วุ่นนัก รักซะเลย

9.2

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.36 น.

  58 ตอน
  778 วิจารณ์
  74.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 00.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

44) ใจร้าว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    เช้าวันนี้ แม่มิ่งออกไปตลาดซื้อกับข้าวมาทำตั้งแต่เช้า และจัดสำรับเตรียมทานข้าวเรียบร้อย

 

 

 

 

                    " โมะ มาทานข้าวก่อนมาลูกมา " แม่มิ่งที่กำลังนั่งจัดกับข้าวอยู่ เหลือบมองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอน

 

 

 

 

                    " ต้มยำกุ้งของโปรดหนูแก้วเค้าหนะ เสียดายที่เจ้าตัวเค้าไม่มาด้วย " แม่มิ่งพูดพลางตักข้าวให้โทโมะ ร่างสูงก้มลงมองต้มยำกุ้ง แล้วหันไปมองในครัว 

 

 

 

                    วันนั้นที่เธอเอาแต่หมกหมุ่นอยู่กับการแสดงฝีมือทำต้มยำกุ้งในแม่มิ่งทาน เธอทำอย่างทุลักทุเลจนเขาที่แอบมองอยู่อดขำไม่ได้  เขานึกถึงภาพที่ตัวเองยืนขำภายใต้ผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวของเขา ก่อนจะส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทีของเธอแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

 

                    

 

 

                    " โมะ ทำไมไม่พาหนูแก้วมาด้วยหละลูก  แม่คิดถึงแก้วจัง " แม่มิ่งบ่น 

 

 

 

 

                    " เขาคงไม่อยากมาที่นี่แล้วหละครับแม่ " ร่างสูงพูดเสียงเศร้า ก่อนจะก้มลงกินข้าว แล้วเลือกตักกินแต่ต้มยำกุ้ง 

 

 

 

                    ' ซู๊ดดดดด  อ๊าาาาา  อร่อยจริงๆ ' เสียงอดน้ำต้มยำที่ดังมาจากเธอก็หวนกลบเข้ามาในสมองของเขาอีกครั้ง กับท่าทีพอใจเวลาที่เธอได้ลิ่มรสชาติของต้มยำกุ้ง  

 

 

 

 

                    " ผมอิ่มแล้วครับ ขอตัวไปทำงานก่อน แล้วผมจะแวะมาใหม่ " จนร่างสูงถึงกับทานข้าวต่อไม่ได้ จำต้องวางช้อนแล้วกราบลาแม่มิ่ง เดินลงจากบ้านไปเลย 

 

 

 

 

                    " โทโมะ เป็นอะไรลูก โทโมะ ! " แม่มิ่งมึนงง ปนสงสัยกับท่าทีของโทโมะที่ดูแปลกไปจากครั้งอื่นที่เขามาหาเธอที่นี่ 

 

 

 

 

                    ในรถ 

 

 

 

 

                    " ฉันรักฟาง ฉันไม่ได้รักเธอ หยุดหลอกหลอนฉันสักทีได้มั้ย หยุดมาวุ่นวายกับชีวิตฉันสักที !!!! " เขาทุบพวงมาลัยอย่างแรงเหมือนโกรธอะไรมา ก่อนจะออกรถไป 

 

 

 

 

 

 

                    ป๊อป - ฟาง   ณ คอนโดของฟาง 

 

 

 

 

                    " ทำไมฟางต้องไปไหนมาไหนกับหมอนั่นด้วยฮะ ป๊อปไม่ชอบเลยนะ " ป๊อปงอล แต่ก็ไม่กล้าเสียงดังใส่ 

 

 

 

 

                    " ก็ฟางบอกป๊อปแล้วไง ว่าให้ป๊อปเชื่อใจฟาง ทำไมป๊อปดื้อแบบนี้เนี่ย " ฟางขยี้จมูกป๊อปอย่างหมั่นไส้ 

 

 

 

 

                    " ก็ป๊อปไม่ชอบเวลาที่ฟางอ้อนมันอะ ช่วยอยู่ห่างๆมันสักหน่อยได้มั้ย " ป๊อปงอลไม่เลิก 

 

 

 

 

                    " ป๊อปปปป ไม่เชื่อใจฟางใช่มั้ย อยากจะมีเรื่องกับฟางใช่มั้ย ! " ฟางทำเสียงดุ 

 

 

 

 

                    " ก็ป๊อปหึง ป๊อปหวงหนิ มีแฟนกับเค้าก็เจอกันไม่ได้ ต้องแอบมาหลบๆซ่อนๆแบบนี้อีก " ป๊อปงอลเหมือนเด็ก 

 

 

 

 

                    " โอเค งั้นเราจะคบกันแบบเปิดเผย ส่วนเรื่องแก้วก็ช่างมัน ปล่อยไปแบบนี้แหละเนาะ " ฟางประชด 

 

 

 

 

                    " เห้ยยย ไม่ได้นะ ต้องพาแก้วกลับมาด้วยสิ " ป๊อปโวย  ฟางเหล่ตามองป๊อปอย่างเซ็ง

 

