วุ่นนัก รักซะเลย

 
 
 
                    อพาทเม้นใหม่ ที่ฟางมาพักอาศัยอยู่ และในเช้าของวันนี้ที่เธอแต่งตัวสวยพร้อมออกไปทำงาน เธอเปิดประตูออกมาจากห้องและในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตูนั้น เป็นจังหวะเดียวกันกับหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่คนหนึ่งที่เดินคลอเคลียกันมากับผู้ชายวัยกลางคนอีกคน 
 
 
 
 
                    " เสี่ยไม่เอาสิคะ เชอรรี่ต้องไปทำงานอีกนะ " เธอออดอ้อนออเซาะชายคนนั้นอย่างอ่อนช้อย แต่ฝ่ายชายกลับระดมจูบ หอมและกอดเธอไม่ยอมปล่อย 
 
 
 
 
                    " ก็เสี่ยคิดถึงของเสี่ยหนิ ไม่เจอตั้งหลายวันแล้วนะ " เสี่ยผละกอดออกจากเชอรี่ก่อนจะมองหน้าพูดจาออดอ้อนฝ่ายหญิงแทน
 
 
 
 
                    " ผู้หญิงคนนั้นนิ... " ฟางจ้องมองคนทั้งคู่ที่โอบคอพากันเข้าห้อง และนึกถึงรูปภาพที่มีคนส่งมาให้เธอที่คอนโด เธอจำได้ว่าเป็นคนคนดียวกันกับที่ป๊อปพาขึ้นคอนโด ฟางส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา ก่อนจะปิดประตูและเดินลงจากอพาทเม้นไป 
 
 
 
 
 
                    ร้านอาหารร้านเดิม กับโต๊ะเดิมๆและเมนูเดิมๆที่ชั้ล พี่ดินและเฮียหนึ่งมาทานพร้อมกันอีกในวันนี้ 
 
 
 
 
                          " วันนี้ไปดูหนังกันมั้ย หนังผีเพิ่งจะเข้าใหม่ พี่อยากดู " พี่ดินเสนอ
 
 
 
 
                     " อีกแล้วนะ ดูหนังผีทีไร แก้วนอนหลอนทั้งคืนทุกที " ชั้ลเป็นคนกลัวผี กลัวมากซะด้วยสิ ครั้งไหนดูหนังผีนะ ต้องเปิดไฟนอนทั้งคืนอะ 
 
 
 
 
                    " ไม่ใช่ปัญหา ถ้าไม่อยากเปิดไฟนอน ให้ไอหนึ่งไปนอนเป็นเพื่อนก็ได้ " พี่ดินแซว 
 
 
 
 
                    " สนใจมั้ยเหี้ย มานอนกับแก้วสักคืนมั้ย เผื่อติดใจ 5555 " ชั้ลได้ทีก็แซวเฮียแกใหญ่เลย ปกติแกก็เฮฮา กวนๆนะ แต่หมู่นี้ดูนิ่งๆแปลกๆ ไม่รู้เป็นอะไร แซวนิดแซวหน่อยทำเขิลเป็นผู้หญิงไปได้ 
 
 
 
 
                    " ทะลึ่งแล้วไอ้แก้ว " เฮียแกพูดจบก็มุดหน้ากินข้าวต่อทันที ปล่อยให้เราสองคนนั่งขำกันไป 
 
 
 
              
 
                    " แก้ว " เสียงเอื่องๆอ่อยๆของใครสักคนดังขึ้นมาจากด้านหลังนั้น แต่ก็พอเดาได้ว่าคนที่ยื่นอยู่ข้างหลังเป็นใคร 
 
 
 
 
                    " มาทำไม " ชั้ลไม่หันไปมอง แต่หยุดกินแล้วถามทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ 
 
 
 
 
                    " ไอ้แก้ว ... ยังไม่หายโกรธอีกหรอวะ " ไอ้ป๊อปเดินวนมานั่งอยู่ข้างๆเฮียหนึ่ง คิ้วมันขมวดอีกครั้งเมื่อชั้ลพูดจาไม่ดีใส่มัน 
 
 
 
                    " แล้วมาทำไม มีธุระอะไรก็รีบๆพูดมาสิ " ไม่ได้โกรธหรอก แค่อยากจะแกล้งให้สะใจเล่น 
 
 
 
 
                    " ก็โทรไปแล้วไม่ยอมรับสาย ไลน์ไปก็ไม่อ่าน ก็ต้องมาถามให้รู้เรื่องสิวะ " ป๊อปหน้าเครียดขึ้นมาทันที 
 
 
 
 
                    " ก็นั้นหละ ที่โทรมาหนะมีธุระอะไรก็พูดมาสิ " ชั้ลพูดหน้านิ่งเหมือนไม่ค่อยอยากจะสนใจเรื่องของมันเท่าไหร่ 
 
 
 
                    " กลับมากวนตีนแบบเดิมได้มั้ยวะ อยู่แบบนี้มันอึดอัดนะโว้ย เข้าใจกันบ้างสิ " ไอ้ป๊อปเริ่มโวย 
 
 
 
 
                    " แล้วทำไมตอนทำมึงไปคิดวะไอ้ป๊อป มึงตั้งใจโกหกกู มึงตั้งใจทำให้กูเครียด มึงตั้งใจหลอกกู มึงไม่คิดถึงความรู้สึกกูตอนนั้นบ้างหรอไงวะ " 
 
 
 
 
                    " กูรู้ว่ากูผิด แล้วกูก็ขอโทษแล้ว กูกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้วนะแก้ว กูแค่ขอโอกาสให้เรากลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมมันไม่ได้เลยหรอวะ " ป๊อปน้ำตาคลอ ชั้ลเองก็ไม่ได้ต่างจากมันสักเท่าไหร่เลย 
 
 
 
 
                    " กูขอโทษ " ป๊อปจ้องหน้าชั้ลและย้ำคำขอโทษอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเหมือนจะเดินออกไป ป๊อปกำลังเดินผ่านชั้ลไปช้าๆ 
 
 
 
 
                    " ที่หลังอาทำอีกก็แล้วกัน " ชั้ลยิ้มทั้งน้ำตาแล้วหันไปหามันที่กำลังจะเดินไป ไอ้ป๊อปได้ยินก็หยุดชะงักแล้วหันหน้ามาหาชั้ล มัันยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกก่อนจะดึงมือชั้ลให้ลุกขึ้นแล้วกอดชั้ลจนร่างแทบแตก 
 
 
 
 
                    " เห้ย ! ปล่อยได้แล้วจั๊กจี้ " ชั้ลดันร่างสูงให้ออกห่างจากตัว ไอ้ป๊อปยิ้มร่ายังไม่หยุด 
 
 
 
                    " ดีใจ..... ที่หลังสัญญาจะไม่ทำอีกนะ หายโกรธละนะ " มันจับมือชั้ลแล้วแกว่งไปมาเหมือนเด็กตัวมันนี้เต้นโหยงๆ เหมือนเด็กดีใจได้ของเล่นชิ้นใหม่ ปัญญาอ่อนจริงๆ 
 
 
 
 
                    " เอออ ถ้าทำอีก กูจะไม่ไปเผาผีมึงคอยดู " ชั้ลชี้หน้าสั่งมัน ก่อนจะนั่งลง มันก็ตามมานั่งติดๆ 
 
 
 
 
                    " แฟนกันหรอ " โธ่เฮียหนึ่ง .... ทันทีที่เฮียแกเปล่งเสียงเป็นคำถามด้วยความสงสัย ชั้ลเงยมองหน้าเฮียและพี่ดิน ที่จ้องมองเราทั้งคู่อย่างสงสัย จนชั้ลกับไอป๊อปหัวเราะขำไม่หยุด 
 
 
 
 
 
                    " ป่าววว เป็นเพื่อนกันครับ ส่วนแฟนผม คนนั่นไง กำลังเดินเข้ามา " ป๊อปหันไปพูดกับเฮียหนึ่ง ก่อนจะละสายตา แล้วหันไปมองฟางที่เดินเข้ามากับ ผู้ชายคนนั้น  หน้าไอ้ป๊อปก็ซึมไปทันที 
 
 
 
 
                    " ฟางอะนะ " พี่ดินย้ำ ป๊อปพยักหน้า หันมองดูฟาง สายตาที่ละห้อยเลยหละ คิดแล้วสงสาร คิดจะกลับตัวแท้ๆ ยังจะมีมารร้ายมาผจญ 
 
 
 
 
                    " เอ้า แล้วไอ้หมอนั่นหละ ไม่ใช่มันเป็นแฟนกับฟางหรอกหรอ " พี่ดินจ้องมองโทโมะสลับกับมองป๊อป 
 
 
 
 
                    " ผมกับฟางเรา.... เรารู้สึกพิเศษต่อกันครับ แต่ผมทำให้เธอเสียใจและตอนนี้ก็พยายามง้อขอคืนดีอยู่ " ป๊อปพูด 
 
 
 
                    " อ้่าว แล้วไอ้ท่านประธานนั่นหละ เป็นอะไรกับฟาง เห็นทำตัวติดกันอย่างกับตังเม " พี่ดินมองโทโมะที่เดินโอบบ่าฟาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หมั่นไส้ 
 
 
 
 
                    " นั้นสิ มันเป็นอะไรกับฟาง " ป๊อปเคืองและเหมือนจะแค้นหมอนั่นมาก ชั้ลก็เช่นกัน 
 
 
 
 
                    " นี่อย่าบอกนะ ว่ายังไม่ได้คุยกับฟางตั้งแต่วันนั้นอะ " ชั้ลถาม ป๊อปพยักหน้า แล้วทำหน้าจ๋อย 
 
 
 
                    " ซวยละ " เฮียหนึ่งพูด 
 
 
 
 
                    " อยากได้คืนมั้ยหละ เดี๋ยวช่วย " พี่ดินพูด สงสัยฮีแกจะหมั่นไส้หมอมั่นมาก จนกลิ่นความร้ายเริ่มออกมาจากตัวพี่ดินจนชั้ลรู้สึกได้ 
 
 
 
 
                    " ช่วยยังไงหละ " ไอ้ป๊อปก็ทันที ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลย พอพี่ดินเสนอยังไม่ทันจบ มันนี้สนองทันที 
 
 
 
 
                    " ไม่ต้องเลยพี่ดิน ให้มันจัดการเอง อยากจะสร้างเรื่องดีนัก " ชั้ลนี่หมั่นไส้จริงๆ
 
 
 
 
                    " ไอ้แก้ว มึงก็ดูสิ มันเฝ้าซะขนาดนั้น กูจะเอาเวลาไหนไปเล่าความจริงให้ฟางฟังวะ " ป๊อปโวย 
 
 
 
 
                    " เออ ก็ดีนะไอดิน จะได้หาเรื่องแก้เผ็ดมันไปด้วยเลย " เฮียพูด
 
 
 
 
                    " เอ้า ! นี่เฮียก็เอากับเค้าด้วยหรอ " ชั้ลนี่อึ้งเลย พอหันไปมองเฮีย เฮียก็พยักหน้า หันไปมองพี่ดิน พี่แกก็พยักหน้า หันไปมองไอ้ป๊อป มันก็พยักหน้า  นี่ตกลงพวกเขาสามคนทีมเดียวกันแล้วใช่มั้ย
 
 
 
 
 
 
                    หลังจากนั้นทั้งสามก็ตั้งกลุ่มไลน์กันขึ้นมา พร้อมทั้งคิดแผนการชั่วร้ายกันจนเสร็จเรียบร้อย โดนที่ปิดบังไม่ให้ชั้ลรับรู้ พวกเขาตั้งไลน์กัน แล้วคุยกันในไลน์ ส่วนชั้ลก็เป็นส่วนเกินในขณะนี้คะ   เยี่ยมยอด 
 
 
 
 
                    " งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกับก่อนนะครับ แล้วเจอกัน ขอบคุณในความอนุเคราะห์ครับเฮีย พี่ดิน  " ไอ้ป๊อปกล่าวลาแล้วเดินไปทันที 
 
 
 
 
                    " เห้ยนี่มันอะไรกัน แก้วไม่รู้เรื่องเลยนะ " ชั้ลเริ่มโวยใส่อีกสองคนที่เหลือ พี่ดินทำหน้านิ่งๆแล้วลุกเดินไปแบบเนียนๆ เฮียหนึ่งก็ตามไปติดๆ  ชั้ลก็รีบลุกขึ้นจะเดินออกจากร้านตามไปด้วย แต่ก็มีผู้ชายนิสัยแย่เดินมาขวางทางชั้ลไว้ 
 
 
 
 
                    " โดนผู้ชายทิ้งหรอ "  มันเอามือล้วงกระเป๋าแล้วพูดจาเหมือนต้องการจะเยาะเย้ยใส่ชั้ล
 
 
 
 
                    " อย่ายุ่ง " ชั้ลเกลียดชังสีหน้าของคนตรงหน้าที่มองชั้ลอย่างเหยียดหยาบเหลือเกิน
 
 
 
 
                    " ก็อย่างว่าแหละนะ ผู้หญิงไร้ราคาอย่างเธอ ใครเค้าจะไปคิดจริงจัง แต่ยอมขึ้นเตียงด้วยสักครั้งสองครั้งก็เป็นบุญหัวเธอขนาดไหนแล้ว " มันยิ้มมุมปากแล้วมองชั้ลตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะสาดวาจาดูถูก หยามเกียรติชั้ลอย่างเจ็บปวด 
 
 
 
 
                    " ...  T_T " ชั้ลได้แต่ยืนจ้องหน้ามันนิ่งๆ พยายามจะกลั้นน้ำตาแต่ก็กลั้นไม่อยู่จนชั้ลน้ำตาไหลอีกครั้ง คงจะสะใจหมอนั่นมากสินะ ที่ได้เห็นถึงความเจ็บปวดของชั้ล ชั้ลได้แต่ลากร่างที่ไร้แรงของตัวเองออกมาจากร้านนั้น แล้วรีบเดินเข้าบริษัทให้ไวที่สุด 
 
 
 
 
                    " ทำไมโมะไปว่าแก้วแบบนั้นคะ " ฟางที่ยืนแอบฟังอยู่ เมื่อเห็นว่าแก้วเดินออกไปจากร้าน จึงเข้ามาต่อว่าโทโมะ 
 
 
 
 
                    " เข้าบริษัทกันเถอะ ถึงเวลาทำงานแล้ว " โทโมะเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินนำฟางออกจากร้านไปทันที 
 
 
 
 
                    " เดี๋ยวเถอะ จะให้แก้วทำให้ตกอยู่ในสภาพเดียวกับหมอนั่น "