วุ่นนัก รักซะเลย

 
 
 
                    เช้าของวันใหม่ และการเริ่มต้นใหม่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้....
 
 
 
                    " เอ้า นึกว่าไปทำงานแล้วซะอีก " ชั้ลยืนรอพี่ดินกับเฮียหนึ่งอยู่หน้าห้อง ทันทีที่พี่ดินเปิดประตูห้อง และเจอกับชั้ลที่ยืนจ้องอยู่ พี่ดินทำหน้าประหลาดๆ ปนตกใจ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง  
 
 
 
 
                    " ตั้งแต่วันนี้ แก้วจะไปพร้อมพี่ดิน พร้อมเฮียนะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยหละ " ชั้ลยิ้มน้อยๆให้กับทั้งคู่ เฮียมองชั้ลด้วยสายตาที่สงสัย ที่ก็ไม่ได้ถามอะไร 
 
 
 
 
                    เราสามคนไปทำงาน โดยอาศัยรถเมล์ไป แต่จะแวะทานมื้อเช้าข้างๆบริษัทก่อนจะเข้าทำงาน
 
 
 
 
                    " กุ้งอบวุ่นเส้นคะ " ชั้ลสั่ง 
 
 
 
 
                    " อ้าว ไม่กินต้มยำกุ้งแล้วหรอ " เฮียหนึ่งถามขึ้นมา เฮียแกคงจะงงแหละ เพราะปกติ ชั้ลจะสั่งต้มยำกุ้งเป็นอันดับแรก  แต่หลังจากนี้.... คงไม่แล้วหละ ....
 
 
 
 
                    " ไม่อะ เบื่อ ต้องการอะไรใหม่ๆ " ชั้ลตอบนิ่งๆ ก่อนจะก้มลงดูเมนูต่อ 
 
 
 
 
                    " เพิ่มไข่ตุ๋น กับแกงจืดเต้าหู้ไก่สับครับ " พี่ดินเสริม 
 
 
 
                    ชั้ลมานั่งอยู่ในร้านได้เกือบครึ่งชั่วโมง ก็เห็นฟางเดินเข้ามากับ ผู้ชายคนนั้น  เขาเหลือบมองมาที่ชั้ล ไม่สิ เค้าอาจจะกวาดสายตาหาที่นั่งก็ได้ แต่ด้วยความบังเอิญ เราดันสบตากัน และก็เป็นชั้ลที่หลบตาก่อน 
 
 
 
 
                    " กลับเข้าไปทำงานในห้องชั้ลเหมือนนะ " หมอนั่นโอบไหล่ฟางเข้ามาหาชั้ล ก่อนจะพูดกับชั้ลเหมือนเจ้านายกับลูกน้อง
 
 
 
                    " ที่รัก ที่รักเข้าไปนั่งทำงานในห้องของท่านประธาน เค้าก็อดเห็นหน้าที่รักหนะสิ " พี่ดินนี้เหมือนจะรู้งานจริงๆ ฮีแกโอบไหล่ชั้ล แล้วลูบบ่าชั้ลเบาๆ จนชั้ลจักกี้ แต่ไม่เป็นไร มันสะใจดี 
 
 
 
 
                    " เมื่อคืนนอนจ้องหน้าแก้วยังไม่อิ่มอีกหรอ ฮะ " ชั้ลหันหน้ากลับมามองพี่ดิน ก่อนจะเอานิ้วจิ้มลงบนปลายจมูกโด่งๆของพี่เค้า เหมือนคนรักเค้าทำกัน ....หันมาอีกที ทั้งฟางทั้งหมอนั่นก็เดินตามหลังกันออกจากร้านไปแล้ว 
 
 
 
                    ไม่ใช่ไม่เจ็บนะ เจ็บมากกกกก แต่ชั้ลแค่ไม่ต้องการแสดงออกให้ใครเห็นก็เท่านั้นเอง มือของเค้าที่เคยโอบชั้ล กอดชั้ล ชั้ลไม่ได้ต้องการให้มันไปสัมผัสกับกายของผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นแหละ ... แต่แค่ชั้ลไม่มีสิทธิอะไรจะไปโวยวายแล้ว  ก็แค่นั้นเอง 
 
 
 
 
                    ชั้ลได้แต่ก้มหน้าก้มตาทานข้าวจนเสร็จแล้วเข้าบริษัท 
 
 
 
 
 
                    " ง่ายจังเลยนะ เพิ่งครานลงจากเตียงชั้ลเมื่อวันก่อน นี่ขึ้นเตียงกับไอดินอีกแล้วหรอ  เห้อออ บางทีชั้ลก็แอบสงสัยนะ ว่าชั้ลเป็นผู้ชายคนแรกของเธอได้ยังไง " ทันทีที่ชั้ลเปิดประตูเข้าไปในห้อง ชั้ลเดินตรงเข้ามาหาชั้ล และต่อว่าชั้ลอย่างเลือดเย็น
 