 

 

 

                    " งั้นก็ต้องอดทน ห้ามยุ่ง ห้ามถาม ห้ามโวยวาย ห้ามหึง ห้ามหวง โอเคนะคะคนดีของฟาง " ฟางยื่นคำขาด 

 

 

 

 

                    " โอเคก็ได้ แต่จุ๊ฟปากป๊อปก่อน " พูดจบชายหนุ่มก็หลับตายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆฟางเพื่อรอจูบ เธอยิ้มอายๆแล้วส่ายหน้าไปมาให้กับคนทำตัวเหมือนเด็กที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะประกบปากกับอีกฝ่ายอย่างเร็ว แล้วถอยมานั่งห่างๆ 

 

 

 

 

                    " ชื่นจายยยยยย  " ป๊อปทำท่าทางอิ่มเอมก่อนจะยอมเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี สักพักฟางก็เดินตามออกไป แล้วขึ้นรถเมล์ไปบริษัท 

 

 

 

 

 

                    ห้องของหนึ่งกับดิน  โดยมีฟางอยู่ด้วยในเวลานี้

 

 

 

 

                    " แก้วไม่ได้ไปเครื่อง  พี่ให้เพื่อนเช็คดูชื่อจากพวกบริษัทรถทัวร์แล้วนะ ช่วงบ่ายๆหน้าจะได้เรื่อง " หนึ่งพูด 

 

 

 

 

                    " ส่วนไอเจษ มันให้ไอวิทย์ขึ้นมาช่วยตามหาแก้วแล้ว ไม่นานคงจะเจอ " ดินพูด 

 

 

 

 

                    " ขอให้เจอเร็วๆเถอะ " ฟางพูด แล้วไม่นานนักสายตาของคนทั้งสามก็จ้องมองประธานบริษัทที่เดินหน้านิ่งผ่านหน้าห้องไป 

 

 

 

 

                    " ไอหมอนี้มันดูแปลกๆนะช่วงนี้ ทำไมมันไม่ค่อยมาหาเรื่องพวกเราเลยวะ ปกติ แหมมม ใช้งานเยี่ยงทาส " ดินเหน็บแนม 

 

 

 

 

                    " ยังไงหรอพี่ดิน " ฟางสงสัย

 

 

 

 

                    " ก็ฟางไม่เห็นหรือไง เวลาไอแก้วมันมานั่งเล่นอยู่ในห้องนี่เนี่ย ไอหมอนั่นชอบผลักประตูเข้ามาแล้วลากแก้วออกไปตลอด นี่ถ้ามันเป็นแฟนแก้ว พี่ก็คงคิดว่ามันหึง " ดินพูดด้วยน้ำเสียงแค้นๆ 

 

 

 

 

                    หึงหรอ .... 

 

 

 

 

 

                    " แต่พักหลังๆ 2 คนนี้ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆนะ และดูแก้วจะมีความสุข ไม่ได้เครียดหรือกลัวๆเหมือนก่อนหน้านี้ แต่เมื่อไม่นานมานี้ แก้วก็ดูซึมๆไปเหมือนคนอกหัก แล้วก็มาหายตัวไปเนี่ยแหละ " หนึ่งพูด ทุกคนคิดตาม 

 

 

 

 

                    " ใช่วะ พี่ก็คิดนะฟาง บางครั้งมันก็มีทีท่าเหมือนจะหึงแก้วเวลาที่แก้วอยู่กับพวกพี่ แต่ในขณเดียวกัน มันก็จีบฟางอยู่ ตกลงมันจะเอาใครกันแน่วะ " ดินลังเล 

 

 

 

 

                    " ถ้ามีอะไรคืบหน้าเรื่องแก้ว พี่หนึ่งพี่ดินบอกฟางด้วยนะคะ เดี๋ยวฟางขอตัวไปทำงานก่อน " ฟางยิ้มน้อยๆก่อนจะปลีกตัวออกมา แต่ก็ไม่วายที่จะเก็บคำพูดของคนทั้งคู่มาคิด 

 

 

 

 

                    ใช่สิ ช่วงที่เราสนิทกันกับป๊อป โทโมะก็หายตัวไปอยู่กับแก้ว ทั้งสองคนดูสนิทสนมกันอย่างที่พี่หนึ่งกับพี่ดินพูดจริงๆ แล้วหลังจากที่เกิดเรื่องบ้าๆนั่นแก้วก็ดูซึมๆไป โทโมะเองก็มีทีท่าแปลกๆกับแก้ว เหมือนทะเลาะกัน แล้วว....แก้วก็หายตัวไป  หนำซ้ำเรื่องเอกสารทั้งหมด โทโมะก็เป็นคนจัดการ ... มันอะไรกันแน่เนี่ยย   ฟางคิดหนัก คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกสักที 

 

 

 

 

 

                    " เที่ยงนี้ฟางมีนัดหรือเปล่า " ทันทีที่ฟางเข้ามาในห้อง โทโมะก็เอ่ยปากถามทันที

 

