆ " 

 

 

 

 

" กรี๊ดดดด " โอ้ยยย อยากจะบ้าตาย นี่ไอแพรมันไปเป็นนักแข่งรถตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย ถึงได้ขับเร็ หวาดเสียวได้ถึงขนาดนี่เนี่ย และดูจากทางที่มันไป เลี้ยวไม่รู้กี่เลี้ยว แยกไม่รู้กี่แยก จนชั้ลแทบจะอ้วกแตก ต่อให้เซียนขับรถยังไง เชื่อเถอะ ถ้าไม่ชำนาญทางจริงๆ นามมาไม่ทันแน่นอน  ชั้ลมองทางกระจก ก็เป็นจริงอย่างที่ชั้ลคิด  รถคันนั้นไม่ได้ตามเรามาแล้วหละ สงสัยหลงไปแยกไหนสักแยกแน่ๆ 

 

 

 

 

 

" สวสัยเรามาผิดทางแล้วหละพี่ " ชายที่นั่งข้างคนขับถึงกับถอนหายใจ เมื่อเห็นทางข้างหน้าเป็นหน้าผา จุดชมวิวของนักท่องเที่ยว

 

 

" โธ่วเว้ย จะตามทันอยู่แล้วเชียว " ชายคนขับทุบพวงมาลัยอย่างเสียอารมณ์

 

 

 

ครื่นนนนน ครื่นนนน แล้วโทรศัพท์ในกระเป๋าของชายคนนั่นก็ดีงขึ้น 

 

 

 

" ผมเจอผู้หญิงคนนั้นแล้วครับ เธอน่าจะอาศัยอยู่บนดอย แต่ผมขับรถตามเธอไปไม่ทันครับ" 

 

 

" ดี จับตัวมาให้ได้นะ " ร่างสูงที่ยืนสง่ายิ้มมุมปากอยู่ในห้องทำงานประจำตำแหน่ง