 
 
 
                    "  นายเองก็ได้ชั้ลไปง่ายๆไม่ใช่หรอ แล้วมันจะแปลกตรงไหนถ้าชั้ลขึ้นเตียงกับคนอื่นง่ายๆ " เอาสิ นึกว่าชั้ลจะยอมเจ็บคนเดียวงั้นหรอ 
 
 
 
 
                    " แล้วเป็นไง ลีลาไอ้ดินมันสู้ลีลาของชั้ลได้มั้ย " มันเดินต้อนชั้ลจนหลังชนฝา แล้วสาดวาจาเลวใส่หน้าชั้ล 
 
 
 
 
                    " มันเด็ดมากจนชั้ลลืมขี้หน้าของนายไปเลย ก็แล้วกัน " งั้นกลั่นน้ำตากลัดฟันพูด อกมันจะระเบิดอยู่แล้วที่ต้องมาทนฟังคำพูดแรงๆของคนตรงหน้า ที่ชั้ลทั้งรักทั้งเกลียด 
 
 
 
 
                    " หรอ ... " หมอนั่นพูดสั่นๆ แล้วคว้าต้นคอของชั้ลดึงเข้าไปหาตัวเค้า เราอยู่ใกล้กันแค่คืบจนชั้ลสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา ไออุ่นจากกายของเขาทำให้ชั้ลหวนคิดถึงอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง รวมทั้งแผนการเลวร้ายที่เค้าหลอกชั้ลเพื่อต้องการแก้แค้นชั้ลกับป๊อป มันตีกันจนชั้ลเจ็บปวดและน้ำตาไหลออกมา ตัวชั้ลตอนนี้คงกำลังสั่น ชั้ลต้านไฟรักของตัวเองพร้อมๆกับไฟร้อนที่มันเริ่มระอุออกมาเรื่อยๆ 
 
 
 
 
                    " ช่วยของไปห่างๆจากตัวชั้ลเถอะ ชั้ลขยะแขยงนายจนแทบจะอ้วกอยู่แล้ว " ชั้ลพูดใส่เขาทั้งน้ำตา แต่หมอนั่นนะหรอจะทำตาม เขาบีบต้นคอชั้ลแรงขึ้น ก่อนที่จะ...
 
 
 
 
                    " จุ๊บบ ... อื้อออ ฮึก " เค้าพูดชั้ล กัดริมฝีปากของชั้ลเหมือนระบายความโกรธแค้นออกมาจนชั้ลเริ่มได้กลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากของตัวเอง ชั้ลทั้งผลักทั้งทุบตีหมอนั่นสารพัด แต่เหมือนชั้ลยิ่งต่อต้าน เขายิ้งจูบชั้ลรุนแรงมากขึ้น 
 
 
 
 
                    " อย่ามาอวดเก่งกับชั้ลอีกนะ  เธอกับชั้ล กระดูกมันคนละเบอร์กัน จำเอาไว้ ! " มันถอนจูบออกแล้วผลักชั้ลจนร่างชนฝาอย่างจัง ก่อนจะขึ้นเสียงใส่ชั้ล มันโกรธชั้ล แล้วไม่คิดบางหรือไง ว่าชั้ลก็โกรธมันเหมือนกัน ฮืออ ฮืออ ฮืออ  ทำไมถึงได้เลวแบบนี้ ชั้ลไปทำอะไรให้นาย ฮืออ ฮืออ ฮืออ 
 
 
 
 
 
                    ป๊อป - ฟาง 
 
 
 
                    เมื่อเพื่อนสาวเริ่มจะหายงอลเขาแล้ว เขาจึงเดินหน้าง้อคนรักต่อทันที 
 
 
 
 
                    " ฟาง  คือ ป๊อป ซื้อขนมเจ้าโปรดมาฝาก " ชายหนุ่มจ้องมองอีกฝ่ายที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะกลั้นหายใจ ยื่นถุงขนมให้กับอีกฝ่ายช้าๆ แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากฟาง 
 
 
 
 
                    " งั้นป๊อปวางไว้ตรงนี้นะ " ชายหนุ่มหน้าเจื่อนทันทีที่ถูกเมิน เขาค่อยๆวางถุงขนมไว้บนโต๊ะของหญิงสาว แล้วยืนรอเพื่อจะพูดคุยกับเธอต่อ 
 
 
 
 
                    " ฟาง.. แม่ป๊อปบ่นคิดถึงฟาง เย็นนี้ไปทานข้าวกับแม่ของเราหน่อยนะ " ป๊อปพูด ฟางยังนิ่งทำเหมือนป๊อปเป็นมวลอากาศ จนอีกฝ่ายหนักใจขึ้นไปอีก 
 
 
 
 
                    " งั้นป๊อปมารับฟางตอนเย็นเลยนะ " ป๊อปพูด แต่ไม่ทันที่ฟางจะตอบคำถามของป๊อป
 
 
 
 
                    " ไม่ต้องมารับหรอกครับคุณป๊อป เพราะฟางกับผม เรามีนัดทานข้าวมื้อเย็นกัน เสียใจกับคุณด้วยนะครับ " โทโมะที่เพิ่งจะเดินออกจากห้องมา เมื่อเห็นว่าป๊อปมาหาฟางจึงรีบแจ๋น แทรกตัวเข้ามาขวางทันที 
 
 
 
 
                    " ฟางมีนัดกับมันหรอ " ป๊อปไม่เชื่อ เขาก้มหน้าถามฟางอีกครั้ง 
 
 
 
 
                    " คะ " ฟางเหลือบตามองป๊อป ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธปนเสียใจ จนตัวป๊อปเองไม่กลาจะสบตากับเธอ ป๊อปหลบสายตาจากฟางก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าโทโมะ
 
 
 
 
                    " ถ้านัดของคุณยังว่างอยู่ไม่ชวนคู่หูของคุณไปแทนหละครับ " โทโมะพูด ป๊อปขบกรามแน่น อยากจะต่อยโทโมะ แต่ก็ไม่อยากจะให้ฟางโกรธตัวเองไปมากกว่านี้ ก็ได้แต่ข่มใจเก็บความโกรธเอาไว้ 
 
 
 
 
                    " แก้วเองก็คงจะไปกับใครไม่ได้หรอกครับ เพราะเย็นนี้แก้วมีนัดกับผมแล้ว " แต่คำพูดของโทโมะกลับเข้าหูดิน ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาพอดี 
 
 
 
 
                    " นัดกันไปไหนอีกหละครับ หวังว่าคงไม่ใช่ม่านรูดนะครับ " โทโมะตั้งใจพูดเสียงดัง จนพนักงานหันมาให้ความสนใจ ดิน ป๊อป ฟาง หน้าเสีย เพราะกลัวคนอื่นจะเข้าใจแก้วผิด 
ทั้งสามหันมองซ้ายขวา ก่อนจะหันมามองหน้ากัน 
 
 
 
                    " ไม่ใช่ม่านรูดหรอกครับ แค่นัดกันไปที่รังรักของเรา " ดินเดินเข้าไปข้างๆโทโมะ ก่อนจะกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน แล้วเดินเลี่ยงไปที่อื่น  ฟางมองหน้าโทโมะด้วยสายตาที่ไม่พอใจ 
 
 
 
 
                    เลิกงาน .... ชั้ลรีบเก็บกระเป๋า เก็บเอกสารทุกอย่างจนเรียบร้อย เพราะนัดกับพี่ดิน เฮียหนึ่งและพี่เจษจะไปทำบุญและทานมื้อเย็นด้วยกัน 
 
 
 
 
                    " รีบขนาดนี้ สงสัยจะทนอารมณ์ของตัวเองไม่ไหวสินะ " หมอนั่นที่จ้องมองความรีบร้อนและทำอะไรเร็วๆของชั้ลอยู่พักใหญ่ ทักขึ้น เมื่อชั้ลกำลังเปิดประตูเดินออกจากห้อง 
 
 
 
 
                    " คะ  ถ้าไปเร็วๆอาจจะได้เบิ้น ครั้งเดียวคงเอาไม่อยู่แล้วคะ " ส่วนชั้ลนะหรอ ชั้ลเปิดประตูคาไว้ แล้วหันหน้ากลับมาพ่นคำอุจาดใส่หมอนั่น แล้วปิดออกจากห้องทันที 
 
 
 
 
                    " นึกว่าจะไม่ได้ออกมาซะแล้ว " เฮียหนึ่งที่ยืนกอดอกพิงเสาบ่นใส่ชั้ล ก่อนจะสปิงตัวให้ตรงแล้วเดินนำไป 
 
 
 
 
                    " งอลเป็นเด็กไปได้เฮียอะ " ชั้ลรีบแจ๋นเข้าไปกอดคอง้อเฮียแกทันที 
 
 
 
                    " แหมะๆ อีนี่กอดคอแบบนั้น คืนนี้มัรคงจะฝันดีอีกสินะ " เจษที่เดินตาม แก้วกับดินแซวขึ้นมา เมื่อเห็นสองคนตรงหน้าอี๋อ๋อกันจนเลี้ยนตา
 
 
 
 
                    " มึงก็อย่าหลุดปากเชียวนะไอ้เจษ เดี๋ยวไอ้แก้วรู้เข้า ได้เป็นเรื่องกันอีกหละ " ดินพูด
 
 
 
 
                    " กูไม่เข้าใจ ทำไมมันไม่บอกไปวะ ว่าชอบ ทุกอย่างจะได้จบ แอบชอบอยู่แบบนี้มาทานเท่าไหร่แล้ว แล้วไอ้แก้วก็ซื่อบื่อเกินที่จะรู้ว่าไอ้หนึ่งคิดอะไรกับมันอยู่อะ " เจษบ่น
 
 
 
 
                    " ไอ้ควายเจษ มึงก็รู้ว่าแก้วมันรักไอ้ประธานนั้นอยู่ ขืนไอหนึ่งบอกไปตอนนี้ มันมีแต่จะอกหักนะโว้ย " ดินบ่น
 
 
 
 
                    " โอ้ยยย รักได้ก็ใช่จะเลิกรักไม่ได้นะ มึงก็หยุดปกป้องไอ้แก้วได้แลว ให้ไอหนึ่งมันจัดการเอง เผื่อบางทีไอ้แก้วมันจะได้รู้ว่าหนึ่งมันคิดอะไรอยู่ " เจษพูด 
 
 
 
 
                    " เหอะ ! เกิดเรื่องทุกครั้งก็สะกิดให้กูออกโรงทุกครั้ง กูเองก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งหรอก แต่ให้หนึ่งมันไม่กล้าไง มันคิดมาก กลัวแก้วมันสงสัย แล้วถ้ากูไม่ทำ ไอ้แก้วมันก็โดนกระทำฝ่ายเดียว "
 
 
 
 
                    " เห้อออ กูเบื่อออออ " เจษเซ็ง เดินเร็วหนีดินไป 
 
 
 
 
                    " พี่เจษเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเซ็ง " ชั้ลหันไปมองอีกคนที่เพิ่งจะเดินตามมาถึงชั้ลกับเฮีย ก่อนจะหันไปมองพี่ดินที่กำลังเดินตามมาติดๆ 
 
 
 
 
                    " เจษเบื่อ เจษรำคาญคนปากหนัก " พี่เจษบ่น ก่อนจะเหลือบมองเฮียหนึ่งอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
                    " ใครปากหนัก " จนชั้ลงง 
 
 
 
 
                    " ก็อีผู้ชายแถวนี้แหละ แอบรักผู้หญิงแล้วไม่ยอมบอกซักที พี่รำคาญ พี่เบื่อ " พีเจษใส่อารมณ์ 
 
 
 
 
                    " ใคร.. พี่ดินแอบชอบใคร " ชั้ลชี้ไปที่พี่ดินพร้อมกับเดินเข้าไปหา ชั้ลจ้องตาเค้นคำตอบจากพี่ดิน 
 
 
 
                    " ไม่ใช่พี่ ไอ้หนึ่งนู้นนน " พี่ดินพูด ชั้ลเลยหันหลังกลับมามองเฮียที่ยืนหน้าซีดอยู่ สงสัยจะเป็นเฮียจริงๆ ท่าทางมีพิรุทมาก 
 
 
 
 
                    " อันแหน่... เฮียชอบใครบอกแก้วมาเดี๋ยวนี้นะ บอกมาๆ เฮียชอบใคร บอกมา " ชั้ลกระโจนเข้าใส่เฮียทันที  ถ้าชั้ลรู้ว่าเฮียชอบใคร ชั้ลจะแกล้งให้สาสมกับที่ตัวเองโดนแกล้งเลยคอยดู 
 
 
 
                    " แก้ว " เฮียหนึ่งเรียกชั้ลแล้วหยุดนิ่งไป ชั้ลมองเฮียหนึ่งรอว่าเฮียจะพูดอะไรต่อ แต่เฮียก็เงียบ ชั้ลหันไปมองพี่เจษกับพี่ดิน ทั้งสองก็ตกอยู่ในอาการเดียวกับชั้ลและเหมือนจะหนักกว่า เมือนสีหน้าทั้งคู่ดูตกใจอะไรบางอย่าง 
 
 
 
                    " เฮียหิวข้าว " แล้วเฮียหนึ่งก็ต่อด้วยประโยคนี้ พูดจบก็เดินออกไปเลย ทิ้งให้ชั้ลกับอีกสองคนเคว้างขว้างอยู่ในเขาวงกรด 
 
 
 
                    " พี่เจษ ตกลงเฮียแกชอบใคร " จนชั้ลต้องชั้ลไปหาคำตอบจากพี่เจษ 
 
 
 
 
                    " ตายละเว้ยไอเจษ อีกคนก็โง่เป็นควาย อีกคนก็ปอดแหกไม่กล้าบอก ...ไปกินข้าวดีกว่าาา "