 

 

 

                    " ไม่มีคะ โมะมีอะไรหรือเปล่า " ฟางถามอย่างสงสัย 

 

 

 

 

                    " ปล่าว โมะแค่อยากจะชวนฟางไปทานข้าวด้วยกัน " เขายิ้มน้อยๆให้กับหญิงสาวตรงหน้า หากแต่เธอรับรู้ได้ว่ารอยยิ้มของเขาไม่ได้มาจากหัวใจของเขาจริงๆ มันเหมือนแค่เขาฝืนยิ้มให้กับเธอยังไงอย่างงั้น 

 

 

 

 

                    " ได้คะ ^^ " เธอยิ้มน้อยๆ แล้วกลับไปนั่งทำงาน 

 

 

 

 

                    

 

                    ตลาดนัดประจำวันศุกร์ .... ชั้ลกับแพรมักจะลงมาเที่ยว มาซื้อของใช้กลับไปตุนไว้บนดอย เพราะตลาดนัดวันนี้และที่นี่เป็นตลาดที่มีแต่ของถูกๆ สวยๆทั้งนั้นเลย ชั้ลลงดอยมากับแพรตั้งแต่เช้าตรู่ จนเกือบเที่ยงก็ยังช้อปยังกินกันไม่เสร็จเลย  อาหารที่นี่แปลกใหม่และอร่อยมาก จนชั้ลลืมต้มยำกุ้งของโปรดไปเลยหละ 

 

 

 

 

                    " ยัยแก้ว มาลองข้าวซอยร้านนี้กัน ชั้ลรับประกันในความอร่อยมากกกก " แพรลากมือชั้ลเข้าไปในร้านข้าวซอยใกล้ๆกับตลาด ที่คนแน่นร้านจนแทบไม่มีที่นั่ง แล้วแพรก็สักข้าวซอยมา 2 จาน 

 

 

 

                    ทันทีที่อาหารเข้าปาก มันอร่อยเหาะอย่างที่แพรว่าจริงๆ ชั้ลเริ่มจะชอบที่นี่ขึ้นมาจริงๆแล้วหละสิ ข้าวของเครื่องใช้ก็ถูก ผู้คนก็ใจดี มีน้ำใจเด็กๆก็น่ารัก แถมที่อยู่อาศัยยังถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้ ป่าไม้และลำธาร ที่สำคัญมีของกินตลอดทั้งวันและอร่อยมากซะด้วยยย 

 

 

 

 

                    แต่... ชั้ลก็อดคิดฮอดคนที่บ้านไม่ได้ หลังจากกินเสร็จ แพรขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ส่วนชั้ลก็หยิบเศษเหรียญจะหยอดตู้โทรกลับไปหาแม่กับไอ้เจ้ากานมันสักหน่อย แต่ทั้งสองคนก็ดันไม่รับสายชั้ลอีก งั้นชั้ลโทรบอกฟางก็แล้วกัน 

 

 

 

                    ครื่นนนน ครื่นนนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ฟางกำลังนั่งทานมื้อเที่ยงอยู่ในร้านอาหาร

 

 

 

 

                    " เบอร์คุ้นๆแหะ " ฟางมองเบอร์ที่โชว์อยู่บนจอ ก่อนจะกดรับ 

 

 

 

 

                    '  ฟาง นี่แก้วเองนะ ' แก้วพูดเสียงใส

 

 

 

 

                    " แก้ว ! แก้วอยู่ไหนนน เมื่อไหร่.... " ไม่ทันจะพูดจบ มือหนาก็คว้าโทรศัพท์ของฟางไปคุยแทน 

 

 

 

 

                    " เธออยู่ที่ไหน บอกชั้ลมาเดี๋ยวนี้ ว่าเธออยู่ที่ไหน ! แก้วว !!! เธออยู่ไหนนน !! " ร่างสูงหายใจถี่ เหมือนตื่นเต้นปนตกใจก่อนจะพูดรัวใส่โทรศัพท์ทันทีที่รู้ว่าคนปลายสายเป็นใคร 

 

 

 

 

 

                    แกร็ก .... ชั้ลรีบวางสายทันที ที่ได้ยินเสียงของไอ้ซาตานตนนั้น แล้วน้ำตาของชั้ลก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ 

 

 

 

 

                    " จะสนใจทำไมหละ ว่าชั้ลอยู่ที่ไหน เกลียดชั้ลมากไม่ใช่หรือไง  นายอยู่ตรงนั้นกับฟาง ผู้หญิงที่นายรัก นายก็คงจะมีความสุขดีอยู่แล้วหนิ " มันทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจ ทั้งคิดถึง ทั้งแค้น มันปะปนกันไปหมดจนใจชั้ลที่กำลังจะดีขึ้นกับพังไปอีกครั้ง ทำไมต้องทำเหมือนเป็นห่วงชั้ล ทั้งๆที่ตัวเองก็มีฟางอยู่ตรงนั้นแล้วว  

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา