วุ่นนัก รักซะเลย

9.2

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.36 น.

  58 ตอน
  778 วิจารณ์
  74.15K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 00.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

36) รวมทีม วางแผน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    อพาทเม้นใหม่ ที่ฟางมาพักอาศัยอยู่ และในเช้าของวันนี้ที่เธอแต่งตัวสวยพร้อมออกไปทำงาน เธอเปิดประตูออกมาจากห้องและในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตูนั้น เป็นจังหวะเดียวกันกับหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่คนหนึ่งที่เดินคลอเคลียกันมากับผู้ชายวัยกลางคนอีกคน 

 

 

 

 

                    " เสี่ยไม่เอาสิคะ เชอรรี่ต้องไปทำงานอีกนะ " เธอออดอ้อนออเซาะชายคนนั้นอย่างอ่อนช้อย แต่ฝ่ายชายกลับระดมจูบ หอมและกอดเธอไม่ยอมปล่อย 

 

 

 

 

                    " ก็เสี่ยคิดถึงของเสี่ยหนิ ไม่เจอตั้งหลายวันแล้วนะ " เสี่ยผละกอดออกจากเชอรี่ก่อนจะมองหน้าพูดจาออดอ้อนฝ่ายหญิงแทน

 

 

 

 

                    " ผู้หญิงคนนั้นนิ... " ฟางจ้องมองคนทั้งคู่ที่โอบคอพากันเข้าห้อง และนึกถึงรูปภาพที่มีคนส่งมาให้เธอที่คอนโด เธอจำได้ว่าเป็นคนคนดียวกันกับที่ป๊อปพาขึ้นคอนโด ฟางส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา ก่อนจะปิดประตูและเดินลงจากอพาทเม้นไป 

 

 

 

 

 

                    ร้านอาหารร้านเดิม กับโต๊ะเดิมๆและเมนูเดิมๆที่ชั้ล พี่ดินและเฮียหนึ่งมาทานพร้อมกันอีกในวันนี้ 

 

 

 

 

                          " วันนี้ไปดูหนังกันมั้ย หนังผีเพิ่งจะเข้าใหม่ พี่อยากดู " พี่ดินเสนอ

 

 

 

 

                     " อีกแล้วนะ ดูหนังผีทีไร แก้วนอนหลอนทั้งคืนทุกที " ชั้ลเป็นคนกลัวผี กลัวมากซะด้วยสิ ครั้งไหนดูหนังผีนะ ต้องเปิดไฟนอนทั้งคืนอะ 

 

 

 

 

                    " ไม่ใช่ปัญหา ถ้าไม่อยากเปิดไฟนอน ให้ไอหนึ่งไปนอนเป็นเพื่อนก็ได้ " พี่ดินแซว 

 

 

 

 

                    " สนใจมั้ยเหี้ย มานอนกับแก้วสักคืนมั้ย เผื่อติดใจ 5555 " ชั้ลได้ทีก็แซวเฮียแกใหญ่เลย ปกติแกก็เฮฮา กวนๆนะ แต่หมู่นี้ดูนิ่งๆแปลกๆ ไม่รู้เป็นอะไร แซวนิดแซวหน่อยทำเขิลเป็นผู้หญิงไปได้ 

 

 

 

 

                    " ทะลึ่งแล้วไอ้แก้ว " เฮียแกพูดจบก็มุดหน้ากินข้าวต่อทันที ปล่อยให้เราสองคนนั่งขำกันไป 

 

 

 

              

 

                    " แก้ว " เสียงเอื่องๆอ่อยๆของใครสักคนดังขึ้นมาจากด้านหลังนั้น แต่ก็พอเดาได้ว่าคนที่ยื่นอยู่ข้างหลังเป็นใคร 

 

 

 

 

                    " มาทำไม " ชั้ลไม่หันไปมอง แต่หยุดกินแล้วถามทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ 

 

 

 

 

                    " ไอ้แก้ว ... ยังไม่หายโกรธอีกหรอวะ " ไอ้ป๊อปเดินวนมานั่งอยู่ข้างๆเฮียหนึ่ง คิ้วมันขมวดอีกครั้งเมื่อชั้ลพูดจาไม่ดีใส่มัน 

 

 

 

                    " แล้วมาทำไม มีธุระอะไรก็รีบๆพูดมาสิ " ไม่ได้โกรธหรอก แค่อยากจะแกล้งให้สะใจเล่น 

 

 

 

 

                    " ก็โทรไปแล้วไม่ยอมรับสาย ไลน์ไปก็ไม่อ่าน ก็ต้องมาถามให้รู้เรื่องสิวะ " ป๊อปหน้าเครียดขึ้นมาทันที 

 

 

 

 

                    " ก็นั้นหละ ที่โทรมาหนะมีธุระอะไรก็พูดมาสิ " ชั้ลพูดหน้านิ่งเหมือนไม่ค่อยอยากจะสนใจเรื่องของมันเท่าไหร่ 

 

 

 

                    " กลับมากวนตีนแบบเดิมได้มั้ยวะ อยู่แบบนี้มันอึดอัดนะโว้ย เข้าใจกันบ้างสิ " ไอ้ป๊อปเริ่มโวย 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมตอนทำมึงไปคิดวะไอ้ป๊อป มึงตั้งใจโกหกกู มึงตั้งใจทำให้กูเครียด มึงตั้งใจหลอกกู มึงไม่คิดถึงความรู้สึกกูตอนนั้นบ้างหรอไงวะ " 

 

 

 

 

                    " กูรู้ว่ากูผิด แล้วกูก็ขอโทษแล้ว กูกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้วนะแก้ว กูแค่ขอโอกาสให้เรากลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมมันไม่ได้เลยหรอวะ " ป๊อปน้ำตาคลอ ชั้ลเองก็ไม่ได้ต่างจากมันสักเท่าไหร่เลย 

 

 

 

 

                    " กูขอโทษ " ป๊อปจ้องหน้าชั้ลและย้ำคำขอโทษอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเหมือนจะเดินออกไป ป๊อปกำลังเดินผ่านชั้ลไปช้าๆ 

 

 

 

 

                    " ที่หลังอาทำอีกก็แล้วกัน " ชั้ลยิ้มทั้งน้ำตาแล้วหันไปหามันที่กำลังจะเดินไป ไอ้ป๊อปได้ยินก็หยุดชะงักแล้วหันหน้ามาหาชั้ล มัันยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกก่อนจะดึงมือชั้ลให้ลุกขึ้นแล้วกอดชั้ลจนร่างแทบแตก 

 

 

 

 

                    " เห้ย ! ปล่อยได้แล้วจั๊กจี้ " ชั้ลดันร่างสูงให้ออกห่างจากตัว ไอ้ป๊อปยิ้มร่ายังไม่หยุด 

 

 

 

                    " ดีใจ..... ที่หลังสัญญาจะไม่ทำอีกนะ หายโกรธละนะ " มันจับมือชั้ลแล้วแกว่งไปมาเหมือนเด็กตัวมันนี้เต้นโหยงๆ เหมือนเด็กดีใจได้ของเล่นชิ้นใหม่ ปัญญาอ่อนจริงๆ 

 

 

 

 

                    " เอออ ถ้าทำอีก กูจะไม่ไปเผาผีมึงคอยดู " ชั้ลชี้หน้าสั่งมัน ก่อนจะนั่งลง มันก็ตามมานั่งติดๆ 

 

 

 

 

                    " แฟนกันหรอ " โธ่เฮียหนึ่ง .... ทันทีที่เฮียแกเปล่งเสียงเป็นคำถามด้วยความสงสัย ชั้ลเงยมองหน้าเฮียและพี่ดิน ที่จ้องมองเราทั้งคู่อย่างสงสัย จนชั้ลกับไอป๊อปหัวเราะขำไม่หยุด 

 

 

 

 

 

                    " ป่าววว เป็นเพื่อนกันครับ ส่วนแฟนผม คนนั่นไง กำลังเดินเข้ามา " ป๊อปหันไปพูดกับเฮียหนึ่ง ก่อนจะละสายตา แล้วหันไปมองฟางที่เดินเข้ามากับ ผู้ชายคนนั้น  หน้าไอ้ป๊อปก็ซึมไปทันที 

 

 

 

 

                    " ฟางอะนะ " พี่ดินย้ำ ป๊อปพยักหน้า หันมองดูฟาง สายตาที่ละห้อยเลยหละ คิดแล้วสงสาร คิดจะกลับตัวแท้ๆ ยังจะมีมารร้ายมาผจญ 

 

 

 

 

                    " เอ้า แล้วไอ้หมอนั่นหละ ไม่ใช่มันเป็นแฟนกับฟางหรอกหรอ " พี่ดินจ้องมองโทโมะสลับกับมองป๊อป 

 

 

 

 

                    " ผมกับฟางเรา.... เรารู้สึกพิเศษต่อกันครับ แต่ผมทำให้เธอเสียใจและตอนนี้ก็พยายามง้อขอคืนดีอยู่ " ป๊อปพูด 

 

 

 

                    " อ้่าว แล้วไอ้ท่านประธานนั่นหละ เป็นอะไรกับฟาง เห็นทำตัวติดกันอย่างกับตังเม " พี่ดินมองโทโมะที่เดินโอบบ่าฟาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หมั่นไส้ 

 

 

 

 

                    " นั้นสิ มันเป็นอะไรกับฟาง " ป๊อปเคืองและเหมือนจะแค้นหมอนั่นมาก ชั้ลก็เช่นกัน 

 

 

 

 

                    " นี่อย่าบอกนะ ว่ายังไม่ได้คุยกับฟางตั้งแต่วันนั้นอะ " ชั้ลถาม ป๊อปพยักหน้า แล้วทำหน้าจ๋อย 

 

 

 

                    " ซวยละ " เฮียหนึ่งพูด 

 

 

 

 

                    " อยากได้คืนมั้ยหละ เดี๋ยวช่วย " พี่ดินพูด สงสัยฮีแกจะหมั่นไส้หมอมั่นมาก จนกลิ่นความร้ายเริ่มออกมาจากตัวพี่ดินจนชั้ลรู้สึกได้ 

 

 

 

 

                    " ช่วยยังไงหละ " ไอ้ป๊อปก็ทันที ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองเลย พอพี่ดินเสนอยังไม่ทันจบ มันนี้สนองทันที 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องเลยพี่ดิน ให้มันจัดการเอง อยากจะสร้างเรื่องดีนัก " ชั้ลนี่หมั่นไส้จริงๆ

 

 

 

 

                    " ไอ้แก้ว มึงก็ดูสิ มันเฝ้าซะขนาดนั้น กูจะเอาเวลาไหนไปเล่าความจริงให้ฟางฟังวะ " ป๊อปโวย 

 

 

 

 

                    " เออ ก็ดีนะไอดิน จะได้หาเรื่องแก้เผ็ดมันไปด้วยเลย " เฮียพูด

 

 

 

 

                    " เอ้า ! นี่เฮียก็เอากับเค้าด้วยหรอ " ชั้ลนี่อึ้งเลย พอหันไปมองเฮีย เฮียก็พยักหน้า หันไปมองพี่ดิน พี่แกก็พยักหน้า หันไปมองไอ้ป๊อป มันก็พยักหน้า  นี่ตกลงพวกเขาสามคนทีมเดียวกันแล้วใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

                    หลังจากนั้นทั้งสามก็ตั้งกลุ่มไลน์กันขึ้นมา พร้อมทั้งคิดแผนการชั่วร้ายกันจนเสร็จเรียบร้อย โดนที่ปิดบังไม่ให้ชั้ลรับรู้ พวกเขาตั้งไลน์กัน แล้วคุยกันในไลน์ ส่วนชั้ลก็เป็นส่วนเกินในขณะนี้คะ   เยี่ยมยอด 

 

 

 

 

                    " งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกับก่อนนะครับ แล้วเจอกัน ขอบคุณในความอนุเคราะห์ครับเฮีย พี่ดิน  " ไอ้ป๊อปกล่าวลาแล้วเดินไปทันที 

 

 

 

 

                    " เห้ยนี่มันอะไรกัน แก้วไม่รู้เรื่องเลยนะ " ชั้ลเริ่มโวยใส่อีกสองคนที่เหลือ พี่ดินทำหน้านิ่งๆแล้วลุกเดินไปแบบเนียนๆ เฮียหนึ่งก็ตามไปติดๆ  ชั้ลก็รีบลุกขึ้นจะเดินออกจากร้านตามไปด้วย แต่ก็มีผู้ชายนิสัยแย่เดินมาขวางทางชั้ลไว้ 

 

 

 

 

                    " โดนผู้ชายทิ้งหรอ "  มันเอามือล้วงกระเป๋าแล้วพูดจาเหมือนต้องการจะเยาะเย้ยใส่ชั้ล

 

 

 

 

                    " อย่ายุ่ง " ชั้ลเกลียดชังสีหน้าของคนตรงหน้าที่มองชั้ลอย่างเหยียดหยาบเหลือเกิน

 

 

 

 

                    " ก็อย่างว่าแหละนะ ผู้หญิงไร้ราคาอย่างเธอ ใครเค้าจะไปคิดจริงจัง แต่ยอมขึ้นเตียงด้วยสักครั้งสองครั้งก็เป็นบุญหัวเธอขนาดไหนแล้ว " มันยิ้มมุมปากแล้วมองชั้ลตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะสาดวาจาดูถูก หยามเกียรติชั้ลอย่างเจ็บปวด 

 

 

 

 

                    " ...  T_T " ชั้ลได้แต่ยืนจ้องหน้ามันนิ่งๆ พยายามจะกลั้นน้ำตาแต่ก็กลั้นไม่อยู่จนชั้ลน้ำตาไหลอีกครั้ง คงจะสะใจหมอนั่นมากสินะ ที่ได้เห็นถึงความเจ็บปวดของชั้ล ชั้ลได้แต่ลากร่างที่ไร้แรงของตัวเองออกมาจากร้านนั้น แล้วรีบเดินเข้าบริษัทให้ไวที่สุด 

 

 

 

 

                    " ทำไมโมะไปว่าแก้วแบบนั้นคะ " ฟางที่ยืนแอบฟังอยู่ เมื่อเห็นว่าแก้วเดินออกไปจากร้าน จึงเข้ามาต่อว่าโทโมะ 

 

 

 

 

                    " เข้าบริษัทกันเถอะ ถึงเวลาทำงานแล้ว " โทโมะเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินนำฟางออกจากร้านไปทันที 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยวเถอะ จะให้แก้วทำให้ตกอยู่ในสภาพเดียวกับหมอนั่น "

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา